Sabbatical
Ik denk er sterk aan om een sabbatical te nemen. Financieel kan dat. Ik ga dan stoppen met het werk dat ik al 27 jaar doe en ik hoop dan de rust te vinden om te bedenken wat ik met de rest van mijn leven wil gaan doen, misschien met een coach. Misschien is het ook verstandig om toch weer opnieuw een traject in de ggz te starten.
Voor die periode heb in in mijn hoofd om te stoppen met roken, weer iets van sport op te pakken, rust creëren voor de kinderen, tijd voor mezelf en sociale contacten en gewoon uitrusten.
Hebben jullie tips voor zo’n periode? In mijn omgeving ken ik niemand die zoiets ooit gedaan heeft.
Ja, dat wel. Ik ben ook bezig geweest met een loopbaancoach en solliciteren. Maar er was weinig druk vanuit het uwv. Niet vergelijken met bedrijfsartsen.
Maar niemand ziet dit moment als een kans? Als iets wat positief uit kan pakken voor me?
Het lijkt nu vooral te gaan over financiële veiligheid en maar een klein beetje over invulling, maar er is financiële veiligheid en mijn huis is straks alleen van mij. Gecreëerd door de scheiding en hoewel dat helemaal niet is wat ik wilde, zal ik toch iets van mijn leven moeten gaan maken verder. Ik krijg geen toeslagen of zo, alleen kinderbijslag voor 1 kind nog, en ik betaal belasting.
Ik heb niet het idee dat ik vlucht, ik denk en hoop dat ik rust vind om erachter te komen ‘wat nu met mijn leven’. Juist het onbeschreven blad wat voor me ligt waar ik dan zelf op kan gaan tekenen, zonder dat het binnen de lijntjes van mijn oude leven en werk moet passen kan me toch ook juist inspiratie brengen? Alsof ik op een kruispunt sta en alle kanten op kan om te onderzoeken.
Maar het leek me ook weer niet goed om helemaal zonder plan te zijn, dus vandaar dat ik mezelf wel een paar doelen wilde stellen om aan te werken. Zoals dat stoppen met roken, weer starten met iets van sport, iets doen met mijn mentale gezondheid, een coach voor loopbaanadvies.
Die laatste dingen kun je toch beter gaan doen voordat je gaat stoppen met je baan? De baan geeft structuur en stoppen met roken is heel wat moeilijker als je geen invulling hebt voor de dagen
Jawel, ik zie dat wel als kans. Maar heb zo 1,2,3 geen antwoord voor je. Ik ben zelf ook een jaar gestopt geweest, eigenlijk een burn-out of om een gehele burn-out te voorkomen.
Wat ik je mee wil geven is dat: 1) zo'n jaar zó voorbij is, 2) je actief op zoek moet gaan naar wat je als nieuwe invulling van je leven wil, door alleen rusten of tijd nemen, kom je daar niet achter.
Bir_F schreef op 01-12-2024 om 14:52:
Maar niemand ziet dit moment als een kans? Als iets wat positief uit kan pakken voor me?
Het lijkt nu vooral te gaan over financiële veiligheid en maar een klein beetje over invulling, maar er is financiële veiligheid en mijn huis is straks alleen van mij. Gecreëerd door de scheiding en hoewel dat helemaal niet is wat ik wilde, zal ik toch iets van mijn leven moeten gaan maken verder. Ik krijg geen toeslagen of zo, alleen kinderbijslag voor 1 kind nog, en ik betaal belasting.
Ik heb niet het idee dat ik vlucht, ik denk en hoop dat ik rust vind om erachter te komen ‘wat nu met mijn leven’. Juist het onbeschreven blad wat voor me ligt waar ik dan zelf op kan gaan tekenen, zonder dat het binnen de lijntjes van mijn oude leven en werk moet passen kan me toch ook juist inspiratie brengen? Alsof ik op een kruispunt sta en alle kanten op kan om te onderzoeken.
Maar het leek me ook weer niet goed om helemaal zonder plan te zijn, dus vandaar dat ik mezelf wel een paar doelen wilde stellen om aan te werken. Zoals dat stoppen met roken, weer starten met iets van sport, iets doen met mijn mentale gezondheid, een coach voor loopbaanadvies.
