Vriend drinkt te veel

drinken om wat vrouwen hem aandoen

Dat is echt een slappe smoes. Er is altijd wel een reden te vinden om te drinken, en het is altijd de schuld van een ander. Hij zal inderdaad bang en boos zijn, dat geloof ik best.

Ik zou ook niet kunnen liegen hoor. Als je tegen hem zou moeten liegen om alles goed te houden, waar ben je dan samen mee bezig? En dat jij informatie wil, snap ik ook. Misschien kan hij een knop omzetten, maar ik ben bang dat hij daar niet aan toe is.

Eigenlijk

Snap ik hem ook wel. Is hij zo zijn best aan t doen. Luistert naar je, pakt t op. Dit voelt als een mes in zijn rug.
En dat je zelfs nooit meer een kersenbonbon mag zie ik wat genuanceerder. Iedereen is anders en ook verslaving werkt niet bij iedereen hetzelfde. Ik snap dat mensen die extreme verslavingen hebben meegemaakt er steviger inzitten maar ik denk dat hij een heel goed begin had gemaakt. En een vriend die zo goed een signaal oppakt vind ik ook goud.
Er zijn ook mensen die van stevige, dagelijkse roker gelegenheidsroker worden, zo zijn ze er ook met drinken. Niet de meerderheid misschien maar ik vind het onzin om te stellen dat zoiets onmogelijk kan. Gun hem zijn eigen reis hierin. Maar goed, misschien is het al te laat. Ik hoop het niet voor jullie allebei. En voor zijn kind.
Ik zou contact zoeken en je excuses maken dat je buiten hem om bent gaan schakelen. Maar goed, wie ben ik.

Wietske

Ik gun hem zijn eigen reis in zijn eigen tempo. Dat heb toch duidelijk geschreven? Ik heb het hem ook gezegd. Maar ik gun mezelf mijn eigen reis ook, ik heb behoefte aan meer informatie over de gevolgen van alcoholmisbruik en aan inzicht in mezelf. Ook dat heb ik hem verteld.
Ik heb nooit gezegd dat hij niet mag drinken en al helemaal niet dat hij geen kersenbonbons zou mogen eten. Wie ben ik om te zeggen wat hij wel en niet mag doen? Hij is een volwassen man, hij maakt zijn eigen keuzes. En dat doe ik ook.
Excuses zijn hier wat mij betreft niet aan de orde.

Onduidelijk van mij

Idd zei jij niet dat alcohol helemaal niet meer mag, dat zei iemand anders. Sorry voor de verwarring.
Ik las ook in jouw verhaal dat je hem de ruimte geeft maar ik snap tegelijkertijd ook zijn frustratie over jou gang naar AA. Ik ben zelf ook een prater en zou die behoefte ook hebben maar ik heb (oa)van mijn man geleerd dat niet iedereen zo is en in sommige punten respecteer ik dat. Juist een onderwerp als deze zou ik meer afstemming met hem zoeken omdat het om hem gaat en heel persoonlijk is. Voor mijn man zou zo'n actie echt voelen als 'achter zijn rug om de vuile was buiten hangen' en ondanks het feit dat de intentie en jouw beleving heel anders is zou ik dat wel respecteren.
Als ik iemand per ongeluk pijn doen zeg ik sorry, ook al is het anders bedoeld, blijkbaar deed ik -ondanks mijn goede intenties- iemand pijn, dat is vervelend.

respecteren, de tijd geven

Respecteer de man, geef hem de tijd, hij pakt het immers op, etcetera.

Ja, dat is allemaal waar!

Maar ik respecteer het ook als een nuchtere partner aangeeft dat die daar ook graag zelf in wil bepalen hoe die er mee omgaat.

Nuchtere vriendin, jij bent degene die bepaalt waar jij je grens legt en hoe jij met jouw eigen rol omgaat. Je wordt hier al in meegesleept tegen wil en dank, en een relatie is dan wel geven en nemen, en jouw vriend heeft recht op zijn eigen tempo en hoe hij er mee omgaat, maar ik vind het heel goed dat jij voor jouzelf bepaalt hoe jij hiermee omgaat en niet lijdzaam gaat zitten afwachten op wat vriend wil.

