Wederom 'gestraft'
hallo, wij zijn grootouders van beiden 62. Hebben 1 volwassen dochter en 2 kleinzoontjes van 6 en 4 jaar. Onze dochter is 38 en gehuwd sinds 7 jaar. We hebben onze vorige woning verkocht om dichter bij haar in de buurt te wonen (10 km afstand) omdat we steeds zo'n goede band hadden en als er ooit kleinkindjes zouden komen we die ook van dichtbij zouden zien opgroeien en kunnen inspringen als opvang. Dochter heeft ook een darmziekte en wanneer zij opstoot krijgt zijn er enorme vermoeidheidsproblemen. Mede daarom 'gevolgd'. Bij aanvang liep alles goed, oudste kleinzoon werd opgevangen om de 14 dagen, de andere week bij de ouders van de man. 2de kleinzoon kwam eraan, in corona periode. Op bepaald moment verweet onze dochter ons dat zij een niet zo leuke jeugd had meegemaakt (terwijl wij steeds gehandeld hebben naar bestwil). Elk ding wat we deden werd met de loep bekeken en dan volgde er een straf ... kleinzoontjes mochten dan niet meer komen gezien de 'miscommunicatie'. Als grootouder breekt je hart, je deed en doet zo je best en dan word je hiermee geconfronteerd. Er volgen gesprekken maar we merkten vooral de inbreng van de schoonzoon die heel veel kritiek had op alles wat we deden of niet deden (in zijn ogen). Dochter moest precies telkens de boodschap overbrengen naar ons. Grootvader moest zijn excuus aanbieden aan schoonzoon want dan pas konden we verder gaan ... Is gebeurd... vond het heel erg om mijn man zo gekleineerd te zien worden maar voor de lieve vrede dan toch gedaan in de hoop op beterschap. Als moeder heb ik een gesprek gehad met mijn dochter waarin ik ook mijn excuus heb aangeboden (waarom en waarover weet ik op dit moment zelf nog niet, dingen die ik gezegd heb ???). Dan gaat het weer een tijdje goed tot een 3tal weken terug. We huurden een app aan zee en laten dit zondagavond weten dat we 5 dagen weg waren. Maandag tijdens onze vakantie krijgen we dan een bericht van de schoonzoon .... waren jullie vergeten dat jullie de kinderen hadden op woensdag ??? Wij waren verbaasd, ze waren bij ons geweest op 30/8 en vermits de school hervatte gingen wij ervan uit ... 2 weken later opnieuw. We sturen dit zo in bericht terug en vragen of er een probleem is ... neen geen probleem. In het verleden zijn er nog miscommunicaties geweest (stuurden dan een oude versie van kalender zodat onze opvangbeurt totaal niet meer klopte om ons nadien te verwijten). Ik wijs de schoonzoon hierop en krijg dan 's anderendaags vroeg in de ochtend een bericht van de schoonzoon ... wat een arrogant antwoord, wie denk je wel dat je bent, goed bezig om fier op te zijn.... ik was perplex en stuur terug dat ik geen zin heb in discussies en ruziën. Hij bleef doorgaan. Onze dochter kwam er in de groepschat op geen enkel moment tussen buiten 1 berichtje : kunnen de jongens dan komen op 13/9. Wij sturen terug geen enkel probleem. Maandag bel ik de dochter om te horen waar ik moet zijn om de oudste kleinzoon op te vangen vermits hij in ander gebouw op school zit (1ste leerjaar). 