Zondagavond op de huisartsenpost

Wisselend

Hsb er wel eens met kinderen gezeten en werden we heel snel geholpen. Maar ook een keer met complicaties na een blinde darm operatie terug gegaan (na bellen en gevraagd of we even langs willen komen) 1,5 uur op een avond 22 uur waren we daar) moeten wachten, die was echt niet fijn. Als ik had geweten dat het zo druk was, dan had ik het nog even aangekeken. Nu werden we ook om 24:00 uur weer naar huis gestuurd en uiteindelijk 1 1/2 dag later weer opgenomen met dezelfde klachten.......

Dussss soms gaat het snel, soms is het een drama......

Count your blessings, een uur is níets

Hier kon ik een keer direct terecht. Ik had om 17.30 gebeld en om 18.00 was ik op de HAP. Vanuit de wachtkamer werden we naar een zijkamertje zonder echte stoelen oid gebracht waar we uiteindelijke tot 00.30 hebben gewacht. Mijn kind was toen een jaar of zeven. Ze wierpen één blik op haar arm, zeiden dat er niets aan de hand was en deden er een rekverband om.
De volgende dag kwam ze uit school met een hand die opgezwollen en blauw was. Ik de huisarts gebeld, moest terug naar het ziekenhuis. Voor een hand waar niets mee is zag het er behoorlijk rot uit. In het ziekenhuis zeiden ze al zuchtend dat ze omdat ik (zeikmoeder) er op stond ze er wel een gipsje om zouden doen maar dat het eigenlijk niet nodig was.
We hebben het gips er zelf na een aantal weken afgehaald.
Dit is overigens in het ziekenhuis waar een complete afdeling op non-actief is gesteld. Als je daar op de drempel een ernstig ongeluk krijgt kan je toch beter naar een ander ziekenhuis gaan. Wat een ellende.
Dat echte spoedgevallen voorgaan begrijp ik, maar de communicatie kan echt stukken beter.

Goede ervaringen

Goede ervaringen.
Een keer rond 20.00 gebeld, en konden toen om 22.00 terecht.
In de volle wachtkamer, hoefden wij maar even te wachten.
Dame achter de balie zei: jullie hebben al thuis gewacht.

Tweede keer midden in de nacht gebeld, konden direct terecht.
Bij aankomst was de arts net weggeroepen.
Omdat ik letterlijk flauwviel van de pijn, werd de dienstdoende arts uit het ziekenhuis opgetrommeld,
en werd dus gelijk geholpen.

HAP zit bij het ziekenhuis

Verschrikkelijk?

Ja, dat is balen dat je anderhalf uur moet wachten. Maar verschrikkelijk? Ik stel me daar wat anders bij voor, dan dat je op zondagavond een uur of anderhalf uur moet wachten.
Dat de Hap het serieus neemt wil toch niet zeggen dat je recht heb top een spoedbehandeling?

Bij de seh moet je vaak lang wachten ivm triage. Bij de hap nooit langer dan een kwartier omdat je een tijd krijgt. Spoeddingen gaan vaak juist naar de seh.

Nou toch wel...

Ja, ik vond het echt vreselijk. Wij zijn beide nogal prikkelgevoelig en het was daar warm en druk en er was constant wel een kind aan het huilen. Het hele concept van een afspraak maken heeft natuurlijk ook een beetje weinig zin als ze toch op urgentie plannen.

Jamie

Ja, dat is mijn ervaring ook in mijn vorige woonplaats. Zo werkt het niet bij deze HAP, helaas. Wij mogen ook niet naar 'jouw' HAP. Daar zit de SEH toch naast de HAP?

Volgende keer

iets meenemen ter afleiding, oordopjes in. Of toch maar naar de huisarts gaan en de huisartsenpost proberen te vermijden. Gelukkig dat dit blijkbaar pas je eerste kennismaking is met de huisartsenpost. Een ontstoken vinger. Een afspraak in de huisartsenpost is niet hetzelfde als bij de kapper, waar men op voorhand al weet hoe lang iets zal duren.
Als ik jouw verhaal lees, dan denk ik: goh,ze bestaan dus echt, zulke patiënten.