Jippox

Ik zoek informatie en hulp voor mezelf, hij ziet dat wellicht als een motie van wantrouwen. Klinkt vrij aannemelijk. Maar nogmaals, ik dwing hem nergens toe. Hij hoeft niet mee, hij hoeft niet te stoppen met drinken. Ik weet heel zeker dat hij het op elk moment niet leuk vindt als ik erover ga praten. Volgende week niet, volgende maand niet, volgend jaar niet. Hij heeft het liefst dat niemand over zijn drankgebruik praat. Zijn kind heeft ook een spreekverbod. Maar ik laat me geen spreekverbod opleggen (Al-Anon is trouwens anoniem), ik heb behoefte aan inzicht in hoe dat werkt, zo'n alcoholverslaving. Wat ik wel en niet kan verwachten. Op basis daarvan kan ik besluiten of ik nog energie in deze relatie wil steken. Ik wil naar mijn gedrag als partner in zo'n relatie kijken. In mijn huwelijk had ik moeite om mijn grenzen aan te geven. Daar heb ik al aan gewerkt, maar toch, wat gaat er mis waardoor ik weer een relatie krijg met een man die over mijn grenzen gaat? Dat proces staat los van hem. Als onze relatie nu gestrand is, dan nog ga ik ermee door. Ik wil graag verder komen in dit leven en me niet steeds weer aan diezelfde steen blijven stoten.

snap ik

Dat je die informatie voor jezelf zoekt en nodig hebt, dat begrijp ik. Maar je had er ook even voor kunnen kiezen om dat niet nu met je vriend te delen. Ik kan mij goed voorstellen dat dat voor hem teveel ineens is.
Je zegt dat je er niet over wilt liegen, maar je hoeft het hem ook niet achter elkaar door de strot te duwen. Gun hem ook de tijd en zijn eigen proces, zonder hem het jouwe op te dringen.

Je zegt dat hij ook niet over een maand of een jaar zal willen praten erover. Tja, misschien. Maar vul je nu niet erg veel in voor hem? Had je verwacht dat hij na jullie gesprek(ken) van een week geleden meteen zou proberen om dingen te gaan veranderen?
Aan de andere kant: als je er al van overtuigd bent dat hij toch nooit veranderd en het nooit bespreekbaar zal worden ben je natuurlijk beter af zonder hem.

zonde

Want je bleek toch een hele goede insteek te hebben..
En je eigen proces, (leren afgrenzen) dat kan op zoveel manieren. Dat hoeft niet met de kapstok 'zijn drankprobleem' te zijn. Hetgeen wel zo is, als je kiest voor die organisatie.

Nuchtere vriendin

Heel herkenbaar, de reactie van je vriend. Boos worden, ontkennen, de schuld bij anderen leggen. Dat is de verslaafde die spreekt. Het feit dat er niet over gesproken mag worden is al veelzeggend. Je hebt goed gehandeld. Het gaat erom wat jij hier mee moet. Je zal bij de Al-Anon zoveel herkenning en begrip vinden en een handleiding voor jezelf.
En nee, een alcoholist die beter wil worden kan en mag nooit meer drinken. Want hij is en blijft ziek. Die ene druppel is al genoeg om hem weer terug te laten vallen. Net als bij een drugsverslaafde; een shotje en hij is weer hooked. Maar we praten niet over "nooit meer mogen" maar over "ik hoef niet meer; in ieder geval vandaag niet". Het gaat niet om wilskracht maar om inzicht en om geestelijke groei. De beste en meest effectieve behandelprogramma's
zijn hier allemaal op gebaseerd.
Ik hoop dat je de Al-Anon vanavond als een warm bad voelt. Ga gewoon luisteren. Je doet het goed; ongeacht wat anderen zeggen.

Mythe & realiteit

-Myth: Some alcoholics can learn to drink normally and can continue to drink with no ill effects as long as they limit the amount.