's avonds belt ze terug : gezien hetgeen weer gebeurd is moet je begrijpen dat het geen goed idee is dat de kinderen bij jullie komen !! Ergens hadden we al een vermoeden dat we een straf zouden krijgen en ben je ergens wat voorbereid maar toch. Mijn man en ik hadden afgesproken wat we zouden antwoorden en dus ook zo gedaan : het zijn jullie kinderen en jullie beslissen, als jullie denken dat dit het beste is voor hen is het voor ons ook goed maar we vinden het erg dat jullie ze als pasmunt gebruiken. En dan de vraag van ons : voor hoelang nu weer want ik wil geen miscommunicatie. Ah ...Dat zullen we nog zien dan. Bewust kort en bondig geantwoord dat we het dan wel zouden horen wanneer ze terug mogen komen en we dan zullen zien of het voor ons ook nog past. Effe stilte aan de andere kant en dan door mezelf het gesprek gestopt. Dit is de eerste keer dat we op deze manier gereageerd hebben. Vroeger gaven we tekst en uitleg, smeekten we voor de jongens waardoor zij beiden precies nog een beter gevoel kregen. Dit wilden we niet meer. Intussen had ik al gelezen over narcisme en het feit dat die personen gevoed worden door ruzie maken, dat was de reden waarom ik het deze keer over andere boeg gooide. Gevolg : de jongens komen niet meer en voor hoelang weten we niet, weer afhankelijk zijn van hun grillen. Dat zijn we meer dan beu. We denken hier aan narcistische trekken van de schoonzoon en die er alles aan doet om onze dochter te overhalen met argumenten om haar te overtuigen dat haar ouders geen goede bedoelingen hebben. Zij volgt in zijn verhaal : het is mijn man, het is de papa van mijn kindjes, .... allemaal goed en wel maar moeten we dit blijven pikken ???? Ons leven gaat ook verder. Nu vooral met dubben en denken en dat wil ik kwijt. Mijn man is daar (uiterlijk) sterker in. Hij stuurde haar wel een bericht dat zij en de kleinzoontjes meer dan welkom zijn maar haar man niet. Deels omdat we het zo beu zijn omdat we ervaren dat het telkens herbegint en herbegint en deels omdat wij hem nu liever niet onder onze ogen zien. De uitstekende band van vroeger met onze dochter is weggegomd sinds hij precies haar (en ons) leven is binnengekomen.
Graag hoor ik wat jullie hiervan vinden. groetjes ...
Peiling
zijn we fout in onze denkredenering ?
MRI schreef op 14-11-2023 om 13:10:
Je houdt vast aan de theorie dat je schoonzoon de bron is van de moeilijke omgang
Karine:
misschien komt het zo over maar ik beweer niks. Ik zeg enkel en alleen hoe wij het aanvoelen
Het verschil tussen iets aanvoelen en beweren is toch het uitspreken/opschrijven?
In die zin lijk je wel de schoonzoon als bron te zien hoor.
Superfijn dat het contact hersteld is. Ik zou laten rusten hoe de verwijdering die nu achter jullie ligt is ontstaan.
Eens met MRI, ook ik lees de oorzaak van deze situatie tussen de regels door en dat het bij schoonzoon ligt.
En al zou het uiteindelijk zo zijn, spreekt het je dochter niet vrij van blaam gezien zij volledig achter haar man staat blijkbaar.
Desalniettemin fijn dat er weer contact en een fijn bezoek is geweest en jullie je kleinkinderen hebben gezien.
Fijn voor je dat het weerzien zo ontspannen was! Gewoon van genieten en wie weet op 6-12 nog iets leuks samen doen.
Weet je, de energie tussen mensen kan echt anders aanvoelen als iemand er wel of juist niet bij is. En dan hoeft er niet per se iemand fout te zijn, maar de energie-uitwisseling is dan gewoon anders. Het kan aan de diverse karakters of rollen in die setting liggen dat het gespannen of stroef verloopt.
Ik weet zeker dat iedereen dat wel herkent: als je met alleen je vriendin uitgaat dan is de sfeer anders dan als de partners mee gaan of als je met 3 vriendinnen gaat. Of dat je liever je ouders niet bij je vrienden hebt als je een feestje geeft.
Zoiets is niet onoverkomelijk en je hoeft geen rigoureuze beslissingen en uitspraken te doen, soms is het gewoon lekker als het gemakkelijk gaat.
