Worden ouders opgelicht door farmaceuten (over adhd)?

Financieel

Gelukkig is het in dit land nog altijd zo dat dergelijke diagnoses door een psychiater gesteld moeten zijn, wil je recht hebben op de bijbehorende voorzieningen. Wat de school vindt staat niet op de 1e plaats. Ik geef wel toe dat er op scholen toenemend de neiging lijkt te bestaan om zelf psychiatertje te spelen, dat merk ik zelf ook. Maar mijn zoon heeft een erkende diagnose om ze mee om de oren te slaan.
Er heeft nog niemand inhoudelijk gereageerd op mijn stelling dat medicijnen en rugzakken financieel juist gunstig zullen uitpakken. Hebben jullie dat bericht niet gelezen?
En ik wil nog iets kwijt over die medicatie: deze stelt mijn zoon juist in staat om te leren hoe hij met zijn ADHD moet omgaan. Sinds hij medicijnen gebruikt heeft hij zóveel bijgeleerd, dat wij na 3/4 jaar de dosering hebben kunnen verlagen (halveren). En nee Kiki, hij was niet gewoon maar een friemelend kind dat niet stil kon zitten. Dat is alleen maar het beeld dat de wereld heeft van ADHD. Van de bijkomende problematiek hoor je nooit veel. Maar psychen hebben daar wél kaas van gegeten en kijken naar al die aspecten.
Wat denk je van de slaapproblemen, overgevoeligheden, impulsiviteit? Mijn oudste kind was al van baby af aan "anders". Wij weten nu waardoor dit komt. Ik ben erg blij dat tegenwoordig de mogelijkheden bestaan om hem hierin te begeleiden. 50 Jaar geleden was het hem waarschijnlijk vergaan als de vader van Nikus.
En nogmaals: de schattingen van het aantal ADHD-ers in dit land lopen van 2 tot 4%. Dat is er 1 in elke klas.
En niet alle ADHD-ers hebben medicijnen nodig. Maar het kan velen van hen wel verrekte goed helpen om zich tot een evenwichtige volwassene te ontwikkelen.

Ik vind het genoeg...

ik heb eigenlijk al veel te veel in deze discussie gezegd....dingen worden meteen uit hun context gehaald (ik bedoelde nergens dat alle friemelende kinderen ADHD zouden hebben), er reageren mensen in het draadje die ik nog nooit eerder hier heb gezien, maar wel al hun mening over mij klaar hebben, en zelfs toegeven geen ervaring met ADHD te hebben....en de starter van het draadje is in geen velden of wegen meer te bekennen.....

Het komt voor...

Kiki schrijft: "Als laatste wil ik zeggen, dat ik niet ontken dat ADHD bestaat. "

Hetzelfde geldt voor dyslexie. Het bestaat beslist, maar niet in die mate waarin het nu in Nederland voorkomt. Veel van mijn dyslectische studenten hebben simpelweg slecht onderwijs gehad. De marges waarbinnen met name jonge kinderen met lezen en schrijven moeten presteren, zijn smal.

pris

Anna

Ja, ik kan begrijpen dat je vertrekt uit deze draad. De zeemeeuw is toch verdwenen.
Ik kan het uiteindelijk niet laten om te reageren: in de hoop dat ik wellicht nog enkele mensen meer begrip kan bijbrengen voor ADHD-ers en de behandelwijze. Misschien ga ik ook maar in de tuin zitten, in plaats van op de kast.