Reality: Alcoholics can never safely return to drinking because drinking in any amount will sooner or later reactivate their addiction.

-Myth: People become alcoholics because they have psychological or emotional problems which they try to relieve by drinking.

Reality: Alcoholics have the same psychological and emotional problems as everyone else before they start drinking. These problems are aggravated, however, by their addiction to alcohol. Alcoholism undermines and weakens the alcoholic’s ability to cope with the normal problems of living. Furthermore, the alcoholic’s emotions become inflamed both when he drinks excessively and when he stops drinking. Thus, when he is drinking, and when he is abstinent, he will feel angry, fearful, and depressed in exaggerated degrees.

Hortensia en Jippox

Ja, lijdzaam afwachten is inderdaad geen optie, dan gebeurt er helemaal niets. Het gaat immers al jaren "goed" zoals het gaat? Ahum. Ik heb vorgige week nog meer verhalen van zijn kind te horen gekregen, mijn nekharen stonden overeind. Schrijnend. Hij wil (kan?) echt niet zien dat hij zijn gezondheid, zijn kind en de relatie met zijn kind langzaam maar zeker kapotmaakt. Voor hem is er niks aan de hand, dit soort drankgebruik is volkomen normaal, zei hij gisteren. Ander referentiekader of toch ontkenning? Ik gok op het laatste.

Jippox, ik moest hem wel vertellen dat ik iets ging doen, dat ik niet thuis zou zijn. Ik heb met hierover Al-Anon overlegd, zij gaan uit van het standpunt dat eerlijkheid en openheid boven alles gaat. Dat eerlijkheid een risico inhoudt. Maar dat juist verzwijgen en halve waarheden het probleemgedrag in stand houden. Dus ze zeiden: zeg de waarheid, of zeg helelmaal niets. Aangezien ik grondige hekel aan liegen heb, en ik niet niets kon zeggen, heb ik dan maar de waarheid verteld. Viel niet goed. Dat is dan maar zo. Misschien ben ik beter af zo, dat heb ik zelf ook al gedacht. De tijd zal het leren.

Elisa, dank je

Dank je maar weer, Elisa. Dit soort dingen helpen me het monster in de bek te kijken. Niet mooi, maar wel nodig.

Elisa: bullshit

Je verkondigd onzin. Ik spreek uit eigen ervaring. Ik ben alcoholist. Ik heb vele jaren heel, heel zwaar gedronken. Op een gegeven moment kwam het besef dat ik alles kwijt zou raken als ik niet zou stoppen. Ik ben cold turkey gestopt zonder hulp van wie dan ook. Ik heb mij helemaal alleen door alle ontwenningsverschijnselen heen geworsteld en ik heb vervolgens ruim 10 jaar geen druppel gedronken. Zonder enige terugval. Daarna ben ik een normale, sociale drinker geworden. Sinds een paar jaar drink ik namelijk gewoon af en toe een wijntje. Nooit meer dan 2 glazen, nooit vaker dan 3 dagen in de week. Ja, ik voel soms best de behoefte aan meer of vaker, maar ik kies ervoor daar niet aan toe te geven. Nooit dus. En dat gaat prima.

Dus jouw mythes en realiteit en al die andere stellige uitspraken van je, die kloppen zeker niet voor iedereen. Zoals trouwens eigenlijk altijd het geval is met algemeenheden...

En ik -als ervaringsdeskundige- vind dus niet dat nuchtere vriendin het goed doet. Ik begrijp de reactie van haar vriend heel goed. Hij heeft zoals al eerder gezegd positief gereageerd op haar opmerkingen over zijn alcoholgebruik vorige week. Hij zet een eerste stap. En nu duwt ze hem dit door de strot. Dat is echt geen helpen hoor, dat is een trap na geven. Maar goed, het ging haar dan ook om haar eigen proces, niet om het zijne.