Tsjor

Wachten

In het woord patiënt zit iets van geduld moeten hebben. Naast lijden natuurlijk. Het is nou eenmaal zo dat het onvoorspelbaar druk kan zijn op een Eerste Hulp. De andere patiënten kunnen ook met intensieve bewerkelijke klachten komen waar tijd voor nodig is. Maar omdat je niet voor niets komt en je met stevige klachten en bezorgdheid te maken hebt is het wachten echt geen pretje. Maar niet de schuld van het personeel. Schijnt dat er steeds vaker bewaking moet zijn omdat sommigen niet willen wachten en in de paniek raken.
Zelf heb ik ook weleens uren met een stikbenauwd kind op de SEH gezeten. Echt niet fijn. Bleek later asthma te zijn.
Ik vind de ontwikkeling wel fijn dat er tegenwoordig een HAP gecombineerd wordt aan de SEH.

Dan kunnen eenvoudiger zaken snel afgevangen worden.

Zeker

Ik denk dat we gewoon het verkeerde weekend 'uitgekozen' hebben, zo midden in een griepgolf en ik denk zeker dat er hard wordt gewerkt op die HAP. Neemt niet weg dat ik er wel van baal, maar we hebben ons heel betamelijk gedragen en gewoon onze beurt afgewacht. OK, na een uur ben ik even gaan checken hoe we ervoor stonden. Dat mag dan ook wel, want al die ernstige gevallen ten spijt kunnen ze je toch moeilijk 5 uur laten wachten omdat je maar een ontsteking hebt. Die dan bovendien uit de hand zou kunnen lopen waardoor je alsnog door mag naar de SEH.

Je overdrijft een beetje...

Anderhalf uur is nog lang geen 5 uur.
En wees blij dat het blijkbaar nog even kon, dat wachten. Neem van mij aan dat je het ook niet wilt meemaken dat ze al op je staan te wachten als je binnengelopen komt. Dan is het namelijk echt niet goed.

Die prikkelgevoeligheid snap ik wel, maar dat is ook mindset. Wordt het beter als je jezelf heel zielig vindt?

Hier dus ook alleen maar goeie ervaringen. De enige wanklank is van mensen die ook vinden dat ze lang genoeg gewacht hebben en dat dan net iets minder vriendelijk dan jij laten horen. De aso's dus.

Wat niet wegneemt dat je wel een punt hebt qua verwachtingmanagement. Zo zegt een afgesproken tijd natuurlijk niet zo heel veel.

Normaal

1,5 uur is nog netjes. Ik heb maar 1x meegemaakt dat we binnen een kwartier geholpen werden. Andere keren was het altijd minstens 1-2 uur wachten. Inderdaad was het ook niet met vrij urgente zaken dus anderen gingen (begrijpelijk) voor. Leuk is anders maar je stelt je er op in.
Eerste hulp zelfde verhaal. Alleen de keren dat we echt met een enorm spoedgeval kwamen (bloedend en wel) werden we gelijk geholpen. Anders wachten.
Ik heb een keer tijdens een chaotische situatie (was heel glad die dag dus veel ongelukken) uren gewacht terwijl het bot uit mijn been stak. het was niet echt aangenaam om te zien maar het moest toch geopereerd worden dus het kon nog best even wachten. Dat was pijnlijk en vervelend maar ik snap het wel. Dat soort dingen zijn niet altijd te plannen.

Ik vind het overigens ook vervelend maar ik ben niet anders gewend dat het er bij hoort.

annej

Ze heeft het over een hap geen seh. Je krijgt een afspraaktijd bij de hap en ik heb daar een lagere gemiddelde wachttijd dan bij mijn eigen huisarts. Het is hier gewoon prima geregeld.

ginny

Als ze op je staan te wachten hoor je niet op de hap maar op de seh!

SEH

Tijdje terug was ik ziek en ontzettend benauwd. Na ruim een week voelde ik me pas goed genoeg om naar de huisarts te gaan want ik bleef zo benauwd. Die vertrouwde het niet en stuurde me door naar de SEH. Ik zat nog niet op het stoeltje toen ik naar binnen geroepen werd en vervolgens kwamen er allerlei onderzoeken in hoog tempo.
Zo gaat dat dus met echte spoed, hier dan toch.
Met mijn kinderen heb ik vaker op de HAP gezeten en dan was het heel verschillend. Daar heb ik ook weleens meer dan een uur gezeten en zijn we ook wel eens heel snel aan de beurt geweest. Dat is afhankelijk van de drukte.