Guinevere

Tsja, zat ik gisteravond mijn laatste bericht te typen, had jij alweer gereageerd. Grappig. Heb trouwens heerlijk geslapen, dank je wel . Ik zie in dat ik mijzelf duidelijker had kunnen uitdrukken in de posting naar Anna. Zal het nog een keertje uitleggen. Ik spreek heel wat mensen over 'kinderen met een diagnose' omdat mensen weten welk werk ik doe en graag hun mening willen geven (het zit ze vaak hoog, haha). Daardoor weet ik dat er twee wijdverbreide meningen zijn omtrent kinderen met een diagnose. 1) Scholen willen een diagnose omdat ze op die manier geld krijgen / rotjochies naar sbo of cluster 4 kunnen schoppen / de schuld van het huidige slechte onderwijsniveau kunnen verplaatsen naar slechte ouders. 2) Ouders van nu kunnen niet meer opvoeden. Hoe lager ze zitten op de sociaal-economische ladder, hoe minder opvoedcapaciteiten. Vandaar dat veel lastige kinderen uit achterbuurten een diagnose en medicatie hebben.
Let op, in beide gevallen gaan de sprekers ervanuit dat kinderen met een diagnose zich altijd of meestal vervelend gedragen. Mijn punt was nu juist, dat ik dat niet zo zie bij ons op school. Nogal wat kinderen met een diagnose zijn helemaal niet vervelend. En omgekeerd, ik heb al heel wat leerlingen gehad die zeer agressief gedrag vertoonden naar anderen, maar geen duidelijke diagnose hadden, laat staan medicatie.
Waarmee al duidelijk is geworden (voor mij dan) dat 'het probleem van de etterbak oplossen' in elk geval niet de (enige) oorzaak is voor de toename in de medicijnverstrekking. Ik hoop dat het zo een stuk duidelijker is, ik schreef wat kort door de bocht.
De verhalen van Emma B, Nikus en Maylise hebben 1 ding gemeen: er is in deze maatschappij bijzonder weinig begrip of geduld voor kinderen die afwijken. En mijn punt blijft: ik ben faliekant tegen het 'verziekelijken' van anders zijn. Ik zie daarin grote gevaren, ook voor de toekomst.
Groetjes
Massi

Klopt

Dat wat je beschrijft klopt helemaal, Massi. Een kind met een diagnose wordt al snel als etterbak beschouwd. "Ah, een ADHD-er/autist! Dan heeft die het gedaan natuurlijk!". Daarom houden veel ouders de diagnose liever stil (ik ook). En aangezien brave borsten die ook toevallig ADHD hebben door de buitenwereld niet als zodanig worden herkend, kunnen ze ook niet veel veranderen aan de beeldvorming. Die anderen vallen gewoon meer op.
Over dat verschil in milieu: ik denk dat het overal kan voorkomen, hoewel een ADHD-er wel meer kans loopt om af te zakken naar een lager milieu en daar zijn/haar genen door te geven aan het nageslacht. Wellicht slagen mensen uit de "hogere" milieus er vaker in hun kind op andere manieren binnen boord te houden, waardoor de kinderen niet in het diagnosetraject hoeven te komen. Kijk maar eens naar het kind van Emma B. dat naar een particuliere school gaat. Dat kan iemand met een lopende-bandbaantje zich niet veroorloven. En die laatste heeft wellicht minder mogelijkheden danwel inzicht om het kind de juiste begeleiding te geven. Mogelijk komt zo'n kind dus eerder uit op medicatie dan het kind uit de bungalows verderop. Dit is natuurlijk ook generaliserend, daar ben ik me van bewust, maar hoe hoger het milieu, hoe groter de kans dat iemand zich uit zichzelf verdiept in diverse aandoeningen en de bijbehorende opvoedmethodes. Kijk maar eens hier op het forum, vind ik een aardig voorbeeld van mensen uit een bovenmodale omgeving die bewust met opvoeden bezig zijn.

Anders zijn wordt denk ik wel geaccepteerd in de huidige maatschappij, maar dan is het wél de bedoeling dat je meegaat met de reguliere stroom. Teveel afwijking past daar niet in. En dat meegaan met die stroom lukt niet altijd natuurlijk. Wij proberen onze zoon ook binnenboord te houden in die reguliere stroom. Want wij vinden het belangrijk dat hij tussen de "gewone" kinderen leert leven en zich staande leert houden, omdat het als hij groot is ook zo zal zijn.

Strattera etc.