Financiële veiligheid van een huis is fijn, maar het geld zit in de stenen, dus daar heb je niks aan.
Doe ik het opnieuw: waarom begin je niet met een doel van een half jaar: voor 1 juli heb ik zes maanden lang, zoveel dagen per week gesport en ik ben op 1 januari (ik bedoel 2 december, dat is morgen) gestopt met roken en op 1 juli taal ik niet meer naar sigaretten.
Naast mijn baan ben ik in gesprek met een loopbaancoach (ons bedrijf heeft er een in dienst, maar goed daar werken 4000 mensen) en als ik weet welke kant ik op wil, kijk ik of ik daarvoor een cursus moet doen. En dan pas zeg ik mijn baan op voor een sabbatical waarin ik de opleiding ga doen en leuke dingen ga doen.
ik heb dat gedaan toen ik ongeveer jouw leeftijd had. Vaste baan opgezegd en met vaststellingsovereenkomst eruit. Beste besluit ooit. Ik had al een paar (veel) ideeen die ik wilde ontwikkelen, en pas toen ik niet meer in de knellende loondienst zat, kwam daar echt ruimte voor in tijd én in mijn hoofd.
Twee ideeen heb ik gerealiseerd, als pionier. Nu doe ik dat in combinatie met opdrachten als zelfstandige in mijn vakgebied. Die vrijheid zorgt voor veel innovatievermogen bij mij, en veel slagkracht en energie. Ik ben veel autonomer gaan denken en doen.
Ook de pionierende manier van werken past goed bij me. Verschil met jou is misschien dat ik wel wist wat ik wilde doen, nl aantal ideeen verkennen. Ik had die radicale omslag nodig, en nu nog steeds trouwens, als ik iets wil.
Bir, je zegt dat je eigenlijk niet meer hoeft te werken. Maar hoeveel spaargeld heb je dan wel niet? Je moet jezelf en de komende jaren ook je kinderen onderhouden, je bent begin 40 zeg je dus in principe zou je nog een werkzaam leven van minstens 25 jaar tegemoet kunnen zien. Heb je zo'n enorm dikke bankrekening dan? Het is je van harte gegund, daar niet van, maar er zijn niet veel mensen die begin 40 al genoeg geld hebben om het daarvan comfortabel te kunnen uitzingen tot de AOW.
Maar los van het financiële gebeuren... een jaar is inderdaad zo om en je hebt nog geen begin van een concept van een plan 
. Natuurlijk is het een kans, een jaar ertussenuit, maar voor hetzelfde geld weet je aan het eind van het jaar nog evenveel als aan het begin. Dat is een verschil met Ali die al een aantal vrij duidelijke ideeën had.
Ik zou een coach zoeken, vervolgens een paar maanden onbetaald verlof nemen om met die coach aan de slag te gaan en te bedenken wat je volgende stap zou moeten zijn (je hoeft niet de hele rest van je leven uit te stippelen natuurlijk) en dan van daaruit verder werken.
Om precies die reden is mijn man nu ook bezig aan een sabbatical. Maar in de praktijk komt er weinig terecht van introspectie en onderzoek, is onze ervaring. In ons geval komt dat ook doordat ik net met een nieuwe baan en bijbehorende opleiding ben begonnen, waardoor hij bijna al het huishoudelijke werk doet. En dat kost best veel tijd. En hij heeft zijn hobby's weer afgestoft. Lekker, maar doet weinig voor het zoeken naar een baan.
Mijn advies zou dus ook zijn zoals hierboven al een paar keer is gezegd. Neem onbetaald verlof of kijk of je tijdelijk minder (de helft ?) kunt werken. En dan heb ik wel een paar tips voor je om uit te vogelen wat jij zou willen.
Neem een (loopbaan)coach in de arm en ga onderzoeken wat bij jou past.
Probeer mee te lopen met mensen uit je netwerk die dingen doen die jij interessant vindt (hoeft niet perse dé baan te zijn voor jou, maar een ander werkveld is altijd leuk om eens in rond te lopen).
Vraag vrienden, familie en bekenden wat voor werk zij bij jou vinden passen.
Ga op Indeed en andere vacaturesites kijken wat je aanspreekt en laat daarbij jouw vooropleiding en werkervaring buiten beschouwing.