Aardig

Jippox, fijn dat het jou wel lukt. Blijkbaar ben jij de beroemde uitzondering op de regel. En mischien is mijn vriend er ook wel een. De kans is jammer genoeg veel groter dat hij dat niet is. Maar heel eerlijk heb ik het daar nu helemaal niet over. Hij hoeft van mij niet te stoppen. Ik zou zo graag willen dat hij ziet waar hij mee bezig is en de juiste keuzes voor zichzelf (en zijn kind) maakt.

Een trap na geven. Ja joh, dat is lekker handig als je er nog iets van wilt maken. Ik snap heus wel dat het niet leuk is als je partner een probleem benoemt dat je niet wilt horen, maar dat is geen trap na geven. Dat is willen overleven, in zijn geval letterlijk, in mijn geval gezond en stabiel blijven. Ja ik neem mijn eigen proces hier ook in mee, natuurlijk! Maar dat is secundair. Eerst wil ik begrijpen waar ik mee te maken heb en dan bepalen of ik nog energie in deze relatie zou moeten/willen stoppen.

Realiteit

Jippox, dat is heel knap van je. Dan ben je die ene op de 1000 alcoholisten die wel met succes en zonder terugvallen een sociaal drinker kan worden. Die het ook nog eens op eigen kracht kon doen. Een hele grote uitzondering. Maar voor het gros gaat dat niet op. Die mythes, realiteit en andere uitspraken zijn niet van mij, maar van behandelprogramma's. Van (ex)alcoholisten. Waar ik zo'n 45 jaar ervaring mee heb. Waar ik mee ben opgegroeid. Dus ik weet ook waar ik het over heb.
Nuchtere vriendin, val niet in de valkuil te denken dat jouw vriend een van die 1000 kan zijn. Dat is aanlokkelijk maar niet reëel. Wat je van de Al-Anon ook zal leren is dat loslaten soms het beste is. De grootste daad van liefde. Dat is niet egoistisch. Vaak moet een verslaafde eerst heel diep zinken om tot de eerste stap te komen. (Bijna) alles kwijtraken. En pas tijdens een behandeling komt meestal dat eerste echte zelfinzicht en die zelfmotivatie. En pas als iemand nuchter is, zal hij in staat zijn om daadwerkelijk te veranderen. Maar dit proces kan heel lang duren. En soms gebeurt het nooit. In de tussentijd is het beste wat jij kan doen als naaste aan jezelf werken; je grenzen trekken, opkomen voor jezelf, je eigen leven leiden. Je niet laten manipuleren, je niet laten inpalmen door mooie praatjes en loze beloften. Het is heel, heel zwaar. Want je hebt het over een dierbare, een geliefde. En je hebt het gevoel alleen hierin te staan. En juist daarom is zo'n groep als de Al-Anon (en voor verslaafden zelf de AA, NA en vergelijkbaar) zo belangrijk. Laat je nog weten hoe het bij de groep was? Ik wens je in ieder geval heel veel kalmte, moed en wijsheid toe.

welnee

Zo bijzonder of uniek ben ik echt niet. Maar elke gek kan toch begrijpen dat geen 2 alcoholisten hetzelfde zijn. Prima als je het een ziekte wilt noemen, maar om de vergelijking dan even door te trekken: niet elke kankerpatiënt is gebaat bij dezelfde behandeling. En ze gaan ook niet allemaal dood. Dus waarom er dan voor alcoholisten 1 allesoverkoepelende waarheid zou moeten bestaan?

Zelf heb ik helemaal niets met praatgroepen enz. Daar ben ik ook heus niet uniek in.

En nuchtere vriendin: als jij wilt begrijpen waar je mee te maken hebt, moet je met je vriend praten, niet met anderen over hem.

Jippox / anoniem blijven

"En nuchtere vriendin: als jij wilt begrijpen waar je mee te maken hebt, moet je met je vriend praten, niet met anderen over hem."

Om met vriend te praten moet vriend dat wel zelf willen.

