Zoon ernstig ziek
Al jarenlang volg ik dit forum, hoe lang geleden ik voor het eerst heb gepost, ik weet het niet, maar meer dan 10 jaar terug. Bij grote en kleine kinderproblemen kon ik zien wat andere ouders deden en zag ik herkenning.
Kleine kinderen worden groot, en mijn zoon vierde onlangs zijn twintigste verjaardag en heel mooi om te zien hoe hij en z'n twee jaar oudere zus volwassen, verantwoordelijke mensen zijn geworden.
Helaas wordt dit gelukkige plaatje nu verstoord: plotseling blijkt mijn zoon ernstig ziek te zijn. Na wekenlang hoesten en tevergeefse medicatie heeft de huisarts hem naar het ziekenhuis gestuurd voor een longfoto en blijkt hij een gezwel in zijn borstholte te hebben. Wat voor een gezwel moet nog verder onderzocht worden. We zijn volkomen verrast hierdoor, want afgezien van het hoesten en wat vermoeider zijn, voelt hij zich niet heel ziek.
Zoon gaat de medische molen in en hopen op het beste. Duimen jullie met ons mee?
Fietsen
Als zoon zich goed voelt, zou ik hem dat zeker aanraden, maar dan moet het weer ook meewerken. Afgelopen zaterdag was het vies koud en zondag was ik blij dat ik nergens heen hoefde met de gladheid. De laatste keer dat we naar het ziekenhuis fietsten, zijn we op de terugweg ook nog eens flink natgeregend. Het seizoen zit niet mee.
Moedermop gevoel voor tumor
Is een mooie wat geromantiseerde serie he? Heb m gezien omdat dochter in België studeerde en m aanbevolen had.
Ik heb m nog niet gezien
Een van de schrijvers van de serie heeft zelf een vorm van non-Hodgkin gehad, dus geromantiseerd op eigen ervaringen dan!
Nog even over het fietsen
Dan denk ik trouwens alleen als het goed weer is naar andere zaken dan de chemo zelf, want tijdens de chemotherapie krijgt hij ook sufmakende stoffen toegediend, het lijkt me niet handig om dan rond te gaan fietsen, zeker niet op de drukke fietspaden hier.
Hoe gaat het?
Zijn jullie de kerst een beetje doorgekomen? Hoe maakt jullie zoon het?
Het gaat naar omstandigheden goed!
Het hoesten is een stuk minder en de bijwerkingen deze twee weken waren goed te doen. Wat misselijk, spierpijn, het hoort erbij.
Hij heeft ook het gevoel dat een klont die hij voelde zitten bij zijn keel, net boven het borstbeen, kleiner is geworden. Morgen bloed prikken en gesprek met de oncoloog en maandag kuur 2. We houden goede hoop.
Het enige waar ik nu vooral over zit te piekeren, is waar ik al eerder over piekerde, hij houdt niet van lichaamsbeweging en dat zou nu toch ook niet ongezond zijn om te doen, zeker omdat hij zich niet al te beroerd voelt. Maar hoe krijg je een knul van 20 in beweging? "Jaaahaaaa" is het antwoord als ik informeer of hij niet eens in beweging moet komen.
Zijn vrienden zitten voornamelijk ook achter de computer 'm, dus die zullen hem niet op sleeptouw nemen.
bewegen
"Het enige waar ik nu vooral over zit te piekeren, is waar ik al eerder over piekerde, hij houdt niet van lichaamsbeweging en dat zou nu toch ook niet ongezond zijn om te doen, zeker omdat hij zich niet al te beroerd voelt. Maar hoe krijg je een knul van 20 in beweging?"
Morgen met de oncoloog bespreken! Geef gewoon in het gesprek aan dat je hierover piekert. Laat de arts maar zelf aan je zoon uitleggen wat het belang is van beweging en hoe hij dat zou kunnen aanpakken.
Vrienden
Inderdaad meld je zorg bij de oncoloog maar ik zou het wel van te voren met je zoon bespreken.
