Hoeveel contact met oom en tante als volwassene?

Ik heb een hele vervelende moeder een van haar zussen is dag ook en een van haar zussen is een super tante. Bijna wekelijks bel ik met mijn super tante. Aan mijn vaders kant bel ik wekelijks met een van mijn tantes, een andere tante bel ik een paar keer per jaar en verder geen tot weinig contact met ooms en tantes. In mijn jeugd ook zelden contact gehad met ooms en tantes.

Mijn zoon heeft een tante op een uur rijden, nauwelijks contact. De rest van de familie woont echt om de hoek, dat contact is heel regelmatig. Een keer uit eten, een verjaardag of gewoon elkaar tegenkomen, zo ook de ooms en tantes van mijn man.

Hier aan de ene kant uitermate weinig contact met de ooms en tantes. Die zijn intussen allemaal hoogbejaard, dus ik verwacht dat de eerstvolgende keer dat ik ze zie bij een uitvaart zal zijn. Daar is wederzijds ook geen behoefte aan contact. Een grote familie en er zijn genoeg neven en nichten die er anders in staan. Prima.
Aan de andere kant iets regelmatiger contact maar meestal via telefoon/app bij verjaardagen en zo. Is ook prima.

Mijn broer en zus zien we vrij regelmatig, mijn zus bel/app ik ook nog best vaak. Maar zeker niet dagelijks. De kinderen hebben onderling vrij veel contact via de socials. Dat vind ik wel heel leuk. En als we elkaar zien is het ook altijd heel gezellig. Maar ik heb geen idee hoe het contact later zal zijn. Dat boeit me eerlijk gezegd ook niet zo. Op dit moment is het goed zoals het is, en later zal het hopelijk naar ieders behoefte zijn.
Wel weten we van elkaar dat we altijd bij elkaar aan kunnen kloppen als er wat zou zijn.

Maar eerlijk gezegd had ik er nooit over nagedacht hoe het later zou zijn als jij deze vraag niet gesteld had. Ik ben dan weer benieuwd waarom jij daar wel over nadenkt?

Ik zie mijn tantes en ooms bijna nooit. Vroeger, toen ik nog thuis woonde zag ik ze altijd als ze visite kwamen bij mijn ouders en op de verjaardagen. Daarna, toen ik het huis uit was, alleen nog op verjaardagen. Later werd dat nog minder omdat zij steeds ouder werden en dan overdag al naar de verjaardag gingen en de jonge mensen pas in de avond. Nu mijn ouders niet meer leven zie ik ze helemaal niet meer, ja alleen op uitvaarten. (en dan dus ook iedere keer is er eentje minder)
Inmiddels zijn mijn neefjes en nichten (de kinderen van mijn broers en zwager) ook allemaal al 20+ en dus het huis uit, die zie ik zo nu en dan eens ergens op een verjaardag, maar soms loop je elkaar die dag mis en dan kan het zo een jaar verder zijn. Degene die social media hebben volg ik daar wel een beetje op.

Ik denk dat dit ook aan het contact ligt dat je als kind met je ooms en tantes had. In jouw voorbeeld is het duidelijk dat je de tante van jouw kinderen helemaal niets vindt. Je zal het contact dus niet stimuleren. Wat ze op volwassen leeftijd doen, daar heb je geen invloed op. Maar als het contact nu dus beperkt is, dan lijkt me de kans niet groot dat ze hun tante op volwassen leeftijd vaak zullen zien. De basis hiervoor ligt toch meestal in de kindertijd.

Mijn beide ouders kwamen uit redelijk grote gezinnen (de ene met 9, de ander met 7 kinderen). Dat waren dus 28 ooms en tantes. Ik had/heb alleen veel contact met degene die mij liggen. Met sommige nooit of alleen bij een familie gelegenheid (begrafenis of reunie). 
En zoiets verwacht ik voor de toekomst ook. Weliswaar zijn de aantallen ooms/tantes waar zij mee te maken hebben wat beperkter (10 tot 12 schat ik zo), maar met sommige mensen heb je gewoon wat minder een klik. 

een aantal keer per jaar zie ik 1 oom en tante, meestal met verjaardag bij mijn ouders, of een keer bij mijn neef, als ik daar ben. 

