Wederom 'gestraft'
hallo, wij zijn grootouders van beiden 62. Hebben 1 volwassen dochter en 2 kleinzoontjes van 6 en 4 jaar. Onze dochter is 38 en gehuwd sinds 7 jaar. We hebben onze vorige woning verkocht om dichter bij haar in de buurt te wonen (10 km afstand) omdat we steeds zo'n goede band hadden en als er ooit kleinkindjes zouden komen we die ook van dichtbij zouden zien opgroeien en kunnen inspringen als opvang. Dochter heeft ook een darmziekte en wanneer zij opstoot krijgt zijn er enorme vermoeidheidsproblemen. Mede daarom 'gevolgd'. Bij aanvang liep alles goed, oudste kleinzoon werd opgevangen om de 14 dagen, de andere week bij de ouders van de man. 2de kleinzoon kwam eraan, in corona periode. Op bepaald moment verweet onze dochter ons dat zij een niet zo leuke jeugd had meegemaakt (terwijl wij steeds gehandeld hebben naar bestwil). Elk ding wat we deden werd met de loep bekeken en dan volgde er een straf ... kleinzoontjes mochten dan niet meer komen gezien de 'miscommunicatie'. Als grootouder breekt je hart, je deed en doet zo je best en dan word je hiermee geconfronteerd. Er volgen gesprekken maar we merkten vooral de inbreng van de schoonzoon die heel veel kritiek had op alles wat we deden of niet deden (in zijn ogen). Dochter moest precies telkens de boodschap overbrengen naar ons. Grootvader moest zijn excuus aanbieden aan schoonzoon want dan pas konden we verder gaan ... Is gebeurd... vond het heel erg om mijn man zo gekleineerd te zien worden maar voor de lieve vrede dan toch gedaan in de hoop op beterschap. Als moeder heb ik een gesprek gehad met mijn dochter waarin ik ook mijn excuus heb aangeboden (waarom en waarover weet ik op dit moment zelf nog niet, dingen die ik gezegd heb ???). Dan gaat het weer een tijdje goed tot een 3tal weken terug. We huurden een app aan zee en laten dit zondagavond weten dat we 5 dagen weg waren. Maandag tijdens onze vakantie krijgen we dan een bericht van de schoonzoon .... waren jullie vergeten dat jullie de kinderen hadden op woensdag ??? Wij waren verbaasd, ze waren bij ons geweest op 30/8 en vermits de school hervatte gingen wij ervan uit ... 2 weken later opnieuw. We sturen dit zo in bericht terug en vragen of er een probleem is ... neen geen probleem. In het verleden zijn er nog miscommunicaties geweest (stuurden dan een oude versie van kalender zodat onze opvangbeurt totaal niet meer klopte om ons nadien te verwijten). Ik wijs de schoonzoon hierop en krijg dan 's anderendaags vroeg in de ochtend een bericht van de schoonzoon ... wat een arrogant antwoord, wie denk je wel dat je bent, goed bezig om fier op te zijn.... ik was perplex en stuur terug dat ik geen zin heb in discussies en ruziën. Hij bleef doorgaan. Onze dochter kwam er in de groepschat op geen enkel moment tussen buiten 1 berichtje : kunnen de jongens dan komen op 13/9. Wij sturen terug geen enkel probleem. Maandag bel ik de dochter om te horen waar ik moet zijn om de oudste kleinzoon op te vangen vermits hij in ander gebouw op school zit (1ste leerjaar). 's avonds belt ze terug : gezien hetgeen weer gebeurd is moet je begrijpen dat het geen goed idee is dat de kinderen bij jullie komen !! Ergens hadden we al een vermoeden dat we een straf zouden krijgen en ben je ergens wat voorbereid maar toch. Mijn man en ik hadden afgesproken wat we zouden antwoorden en dus ook zo gedaan : het zijn jullie kinderen en jullie beslissen, als jullie denken dat dit het beste is voor hen is het voor ons ook goed maar we vinden het erg dat jullie ze als pasmunt gebruiken. En dan de vraag van ons : voor hoelang nu weer want ik wil geen miscommunicatie. Ah ...Dat zullen we nog zien dan. Bewust kort en bondig geantwoord