Hij is een volwassen man, die je juist nu niet als een kind moet behandelen.
Is er werkelijk geen vriend te vinden die met hem wil gaan sporten,als ze beseffen hoe belangrijk het voor je zoon is?
Vrienden
Vrienden van zoon wonen niet naast de deur, en zitten het liefst ook achter een computer. Dit was altijd wel een "dingetje", maar nu meer dringend. Zoon wordt (zoals altijd al) nogal humeurig als ik het over zijn gebrek aan beweging heb.
En inderdaad, hij is volwassen, en ikzelf moet me ook regelmatig me in mijn nekvel grijpen om in beweging te komen.
Lastig he
Je weet dat het nuttig en gezond en natrevenswaard is, maar toch komt het er niet van. Misschien geregeld de hond gaan uitlaten van iemand die je de trouwe viervoeter eens per dag wil meegeven ? Bewegen gaat het makkelijkste als het ingepast is in dagelijkse gewoonten. Heeft zoon misschien een vriend met een hond ?
wandelen
Hij kan zijn vrienden/familie vragen een schema te maken zodat hij elke dag een uur of half uur kan wandelen.? Dan hoeft hij niet 1 iemand 'te belasten' voor zijn gevoel en ik denk dat mensen blij zijn iets te kunnen doen.
Activitytracker geven en lopen
Fijn dat het er positief uitziet! Wat een zorg voor jullie en wat een last voor je zoon. Maar ja, je hebt het te dragen. Niks aan te doen ☹️.
Over beweging: Ik was als beweegmijder verbaasd dat ik door de activitytracker van een bekend merk zo actief geworden ben. Ik kocht ‘m omdat er ademhalingsoefeningen op basis van HRV op staan maar het horloge is mijn wandelcoach geworden. Je kunt je eigen doelen instellen dus je bepaalt zelf wat je wil halen. Ik ben vorig jaar februari begonnen met 10.000 stappen per dag, ben in de lente overgegaan naar 12.000 en heb ‘m in november weer teruggezet naar 10.000. Ik haal mijn doelen niet iedere dag maar wel gemiddeld over de week. Inmiddels hebben we ook een hond. Dat maakt het gemakkelijker. En een paar principebesluiten: niet betaald parkeren in het stadscentrum waar ik werk maar lopen. Wandelen in de pauze (in de zomer gemakkelijker dan nu). Vaker minder boodschappen doen, lopend. Ik heb ook een wandelkaart van mijn omgeving gekocht en heb veel echt mooie plekken gevonden waar ik nog nooit was geweest. Ik ben mijn woonomgeving (ZO-Br) ook nog eens meer gaan waarderen daardoor. Ook las ik eens dat een mens in zijn woonplaats maar in heel weinig straten ooit is geweest. Vond ik ook een prikkel om mijn dorp beter te leren kennen: juist iedere keer een andere route, andere straten, een minder logische keuze te maken.
Wat mijn kinderen betreft: die gaan echt veel gemakkelijker mee sinds we een hond hebben. Eerder waren ze voor een wandelingetje na het avondeten (1-op-1-tijd) ook wel eens te porren maar dat verveelt toch sneller dan met hond. Mijn zoon gaat vaker mee dan mijn dochter. Die hecht aan het contact dat we dan hebben.
Oftewel: als je niet zo van het bewegen bent, moet je iets anders vinden wat je motiveert. Dat is even zoeken.
Sterkte!
Groet,
Jo Hanna
MoederMop
Goed idee van Mijntje. Zo deden we het bij onze zoon ook. Zoon studeert een eind van huis, maar op vrijdag probeerden er 2 studievrienden deze kant op te komen. Zij bespraken dan, indien mogelijk, wat dingen over de studie (die overigens door alle nasleep toch een behoorlijke vertraging heeft opgelopen) en ze namen hem mee naar buiten. Al was het maar 10 minuten. Zoon geen zin of puf, niks mee te maken. Alleen als hij heel erg beroerd was accepteerden zijn vrienden een nee. Mijn taak was op vrijdag alleen zorgen voor een goeie pan soep en heel veel broodjes met lekker beleg.