Aan de ene kant vind ik het jammer, ik heb altijd veel aan die ooms en tantes gehad. Aan de andere kant: je krijgt als volwassene een ander leven met andere verplichtingen en toen zijn we in elk geval gestopt met elkaars verjaardagen. Die agenda is altijd al zo vol dat contact met ooms en tantes er altijd een beetje bij in schiet. 

Maar als we elkaar zien is het altijd goed. 

rutiel schreef op 29-08-2024 om 12:53:

Ik denk dat dit ook aan het contact ligt dat je als kind met je ooms en tantes had. In jouw voorbeeld is het duidelijk dat je de tante van jouw kinderen helemaal niets vindt. Je zal het contact dus niet stimuleren. Wat ze op volwassen leeftijd doen, daar heb je geen invloed op. Maar als het contact nu dus beperkt is, dan lijkt me de kans niet groot dat ze hun tante op volwassen leeftijd vaak zullen zien. De basis hiervoor ligt toch meestal in de kindertijd.

Eens, dat denk ik ook!

Ikzelf heb helaas nooit kinderen mogen krijgen, maar ben heel nauw betrokken geweest bij de zwangerschappen van mijn jongere zus, tevens ook bij hun opvoeding. Mijn neefje en nichtje (nu 21 en 18) zien mij als een soort van 2e moeder en zie ik vrij regelmatig ook. Als zij ‘problemen’ hebben bellen zij mij of komen ze naar mij en kletsen wij daarover etc. Zij hebben mij bijv ook nooit Tante Kersje genoemd, het was (en is nog steeds) enkel “Tante” 🥰

Toevallig kreeg ik gisteren nog uit het niets een appje van mijn nichtje met enkel ‘love u Tante’ ❤️ smelt smelt……Onze band is heel hecht en dat zie ik ook niet zo snel veranderen (hoop ik)….

Mijn situatie is misschien wel heel anders dan die van jou, maar ik zie mijn ooms en tantes langs mijn vaders kant sowieso bijna nooit. Zij wonen allemaal nog in Spanje dus ik zie ze ook niet echt met de feestdagen. 
Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik daar ook niet veel behoefte aan heb. Je hoeft niet altijd elk familielid te zien. 

Bij mij is dit heel geleidelijk gegaan. Als kind ging ik natuurlijk mee en zag ik mijn ooms & tantes en nichtjes automatisch. Toen ik op mijzelf ging werd het minder. We zien elkaar op verjaardagen maar lopen elkaar ook wel eens mis. Mijn nichtje zie ik sporadisch omdat zij ook niet meer mee gaat. We zoeken elkaar ook niet op, de band is niet zo sterk. Mijn broer en schoonzus hebben wel een sterkte band met mijn nichtje. 

Ik denk dat het er vooral van afhangt hoeveel waarde je aan de connectie hecht. Net als met vriendschappen moet je tijd en energie investeren. Ik doe dat zelf liever met vrienden waar het goed mee klikt dan met familie waar het minder vanzelf mee klikt.

Sara81 schreef op 29-08-2024 om 17:33:

Dank voor de reacties. Goed om te lezen.

De frequentie is juist heel hoog. De kinderen zien hun tante heel vaak en vinden haar heel leuk. Maar ik zie heel goed haar nare en egoïstische persoonlijkheid en ik geloof altijd dat waar je mee omgaat daar raak je me besmet. Deze tante heeft zelf geen kinderen en ik vind dat ze erg aan onze kinderen hangt. Ik vrees dus dat als de kinderen volwassen zijn zij nog steeds aan hen gaat hangen want ze heeft zelf geen kinderen en zichzelf gaat opdringen aan hen (oppassen op hun kinderen, zichzelf overal voor uitnodigen, etc.) Ik kan het niet zo goed uitleggen maar ik wil gewoon niet dat ze een grote rol speelt in het leven van mijn kinderen, grotendeels door haar slechte invloed maar ook (heel slecht van mij) ik het haar niet gun ofzo. Ik kan het niet zo goed onder woorden brengen merk ik. Maar daarom was ik wel benieuwd hoeveel contact volwassenen nog hebben met ooms en tantes als je die in je jeugd dus elke twee weken ziet.

