Oma mag nauwelijks op bezoek
Mijn kleinzoon is in de nacht van dinsdag op woensdag om 05.15 uur geboren. De volgende avond om 21.15 belt mijn zoon om het me te vertellen. Ik mocht niet meteen langskomen, maar de volgende dag wel. Max 1 uurtje. Dus donderdag geweest. Zaterdag wou ik weer langskomen, maar dat mocht niet. Uiteindelijk, doordat ik zo zat te 'drammen', mocht ik op vrijdag weer langskomen. Dat gaat zo door. In 1,5 maand tijd heb ik mijn kleinzoon nu 4x mogen zien. Er is niets mis met het kindje. Zij willen alleen rust voor hun baby. Ik ben er helemaal kapot van. Ik ben constant aan het huilen en kan er nauwelijks van slapen. Het is mijn enige zoon/kind en ik dacht een hele hechte relatie met hem te hebben. Ook met mijn schoondochter, die 5,5 jaar bij mij heeft ingewoond. Ze zijn nog niet zo lang de deur uit. Mijn moeder vindt echter dat ik me moet vermannen. Zij hebben tijd nodig, en daar is niets op tegen. Daar mag ik ze niet op aanspreken, want daar is niets mis mee. Ik heb het te respecteren. Maar dat kan ik dus niet (meer). Wat vinden jullie hiervan?
Dweedledee schreef op 07-04-2025 om 22:31:
[..]
Ik kan me prima inleven in oma. Maar aangezien oma zelf zegt dat zoon haar drammerig vindt, hij het heeft over inbreuk op hun privacy én moeder van oma (die waarschijnlijk dicht op het vuur zit en de situatie waarschijnlijk prima in kan schatten) ook tegen haar zegt dat ze hun ruimte moeten geven én ze ook nog eens zelf advies aan ons vraagt, denk ik dat ze het meest geholpen is met kritische noten. Zodat ze hopelijk tot inzicht komt dat zo doorgaan, alleen nog maar meer spanning veroorzaakt.
Ik ben van mening dat dat waardevoller is, dan roepen dat ze gelijk heeft. Dit blijkt dan ook wel uit TO haar laatste bericht; daaruit blijkt helaas geen enkele vorm van reflectie op haar eigen gedrag.
Het gaat natuurlijk wel ver dat er gezegd wordt over inbreuk op privacy. Misschien is het voor haar beter dat ze eerst een gesprek met haar zoon aangaat.
Dweedledee schreef op 07-04-2025 om 22:31:
[..]
Ik kan me prima inleven in oma. Maar aangezien oma zelf zegt dat zoon haar drammerig vindt, hij het heeft over inbreuk op hun privacy én moeder van oma (die waarschijnlijk dicht op het vuur zit en de situatie waarschijnlijk prima in kan schatten) ook tegen haar zegt dat ze hun ruimte moeten geven én ze ook nog eens zelf advies aan ons vraagt, denk ik dat ze het meest geholpen is met kritische noten. Zodat ze hopelijk tot inzicht komt dat zo doorgaan, alleen nog maar meer spanning veroorzaakt.
Ik ben van mening dat dat waardevoller is, dan roepen dat ze gelijk heeft. Dit blijkt dan ook wel uit TO haar laatste bericht; daaruit blijkt helaas geen enkele vorm van reflectie op haar eigen gedrag.
De zoon heeft samen met zijn vriendin vanaf haar 17e bij Oma gewoond. En dan heeft hij het over inbreuk op privacy over die paar bezoekjes? Gebaseerd op wat ik tot nu toe heb gelezen van TO dan.
HetisMij schreef op 07-04-2025 om 22:39:
[..]
Het gaat natuurlijk wel ver dat er gezegd wordt over inbreuk op privacy. Misschien is het voor haar beter dat ze eerst een gesprek met haar zoon aangaat.