En ik denk dat vriend niet aan nuchtere vriendin kan uitleggen wat zijn situatie met haar doet, zeg maar ook nog oog hebben voor haar in verband met zijn problematiek. Dat kan Al-Anon (of andere ervaringsdeskundige partners van verslaafden) wel beter (misschien niet 100% goed ivm de verschillen tussen verslaafden en verschillen tussen partners van verslaafden, maar vermoedelijk toch beter dan een verslaafde zelf). En dat is waar nuchtere vriendin behoefte aan heeft. Dat is haar behoefte.

Ik denk dat je nuchtere vriendin niet kunt veroordelen dat zij doet waar zij behoefte aan heeft. Dat doet ze voor zover ik kan beoordelen vanuit goede motieven (het liefst is ze haar vriend niet kwijt). Dat het verkeerd uit pakt/uit kan pakken is vervelend, maar daarom niet meteen verkeerd.

Hij zijn behoeften. Zij haar behoeften.

Ze doet haar best, binnen haar kunnen. Ik vind dat nuchtere vriendin hier serieus en goed mee bezig is. Helaas pakt het op dit moment verkeerd uit bij vriend. Misschien komt hij nog tot inzicht en blijkt het achteraf juist wel goed te zijn geweest.

Nuchtere vriendin: je gaat naar een anonieme groep begrijp ik? Ik zou je eigen naam en die van je vriend daar anoniem houden. Dat in verband met zijn privacy. Dus dat niemand (hopelijk) weet dat het over hem gaat.

anoniem

Met mijn laatste alinea bedoel ik: dus echt anoniem. Noem zijn echte voornaam niet, zijn echte achternaam niet. Alles doen om herkenbaarheid te voorkomen. Noem hem maar Pietje Puk.

En je eigen voor- en achternaam dus ook niet noemen (dan kan er toch wel weer e.e.a. uitgevist worden).

De hulporganisaties

Die hebben vooral ervaring met de extreme gevallen, dat spreekt voor zich. Ik denk dat er heel veel mensen zijn met vergelijkbare verhalen als Jippox, maar die zijn niet bekend bij de instanties. Logisch toch? Ik ken ook een paar voorbeelden, stevige drinkers, te stevig die onder invloed van bijvoorbeeld een nieuwe liefde op eigen kracht uit de negatieve spiraal kwamen. Eentje met hulp van de huisarts maar verder kwam er geen professionele hulpverlener aan te pas. Natuurlijk berichten de instanties daar niet over, lijkt me logisch.
En inderdaad, je mag er niet van uitgaan dat vriend van TS het ook zonder hulp zal kunnen maar je hoeft ook niet op voorhand horrorscenario's te schetsen.

geloof er niks van

Ik ken echt veel mensen die teveel gedronken hebben, volgens 'jullie' maatstaven alcoholist zijn. Die mensen zijn echt gewoon gestopt met teveel drinken. En velen zijn sociaal gaan drinken.
Dit soort mensen meldt zich niet, en komt dus niet in de statistieken terecht.
Ik geloof er ook niet in dat mensen hetzelfde zijn. Maar ik krijg het gevoel dat er door sommigen hier ook niet meer echt over mensen gepraat wordt, alleen maar over verslaafden. En verslaafden, tsja, die hebben een standaard aanpak nodig.
Misschien voelt bewuste man wel zoiets, ik zou er zelf iig erg veel moeite mee hebben. Ik heb ook niets met praatgroepen. En als mijn parter zomaar plots naar een praatgroep wil gaan om over de problemen te praten die hij met mij heeft, zou ik daar ook veel moeite mee hebben. (Zeker als ik net heb aangegeven iets aan die problemen te zullen doen!)

Liefdevol

Het was wel even confronterend, naar de Al-Anon. Maar de sfeer was goed en warm. Ik voelde me wel een buitenstaander, dit waren mensen die soms al tientallen jaren kwamen en ik voelde me een heel klein visje. Daar prikten ze zo doorheen hoor, ze maakten een paar rake opmerkingen waar ik desgewenst op mocht reageren, en ik wist dat ik op de juiste plek was. Het was heel interessant. Mensen in verschillende stadia van hun relatie met "hun" alcoholist. Verhalen over hoop en wanhoop, maar vooral over persoonlijke groei. Er werd met zoveel warmte over de hele problematiek gesproken. Ik kwam er liefdevol en optimistisch vandaan. Ik had zin om hem een knuffel te brengen. Wilde eigenlijk met hem praten en zeggen dat het goed was, dat hij zijn pad moet volgen en ik het mijne. Samen of apart.

