Wederom 'gestraft'
hallo, wij zijn grootouders van beiden 62. Hebben 1 volwassen dochter en 2 kleinzoontjes van 6 en 4 jaar. Onze dochter is 38 en gehuwd sinds 7 jaar. We hebben onze vorige woning verkocht om dichter bij haar in de buurt te wonen (10 km afstand) omdat we steeds zo'n goede band hadden en als er ooit kleinkindjes zouden komen we die ook van dichtbij zouden zien opgroeien en kunnen inspringen als opvang. Dochter heeft ook een darmziekte en wanneer zij opstoot krijgt zijn er enorme vermoeidheidsproblemen. Mede daarom 'gevolgd'. Bij aanvang liep alles goed, oudste kleinzoon werd opgevangen om de 14 dagen, de andere week bij de ouders van de man. 2de kleinzoon kwam eraan, in corona periode. Op bepaald moment verweet onze dochter ons dat zij een niet zo leuke jeugd had meegemaakt (terwijl wij steeds gehandeld hebben naar bestwil). Elk ding wat we deden werd met de loep bekeken en dan volgde er een straf ... kleinzoontjes mochten dan niet meer komen gezien de 'miscommunicatie'. Als grootouder breekt je hart, je deed en doet zo je best en dan word je hiermee geconfronteerd. Er volgen gesprekken maar we merkten vooral de inbreng van de schoonzoon die heel veel kritiek had op alles wat we deden of niet deden (in zijn ogen). Dochter moest precies telkens de boodschap overbrengen naar ons. Grootvader moest zijn excuus aanbieden aan schoonzoon want dan pas konden we verder gaan ... Is gebeurd... vond het heel erg om mijn man zo gekleineerd te zien worden maar voor de lieve vrede dan toch gedaan in de hoop op beterschap. Als moeder heb ik een gesprek gehad met mijn dochter waarin ik ook mijn excuus heb aangeboden (waarom en waarover weet ik op dit moment zelf nog niet, dingen die ik gezegd heb ???). Dan gaat het weer een tijdje goed tot een 3tal weken terug. We huurden een app aan zee en laten dit zondagavond weten dat we 5 dagen weg waren. Maandag tijdens onze vakantie krijgen we dan een bericht van de schoonzoon .... waren jullie vergeten dat jullie de kinderen hadden op woensdag ??? Wij waren verbaasd, ze waren bij ons geweest op 30/8 en vermits de school hervatte gingen wij ervan uit ... 2 weken later opnieuw. We sturen dit zo in bericht terug en vragen of er een probleem is ... neen geen probleem. In het verleden zijn er nog miscommunicaties geweest (stuurden dan een oude versie van kalender zodat onze opvangbeurt totaal niet meer klopte om ons nadien te verwijten). Ik wijs de schoonzoon hierop en krijg dan 's anderendaags vroeg in de ochtend een bericht van de schoonzoon ... wat een arrogant antwoord, wie denk je wel dat je bent, goed bezig om fier op te zijn.... ik was perplex en stuur terug dat ik geen zin heb in discussies en ruziën. Hij bleef doorgaan. Onze dochter kwam er in de groepschat op geen enkel moment tussen buiten 1 berichtje : kunnen de jongens dan komen op 13/9. Wij sturen terug geen enkel probleem. Maandag bel ik de dochter om te horen waar ik moet zijn om de oudste kleinzoon op te vangen vermits hij in ander gebouw op school zit (1ste leerjaar). 's avonds belt ze terug : gezien hetgeen weer gebeurd is moet je begrijpen dat het geen goed idee is dat de kinderen bij jullie komen !! Ergens hadden we al een vermoeden dat we een straf zouden krijgen en ben je ergens wat voorbereid maar toch. Mijn man en ik hadden afgesproken wat we zouden antwoorden en dus ook zo gedaan : het zijn jullie kinderen en jullie beslissen, als jullie denken dat dit het beste is voor hen is het voor ons ook goed maar we vinden het erg dat jullie ze als pasmunt gebruiken. En dan de vraag van ons : voor hoelang nu weer want ik wil geen miscommunicatie. Ah ...Dat zullen we nog zien dan. Bewust kort en bondig geantwoord dat we het dan wel zouden horen wanneer ze terug mogen komen en we dan zullen zien of het voor ons ook nog past. Effe stilte aan de andere kant en dan door mezelf het gesprek gestopt. Dit is de eerste keer dat we op deze manier gereageerd hebben. Vroeger gaven we tekst en uitleg, smeekten we voor de jongens waardoor zij beiden precies nog een beter gevoel kregen. Dit wilden we niet meer. Intussen had ik al gelezen over narcisme en het feit dat die personen gevoed worden door ruzie maken, dat was de reden waarom ik het deze keer over andere boeg gooide. Gevolg : de jongens komen niet meer en voor hoelang weten we niet, weer afhankelijk zijn van hun grillen. Dat zijn we meer dan beu. We denken hier aan narcistische trekken van de schoonzoon en die er alles aan doet om onze dochter te overhalen met argumenten om haar te overtuigen dat haar ouders geen goede bedoelingen hebben. Zij volgt in zijn verhaal : het is mijn man, het is de papa van mijn kindjes, .... allemaal goed en wel maar moeten we dit blijven pikken ???? Ons leven gaat ook verder. Nu vooral met dubben en denken en dat wil ik kwijt. Mijn man is daar (uiterlijk) sterker in. Hij stuurde haar wel een bericht dat zij en de kleinzoontjes meer dan welkom zijn maar haar man niet. Deels omdat we het zo beu zijn omdat we ervaren dat het telkens herbegint en herbegint en deels omdat wij hem nu liever niet onder onze ogen zien. De uitstekende band van vroeger met onze dochter is weggegomd sinds hij precies haar (en ons) leven is binnengekomen.