Wachten

Is altijd moeilijk.

Ben met m'n hoogbejaarde moeder ook verscheidene keren ingestuurd maar de SEH. Daar zit je dan meestal een hele tijd. Altijd valt me dan in: tjonge, in tv-series gaat dat anders.

Hap-ervaringen heb ik maar een paar, daar heb ik nooit lang hoeven wachten.

Moraal van dit verhaal TS: oordopjes mee, tablet mee, iets lekkers mee en geduld, geduld...
Blij zijn dat het niet erger was, tja ik snap die reactie maar een mens voelt nu eenmaal zijn eigen ongemak het beste.

Hier

Hier krijg je een afspraak bij de HAP, en word je dan ook redelijk op die tijd geholpen. Overigens bleek op een werkdag om exact vijf uur een gat in je hoofd vallen (door kind) de beste timing om snel geholpen te kunnen worden, dan is het nog niet zo druk bij de HAP, dus stonden ze inderdaad al klaar met de lijm toen we aan kwamen.

SEH ging minder soepel. Met een klein breukje in de pink van m'n dochter uren zitten wachten. Ze mocht ook niets eten of drinken, want moest misschien geopereerd worden. En als we in de wachtkamer hadden mogen zitten was het minder erg geweest, want daar was speelgoed en tijdschriften. Maar in dat hokje waar we na vijf minuten in gezet werden was helemaal niets te doen. Na een tijdje kwamen andere mensen een de andere kant van het scherm, en na nog een tijdje werden die geholpen. Hoor ik de behandelaar nog zeggen dat het inderdaad heel lang geduurd heeft. En ik maar wachten met m'n kind. (En precies toen ik naar de wc was kwam er een arts-assistent langs. Dus m'n dochter van 7 mocht mij, toen ik terug was, vertellen wat hij haarverteld had.)

En die ontstoken vinger had ik thuis eerst in een badje biotex gehangen. Waarschijnlijk was die streep dan binnen anderhalf uur weg geweest. (Wat hebben ze daar eigenlijk mee gedaan?)

Gebeld

Biotex had ze al gedaan, ze kwam vanaf haar vader. Ik belde alleen voor advies maar de streep en verhoging waren voor hun aanleiding om haar te zien. Daar was ik ergens wel blij om want een paar jaar geleden is een kennis overleden aan een bloedvergiftiging, van gezond naar dood in anderhalve dag.
Dochter heeft antibiotica gekregen.

Wisselend...

Hier ook wisselende ervaringen. Soms direct aan de beurt en soms lang wachten. Mijn ervaring is dat je met jonge kinderen vaak sneller aan de beurt bent. Midden in de nacht gaat het ook snel. En als we lang moeten wachten dan is dat vervelend maar niet meer dan dat. Als ik met een echt spoed-spoedgeval binnenkom op de HAP vind ik het ook fijn als ik direct de zorg krijg die ik nodig heb. Anderen hebben daar dus ook recht op, zelfs als dat betekent dat ik langer moet wachten....

Over het algemeen vind ik het op de HAP wel sneller gaan dan op de SEH in het ziekenhuis. Met een gebroken armpje van dochter hebben we in juli nog 6 uur (!) zitten wachten op de SEH terwijl ze niets mocht eten en drinken ivm mogelijke operatie. Niet grappig. Maar t was toen echt superduk op de SEH dus wel te begrijpen. Als er geen hond is en het duurt heel erg lang zou ik er wel een probleem mee hebben (maar dat heb ik nog nooit meegemaakt).