Thuis wachtten een paar grotendeels onbegrijpelijke berichten van mijn (ex?)vriend over de oorzaken van deze breuk. Hij schreef zo ongeveer in geheimtaal en toen ik om verduidelijking vroeg, kreeg ik een sneer dat ik het toch niet zou begrijpen. Ik mocht komen praten maar dan wel binnen x dagen want anders zou hij weer een crisis krijgen (??). Ik vertrek naar het buitenland en ben niet binnen x dagen terug, dus dat wordt hem niet. Ook goed. Ik leg me erbij neer. Het is goed zo. Ik ga even weg, op bezoek bij mensen die van me houden, dat heb ik nu even nodig. Daarna komen mijn kinderen weer thuis, dan heb ik mijn handen weer vol aan leuke dingen.

Fijn

Fijn he? Ik kwam en kom ook altijd met een goed gevoel thuis van de Al-Anon. Zo heerlijk. En dat terwijl ik verder weinig heb met praatgroepen. Blijf vooral gaan. Hoe het verder gaat met je vriend en jij, weet niemand. Jij doet je best in ieder geval. En jij bent voor niemand anders verantwoordelijk dus ook niet voor hem. Je bent een kanjer hoor.

Positief

Mijn voormalige oppas had en heeft een moeder die alcoholiste is. Het meisje zat hier regelmatig te huilen op de bank. Ik heb haar toen ook voorgesteld om naar de Al-Ateen te gaan. Dat heeft ze gedaan en ze is nu een hele sterke, mooie jonge vrouw geworden die nu heel goed met haar moeder om kan gaan. Ze maakt geen ruzie meer over het drinken en de rare acties van haar moeder; ze heeft het losgelaten om haar te willen veranderen en laat zich niet meer manipuleren. Belangrijkste nog, ze heeft haar schuldgevoelens en haar wrok dag gezegd. Ook zo'n mooi voorbeeld van hoe dit soort 12-stappen programma's gewoon werken. Op een positieve, hoopvolle manier. Zonder te oordelen en te veroordelen. Er is niks zweverigs aan; het is juist heel pragmatisch.

Gepraat

We zijn bijna 2 weken verder. Hij heeft contact opgenomen om te vragen of wel toch niet konden praten, hij vond het zonde om dat wat we in een jaar hadden opgebouwd zomaar weg te gooien. Toen ik bij hem kwam, wilde hij eerst niet praten. Uiteindelijk is het toch gelukt. Hij gaf wel toe dat hij, als hij een moeilijke periode doormaakt, te veel drinkt. En soms nog veel meer dan wat ik gezien heb. En dan tussendoor weer veel minder. Ook zei hij dat hij er minder behoefte aan heeft als hij een partner heeft. Dat leidde er natuurlijk wel toe dat ik me afvroeg wat ik voor hem beteken: houdt hij werkelijk van me of ben ik een gezellig aspirientje tegen de mentale pijn?
Ik heb in elk geval rustig en duidelijk kunnen zeggen wat ik ervan vind. Dat ik er helemaal niet blij mee ben, maar dat hij zijn eigen keuzes maakt. Maar dat ik het écht niet vind kunnen dat hij te veel drinkt als hij een minderjarig kind onder zijn hoede heeft. En dat ik bang ben dat hij zichzelf weer in de nesten werkt als hij drinkt als zijn kind bij hem is. Dat ik me zorgen maak over zijn gezondheid. Er kwam een emotionele reactie, die duidelijk gebaseerd was op eerdere ervaringen, hij legde mij allemaal woorden in de mond die ik helemaal niet gezegd had, zoals dat hij moest stoppen en dat hij naar de AA zou moeten. Ik heb hem daarop kunnen wijzen, dat ik dat nooit gezegd heb, en dat ik de verantwoordelijkheid bij hem laat. Toen werd hij gelukkig rustig. Ik ben er nog niet uit wat ik nou eigenlijk met hem wil. Gisteren hebben we een eind gefietst en dat was heel gezellig. Zo vind ik hem heel leuk. Maar die andere kant... Het is moeilijk. Er is toch iets stukgegaan.

mmm

"Ook zei hij dat hij er minder behoefte aan heeft als hij een partner heeft"

Ofwel: je moet bij me blijven anders is het jouw schuld als ik meer ga drinken.