Graag hoor ik wat jullie hiervan vinden. groetjes ...
Peiling
zijn we fout in onze denkredenering ?
Nou ik snap je hoor Karine. Ik vind het echt bijzonder, bijzonder onaardig (zelfs gemeen) wat Gingergirl nu doet. Daar heeft geen mens iets aan.
Je stelt je hier kwetsbaar op in een zeer verdrietige situatie. En zegt zelf ook al dat je het vast niet perfect hebt gedaan en nu ook niet perfect doet (want wat moet je, het een is vast te weinig, het ander te veel, het kán gewoon niet goed). Ik denk ook wel dat je misschien net iets beter niet had kunnen zeggen dat de kinderen niet de dupe moeten worden hiervan (al heb je er gelijk in). Maar goed inderdaad: je bent ook maar een (lerend) mens. Dat maakt je totaal niet narcistisch zeg, kom op!
Je klinkt als een betrokken moeder en oma. Weet dat er ook meelezers zijn die meeleven! Heel veel sterkte en ik hoop met je mee op betere tijden 
KARINE1961 schreef op 28-10-2023 om 18:53:
Eigenlijk kan je psycholoog dat ook niet zeggen want ze heeft je dochter niet gesproken. Ook al zegt ze dat het lijkt…
Hier krijg ik dan via dit forum deze stempel gedrukt.
Het is zeker niet mijn bedoeling met die opmerking over je psycholoog dat jij daardoor het gevoel ervaart een stempel op te lopen. Met die opmerking zei ik puur iets over de psycholoog. Ze zal te alle tijden met een open vizier haar cliënt moeten behandelen en jij kan niets met aannames.
soms wordt het me allemaal veel teveel. Terwijl ik de afgelopen 2 weken beetje hoop had is dit nu weer allemaal geslonken. Op 23/10 stuurde dochter berichtje dat ze ging nadenken hoe we iets kunnen doen om af te spreken voor kleinzoon zijn 6de verjaardag. Dagelijks uitkijken en hopen op een berichtje...dit is er nooit gekomen. Intussen hebben we wel een lieve verjaardagskaart gestuurd en wacht zijn cadeautje hier dan. Morgen wordt hij 6 
Ik vraag me af hoe het verder gaat verlopen en kijk bang naar de volgende periodes : sint, eindejaarsdagen ..
en ik snap dat er mensen me zullen herinneren aan hun ideeën qua aanpak terwijl ik reeds bericht had ingesproken, kaart is verstuurd onder kleinzoon zijn naam. Dat kan ik niet terug draaien.
KARINE1961 schreef op 09-11-2023 om 11:30:
en ik snap dat er mensen me zullen herinneren aan hun ideeën qua aanpak terwijl ik reeds bericht had ingesproken, kaart is verstuurd onder kleinzoon zijn naam. Dat kan ik niet terug draaien.
Het is ook wel lastig als je niet eens de normale oma-dingen mag doen zoals een kaartje sturen voor de verjaardag en een kadootje geven.
Eerlijk gezegd vind ik het nogal idioot gedrag van je dochter en schoonzoon. Want het gaat nergens over, je hebt je niet hevig misdragen of zo. Maar goed, ik ga er niet over en jij zit er mooi mee.
Ik vraag me af of het echt uitmaakt hoeveel jij ook op je tenen loopt, waarschijnlijk vinden ze altijd wel iets dat je te veel of te weinig of te vroeg of te laat doet of nalaat. Het is maar een droevige zaak en ik vind het sneu voor jullie.
Ik vraag me af of het echt uitmaakt hoeveel jij ook op je tenen loopt, waarschijnlijk vinden ze altijd wel iets dat je te veel of te weinig of te vroeg of te laat doet of nalaat
Dit is nu net verwoord wat en hoe wij het aanvoelen. Wat we ook doen of niet doen, het lijkt nooit oké te zijn. En idd, we zitten er maar mee. Ik twijfelde of het een idee is om morgen nog een berichtje te sturen op de verjaardag zelf maar dan bedenk ik mij dat dat mssch ook weer als 'té' wordt aanzien door hun. Of het cadootje op school af te geven na schooltijd maar dan is het weer dat we geen rekening houden met hun wensen terwijl het toch een speciaal dagje is voor het kind zelf !