Nog schappelijk die anderhalf uur

Ik woon in het verzorgingsgebied van de huisartsenpost Duin en Bollenstreek. Niet gevestigd naast de SEH van een ziekenhuis. Daar bedragen de wachttijden vaak nog meer dan anderhalf uur. Je belt, legt uitgebreid uit wat je, of een van je huisgenoten mankeert en krijgt dan een tijd dat je er moet zijn. Zo van kunt u om 16.45 hier zijn? Het is dan 14.30. Nog twee uur thuis wachten met iets dat niet tot maandag kan wachten (een forse snee in mijn onderbeen die vermoedelijk gehecht moet ) geeft mij al wat onrust, nog maar eens een schone theedoek om de wond draaien. Dan meld ik mij om 16.45 en dan kan het grote wachten beginnen. In mijn tas zit een stapel schone theedoeken, een pakje boterhammen en wat drinken. Tegen 19.00 mag ik naar binnen de wond wordt geplakt, ik krijg een tetanusprik die ik eerst zelf bij d eerste aanleunende apotheek mag halen ook nog effe in de rij. Gelukkig mag een assistente de prik zetten dus rond 20.00 kan ik weer naar huis. Ik ga daar echt nooit heen zonder een overlevingspakket in de tas. Er komt daar altijd wel wat tussendoor dat meer spoed is dan jouw geval.
Probeer meestal te wachten tot maandag de eigen huisarts er weer is helaas kan dat niet altijd.

zeer wisselend

Hier is het ook zeer wisselend. Daarbij merk ik weinig verschil tussen de HAP en de SEH in wachttijden. Ik heb wel eens binnen 10 minuten weer buiten gestaan (dus echt incl. de behandeling), maar ik heb ook wel eens 2 uur zitten wachten nadat ik thuis al 2 uur op mijn afspraak had zitten wachten.

Tja, dat is dan balen, een flinke snee of een elleboog uit de kom kan inderdaad niet wachten tot maandag, maar ik prijs me dan altijd maar gelukkig dat ik niet tot de groep mensen hoor die nog urgentere klachten heeft .

Wond

Er zat idd ook een meisje met een vreselijke wond, die eigenlijk direct gehecht zou moeten worden. Best vreemd dat dat dan minder urgent is dan een kleuter met blaasontsteking, of hoestende oude dame. Of meisje met zere vinger ja...

verbazing

Ik ben eerlijk gezegd best verbaasd als ik sommige reacties lees. Ik begrijp nu dat sommige mensen met enige regelmaat bij de HAP komen. Dat roept dan toch (sorry) wel de vraag op: was het dan ook echt nodig? Iemand legde de link met de griep-golf en dat het daarom druk is. Ik zou dus echt nooit verzinnen om met griep naar de huisarts te gaan - en al helemaal niet naar de HAP. Griep is gewoon een kwestie van uitzieken. Ik las iets over een blaasontsteking: kan toch ook gewoon tot de volgende ochtend wachten?

ontmoediging

En daarom, om die hap vooral niet te laagdrempelig te maken, zou het mij niets verbazen als het ook voor een deel ontmoedigingsbeleid is om mensen een poosje te laten wachten.
Wat niet gebeurt als het ècht urgent is, weet ik uit ervaring.

bloemetje

ER zijn tijden geweest dat ik bijna in mijn agenda kon zetten wanneer ik met mijn inmidels ex op de SEH zou zitten. En nee, dat kon dan niet tot de volgende dag wachten, we hoefden ook niet meer vooraf te bellen, hoefden niet meer langs de HAP, hoefden niet meer langs de SEH in onze eigen stad, konden gelijk door naar de SEH van het dichtstbijzijnde academisch ziekenhuis.

Ook zijn er mensen die motorisch wat onhandiger zijn, die kunnen er zo ook maar wat vaker zitten door de sport die ze doen, kan ook niet wachten.

Die griep die jij bedoeld is een flinke verkoudheid, met echte griep kan het door de complicaties best nodig zijn om toch de HA te bezoeken.

En de ene blaasontsteking is de andere niet. Zoals mijn dochter longontstekingen heeft waar je prima mee kunt door sporten zal een ander dat met blaasontstekingen hebben. En ja, het zijn echt longontstekingen, geconstateerd door ha en longarts die het ook even zelf wilde constateren.
Velen zijn daar wel heel erg ziek van.

En zo heeft ieder een ander referentiekader om te beslissen wel of niet de HAP te bellen.

Urgent...

Nou, wij komen met enige regelmaat bij de HAP (en ja, soms zelfs daarna ook op de SEH) maar nog nooit voor iets dat kon wachten tot maandag. Onze kinderen zijn van het ondernemende type en hebben ook vaak gewoon pech. Even een greep uit de evenementen van het afgelopen jaar: kind met brandwond aan zn hand (opgelopen bij de BQQ van een vriendje), splinter in duim die midden in de nacht opeens ontsteekt met hoge koorts (vanuit HAP door naar SEH), gebroken arm (vanuit HAP door naar SEH), acute longontsteking, baksteen op teen laten vallen (vanuit HAP door naar SEH), gat in hoofd en een bloedneus die niet te stelpen was na val met step.