Eerlijk gezegd maak ik me momenteel veel drukker om het feit dat ouders van kinderen met ADHD die langwerkend methylfenidaat nodig hebben dit toch nog uit eigen zak moeten betalen terwijl voor die kinderen dat medicijn broodnodig is. Dat vind ik pas schandalig...
Overigens valt Strattera niet onder de opiumwet en het wordt al sinds 2004 in Nederland voorgeschreven vanwege zijn gunstige invloed niet alleen op de ADHD-symptomen, maar ook op de stemming en het gedrag van kinderen met AHDH. Maar ook Strattera valt onder de (niet) vergoedingsregeling voor langwerkende medicijnen. De actie van Eli Lilly kan natuurlijk totaal niet door de beugel maar die hele ophef over Strattera als zijnde "levensgevaarlijk" is volgens mij nonsens en niet relevant.

Anna, ik snap werkelijk niet waarom je je zo onwindt

Ik vind de hele discussie juist heel civiel en respectvol.

Ik vind dat je bepaalde zinnen van anderen enorm uit zijn verband rukt. Ik weet niet of je mij bedoelde met mensen die je niet eerder hier op het forum gezien hebt. Ik schrijf toch al even mee, hoewel ik niet zie dat waarom dat relevant is in deze discussie.

Het verhaal van maylise

Is ook ons verhaal. Hier ook een school die de diagnose en de medicijnen zo`n beetje paraat had. "Er is zeker geen psychiater bij nodig, de huisarts schrijft zò een receptje uit."
Onze huisarts dacht daar gelukkig iets anders over. Hij vond het zeker geen kleinigheidje om medicijnen voor te schrijven. Als je als ouder duidelijk maakt aan school dat medicijnen er niet gaan komen wordt er vast info opgevraagd voor speciaal onderwijs. De aanvraag van een rugzak is gelijk een aanvraag voor speciaal onderwijs. Je moet als ouder zeker sterk in je schoenen staan om school duidelijk te maken dat het kind geen problemen heeft, maar school. Misschien een pilletje voor de leerkracht?
Ik heb me wel degelijk zeer verdiept in ADHD en zie ook het grijze gebied bij zoon. Diagnose is er niet gekomen. De kenmerken van ADHD op zich geven geen diagnose. Het gaat erom of het kind er problemen door ondervindt en/of een leerachterstand. Dat is totaal bij onze zoon niet aan de orde. Dus geen diagnose, geen rugzak en geen medicijnen.
Ik zou niet weten of zoon nu wel of geen ADHD heeft. Het is voor ons als ouders ook niet interessant om te weten. Mijn opvoeding hoeft volgens de deskundigen niet aangepast te worden. Ik doe het "goed." Nou, dat is fijn, dat dat blijkt uit de onderzoeken.
Wat school betreft heeft het mij ook slapeloze nachten gekost. Alle dilemma`s doorlopen. Mee gaan in dit circus? Mee gaan in de "oplossing" van een diagnose waar ik zelf niet achter sta? Mijn kind een placebo geven om de juf zoet te houden? Andere school zoeken, terwijl kind het prima naar zijn zin heeft en goede resultaten boekt?
Ik voel me ondertussen zelf een kinderpsycholoog en orthopedegoog. Ik hoor niet in de rubriek zorgenkinderen. Nee, mijn kind heeft geen diagnose. Dat klopt. Maar vele problemen herken ik wel. Alleen lossen ze hier op zonder medicijnen en zonder diagnose. Ik wil het niet. En nee, ik doe mijn kind niets te kort. Ik ben in principe tegen medicatie op zeer jonge leeftijd. Uitgezonderd de zeer extreme gevallen.
Ouders die wel medicatie geven aan hun kind ken ik. We voeren er interessante gesprekken over.Niemand hoeft bij mij in de verdediging. Daarom ben ik misschien juist het aanspreekpunt voor hun.
Mijn kind heeft geen diagnose, geen medicatie, maar ik ben net zo deskundig als ouders die dit pakket wel in huis hebben.
Dat is hier op het forum juist heel anders. O, heeft jou kind geen diagnose, nou dan weet je er niets van. Geef jij geen medicijnen? Nou, dan zal het wel mee vallen, dan heeft je kind geen stoornis.