Ik meen gelezen te hebben, dat ze geprobeerd heeft om met zoon te praten, maar dat hij haar toen drammerig heeft genoemd. Dus dat zal wel niet een heel constructief gesprek zijn geweest. Kijk maar hoe ze hier op “ons” reageert. Eigenlijk ligt het nu aan ons, want wij hebben allemaal een slechte dynamiek in onze gezinnen en dat is heel zielig voor ons en daarom is het zo’n gevoelig onderwerp. Maar het ligt zeker niet aan TO en ze toont ook geen enkele vorm van zelfreflectie
En mijns inziens zegt iemand niet zomaar dat iemand iets ervaart als een inbreuk op de privacy. Daar ligt vaak een hele historie aan ten grondslag. Ik denk daarom dat we maar een heel klein deel lezen van wat er gezegd en gedaan is en dat allemaal vanuit het perspectief van TO. Het is immers maar één kant van het verhaal.
Maar ondanks dat, is het wel duidelijk dat TO hun grenzen niet respecteert, dat zegt ze immers zelf ook. En ook haar moeder (over het algemeen dé persoon die haar kind het beste kent als ze het kind heeft grootgebracht) probeert haar kleinzoon en zijn vrouw te verdedigen en te beschermen en haar eigen dochter te begrenzen. Ik neem aan dat ook zij dat niet zomaar doet.
Cindy_meid schreef op 07-04-2025 om 22:46:
[..]
De zoon heeft samen met zijn vriendin vanaf haar 17e bij Oma gewoond. En dan heeft hij het over inbreuk op privacy over die paar bezoekjes? Gebaseerd op wat ik tot nu toe heb gelezen van TO dan.
Het is superlief van TO dat ze schoondochter een plekje in haar huis heeft gegeven. Echter betekent dit niet dat ze hier rechten aan kan ontlenen en dit gegeven in kan zetten als pressiemiddel om toch haar zin te krijgen. Ik hoop daarom ook dat jouw bericht haar niet op ideeën heeft gebracht 
Cindy_meid schreef op 07-04-2025 om 20:58:
[..]
Het is maar net wat je gewend bent, omdat jij het zelf helaas niet herkent in jouw omgeving vind ik dan weer heel erg spijtig om te horen. In mijn omgeving is het niet meer dan normaal en juist het tegenovergestelde. De vrienden en kennissen van mijn ouders zijn allemaal Opa en Oma's en hoor ik allemaal leuke verhalen over hun kleinkinderen.
Heel spijtig om te horen dat je zoon het ervaart als "drammen" je bedoelt het zo goed. Misschien toch maar proberen om hun even de ruimte te geven hoe moeilijk het ook is.
Dat je hier heel verdrietig van wordt is niet meer dan normaal. Dat is wat je voelt en dat mag er zijn! Dat de mensen hier daarover een mening hebben is absurd. En zegt alles over hun dan over jou.
Zoals ik jouw verhaal lees : een trotse Oma die gewoon haar kleinkind wat vaker wil zien dan 4 keer in de maand. Je zoon en schoondochter vinden dat HELAAS te veel en dat doen pijn.
Goh, het is dus absurd dat mensen een mening hebben? Dat is voorrecht is alleen aan jou voorbehouden? Of is het absurd dat mensen een andere mening hebben dan jij? Net zo’n wereldvreemde opmerking…
On topic: ik begrijp zowel de wens van het jonge gezin als de wens van oma. Maar denk dat er inderdaad wel wat speelt als zoon aangeeft behoefte te hebben aan privacy en vindt dat zijn moeder dramt.
Ik heb ook een tijdje bij schoonmoeder ingewoond, dat was heel ingewikkeld vonden man en ik. We kregen heel weinig ruimte om ons eigen leven te leiden. Ik ben dus ook snel op mezelf gegaan. Dat heeft onze relatie wel gered.
En ik heb zelf ook ervaring met een inwonend schoonkind. Hoewel ze dat al jaren niet meer is hebben we nog steeds heel fijn contact. Het ligt er in mijn optiek helemaal aan in hoeverre je als (schoon)moeder je (schoon)kind als volwassene behandelt en ruimte geeft om te leven en te leren.
Pippapet schreef op 06-04-2025 om 11:55:
Mag ik vragen hoe jullie dit met jullie ouders hebben opgepakt? Want ik ken dit niet in mijn omgeving en heb dit zo nog nooit meegemaakt. Maar zo te horen staan jullie er heel anders in. Hoe hebben jullie dit dan aangepakt met jullie ouders?
