Hoeveel contact met oom en tante als volwassene?
Een vraag, hoeveel contact hebben jullie als volwassene nog met jullie oom en tante? Ik heb zelf maar 1 oom en tante en zie ik 1x per jaar op een verjaardag. Verder aan beide kanten niet echt behoefte aan meer contact dus prima. Maar nu ik zelf neefjes en nichtjes heb vraag ik mij af hoe dat later gaat? Ik zie nu heel vaak maar stel me voor dat ze ook hun eigen leven hebben en het contact minimaal zal zijn. Dat lijkt me normaal, maar was toch benieuwd hoe dat bij anderen is. Mijn kinderen hebben een tante die ik nogal vervelend vind en een slechte invloed vind hebben dus dan hoop ik ergens dat ze haar later niet meer zo vaak zien.
Toen ik het huis uit ging verwaterde het contact met de ooms/ tantes die we toch al niet zo vaak zagen. Maar met de ooms/ tantes waar het contact hechter was bleef het contact ook zo; ik ging daarheen en zij kwamen ook naar mij. Inmiddels zijn de meesten overleden maar met mijn 2 tantes heb ik nog steeds een hechte band. We zien elkaar geregeld en appen wekelijks.
Dank voor de berichten. Door mijn schoonmoeder die heel veel initiatief (soms enigszins dwingend) toont om elkaar bijna wekelijks te zien met mijn schoonzus erbij zien mijn kinderen haar dus vaak (veels te vaak) en ook vinden ze haar dus geweldig. Maar ik zie heel goed die andere kant. Maar hoe voorkom ik dat mijn kinderen zo close met haar zijn en blijven als ze volwassen zijn? Ik moet zeggen dat ik na afloop van een familie bijeenkomst vaak tegen ze zeg dat ik bepaalde dingen die zijn gebeurd niet vond kunnen (grensoverschrijdende dingen). Mijn oudste krijgt binnenkort een telefoon dus vrees dat de tante haar dan ook continu gaat appen en haar wilt zien. Ik vind het zo’n lastige situatie, doordat het familie is ben je gedwongen elkaar te zien maar ze is zon slecht voorbeeld en vind het dan ook heel moeilijk om te zien dat mijn kinderen haar zo ga fantastisch vinden.
Sara81 schreef op 31-08-2024 om 21:01:
Dank voor de berichten. Door mijn schoonmoeder die heel veel initiatief (soms enigszins dwingend) toont om elkaar bijna wekelijks te zien met mijn schoonzus erbij zien mijn kinderen haar dus vaak (veels te vaak) en ook vinden ze haar dus geweldig. Maar ik zie heel goed die andere kant. Maar hoe voorkom ik dat mijn kinderen zo close met haar zijn en blijven als ze volwassen zijn? Ik moet zeggen dat ik na afloop van een familie bijeenkomst vaak tegen ze zeg dat ik bepaalde dingen die zijn gebeurd niet vond kunnen (grensoverschrijdende dingen). Mijn oudste krijgt binnenkort een telefoon dus vrees dat de tante haar dan ook continu gaat appen en haar wilt zien. Ik vind het zo’n lastige situatie, doordat het familie is ben je gedwongen elkaar te zien maar ze is zon slecht voorbeeld en vind het dan ook heel moeilijk om te zien dat mijn kinderen haar zo ga fantastisch vinden.
Moet zij weten dat je kind een telefoon heeft? En het nummer krijgen? Dat hoeft toch niet per se? Sowieso lees je altijd mee, dus kan er niets afgesproken worden zonder dat jij het weet of goedkeurt.
Doen je kinderen geen sport? Dan heb je al snel geen tijd meer om iedere keer naar familie te gaan.
Valeria schreef op 31-08-2024 om 21:41:
[..]
Moet zij weten dat je kind een telefoon heeft? En het nummer krijgen? Dat hoeft toch niet per se? Sowieso lees je altijd mee, dus kan er niets afgesproken worden zonder dat jij het weet of goedkeurt.
Doen je kinderen geen sport? Dan heb je al snel geen tijd meer om iedere keer naar familie te gaan.
Nou ze ziet haar vaak dus sowieso zal ze zelf haar nummer aan haar geven.
En ze heeft alleen sport doordeweeks dus in het weekend alle tijd helaas.