dat we het dan wel zouden horen wanneer ze terug mogen komen en we dan zullen zien of het voor ons ook nog past. Effe stilte aan de andere kant en dan door mezelf het gesprek gestopt. Dit is de eerste keer dat we op deze manier gereageerd hebben. Vroeger gaven we tekst en uitleg, smeekten we voor de jongens waardoor zij beiden precies nog een beter gevoel kregen. Dit wilden we niet meer. Intussen had ik al gelezen over narcisme en het feit dat die personen gevoed worden door ruzie maken, dat was de reden waarom ik het deze keer over andere boeg gooide. Gevolg : de jongens komen niet meer en voor hoelang weten we niet, weer afhankelijk zijn van hun grillen. Dat zijn we meer dan beu. We denken hier aan narcistische trekken van de schoonzoon en die er alles aan doet om onze dochter te overhalen met argumenten om haar te overtuigen dat haar ouders geen goede bedoelingen hebben. Zij volgt in zijn verhaal : het is mijn man, het is de papa van mijn kindjes, .... allemaal goed en wel maar moeten we dit blijven pikken ???? Ons leven gaat ook verder. Nu vooral met dubben en denken en dat wil ik kwijt. Mijn man is daar (uiterlijk) sterker in. Hij stuurde haar wel een bericht dat zij en de kleinzoontjes meer dan welkom zijn maar haar man niet. Deels omdat we het zo beu zijn omdat we ervaren dat het telkens herbegint en herbegint en deels omdat wij hem nu liever niet onder onze ogen zien. De uitstekende band van vroeger met onze dochter is weggegomd sinds hij precies haar (en ons) leven is binnengekomen.
Graag hoor ik wat jullie hiervan vinden. groetjes ...
Peiling
zijn we fout in onze denkredenering ?
Misschien is het beter voor je eigen gezondheid om alle hoop en verwachting even helemaal los te laten…en wie weet troost het je dat zo’n jong kind nog helemaal geen idee heeft bij wat ‘hoort’ bij een verjaardag en andere feestdagen en dat je kleinkind het jullie niet zal verwijten als jullie niet komen. Kinderen nemen het meestal gewoon zoals het is en denken er niet zo over na. Althans, dat is mijn ervaringen met kinderen. Het is vooral wat wij als volwassenen projecteren op hen.
Verdrietig is het wel voor jullie, sterkte vandaag!
MamaE schreef op 10-11-2023 om 12:33:
Ik vind het ook vreemd dat er geen antwoord komt op de hele normale vraag of en wanneer jullie kleinzoon een cadeau kunnen geven. Kind is jarig, waarom gunnen ze hem dat cadeautje niet? Omdat het van jullie komt? Ik vind het ook een onvolwassen houding van ze en ik begrijp dat het jullie pijn doet.
Voor wat betreft de feestdagen zou ik niet al te veel verwachten. Ik zou lekker een vakantie boeken en wat dochter en schoonzoon dan doen, moeten ze zelf maar weten.
Er komt steeds maar geen antwoord, dus ik zou echt stoppen met ze vragen te stellen. Ook al is het iedere keer een andere vraag. (Nu over het cadeau, straks over kerst, ik noem maar wat.)
Ga gewoon iets doen tijdens de feestdagen waardoor je er niet bent en waardoor je je dus ook niet de hele tijd hoeft af te vragen of ze toestaan dat je langskomt. Een paar dagen in het buitenland of zo. En dat deel je dan ook niet mee. Want daaruit spreekt toch weer een zekere afhankelijkheid.
En misschien komt er in zo'n periode wel een bericht dat je langs mag komen. Jammer dan! Jullie zijn er niet. Wie weet schrikken ze wel van zo'n onafhankelijke houding en binden ze in. Nu voelt het misschien alsof ze jullie alles kunnen flikken, want jullie staan toch wel bedelend in de wacht. Ze kunnen bot en respectloos handelen, want jullie blijven toch maar weer vragen of jullie mogen komen. Dus keer ze de rug toe en ga wat leuks doen. Niet steeds over je schouder kijkend of ze je al roepen. Doe alsof ze niet bestaan.