Ja hoor dat mag. Op de dag van geboorte hebben we mijn ouders en schoonouders en zussen geïnformeerd. Het verzoek was om even langs te komen ivm de enorme aanwezigheid van mijn moeder en zus hebben we voor iedereen aangegeven dat we liever maximaal een uurtje bezoek hadden en liever minder. Mijn ouders wonen zonder file op ongeveer een uur, maar hadden die dag file.
Mijn schoonouders en schoonzus kwamen en gingen snel weer weg, ruim binnen het uur. Ze zagen aan mij (veel bloedverlies) dat het bezoek veel van me vergde terwijl ze weinig aandacht vroegen. En ja toen kwamen mijn ouders en zus binnen denderen hele verhalen over files en drama onderweg en nog meer verhalen over van alles en nog wat. Ik vraag me nog af of ze mijn zoon gezien hebben of alleen maar zo met zichzelf bezig waren.
Ze waren tijdens de kraamperiode altijd welkom maar nooit een belletje gekregen of ze even langs konden komen. Wel een verwijt dat toen ik weer ging werken dat we maar 2 keer bij ben zijn geweest. Dat was voor mij gelijk al een soort van druppel. We zien elkaar ik denk zo'n 6 of 7 keer per jaar. Waarvan ma 1 keer bij ons komt en wij de rest naar haar of mijn zus en familie rijden. Voor mijn moeder telt het niet als we elkaar bij mijn zus zien.
Kikki39 schreef op 07-04-2025 om 22:21:
[..]
En ik kan ook niet snappen dat je moeder niet af en toe een paar keer in de week heel eventjes langs mag komen, dan blijft de vrouw maar even boven op bed liggen.
Zijn moeder. En haar moeder. En zijn vader. En haar vader. En zijn oma. En....
De lijst met zelfverklaarde bijzondere uitzonderingsgevallen kan best lang worden. Waarom zou iemands moeder een paar keer in de week heel eventjes langs moeten kunnen komen? Wat is het nut, als je het kindje al gezien hebt? En om alléén het kindje te zien? Het is niet je eigen kindje. En het is er volgende week ook nog.
Kijk, als je hebt afgesproken om te koken of zo én je ziet daarbij het kindje, dan maak je jezelf nog nuttig. Maar alleen kijken? Echt bijzonder storend als er mensen alleen maar willen komen kijken en niet geïnteresseerd zijn in jou, want dat 'heel eventjes' gaat vooral op aan naar de baby kijken.
En dat is dan ook weer niet leuk, dat je nooit een belletje bezoekje hebt gekregen in die tijd. Dus ja, het is eigenlijk ook heel lastig, want wanneer doe je het allemaal goed.De ene vindt het fijn als moeder er iedere dag is, de ander wilt misschien dat ze 1 keer in de week/maand komt.
Valeria schreef op 08-04-2025 om 07:34:
[..]
Zijn moeder. En haar moeder. En zijn vader. En haar vader. En zijn oma. En....
De lijst met zelfverklaarde bijzondere uitzonderingsgevallen kan best lang worden. Waarom zou iemands moeder een paar keer in de week heel eventjes langs moeten kunnen komen? Wat is het nut, als je het kindje al gezien hebt? En om alléén het kindje te zien? Het is niet je eigen kindje. En het is er volgende week ook nog.
Kijk, als je hebt afgesproken om te koken of zo én je ziet daarbij het kindje, dan maak je jezelf nog nuttig. Maar alleen kijken? Echt bijzonder storend als er mensen alleen maar willen komen kijken en niet geïnteresseerd zijn in jou, want dat 'heel eventjes' gaat vooral op aan naar de baby kijken.
Nee klopt het is je kleinkind, ik vermoed iets wat jij nog moet meekijken. Snap niet zo goed wat er storend moet zijn als mensen naar de kleine willen kijken dat is toch normaal, en natuurlijk gaat daar de meeste aandacht naar uit. Meestal vraag je ook hoe het met de ouders gaat etc. Ik vermoed in het geval van TO dat er iets meer heeft afgespeeld en er eigenlijk een goed gesprek moet komen.
Kikki39 schreef op 08-04-2025 om 07:37:
En dat is dan ook weer niet leuk, dat je nooit een belletje bezoekje hebt gekregen in die tijd. Dus ja, het is eigenlijk ook heel lastig, want wanneer doe je het allemaal goed.De ene vindt het fijn als moeder er iedere dag is, de ander wilt misschien dat ze 1 keer in de week/maand komt.
