Update dochter veel tics

http://www.ouders.nl/forum/gezondheid/dochter-veel-tics-ervaring

Eerder heb ik hierover een draad geopend. Ik weet eigenlijk niet wat ik nu met deze draad wil. Of toch wel: horen van andere ouders dat de tics tóch nog, na jaren, vanzelf verdwenen zijn. Of een ultieme tip.

Hoe het, na vorig draadje, verder ging: in de zomervakantie zijn de tics vrijwel verdwenen. Nooit helemaal weggeweest, maar wel zo sterk verminderd dat anderen niets bijzonders aan haar zagen. In de loop van het nieuwe schooljaar, laten we zeggen oktober, zijn ze weer teruggekomen. En nu is het erger dan ooit, ze zegt nu ook (gelukkig onschuldige) woorden. Heeft allerlei tics tegelijk, vocaal, motorisch. Verder is het nog steeds hetzelfde verhaal: ze is over het algemeen opgewekt. Het is een lief, bescheiden, wat verlegen kind dat het op school prima doet. Heeft een paar vriendinnetjes en lijkt weinig last te hebben van de tics. Met leerkracht is afgesproken (ook op verzoek dochter) dat ze toetsen e.d. buiten de klas maakt. Zo hindert ze anderen niet en hoeft ze zich daarover geen zorgen te maken. Ze zucht wel eens als ze door de tics ff iets niet goed kan uitvoeren of zeggen, maar verder lijkt ze er echt niet onder te lijden of dingen na te laten.
Een verband met school lijkt voor de hand te liggen. Maar ja, wat moet ik daarmee? Er speelt daar niets verontrustends. Ze wordt niet gepest, heeft en veroorzaakt geen problemen. Het is eigenlijk een stereotype braaf meiske. Met thuis twee drukke IADH-broers. Om die reden probeer ik echt erop te letten dat ze voldoende aandacht en ruimte voor zichzelf krijgt. Ook tijd met mij alleen bijvoorbeeld. Ze geniet erg van samen iets klaarmaken in de keuken; dat doen we dus ook af en toe.
Ik weet niet wat ik kan doen. Er ligt thuis geen nadruk op de tics, we weten allemaal dat we ze het beste kunnen negeren. Hooguit wordt er af en toe een goedmoedig grapje over gemaakt. Het is erg onbeladen allemaal. Ogenschijnlijk, want ik maak me stiekem enorme zorgen dat het tóch niet overgaat. En nu rolt ze overal makkelijk doorheen, maar hoe moet ze zich straks als puber staande houden? Wanneer dit soort dingen opeens wel heel belangrijk worden?
Ik wil nu (nog) absoluut geen medicijnen. Ze wil zelf al helemaal niet naar een arts oid ermee. Ik wil het ook helemaal geen extra lading geven door naar de hulpverlening te stappen, bovendien is er gewoon heel weinig aan te doen.

Dus. Iemand nog tips, of een hart onder de riem? Jippox, jij reageerde vorig jaar ook, ik ben zo benieuwd hoe het nu met jouw zoon gaat. Zijn de tics bij jouw zoon nog steeds weggebleven?