Wil40

>>Dat is hier op het forum juist heel anders. O, heeft jou kind geen diagnose, nou dan weet je er niets van. Geef jij geen medicijnen? Nou, dan zal het wel mee vallen, dan heeft je kind geen stoornis. < <

Ik heb nou echt nog nooit iemand daarop betrapt hier op het forum, laat eens zien waar dat is gebeurd?

Anna

Uit een heel stuk dat ik schrijf over mijn ervaringen met mijn zoon vind je dit de belangrijkste zin?
Het is geen kwestie van "betrappen."
Maar goed, er worden mensen zelfs uit het topic zorgenkinderen "geweerd" omdat ze problemen hebben wat volgens anderen niet zou passen in de rubriek "zorgenkinderen". Soms nieuwe forumleden waar je dan dus niets meer van hoort. Dit gaat de laatste tijd iets beter. Mensen zitten soms vol vragen en maken zich zorgen. Dat deed ik ook. Maar ik had geen diagnose, hoorde dus niet bij "zorgenkinderen."
En ik was al helemaal geen deskundige. Daarvoor moet je als ouder minstens maandelijks bij de kinderpsychiater lopen en met je handen in het haar zitten.
Ook hier in dit draadje wordt geschreven: "Schrijfsters geven toe geen ervaring te hebben met ADHD."
Nou en, ik heb ook geen obesitas, maar kan wel oplossingen aanreiken. Als je zonder ervaring geen mening mag geven kunnen er veel onderwerpen geschrapt worden op het forum. Maar zodra het gaat over ADHD of andere stoornissen moet je minstens een ADHD` er in huis hebben. Ook al heb ik 10 kinderen met een stoornis, dan ben ik nog geen deskundige. Hoogstens een ervaringsdeskundige.

Ja wil40

want het is nogal een beschuldiging eerlijk gezegd, en ik ben dan ook benieuwd....

Noem dan eens wie er uit Zorgenkinderen is geweerd? Noem dan man en paard Wil40? Ik kan me namelijk ook herinneren dat ik ook jouw tips daar ter harte heb genomen, dus jij bent daar niet geweerd volgens mij.....

En wie heeft jouw geen deskundige genoemd? In mijn ogen is elke ervaringsdeskundige een deskundige. Je kan van mening verschillen over de aanpak, of zoals in ons geval, het wel of niet geven van medicatie, maar daarom kan de manier waarop je bepaalde dingen hebt aangepakt wel belangrijk voor anderen zijn. Zo heb ik ook heel vaak goede tips van K. Heksenvet gekregen....het is niet zo dat ik ook alles toepas, maar sommige dingen wel....

Maar, feit is wel, mensen die geen kennis van ADHD hebben, die kunnen mij geen tips geven, zo simpel is het dan wel. Hoe kan iemand, die eigenlijk niet eens weet wat ADHD inhoudt, mij gaan adviseren over ADHD?

Nikus

Precies, ieder mens is anders. En je kan niet meer doen dan elkaar tips te geven of steun. Met een kind met een stoornis ben je niet deskundig, alleen ervaringsdeskundig. Die ervaring kan je op onze andere manieren opdoen.
En idd, tips geven, geen oplossingen.
O, en hier in huis lopen 2 brildragenden, weet je wat dat kost? Ik krijg ook niets vergoed. Maar daar heb ik het niet eens over. Zou ik ook wel een PGB voor willen....
We kunnen onmogelijk alle medicatie en hulpmiddelen met ons allen in een premie ophoesten. Ik vind dat we het in Nederland eigenlijk prima voor elkaar hebben.

De relativiteit van de deskundigheid is precies de reden waarom ik niet zat te springen om een diagnose. Daar heb je de kern van mijn weerstand.