Kinderen komen daar, naarmate zij ouder worden, ook vanzelf wel achter hoor mocht zij ‘rare streken’ hebben of een ‘verkeerde invloed’. Ook zij ontwikkelen zichzelf tot volwassenen en doorzien dan ook zelf dingen die een klein/jong kind nog niet ziet. Ik zou dus iets meer proberen te vertrouwen op je kinderen en hun eigen ontwikkeling.

Niet zo veel. Zeker als er veel ooms en tantes zijn, is het ook lastig om met allemaal frequent contact te hebben. Wij nodigen ook niet onze ooms en tantes allemaal uit voor verjaardagen etc. 

Kinderen krijgen op een gegeven moment ook een eigen leven. Gaan niet meer naar elke verjaardag mee, gaan studeren, misschien op kamers, werken, vrienden, relaties etc. 
Dan staat gemiddeld gezien het bezoekje aan ome Henk en tante Bep niet bovenaan de prioriteitenlijst. 

Het kan natuurlijk zo zijn dat het goed klikt met een bepaalde oom en/of tante en dat het contact dan intensiever is. Maar dat is aan je kinderen om zelf te bepalen t.z.t.
Als jij de invloed van de betreffende tante nu niet goed vindt, dan kun je het contact echt wel beperken. Je kinderen bepalen later op hun beurt zelf hoeveel behoefte ze hebben aan contact en wie ze als oppas vragen voor eventuele kinderen. 
Op een gegeven moment is het contact ook niet meer aan jou, maar aan hun om dat vorm te geven en te initiëren. Hoe oud is de tante eigenlijk?

Mijn eigen ooms en tantes zie ik weinig. Van beide kanten hebben we 1x per jaar een soort familiedag, dus dan zie en spreek ik ze. Wat mij betreft is dat ook voldoende. Ik mag ze verder wel gewoon hoor, maar heb niet zoveel behoefte aan heel uitgebreid contact.
Wij zijn ook niet zo'n familie die verjaardagen heel uitgebreid viert.

Mijn kinderen hebben van beide kanten 1 tante en oom. Beide tantes wonen ver weg, dus daar is ook niet zoveel contact mee. Hun ene tante komt wel geregeld op verjaardagen bij ons thuis, de andere niet, maar die zien we dan wel een paar keer per jaar bij opa en oma of zo. 

Na het overlijden van mijn ouders werd er over gebeurtenissen in mijn familie alleen contact opgenomen met mijn (oudere) broer. Toen mijn broer doorhad dat ik niet in de communicatie zat, gaf hij het weer aan mij door. Dan liet ik ook wat van mij horen naar de familie, maar daar werd dan nooit op gereageerd.  Op een gegeven moment werd ik dat zat, dus nu heb ik geen contact meer met mijn ooms en tantes. 
Met de kinderen van mijn zwager (oudste broer man) en schoonzus was er contact toen ze klein waren, en nu volg ik ze op insta. Andersom was er weinig contact toen mijn kinderen klein waren (die zijn jonger dan mijn nichtjes). Ook het contact met mijn broer is sinds een jaar of 15 alleen via WhatsApp. Het boterde niet tussen mijn zoon en hun zoon, en sinds die tijd zijn we niet meer langs geweest. Contact met jongste broer van mijn man is er wel en dat is nu zo ongeveer de enige familieband waar we op visite gaan.
Wat ik fout doe in communicatie met familie weet ik niet, maar familiebanden zijn dus niet erg sterk!