Ik vind het moeilijk dat ze zelf haar heel leuk vinden en dan vraag ik me af of en hoe ik dat kan en mag afremmen?
mijn ervaring is dat kinderen in de puberleeftijd - en ik verwacht juist ook als ze gaan studeren - steeds meer zien hoe de ander werkelijk is, maar ook de prioriteiten meer bij hun eigen leven (vrienden, sport, en vooruit school) komt te liggen. Mijn kinderen, pubers, zien heel goed de mooie, maar ook minder mooie kanten van hun ooms en tantes, en moeten leren daarmee om te gaan. Leren grenzen te stellen, iets ervan zeggen als ze ergens niet blij mee zijn, en afspraken zelf met ze afstemmen. Ik denk hoe meer je zaken tegenhoudt, hoe meer ze er naar toe willen. Dus ik zou t prima vinden, mits t kan. En kan t niet (want geen tijd, geen zin, of wat dan ook) dan dus niet.
Hier met mijn eigen ooms en tantes weinig contact. Bij de kinderen wisselt t, ik heb een grote familie, dus veel ooms entantes, die zien ze op verjaardagen, familie bbq's en soms tussendoor. Van mijn mans kant, 2 setjes, maar omdat ze zelf geen kinderen hebben veel aandacht voor de onze. Nu nog heel regelmatig contact, maar dat zal tzt ook wel minder worden denk ik
Sara81 schreef op 31-08-2024 om 21:49:
[..]
Nou ze ziet haar vaak dus sowieso zal ze zelf haar nummer aan haar geven.
En ze heeft alleen sport doordeweeks dus in het weekend alle tijd helaas.
Ik vind het moeilijk dat ze zelf haar heel leuk vinden en dan vraag ik me af of en hoe ik dat kan en mag afremmen?
Hoe oud is je dochter? En wat doet die tante om zo leuk gevonden te worden?
Opa en oma hier hebben wel geprobeerd om de kinderen te winnen met dingen die ze leuk vonden, maar op een gegeven moment werkte dat niet meer. Ik vond ze niet zo geschikt om de kinderen een dag mee te nemen, dus ik heb ook altijd geprobeerd om dat te beperken. Als 1 kind lichte twijfels had hoefde hij van mij niet mee, al waren opa en oma dan beledigd. En ook toen de jongste nog te klein was zei ik nee. In het geval van veiligheid kun je dat best doen. Ik was verantwoordelijk voor de veiligheid van mijn kinderen en niet voor het bezorgen van een leuke dag aan opa en oma.
Maar het hangt af van de leeftijd van je dochter, wat die tante precies voor invloed heeft, enz.
Sara81 schreef op 29-08-2024 om 17:33:
Dank voor de reacties. Goed om te lezen.
De frequentie is juist heel hoog. De kinderen zien hun tante heel vaak en vinden haar heel leuk. Maar ik zie heel goed haar nare en egoïstische persoonlijkheid en ik geloof altijd dat waar je mee omgaat daar raak je me besmet. Deze tante heeft zelf geen kinderen en ik vind dat ze erg aan onze kinderen hangt. Ik vrees dus dat als de kinderen volwassen zijn zij nog steeds aan hen gaat hangen want ze heeft zelf geen kinderen en zichzelf gaat opdringen aan hen (oppassen op hun kinderen, zichzelf overal voor uitnodigen, etc.) Ik kan het niet zo goed uitleggen maar ik wil gewoon niet dat ze een grote rol speelt in het leven van mijn kinderen, grotendeels door haar slechte invloed maar ook (heel slecht van mij) ik het haar niet gun ofzo. Ik kan het niet zo goed onder woorden brengen merk ik. Maar daarom was ik wel benieuwd hoeveel contact volwassenen nog hebben met ooms en tantes als je die in je jeugd dus elke twee weken ziet.
Dus enerzijds ben je overtuigd dat je kinderen net zoals zij worden, anderzijds gun je haar en hen het contact niet (en wat zegt dat dan over jou? En over de boodschap die jij daarmee je kinderen mee geeft?).
Ben je zelf nu wel een goede invloed dan? En is het ook wáár dat kinderen net zo worden als de mensen waar ze mee om gaan? En geldt dat dan wel voor de slechte eigenschappen van tante maar niet voor de leuke kanten?
Het spreekt ook van weinig vertrouwen in je kinderen zelf. Als jij je zo blijft opstellen tegenover het contact met hun tante dan loop je het risico dat er precies gebeurt wat je neem ik aan niet wil, nl dat je kinderen hun tante steeds meer waarderen en jou steeds minder.