Klopt anna

Ik ben daar niet geweerd. Omdat ik nooit antwoord heb gegeven als er rechtstreeks naar een diagnose werd gevraagd. Ik kan je zo geen namen geven. Maar herinner jij je geen starters van draadjes die werd medegedeeld: "Dit lijkt me niet iets voor de rubriek zorgenkinderen?"
Ik heb daar wel eens op gereageerd met: "Misschien maakt deze ouder zich enorm zorgen en durft hier niet eens meer te reageren."De startster van het draadje reageerde toen met : "Inderdaad, ik zit helemaal aan het begin van een traject, maar blijkbaar moet je eerst een diagnose op zak hebben voordat je hier mag komen."
O jee, nu moet ik het archief in en namen zoeken en nog erger een link geven.
"Mensen die geen kennis hebben van ADHD kunnen mij geen tips geven." Waarom niet? Als jij vertelt dat je kind b.v. slecht slaapt door de medicatie kan ik jou wel vertellen dat de dokter eventueel melatonine voor kan schrijven. Mijn kind slikt het niet, maar ik ken alle bijwerkingen en weet dat ze vaak worden voorgeschreven bij slaapproblemen in combinatie met ADHD.
Als jij zegt dat je kind op school enorme woedeaanvallen heeft kan ik jou advies geven. Het doet er toch niet toe dat die woedeaanvallen veroorzaakt worden door ADHD? Ook kinderen zonder stoornissen hebben vaak dezelfde problematiek.
Je hoeft toch geen advies over de ADHD? Alle opvoedingsproblematiek er om heen komen vele ouders tegen. Ook die met kinderen zonder diagnose. Dat is gewoon opvoeden. Met of zonder diagnose. Niemand heeft een gebruiksaanwijzing.

Wil

ik begin echt te geloven dat je er niet zoveel van begrijpt....

En laat dat nou vaak het ergste van alles zijn, het onbegrip!

Nikus

Ik heb het over jouw slaapmedicatie....en dat in verhouding met onze dure brillen. Natuurlijk niet over een ernstig gehandicapt kind dat medische zorg nodig heeft. "Een kind dat enkel geld kost..."die man is niet goed bij zijn hoofd, wat een walgelijke opmerking.
Mijn zoon heeft een bescheiden uiterlijke afwijking. Zei ooit eens iemand: "Vind je het niet jammer dat hij dat heeft, het is natuurlijk niet zo mooi?" Ik wilde toen het liefst zeggen: "Nee hoor, vind het wel jammer dat U ooit geboren bent, met zo`n rotkop."
Excuses voor mijn taalgebruik. Ik dacht het, heb het niet gezegd....

Petra

Waarschijnlijk begrijp jij het veel beter? En waarvoor verwacht je begrip van anderen?

Terug naar arjan

Mogen farmaceuten reclame maken voor hun medicijnen? Tja, het gebeurt massaal. Op t.v. wordt mij een Alève aanbevolen voor mijn hoofdpijn. Dus reclame maken voor bepaalde merken medicijnen mag blijkbaar.
"Het is een ernsige misdaad, want Strattera blijkt een levensgevaarlijk medicijn." Nou, als dat zo is, moet het door de overheid van de markt worden gehaald.
Mag Balans gesponserd worden door Eli Lilly? Nee, als dat zo is, dat lijkt me verkeerd. Balans hoort objectief raad te geven en geen bepaalde merken medicijnen te promoten of daarvan ondersteuning te ontvangen..
"Hoeveel kinderen hebben....medicijnen als Strattera moeten?" Komen er kinderen op de site van Balans? Toch alleen ouders? Als er wel kinderen komen mag er idd geen reclame worden gemaakt voor bepaalde merken medicijnen.

Nikus

Mensen met ADHD zijn vaak zeer creatief en hebben veel humor.....Soms wel wat impulsief....Hier volgt mijn tip voor mezelf: Eerst denken, dan doen.

Balans

>>Mag Balans gesponserd worden door Eli Lilly? Nee, als dat zo is, dat lijkt me verkeerd. Balans hoort objectief raad te geven en geen bepaalde merken medicijnen te promoten of daarvan ondersteuning te ontvangen.. < <

Als je op de site van Balans kijkt zie je daar een uitleg over....In het verleden heeft Balans ooit 1 keer een bedrag van Eli Lilly ontvangen, als sponsorbedrag voor de website. Ze zijn daar dus gewoon eerlijk in. Zij promoten echter nergens de medicatie van hen, ze spreken over ALLE mogelijkheden die er zijn om om te gaan met kinderen met ADHD. Er wordt gesproken over medicatie en er is uitleg over de verschillende soorten zonder dat direct 1 wordt aangeprezen....