Ik denk dat je gelijk hebt als je aanneemt dat je schoonzoon narcistische trekjes heeft. Mensen met deze eigenschappen willen vaak controle over anderen hebben en kunnen erg kritisch en kwetsend zijn. Ze kunnen ook erg gevoelig zijn voor conflicten.
effe update : de dochter is met de 2 kleinzoontjes de sint komen ophalen, was gewone, rustige babbel, aangenaam. Aan de jongens gezegd dat ze met de nieuwjaarsbrief zeker mogen langskomen. Ik heb een berichtje gestuurd dat het misschien een leuk idee zou zijn om onder ons (dochter en ik met de jongens) tijdens de kerstvakantie iets leuks te doen met de kids, binnenspeeltuin of iets dergelijks. Bericht werd gelezen maar reactie is er nog niet gekomen. Normaliter was kerstdag steeds bij ons een etentje onder ons, werden pakjes uitgedeeld aan iedereen. Kerstavond was voor zijn ouders. Spijtig voor iedereen maar kerstdag zal dit jaar op andere manier ingevuld worden. We willen niemand dwingen, het moet van 2 kanten komen en tot nu toe is het steeds op ons initiatief geweest (verjaardag, sint,....). Het doet verdriet maar we moeten de situatie aanvaarden. Blijft natuurlijk de vraag, kopen we een geschenkje en geven we dit af op nieuwjaarsdag (in de veronderstelling dat ze dan komen met de nieuwjaarsbrief ????). Zo moeilijk allemaal terwijl het allemaal zo eenvoudig kan zijn.
KARINE1961 schreef op 17-12-2023 om 14:23:
We willen niemand dwingen, het moet van 2 kanten komen en tot nu toe is het steeds op ons initiatief geweest (verjaardag, sint,....). Het doet verdriet maar we moeten de situatie aanvaarden. Blijft natuurlijk de vraag, kopen we een geschenkje en geven we dit af op nieuwjaarsdag (in de veronderstelling dat ze dan komen met de nieuwjaarsbrief ????). Zo moeilijk allemaal terwijl het allemaal zo eenvoudig kan zijn.
Sorry, maar soms denk ik, als ik je steeds lees, dat er niets ‘geleerd’ wordt uit hetgeen allemaal al is gebeurd.
Ja, het is verdrietig en ja, je kunt de situatie enkel aanvaarden, maar DOE dit dan ook zonder dat er steeds weer een ‘maar’ volgt!
Koop kadootjes en wacht gewoon af of ze wel of niet komen, dát is de situatie aanvaarden. Jullie maken het jezelf steeds zo moeilijk.
Sorry, maar soms denk ik, als ik je steeds lees, dat er niets ‘geleerd’ wordt uit hetgeen allemaal al is gebeurd.
Ja, het is verdrietig en ja, je kunt de situatie enkel aanvaarden, maar DOE dit dan ook zonder dat er steeds weer een ‘maar’ volgt!
Sorry, maar ik typ gewoon wat in me opkomt ; hoe ik het formuleer in mijn hoofd en als daar dan die maar tussenkomt hoeft dat niet persé negatief gelezen te worden. We komen van ver en het vraagt tijd. We weten dat geduld een mooie gave is en we wachten .... zo misschien beter geformuleerd.
Wat is een nieuwjaarsbrief?
een tekst of versje die op school worden opgesteld en door de kids worden verteld, voorgelezen aan de ouders, grootouders, meter en Peter.
Misschien kan je beter zelf plannen gaan maken voor kerst en oud en nieuw. Zonder verwachting dat dochter langskomt met de kinderen. Ik zou ook geen cadeaus in huis halen.
Nu zit je namelijk toch te wachten en je blijft ermee bezig. Ga ervan uit dat ze niet komt en ga zelf iets leuks doen. Wil ze wel komen dan kan je gerust zeggen dat dat nu niet uitkomt want je hebt al andere plannen gemaakt.