De andere dagen ging zijn jongere zusje vaak met hem naar buiten. Naar haar luisterde zoon beter dan naar ons als ouders. Haar wilde hij niet teleurstellen als ze erom vroeg en daar had hij bij ons wat minder moeite mee. Het gevoel dat ze zo ook haar steentje kon bijdragen deed haar trouwens enorm goed. Ook zij heeft natuurlijk een moeilijke tijd gehad. Ze werd door de behandelaars ook betrokken bij het hele proces. Ze kreeg o.a. een rondleiding door de bestralingsruimte en een gesprekje met de oncoloog/radioloog die vond dat zus er ook bij hoorde. Dat heeft ze als heel fijn ervaren.
Ik begrijp dat jouw dochter ouder is dan je zoon en dat ze niet meer thuis woont en ik weet niet of ze aan zoiets behoefte aan heeft, maar misschien vindt ze het wel fijn om met je zoon, als ze thuis is, even naar buiten te gaan.
Anders misschien een buurkind dat die taak graag op zich neemt?
Nog een idee!
Ik heb zelf bij de kringloop voor een habbekrats een crosstrainer gekocht. Als ik te ver van mijn doelen af ben, ga ik daar even opstaan. In een gewoon wandeltempo. En dan zet ik mijn tablet erbij en kijk ik naar een aflevering van een tv-serie. Dat is tamelijk lui bewegen! Maar buitenlucht en liefst ook nog zonlicht erbij hebben als het puntje bij paaltje komt toch mij voorkeur. Ik gebruik hem dus nog maar weinig. Gesprekken op feestjes hebben mij geleerd dat heel veel mensen zo’n apparaat ongebruikt op zolder hebben staan. Er is vast wel iemand die ‘m aan jullie zoon wil uitlenen: kan hij eens proberen of het wat voor hem is.
Groet,
Jo Hanna
Geen vrienden in de buurt
De vrienden van zoon wonen overal en nergens, maar niet in de buurt. Hetzelfde geldt voor familie. Zoon was gewoon om met de trein naar overal en nergens te reizen, maar met het openbaar vervoer wordt nu afgeraden.
Om studiegenoten eens naar huis te halen heb ik hem ook wel aangeraden, maar ik denk dat ze dan ook liever rond de computer zitten en hem bijpraten over de studie, dan samen naar buiten gaan.
Een hometrainer hebben we al, maar om zoon daarop te krijgen lukt niet erg. Ik heb hem er weer eens op gewezen dat hij voor beweging dus niet eens van huis hoeft, de kou in.
Hij heeft een stappenteller op zijn mobiel, maar daar heeft hij al een tijd niet naar omgekeken. Zou een activitytracker beter helpen?
Een hond... Zoon is een katten- en cavialiefhebber, en die hoeven niet uitgelaten te worden.
Ik zit te denken aan de personal trainer die er op mijn sportschool rondloopt, misschien wil hij zoon wel onder zijn hoede nemen, maar dan moet zoon dat ook willen.
Ik klink een beetje als een zeur zo (vindt zoon ook...), maar dè oplossing is nog niet voor handen.
Zoon heeft vandaag een bemoedigend gesprek gehad met de oncoloog. Als hij afgelopen weken weinig bijwerkingen heeft gehad van de chemo en een injectie om zijn afweersysteem te boosten, is de verwachting dat de bijwerkingen ook de komende kuren niet heftiger zullen zijn. Wel neemt de vermoeidheid toe en de afweer af. We houden dus goede hoop!
MoederMop
Fijn dat je zoon een goed gesprek bij de oncoloog heeft gehad. Misschien is het een idee om hem nu maar wat met rust te laten. Als zijn afweer af- en de vermoeidheid toeneemt, zal de motivatie om naar buiten te gaan zeker niet toenemen.