Sowieso heb je steeds minder invloed op met wie je kinderen omgaan. Dat hoort ook zo want zij hebben recht op hun eigen leven. Als het goed is heb je ze al voldoende gereedschap mee gegeven om daar hun eigen weg in te vinden. Zo niet, is het nu wel een beetje laat.
Als je kind oud genoeg is voor een telefoon, is je kind ook oud genoeg om te bespreken dat jij bepaalde dingen wel of niet wil (bijvoorbeeld wekelijks met de tante afspreken) en bepaalde dingen in haar gedrag wel of niet oké vindt.
En ook naar de tante toe kun je dat benoemen. Bijvoorbeeld dat je niet wil dat ze elke keer een cadeau meeneemt omdat je huis overvol raakt. Of dat je bepaalde opmerkingen gemeen vindt.
Uiteindelijk maken kinderen zelf keuzes in het leven, maar op deze leeftijd ben jij de ouder en kun jij ook dingen bepalen en beperken.
Geen sport in het weekend? Misschien hebben jullie wel plannen als gezin, andere verplichtingen binnen familie of vriendenkring, of gewoon geen behoefte aan een tante die zo vaak langs komt. Net als dat je de hoeveelheid en frequentie van over de vloer komende vriendjes en vriendinnetjes kunt beperken.
MamaE schreef op 01-09-2024 om 11:19:
Geen sport in het weekend? Misschien hebben jullie wel plannen als gezin, andere verplichtingen binnen familie of vriendenkring, of gewoon geen behoefte aan een tante die zo vaak langs komt. Net als dat je de hoeveelheid en frequentie van over de vloer komende vriendjes en vriendinnetjes kunt beperken.
Nou inderdaad. Als mijn schoonmoeder ons wekelijks had willen zien, zou ik daar toch heel snel iets op verzonnen hebben.
Zeker als er dan iemand aanwezig was die ik niet zag zitten.
Eens met Marit. Hoe ouder je kinderen worden, hoe beter ze zien hoe een ander in elkaar steekt. Zelf vond ik bepaalde situaties in mijn jeugd ook vanzelfsprekend of zelfs geweldig, waarbij ik als volwassene mijn vragen ben gaan stellen (die overenthousiaste oom die maar al te graag met mij "stoeide").
Heb vertrouwen in je kinderen. Je hoeft het contact niet te stimuleren, maar het is ook sneu als ze telkens te horen krijgen dat jij hun tante helemaal niet leuk vindt. Blijkbaar is het contact nu leuk voor beide kanten. Door steeds te zeggen dat het eigenlijk helemaal niet leuk is, maak je je kinderen misschien ook onzeker over hun eigen inschattingsvermogen. Dat is niet nodig. Ze zijn nog te jong om het te overzien.
Het inzicht komt vanzelf als ze ouder worden. En zo niet, dan heb je er zelf geen last meer van als ze volwassen zijn. Jij hoeft dan immers niet meer bij het bezoek te zijn.
Sara81 schreef op 31-08-2024 om 21:01:
Dank voor de berichten. Door mijn schoonmoeder die heel veel initiatief (soms enigszins dwingend) toont om elkaar bijna wekelijks te zien met mijn schoonzus erbij zien mijn kinderen haar dus vaak (veels te vaak) en ook vinden ze haar dus geweldig. Maar ik zie heel goed die andere kant. Maar hoe voorkom ik dat mijn kinderen zo close met haar zijn en blijven als ze volwassen zijn? Ik moet zeggen dat ik na afloop van een familie bijeenkomst vaak tegen ze zeg dat ik bepaalde dingen die zijn gebeurd niet vond kunnen (grensoverschrijdende dingen). Mijn oudste krijgt binnenkort een telefoon dus vrees dat de tante haar dan ook continu gaat appen en haar wilt zien. Ik vind het zo’n lastige situatie, doordat het familie is ben je gedwongen elkaar te zien maar ze is zon slecht voorbeeld en vind het dan ook heel moeilijk om te zien dat mijn kinderen haar zo ga fantastisch vinden.
Maar daar ben je toch zelf bij? Ik heb helemaal geen tijd om iedere week met familie te zitten. Wij zien elkaar functioneel, dus met verjaardagen en daarbuiten zo af en toe, zoals onze traditie om met mijn ouders en de 3 kinderen met hun gezin te bbq-en als aftrap van de vakantie. Maar verder is het vooral bellen en appen. Mijn ouders zoek ik met enige regelmaat op, en met mijn zus ga ik nog wel eens wat drinken, maar dat is zeker niet elke week. En dan wonen we nog allemaal op een steenworp afstand van elkaar...