Dat is heel simpel je zegt het gewoon en dat heeft de zoon van to gedaan maar to gedraagt zich als een boze kleuter en wil de boodschap niet aannemen
Waarom moet jij steeds benoemen dat iemand oma moét zijn voordat iemand hier iets over mag roepen, Cindy? Dat is een hele irritante manier van discussiëren. Jij bepaalt dat namelijk niet en het is zeker geen vereiste om je mening te mogen geven.
Dwaze-Opa schreef op 07-04-2025 om 22:14:
[..]
Dit heeft toch niks met intro of extravert te maken? Begrijp het als er wordt gezegd we vallen met zijn tienen binnen. Dit is alleen de moeder.
Hemeltje, je wilt de boodschap niet begrijpen, ofzo? Introvert-extravert was maar ern voorbeeld. De boodschap was dat we allemaal anders zijn. Als iemand reageert op een manier die niet de jouwe is, hoef je niet op je achterste poten te gaan staan. Dan kun je gewoon denken: die persoon is anders dan ik. Dat hoef je alleen maar te accepteren.
Als je dan echt een sociaal mens bent, kun je je verdiepen in waarom die persoon zich anders gedraagt dan jij. Op dat moment zul je zien dat de wereld meer kleur krijgt, mensen jou meer gaan waarderen en jij anderen meer gaat waarderen.
Jonagold schreef op 07-04-2025 om 23:27:
[..]
Goh, het is dus absurd dat mensen een mening hebben? Dat is voorrecht is alleen aan jou voorbehouden? Of is het absurd dat mensen een andere mening hebben dan jij? Net zo’n wereldvreemde opmerking…
On topic: ik begrijp zowel de wens van het jonge gezin als de wens van oma. Maar denk dat er inderdaad wel wat speelt als zoon aangeeft behoefte te hebben aan privacy en vindt dat zijn moeder dramt.
Ik heb ook een tijdje bij schoonmoeder ingewoond, dat was heel ingewikkeld vonden man en ik. We kregen heel weinig ruimte om ons eigen leven te leiden. Ik ben dus ook snel op mezelf gegaan. Dat heeft onze relatie wel gered.
En ik heb zelf ook ervaring met een inwonend schoonkind. Hoewel ze dat al jaren niet meer is hebben we nog steeds heel fijn contact. Het ligt er in mijn optiek helemaal aan in hoeverre je als (schoon)moeder je (schoon)kind als volwassene behandelt en ruimte geeft om te leven en te leren.
Goed lezen Jonagold! Als iemand verdrietig is is dat haar goed recht. Dat is een gevoel! en ja op dat gebied is het absurd dat vreemde mensen hier op deze forum daar een mening over hebben. Daar heeft ze niet eens om gevraagd, ze vroeg wat we vinden van de situatie niet of jullie vinden dat te weinig of teveel gehuil wel of niet ok is.
Dweedledee schreef op 08-04-2025 om 08:03:
Waarom moet jij steeds benoemen dat iemand oma moét zijn voordat iemand hier iets over mag roepen, Cindy? Dat is een hele irritante manier van discussiëren. Jij bepaalt dat namelijk niet en het is zeker geen vereiste om je mening te mogen geven.
Iedereen mag zijn mening geven tuurlijk. Maar... je begrijpt iemand net wat beter als je zelf weet hoe het is. Iets zien en zelf meemaken is anders. Tuurlijk kunnen mensen zich inleven in een ander totdat je in zijn of haar schoenen staat. Wat irritant is dat mensen van alles vinden over iets wat ze zelf niet eens hebben meegemaakt en vaak zijn dat de mensen die het hardst roepen.
Cindy_meid schreef op 08-04-2025 om 08:08:
[..]
Iedereen mag zijn mening geven tuurlijk. Maar... je begrijpt iemand net wat beter als je zelf weet hoe het is. Iets zien en zelf meemaken is anders.
Onzin. Daarnaast kunnen de meeste hier hun mening geven vanuit de ervaring van het moederschap of vanuit hun eigen referentiekader. Onnodig het om steeds te blijven benoemen. Je verhaal wordt er niet bepaald sterker van. Integendeel zelfs.