Ik heb de link daarvan in dit draadje al gegeven en ga dat dus niet nogmaals doen....

Over het weren uit zorgenkinderen

wil ik nog wel wat kwijt. Gisteravond kwam mij 1 draadje terug in het geheugen, van iemand die inderdaad een vraag stelde, over haar kind. Het was niet een gedraging die voortvloeide uit een stoornis. Daar is op gereageerd en het is uiteindelijk forumbeheer (!) geweest die het draadje heeft verplaatst naar de leeftijdsrubriek omdat het daar meer paste. Niks geweerd dus....

Wel de juiste feiten geven....

Tips

Wil40....Precies, jij kan tips geven hoe om te gaan met bepaalde gedragingen....Maar of die wel of niet voortvloeien uit ADHD, of tips over ADHD, nee, ik denk niet dat jij daar iets over kan zeggen....En dat is het nuance-verschil dat hier bedoeld wordt....

Weren uit zorgkinderen

Ik schrijf al heel lang in ZK over mijn zoon en al die tijd had hij geen diagnose. Toch heb ik nooit het gevoel gekregen van andere forummers dat ik daar niet thuis hoorde, vanwege gebrek aan etiket. In tegendeel, ik ben enorm gesteund door andern. Als ik terug denk was er wel eens iemand met een kind met vage gedragingen, helemaal in het begin van het diagnose traject en begon ze al over PGB, rugzak en Tog te hebben. Dat schoot verschillende mensen in de verkeerde keelgat, dus waren de reactie niet al te positief.

Ah, daar ben je wil40

Ah, Wil, ik miste je al. Hoewel ik begrip heb voor je posting wil ik toch even enige nuance aanbrengen.
Ik vind jou niet bepaald een doorsnee persoon die zomaar wat roept over ADHD etc. In tegenstelling tot vele mensen, heb jij wel degelijk kennis van zaken. Tenslotte heb je zelf een kind dat mogelijk in die categorie zou kunnen vallen. Dat jouw kind geen diagnose heeft wil niet zeggen dat jouw kennis over het onderwerp en de opvoedkundige aanpak niet vér uitstijgt boven de kennis van de gemiddelde Nederlander (over ADHD dan . De gemiddelde Nederlander wéét gewoon niet waar een echt ADHD-achtig kind tegenaan loopt. Omdat ie het niet dagelijks ziet in alle aspecten. Dat is gewoon zo, daar valt nu eenmaal niets aan te veranderen. Net zo min als ik ene klap van obesitas weet en niet veel verder zal komen als adviezen a la "Moet je minder eten".
Over de rubriek Zorgenkinderen: Ik snap ook niet wat je bedoelt? Er staat wel eens een draadje verkeerd, maar dat is toch geen drama? Jij bent net zo goed welkom met een kind zonder diagnose als ik met een kind mét diagnose. Ik kan me nog wel een héle heftige discussie tussen ons herinneren, die eindigde er uiteindelijk toch mee dat we gezamenlijk zouden gaan kamperen en sterren kijken tot diep in de nacht. En vergis je niet, ik heb meer opgepikt van jou dan je zou denken.

Medicijnen bij jonge kinderen

Nog even terug naar de opmerking van Wil over medicijnen bij zeer jonge kinderen. Onze zoon is een paar dagen na zijn 6e verjaardag begonnen met Ritalin. Dus da's echt héél jong. Er is nu bijna een jaar voorbij, en ik sta nog steeds 100% achter die beslissing. Omdat ik zie hoe hij in dat jaar is veranderd, hoe lekker hij in zijn vel is komen te zitten en hoeveel hij heeft geleerd. Wij koesteren nu de stille hoop dat hij over een tijdje dankzij al deze verworvenheden helemaal kan stoppen met medicatie. Hadden wij langer gewacht met medicijnen, dan hadden we nu vermoedelijk een heel ander kind rondlopen. Ik ben nog elke dag blij om onze beslissing van vorig jaar, als ik zijn glunderende snuitje vergelijk met dat boze gefrustreerde gezicht van vóór de medicatie.