KARINE1961 schreef op 09-11-2023 om 12:14:
Ik vraag me af of het echt uitmaakt hoeveel jij ook op je tenen loopt, waarschijnlijk vinden ze altijd wel iets dat je te veel of te weinig of te vroeg of te laat doet of nalaat
Dit is nu net verwoord wat en hoe wij het aanvoelen. Wat we ook doen of niet doen, het lijkt nooit oké te zijn. En idd, we zitten er maar mee. Ik twijfelde of het een idee is om morgen nog een berichtje te sturen op de verjaardag zelf maar dan bedenk ik mij dat dat mssch ook weer als 'té' wordt aanzien door hun. Of het cadootje op school af te geven na schooltijd maar dan is het weer dat we geen rekening houden met hun wensen terwijl het toch een speciaal dagje is voor het kind zelf !
App dat je dat graag wilt en als het niet goed is dat je dan graag hoort hoe je het kadootje kunt geven.
Hoor je niets dan heeft ze haar kans gehad en zou ik het brengen, zo niet dan kun je weinig doen.
Misselijk hoor hoe mensen de kinderen inzetten, weinig volwassen die machtsspelletjes.
Ik zou echt niet meer appen en/of bellen, ook niet over het kadootje voor kleinzoon. Je hebt ondertussen genoeg geprobeerd en steeds weer die deksel op je neus gehad, genoeg is genoeg lijkt mij.
Dat kadootje is er over een poos ook nog wel, toch?
Vind het ook maar een verdrietige situatie en dát over de rug van kleine kinderen, ongelooflijk triest.
KARINE1961 schreef op 09-11-2023 om 12:14:
Ik twijfelde of het een idee is om morgen nog een berichtje te sturen op de verjaardag zelf maar dan bedenk ik mij dat dat mssch ook weer als 'té' wordt aanzien door hun. Of het cadootje op school af te geven na schooltijd
Hoe begrijpelijk je wens ook, ik wil je dit echt afraden. Je dochter en/of haar man zullen dat waarschijnlijk zien als teken dat jullie hun wensen niet respecteren, en dat gebruiken als reden om het contact nog verder terug te schroeven.
Jullie hebben jullie best gedaan. Laat af en toe aan jullie dochter weten dat jullie deur open staat, en wees geduldig.
Ik vind het vreselijk voor jullie, maar te hard aandringen gaat averechts werken.
Niet kado na schooltijd op schoolplein overhandigen. Dan snapt een kind niet waarom je niet bij hun thuis op visite komt, dat kan dit leiden tot onprettig verloop van het aannemen omdat een kind dan niet weet of het op schoolplein of thuis kan uitpakken terwijl het toch nieuwsgierig is en jij zijn blijde gezicht wilt zien; dit kan leiden tot tranen bij je kleinkind.
En doorgeven dat het cadeau bij jullie is af te halen?
Dan komt het misschien nog wel bij je kleinzoon, als ze alleen maar even hoeven langs te rijden. Ik zou wie er dan ook komt niet binnen verwachten/vragen.
mijn echtgenoot heeft nog een poging gedaan via bericht met de vraag of ze al nagedacht hebben of iets beslist hebben rond het verjaardagscadootje, hoe we het kunnen overhandigen. Wat ze ook willen, een antwoord hierop zou toch netjes (en volwassen) zijn denken we. Nog een poging tot toenadering.
Je vroeg je af hoe de feestdagen mogelijk zouden kunnen verlopen. Er zijn heel wat echtparen die om die reden rond die dagen een vakantie boeken. Gewoon omdat ze de spanning niet fijn vinden en iets gaan plannen zodat ze de regie van die dagen in eigen hand hebben. Boek als het kan, een weekje zonnige bestemming of een iets anders wat je afleiding geeft.
Het ziet er voor zover niet naar uit dat jullie weer snel dikke vrienden zijn omdat daar net iets te veel aan vooral gegaan is.
Ik vind het ook vreemd dat er geen antwoord komt op de hele normale vraag of en wanneer jullie kleinzoon een cadeau kunnen geven. Kind is jarig, waarom gunnen ze hem dat cadeautje niet? Omdat het van jullie komt? Ik vind het ook een onvolwassen houding van ze en ik begrijp dat het jullie pijn doet.
Voor wat betreft de feestdagen zou ik niet al te veel verwachten. Ik zou lekker een vakantie boeken en wat dochter en schoonzoon dan doen, moeten ze zelf maar weten.
Ik vind het ook vreemd dat er geen antwoord komt op de hele normale vraag of en wanneer jullie kleinzoon een cadeau kunnen geven. Kind is jarig, waarom gunnen ze hem dat cadeautje niet? Omdat het van jullie komt? Ik vind het ook een onvolwassen houding van ze en ik begrijp dat het jullie pijn doet.
Voor wat betreft de feestdagen zou ik niet al te veel verwachten. Ik zou lekker een vakantie boeken en wat dochter en schoonzoon dan doen, moeten ze zelf maar weten.