Valeria schreef op 10-11-2023 om 15:15:
En misschien komt er in zo'n periode wel een bericht dat je langs mag komen. Jammer dan! Jullie zijn er niet. Wie weet schrikken ze wel van zo'n onafhankelijke houding en binden ze in. Nu voelt het misschien alsof ze jullie alles kunnen flikken, want jullie staan toch wel bedelend in de wacht. Ze kunnen bot en respectloos handelen, want jullie blijven toch maar weer vragen of jullie mogen komen. Dus keer ze de rug toe en ga wat leuks doen. Niet steeds over je schouder kijkend of ze je al roepen. Doe alsof ze niet bestaan.
Of ze dragen dat juist TO en haar man weer na “zie je wel, ze geven niet echt op ons”. Soms kun je het gewoon niet goed doen, en dan is het inderdaad maar beter om je emotioneel los te koppelen.
we kregen toch een antwoord op ons bericht. Ze ging ons een bezoekje brengen met de 2 kleinkids. Dat is gisteren doorgegaan en is heel goed verlopen. Ze was heel ontspannen, heel open en vriendelijk, vlotte babbel gehad, de kids en wij waren blij elkaar terug te zien. We waren zelf ook ontspannen omdat we niet op de tippen van onze tenen moesten lopen. De sfeer onder ons was zoals vroeger 
Heb gevraagd of ze het zag zitten om iets in die aard te doen voor 6/12. Positief antwoord gehad Deed deugd !
Oh wat een goed nieuws!
Wat was nu het verschil denk je? Was haar man thuisgebleven?
KARINE1961 schreef op 13-11-2023 om 14:11:
we kregen toch een antwoord op ons bericht. Ze ging ons een bezoekje brengen met de 2 kleinkids. Dat is gisteren doorgegaan en is heel goed verlopen. Ze was heel ontspannen, heel open en vriendelijk, vlotte babbel gehad, de kids en wij waren blij elkaar terug te zien. We waren zelf ook ontspannen omdat we niet op de tippen van onze tenen moesten lopen. De sfeer onder ons was zoals vroeger
Wat ontzettend fijn voor jullie allemaal! Geniet ervan.
wel, haar man was thuis gebleven. Er is geen woord gerept over het voorval, gewoon gedaan. Wij voelden ons meer op ons gemak en ik denk dat dat uitstraalde waardoor zij zich ook meer kon ontspannen en zichzelf zijn.
Fijn om te horen dat ze langs zijn gekomen, dat de kinderen en jullie ervan genoten hebben en dat er een opening is om dit met sinterklaas wederom te doen.
KARINE1961 schreef op 13-11-2023 om 14:19:
wel, haar man was thuis gebleven. Er is geen woord gerept over het voorval, gewoon gedaan.
Goed gedaan. Geniet ervan!
Heel fijn om te horen! Hoe kwam het dat jullie je meer op je gemak voelde? Dat zou iets zijn om door te zetten.
haar man was er niet bij, zij was ook meer ontspannen, wij liepen ook niet op de tippen van onze tenen om toch niks te mis zeggen om schoonzoon niet in het harnas te jagen, iets waar we steeds op letten vroeger. Onder ons was het zoals weleer, weliswaar met 2 kleinkids erbij
KARINE1961 schreef op 14-11-2023 om 09:25:
haar man was er niet bij, zij was ook meer ontspannen, wij liepen ook niet op de tippen van onze tenen om toch niks te mis zeggen om schoonzoon niet in het harnas te jagen, iets waar we steeds op letten vroeger. Onder ons was het zoals weleer, weliswaar met 2 kleinkids erbij
Je houdt vast aan de theorie dat je schoonzoon de bron is van de moeilijke omgang. En wat als hij handelt, puur om zijn vrouw te steunen, op basis van wat hij over jullie te horen heeft gekregen?
Uitleg: Ik ben eens zwart gemaakt door een schoonmoeder, iedereen kreeg te horen hoe ondankbaar en harteloos ik was. Ze zat fout en dat wist ze maar dat wilde ze niet toegeven, uit gezichtsverlies of omdat ze dan het een en ander had uit te leggen aan haar steuntroepen.
Dus wees niet zo stellig in je bewering dat hij de ‘slechterik’ is, die de sfeer verziekt, als je niet weet wat achter hun deur gezegd is en zijn ouders recentelijk jullie ook ontlopen terwijl dat voorheen anders was.
Aan de andere kant; wat als blijkt dat je dochter onheus over jullie gesproken heeft? Zou je dat haar kunnen vergeven omdat je blij bent dat het contact er nog wel is, zij het moeizaam? Is het belangrijk de situatie tot op de bodem uit te zoeken om zo je ‘onschuld’ te kunnen aantonen?