Nikus

Jazeker, we gaan dit jaar weer, ja toch Wil? Tenminste als we elkaar hier op OO niet de tent uitvechten.

Emma, kosten

Emma, dank voor je reactie.
Fijn dat jullie zo goed terecht zijn gekomen als gezin! Wat ik bedoel is dat ik het vermoeden heb dat rugzakken en/of medicatie een stuk goedkoper zijn dan speciaal onderwijs en gedragstherapieën. Wat niet wil zeggen dat ik voorstander van rugzakken ben danwel tegenstander van speciaal onderwijs.
Ik bedoel niet dat elke ADHD-er drugsverslaafd wordt, maar er bestaat onderzoek waaruit blijkt dat de kans op verslaving groter is bij deze groep mensen. Zeker als zij onbehandeld blijven. Deze groep is eerder geneigd om van alles uit te proberen. En drugs geeft (kennelijk) ook rust in die hoofden.

Dat is niet zoals ik het bedoel...

Maar ik vind het wel lastig om over ADHD met mensen te praten die er geen kennis van hebben....juist omdat ze vaak met algemeenheden komen of vage bedoelingen....die heb ik al genoeg gehad (iedereen is weleens druk, het is de tijd van het jaar, je moet gewoon dit of je moet gewoon dat enz....) Daar zit ik niet op te wachten....maar de tips die o.a. Wil40 kan geven over gedragingen van kinderen, al dan niet voortkomend uit ADHD, ja, daar kan ik wel iets mee, dat heb ik ook al gezegd....En ja, ik heb misschien wel meer overgenomen dan Wil40 in 1e instantie had verwacht.....

Anna

Ik vind het wel een interessante opmerking dat je in feite aangeeft dat het hebben van een kind met ADHD een soort waterscheiding is of je wel of niet kennis hebt van ADHD. ik denk dat dit veel genuanceerder ligt. Er zullen genoeg mensen zijn zonder kinderen met ADHD die er wel verstand van hebben of althans van bepaalde deelaspecten (theorie of juist praktijk) of vanuit een bepaalde optiek (psychiatrie, school). Daarnaast denk ik dat het hebben van een kind met ADHD iemand ook niet meteen tot een autoriteit maakt. Ook in mijn omgeving zijn er meerdere kinderen met ADHD en de meningen van die ouders staan net zo tegenover elkaar als die van andere ouders. Als al die ouders veel kennis hebben van ADHD dan klopt er ergens iets niet. De een zegt namelijk dat het wit is en de andere dat het zwart is. Ze kunnen niet allebei gelijk hebben. En dan kom ik bij het punt. Want ze hebben wel allebei gelijk. Niet omdat ze nou persé alle ins and outs van ADHD weten maar wel omdat ze hun kind goed kennen en weten wat goed werkt voor hun kind.
Dat is natuurlijk ook meteen het probleem. Dat wat voor de een werkt niet voor de ander werkt. ADHD is een kenmerk (en wat mij betreft is de scheiding tussen wel of geen ADHD hebben niet zo zwart/wit als het vaak wordt neergezet) maar dat werkt samen met andere kenmerken binnen het kind. Er kan gewoon niet een eensluidend behandeling zijn. Daarvoor is het te ongrijpbaar.
In elk geval vind ik het onzin om te zeggen dat iemand die zelf geen ADHD heeft of een kind of partner met ADHD er geen verstand van kan hebben.
Ik geef zelf onmiddellijk toe dat ik echt niet hiervan weet. Uiteraard heb ik vanwege de druk van de school inmiddels wel heel wat gelezen over ADHD maar dat heeft er niet zo veel mee te maken.

Maylise