Toen onze zoon klaar was met de behandelingen kwam hij in een nazorgtraject met o.a. een diëtiste, fysio- en ergotherapeute. Dan is het toch wat meer een kwestie van vreemde ogen dwingen. Misschien dat dat voor je zoon wel het moment is om meer te gaan bewegen. Er komt nu zoveel op hem af.
Wat een goed bericht!
Dat geeft moed en goede hoop voor de komende behandelingen!
Voor wat betreft het bewegen: hij zal toch moeten. Dus inderdaad bespreken met de oncoloog, en dan wordt het tijd om in mogelijkheden te denken in plaats van in onmogelijkheden. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar hij moet gewoon ergens beginnen. Sportschool zou kunnen, maar dan heeft hij wel vaak mensen om zich heen... Fitchannel kan thuis, er zijn ook verschillende apps, zoals een 7 minuten workout. Kan hij in ieder geval mee beginnen. En als hij zichzelf uit weet te dagen kan echt alles werken, ook de trap op en neer lopen of touwtje springen. Succes!
Dat zou fijn zijn
Als het mee blijft vallen met de bijwerkingen scheelt dat toch enorm.
Fijn
Een goed bericht. Wat dat bewegen betreft, ik denk net als meelezende ouder. Maar je zoon is oud genoeg om dat voor zichzelf te bepalen.
Tsjor
Vandaag de tweede kuur
Ik hoop dat hij zich weer ok blijft voelen en z'n rust kan pakken vannacht.
De kans is groot dat na deze kuur zijn haar uit gaat vallen. Hij is al heel kort geknipt en heeft een pruik. Het lijkt me erg confronterend wanneer je kaal wordt. Toen we na het eerste uitslaggesprek bij oncologie wegliepen, kwam een moeder met een kaal meisje aangelopen en ik dacht, dit gaat mijn zoon ook overkomen met z'n dikke bos haar, hoe zou dat meisje met haar eruit gezien hebben? Hopelijk groeit het snel weer aan. Maar als het de prijs is die je tijdelijk betaalt om beter te worden, is het dat wel waard, natuurlijk.
Wensen
Beste moedermop,
Ik wil jullie heel veel sterkte wensen bij de chemokuren en alle bijwerkingen die misschien nog gaan optreden. Ik hoop van harte dat 2019 een jaar wordt waarin je weer een (bijna) gezonde zoon om je heen hebt.
Alvast de beste wensen voor 2019!
Bedankt!
En ook een gelukkig en gezond 2019 gewenst. En ook aan alle anderen die dit lezen natuurlijk
Over dat bewegen....
Is samen wandelen geen optie?
Als gezinsuitje.
Ook van mij
Ik volg je draadje nog steeds.. en leef mee!
De allerbeste wensen voor jullie en vooral veel geduld, sterkte, moed en gezondheid voor zoon!
ook
Ik wens jullie een goed 2019. Ik wens jullie vooral dat 2019 het jaar is waarin je zoon weer beter wordt. Veel sterkte en geduld in deze periode.
Een goed jaar
voor jullie Moedermop. Ook ik ben je draadje blijven volgen. Ik hoop dat 2019 het jaar van genezing voor je zoon wordt.
Aagje
Alle goeds in 2019!
Het is een zware weg. Veel sterkte !! We hopen dat dit het jaar van herstel wordt !!
Succes
Heel veel sterkte en geluk gewenst. En natuurlijk beterschap.
Wederom bedankt!
Zoon kwam gisterenavond om 23 u nog uit z'n bed om oud en nieuw mee te vieren en heeft zelfs nog een oliebol op. Ik moest me zelfs verontschuldigen dat we geen appelflappen hadden gekocht dot jaar!
Hoop
Ik hoop dat 2019 gezondheid brengt voor je zoon.
Fijn dat je af en toe iets post, jullie zijn regelmatig in mijn gedachten.