Het is ook wel een beetje veel, die verwachting/wens/hoop die je nu hebt en of naar ze uitspreekt: ze op kerst zien misschien, een voorstel doen voor een paar dagen later, en zeggen dat ze mogen langskomen op nieuwjaarsdag. Dat is wel 3x in een week als de verhoudingen toch al gespannen zijn. Vind je het niet wat overweldigend om ook nog een binnenspeeltuin voor te stellen als zij al ofwel niet zo enthousiast zijn over contact op kerst en nieuwjaar, ofwel al besloten hebben het niet te doen? In plaats van ze rustig te laten beslissen, gooi jij er nog een extra ding bovenop.
ik heb het onduidelijk geformuleerd. Voor kerst is er niks afgesproken. Tijdens sint hebben we de kids gezegd dat ze hun brief mogen komen lezen (ze krijgen dan telkens een centje 
). Het voorstel voor 'uitje' tijdens kerstvakantie werd gedaan omdat ze bij sint bezoek vertelde dat het haar pijn deed dat de meters van de kids geen belangstelling toonden. Met dit voorstel willen we graag laten voelen dat we wel belangstelling hebben en iets leuks willen doen. Het zijn voorstellen, geen verplichtingen.
Ook vanuit de dochter kan ik me voorstellen dat zij het gevoel kan hebben dat het nooit goed genoeg is en dat zij daar verdriet van heeft. Dan komt ze langs en dan is het gezellig en dan is het weer niet goed want er moeten meteen weer nieuwe afspraken gemaakt worden en tijd geclaimd. Doodvermoeiend. Die mensen hebben een gezin met twee kleine kinderen en werk eigen vriendenkring, schoonfamilie etc. Ik lees geen enkele consideratie met de dochter en haar gezin. Alleen maar wij, wij, wij. Enorm claimend, oordelend, eisend. Ik snap die dochter wel. En het zou zomaar kunnen dat ze dat ook in haar jeugd heeft ervaren en er last van heeft. Uit jouw eigen reacties maak ik op dat het inderdaad tegen dovemans oren is gezegd en dat ze het om die reden opgegeven heeft. Get a life TO, in plaats van dag in dag uit op berichtjes van je dochter te gaan zitten wachten en jezelf steeds verder in de put praten als er niet direct een antwoord komt.
Jij vindt dat de kinderen worden gebruikt om jullie te straffen (op zich al een hele opmerkelijke aanname, die veel zegt over jou en hoe je in het leven staat) Ik zie het anders: jullie gebruiken de kinderen om je zin te krijgen omdat jullie de kinderen en jullie dochter zien als levensvulling en tijdsbesteding. Maar jullie dochter is het zat en haar man ook. Terecht, als ik jouw berichten zo lees. De kans om de verstoorde verhouding weer goed te krijgen staat of valt met jouw/jullie inzet om het eigen gedrag te veranderen.
Misschien niet afgesproken, maar je dénkt wel aan de kerst als een dag die je altijd samen doorbracht. En je dochter weet dat ook. Voor haar is dat ook een dag waarvan zij weet dat jij die als (gebrek aan) contactmogelijkheid ziet. Dus hij telt zeker wel mee in het geheel.
Daarnaast blijven er nog twee concrete voorstellen over binnen een paar dagen.
Voorstellen waarvan jij echt wel iets gaat vinden als er niet op gereageerd wordt ("reactie is er nog niet gekomen").
Je hebt het bovendien via de kleinkinderen proberen te spelen door tegen hun te beginnen over het ophalen van een of andere nieuwjaarsbrief. Ook heb je een bericht gestuurd over een speelhal in de kerstvakantie en dat allemaal direct nadat jullie elkaar even zagen.
Niet doen. Zeker niet iets via de kinderen spelen. Het komt bij mij ook allemaal wat opdringerig over terwijl dochter dat nu niet wil.
Dus ga echt dit keer zelf plannen maken. Niet gaan bedenken zoals het in jouw ogen hoort want dat is jouw beeld van kerst. Jouw dochter en schoonzoon zien dat wellicht heel anders. En vier zelf oud en nieuw en ga zeker geen cadeaus in huis halen.
ik word al moe als ik de claims lees die je doet.
Laat je dochter eens echt los, geen voorstellen, geen pakjes doordeweeks, gewoon helemaal niets.
Als je dat jaren eerder had gedaan was ze nu waarschijnlijk gewoon regelmatig langs gekomen. Ik geloof heilig in kinderen hun eigen leven laten leiden zonder claim gedrag van ouders, dat maakt dat ze naar je toe komen omdat ze daar de rust voor hebben.