Het wijzen naar de schoonzoon doet jullie relatie met je dochter geen goed; accepteer dat je niet alles weet waarom het zo ontwikkeld is.
Maar houdt je dochter niet het hand boven het hoofd terwijl je haar man hierop aankijkt.
Je houdt vast aan de theorie dat je schoonzoon de bron is van de moeilijke omgang
misschien komt het zo over maar ik beweer niks. Ik zeg enkel en alleen hoe wij het aanvoelen. Als onze dochter erover wilt praten kan dat en zullen wij luisteren. We gaan geen oordeel vellen, wat we wel kunnen zeggen is dat het ons serieus gekwetst heeft maar help je daarmee iemand verder ???? Het contact zondag was leuk en ontspannen. Dat willen we zo houden en als zij ooit met dingen afkomt om te praten hoe en wat zullen wij haar zeker niet afstoten ; het is en blijft je kind en iedereen maakt wel eens fouten in zijn leven. Er is al ellende genoeg in de wereld dat we wel vergevingsgezind naar dochter kunnen zijn. We hebben trouwens ook nog laten weten dat haar man ook kon meekomen zondag, het is zijn keuze geweest om dat niet te doen.
Flanagan schreef op 14-11-2023 om 10:02:
[..]
Je houdt vast aan de theorie dat je schoonzoon de bron is van de moeilijke omgang. En wat als hij handelt, puur om zijn vrouw te steunen, op basis van wat hij over jullie te horen heeft gekregen?
Uitleg: Ik ben eens zwart gemaakt door een schoonmoeder, iedereen kreeg te horen hoe ondankbaar en harteloos ik was. Ze zat fout en dat wist ze maar dat wilde ze niet toegeven, uit gezichtsverlies of omdat ze dan het een en ander had uit te leggen aan haar steuntroepen.
Dus wees niet zo stellig in je bewering dat hij de ‘slechterik’ is, die de sfeer verziekt, als je niet weet wat achter hun deur gezegd is en zijn ouders recentelijk jullie ook ontlopen terwijl dat voorheen anders was.
Aan de andere kant; wat als blijkt dat je dochter onheus over jullie gesproken heeft? Zou je dat haar kunnen vergeven omdat je blij bent dat het contact er nog wel is, zij het moeizaam? Is het belangrijk de situatie tot op de bodem uit te zoeken om zo je ‘onschuld’ te kunnen aantonen?
Het wijzen naar de schoonzoon doet jullie relatie met je dochter geen goed; accepteer dat je niet alles weet waarom het zo ontwikkeld is.
Maar houdt je dochter niet het hand boven het hoofd terwijl je haar man hierop aankijkt
Geheel eens. Het is allemaal niet altijd zo zwart-wit. En misschien mist TO ook wel een beetje een spiegel voor haarzelf, want er zijn toch wel wat uitspraken gedaan door haar in dit topic waar ik grote vraagtekens bij heb. Denk bijvoorbeeld aan het bellen met de huisarts van haar dochter. Dat kan toch niet?
Ik ben dan wel ook wat bevooroordeeld, doordat we als kinderen in een zelfde soort situatie zitten met geen contact met de schoonouders. En die kwamen met precies dezelfde uitdrukking: gestraft worden met de kinderen niet zien. Terwijl de realiteit is dat het voor ons een constante struggling is tussen het echt niet akkoord kunnen gaan met hun gedrag en het feit dat we de kinderen hun opa en oma gunnen.
Dat bedoel ik met zwart-wit.
Desalniettemin, erg fijn dat het contact hersteld lijkt te zijn en dat je je kleinkinderen weer hebt kunnen zien @TO.
Je houdt vast aan de theorie dat je schoonzoon de bron is van de moeilijke omgang
Karine:
misschien komt het zo over maar ik beweer niks. Ik zeg enkel en alleen hoe wij het aanvoelen
Het verschil tussen iets aanvoelen en beweren is toch het uitspreken/opschrijven?
In die zin lijk je wel de schoonzoon als bron te zien hoor.
Superfijn dat het contact hersteld is. Ik zou laten rusten hoe de verwijdering die nu achter jullie ligt is ontstaan.