Denk ik dan heel vals. Maar hopelijk zit ik ernaast.

Ik weet trouwens niet of er iets is stukgegaan, volgens mij was het al stuk maar zag je de scheur nog niet. Wat ik eigenlijk niet in jouw verhaal lees is of hij nu vindt dat hij wat moet doen aan dat vele drinken.

Nou ja, hoe dan ook veel sterkte gewenst.

Groeten,

Temet

Zijn kijk

Ja Temet, ik hoor dat stemmetje ook. Hij heeft ook meermaals gezegd dat ik niet met deze relatie moet doorgaan als ik dat niet wil. Dat is een dubbele boodschap.

Volgens mij ziet hij het niet echt als een probleem, maar meer als een soort natuurverschijnsel. Zo zie ik het niet! Ik blijf hem op zijn eigen verantwoordelijkheid wijzen. Je emoties overkomen je, je reactie erop kies je zelf.
Ik hoop echt dat hij uiteindelijk een andere manier vindt om met emoties om te gaan, want dit is op termijn natuurlijk niet houdbaar. Ook wij gaan problemen krijgen, alle relaties hebben ups en downs, het leven geeft ons ups en downs, en dan? Toen ik bij hem was, dronk hij heel weinig. Maar dat was een momentopname. Het kan vandaag weer anders zijn.

Wat er stukgegaan is, is dat ik hem nu toch een beetje als patiënt beschouw. Ik vind het leuk om op een paar vlakken naar mijn partner te kunnen opkijken. Dit is precies het tegenovergestelde.

Nuchtere Vriendin

Hoe is het nu?

Gaat goed

Leuk dat je dat nog even vraagt, Elisa.
Ik was eigenlijk al zo ver dat ik hem los wilde laten. Maar momenteel zijn we toch samen en drinkt hij 1 glas per dag. Heel soms nog een. Ik zit op ongeveer 0, het smaakt me niet echt meer. Wat hij doet in de weken waarin we elkaar weinig zien, weet ik natuurlijk niet. Maar ik heb besloten en hem verteld dat het zijn probleem is, niet het mijne. Ik wil het niet op me nemen, en dus ook niet opletten, hem controleren of wat dan ook. Mocht ik ruiken of op een andere manier merken dat hij meer of te veel gedronken heeft, dan wil ik gewoon niet bij hem zijn. Ik vind dat een probleem, ook al vindt hij dat misschien niet.
Dit is niet het einde van zijn verslaving, dat weet ik, maar momenteel gaat het goed. Ik merk fysieke en mentale veranderingen bij hem, in positieve zin. Daarnaast heeft hij voor mij en met mij een aantal (leuke!) dingen gedaan die buiten zijn comfortzone liggen. Een hele prestatie voor een gewoontedier als hij. Ik heb het idee dat hij echt in onze relatie wil investeren.
Ik merk dat ik een flinke slag om de arm hou voor de toekomst. Ik realiseer me heel goed dat 1 flinke tegenslag genoeg is voor een terugval. Maar hij is al van veel te veel naar 3 glazen, naar 2 glazen, naar 1 glas per dag gegaan. Ik ben benieuwd of hij binnenkort stopdagen gaat inlassen of zelfs helemaal gaat stoppen met drinken. We zullen zien.

Fijn

Dat is fijn om te horen! Hoe lastig, ook het was dus een goede "wake-up call" voor jullie allebei. Hopelijk blijft het zo goed gaan!