De kinderen gaan steeds meer hun eigen gang. Hebben sport, proefwerkweek, verjaardag van een vriendje, werk. Dat wordt echt vanzelf minder.
Ik vind jou dan weer best dwingend overkomen dat je kinderen geen contact zouden mogen hebben met tante. Ik zou zeggen: kom eerst eens onder het juk van je schoonmoeder uit. Ga vaker zelf met je kinderen op pad. Heb je ook een goed excuus richting schoonmoeder.
En 'waar je mee omgaat, daar word je mee besmet' - je kinderen gaan toch ook met jou om? Laat het los. Wat je aandacht geeft groeit. Dus beperk het contact met tante op een leuke manier (namelijk de focus op je eigen gezin - en je eigen vriendenkring) en dan zul je zien dat het zichzelf oplost.
Dank voor de reacties. Mijn oudste dochter is 10.
Ik snap al jullie punten, als ik het verbied dan wordt het alleen maar aantrekkelijker. En ja het is inderdaad de vraag wat dit over mij zegt dat ik niet wil dat ze zoveel contact hebben terwijl ze het leuk vinden. Toch denk ik niet per se dat als ze ouder worden ze zelf zullen inzien dat haar gedrag niet oké is. Immers, zij ziet het zelf ook niet en vindt haar gedrag de normaalste zaak van de wereld. Terwijl het grensoverschrijdend vaak is. Bv ze kijkt gerust op mijn telefoon om berichtjes te lezen, ze heeft ooit een sleutel gekregen voor noodsituaties en die gebruikt ze dus om gewoon onverwachts binnen te komen. Zit ik op de wc en hoor ik opeens de voordeur open gaan…. Verder maakt ze veel egoïstische keuzes en de kinderen kijken op tegen haar dus toch een soort van voorbeeldfunctie vrees ik dan. Dus denk ik: is het toch iets genetisch dat ze dat niet begrijpt en daarom probeer ik mijn kinderen daar heel erg in te begeleiden en veel uit leggen met voorbeelden/situaties (respecteer iemands privacy dus je mag nooit op iemands telefoon kijken, je gaat niet zomaar iemands huis in, etc.) Want anders gaan mijn kinderen toch ook denken dat dat soort dingen normaal zijn? En ja op de een of ander manier kan ze goed met kinderen omgaan en ze heeft alle tijd (geen gezin, werkt weinig) terwijl ik altijd druk met werk, huishouden, gezin, etc. Het lastige vind ik dus dat we door veel verjaardagen, feestdagen en verplichtingen/tradities van mijn schoonmoeder we elkaar elke twee weken wel zien. Vriend snapt mijn bezwaren naar zijn zus maar hij vindt haar zielig, ze is alleen dus hij geeft in alles toe. En ja alles wat je aandacht geeft groeit. Ik merk dat het me heel veel frustratie en energie kost maar weet werkelijk niet hoe het te beperken is.
Bv als we naar schoonouders gaan appt mijn schoonmoeder altijd meteen mijn schoonzus dat wij komen en komt zij ook altijd. Daar heb ik dus helemaal geen zin in en maakt het dus lastiger om het contact te beperken.
het klinkt zeker niet gezond, verre van dat. Maar jij bent wel de moeder van jouw kinderen, je mag er vertrouwen in hebben dat jij ze de juiste dingen aanleert. Enerzijds dus grenzen stellen aan het gedrag van je schoonzus (en daar heeft je vriend ook een rol in). Anderzijds ook je kinderen het vertrouwen geven dat ze op je terug kunnen vallen als nodig.en echt...kinderen zijn niet gek, die hebben vaak haarscherp door hoe t zit. En wat betreft jouw telefoon en sleutel: telefoon niet in zichtveld, en sleutel inleveren als ze zomaar binnen komt lopen (maar dan moet je je vriend wel in mee hebben).
en die verplichtingen...hoezo? Wie bepaalt dat je moet gaan? Daar ben je zelf nog altijd bij toch?een verjaardag, oké, maar met je eigen gezin maak je ook samen tradities en dat is geven en nemen, en kijken wat past en niet past. Komen je schoonouders ook wel eens bij jullie?