Verder neem ik aan dat men op de huisartsenpost zelf prima in staat is om op basis van het eerste telefonische contact een inschatting te maken of iemand kan wachten tot de eerstvolgende werkdag of niet. Lijkt mij heel raar om die mensen wél te laten komen en vervolgens lang te laten wachten als ontmoedigingsbeleid. Het is veel effectiever als ze bij het eerste telefonische contact dan gewoon even melden dat patient hiervoor niet in het weekend/'s avonds/'s nachts door een arts gezien hoeft te worden en dat ie zich de eerstvolgende werkdag bij zijn eigen huisarts mag vervoegen. Toch?

regelmatig

Tja, soms heb je pech en kom je er inderdaad een aantal keer (vlak) achter elkaar.

Denk dat ik in de afgelopen 4 jaar een keer of 10 ben geweest. De 30 jaar er voor nooit . Op de een of andere manier hebben mijn kinderen er een duidelijke voorkeur voor om op vrijdag middag 17 uur iets acuuts te krijgen en dan is wachten tot maandag geen optie helaas.

Laat ik het zo zeggen, mijn dochter heeft in de afgelopen 2 jaar 6x een elleboog uit de kom gehad. Pas bij de 5e keer gebeurde dat tijdens kantooruren.

huh?

"r zat idd ook een meisje met een vreselijke wond, die eigenlijk direct gehecht zou moeten worden. "

Zegt wie? Hechten mag binnen een aantal uren, dat moet gebeuren, maar valt weer weg tegenover andere dingen. En je ziet hier al het (logisch trouwens hoor) aan kennis: dat dingen spoed hebben want het was een forse snee. Uiteindelijk is het geplakt. Dan valt het, sorry, toch gewoon best een beetje mee in de categorie niet hoeven wachten omdat het haast heeft.

Maar je hebt dus ook mensen als Moeder die gewoon een week wachten eer ze naar de huisarts gaan, denken dat het niet ernstig is of in dit geval: te ziek voelen.
Dat is niet slim. Benauwdheidsklachten moeten gezien worden. Al BEL je de praktijk maar om dat te laten weten. Je kunt wel longembolieen hebben!

Enfin, ze weten daar wel wat ze doen, daar zijn hele draaiboeken voor met codes.
Ze doen daar niet zomaar iets, daar kun je vanuit gaan.

Bloemetje, met griep naar de huisarts

Ik heb een chronische longziekte die naarmate ik ouder word geleidelijk zal verslechteren. Ik krijg de griepprik, maar ook bij een stevige verkoudheid die niet binnen enkele dagen minder wordt, moet ik naar de huisarts. De kans is groot dat ik aanvullende medicatie nodig heb. Want als het erger wordt (lees: longontsteking) kan dat slecht (als in: blijvende verergering van mijn chronische ziekte, met alle gevolgen van dien voor mijn dagelijks functioneren, en in het slechtste maar niet onmogelijke geval zelfs de dood) aflopen.

Ik heb net weer een prednisonkuurtje achter de rug omdat het mis dreigde te gaan.

Er zijn jaren dat ik de HA amper hoef te bezoeken wegens mijn verkoudheidjes. En er zijn ook tijden geweest dat ik hem drie keer in een maand zie.

Toen ik nog niet goed was ingesteld op mijn huidige medicatie, had ik ook regelmatig benauwdheidsaanvallen waarbij ik regelmatig werd doorgestuurd naar de spoedeisende hulp (ook 's nachts en in het weekend) voor nader onderzoek en aanvullende medicatie. Die tijd is godzijdank alweer een tijdje voorbij, maar toch...

Dus ja. Je hebt mensen die met een verkoudheidje al naar de huisarts moeten en je hebt mensen die een knipkaart hebben op de huisartsenpost of spoedeisende wegens mogelijke complicaties van een verkoudheidje, twee linkerhanden of een erg ondernemend kind. Gelukkig zit er meestal iemand aan de telefoon die goed in staat is te oordelen of het wel even kan wachten of niet.