Zo kom je uiteindelijk wel tot een richting. En dan ga je kijken hoe je daar kunt komen. Tegenwoordig zijn er best veel werkgevers die aan werken/leren doen. Waar je dus al aan de slag kunt en tegelijk naar school gaat. Ook wordt er steeds vaker minder strak gekeken naar wat je gedaan hebt, omdat de arbeidsmarkt best krap is. Dus wat dat betreft heb je zeker het tij mee. Maar helemaal thuis gaan zitten is denk ik niet verstandig. Ook al is het heerlijk om echt alle tijd aan jezelf te hebben. Maar een mens heeft structuur en houvast nodig. En het is gewoon niet verstandig om alle schepen achter je te verbranden. Is er trouwens bij je huidige werkgever geen ander werk voor je? Iets dat je weer uitdaging biedt, een andere richting in? Als je bij een beetje flinke organisatie werkt is er vast ook wel een gesprek mogelijk met P&O daarover. Ik zou in ieder geval eens gaan praten. Het ergste dat je kan gebeuren is dat ze je ontslaan 
. Dan krijg je in elk geval een zak geld mee.
hi, Ik heb begin dit jaar mijn baan opgezegd. Ik deed al 8 jaar iets waar ik niet warm of koud van werd, ben nu 32 en voelde de tijd rijp voor iets anders. Veel ideeen wel, alleen geen echt plan. Dus de tijd genomen om plan te maken. Ik moet zeggen, ik vond het wel een uitdaging om de dagen te structureren. Ook uitgaven schrappen is niet altijd makkelijk. Na 6 maanden heb ik toch besloten een creatieve en sociale baan te zoeken, 3 dagen per week. Die heb ik en ben er heel blij mee. Ik verdien de helft van wat ik vroeger verdiende, maar ben zoveel blijer. Ik ontmoet veel mensen en maak mooie dingen. Door mensen te ontmoeten krijg je ook ideeën he, je luistert naar hoe anderen het doen etc. Je bent zeker niet de eerste die zichzelf deze vragen stelt. Ik heb nu financiele zekerheid, creatieve vrijheid, allerlei gekke collega's van elke hoek in de samenleving. Ik vind dat zeer verrijkend. Wat de toekomst brengt zien we wel.
Dat van stoppen met roken en sport doen is een illusie. Daarvoor hoef je je werk niet op te zeggen. Het is een illusie dat door je werk op te zeggen er een " nieuwe jij" gaat ontstaan, zonder slechte gewoontes. Je gaat jezelf meer verdiepen, dat wel. Maar je blijft gewoon jezelf.
Rond die leeftijd en later nog een keer mijn baan opgezegd. En ruim de tijd genomen. Bewust ook financiële middelen achter de hand gehouden om die vrijheid ten alle tijde te hebben.
Ik was al wel gestart met een stimulerende opleiding, waarin ik veel mensen sprak en de tweede keer mij verbonden aan een soort van community-netwerk. Je hebt ook stimulans van buitenaf nodig, maar die kan je zelf ook opzoeken.
Het ware creatieve leerzame tussenjaren, die ik niet had willen missen. Niet altijd makkelijk, want het is ook een zoektocht (als je echt een heel ander werk wil gaan doen).
En de buitenwereld kan wat gespannen reageren op je voornemen, vanuit al die 'zekerheden' (die misschien heel verstandig zijn, maar je hart en ziel roepen ook).
Tip: creatieve loopbaanplanning (boek van Alien Verhoef).
Er is voldoende werk als je weer zin krijgt om betaald werk te gaan doen.
Bir_F schreef op 01-12-2024 om 14:52:
Maar niemand ziet dit moment als een kans? Als iets wat positief uit kan pakken voor me?
Het lijkt nu vooral te gaan over financiële veiligheid en maar een klein beetje over invulling, maar er is financiële veiligheid en mijn huis is straks alleen van mij. Gecreëerd door de scheiding en hoewel dat helemaal niet is wat ik wilde, zal ik toch iets van mijn leven moeten gaan maken verder. Ik krijg geen toeslagen of zo, alleen kinderbijslag voor 1 kind nog, en ik betaal belasting.
Ik heb niet het idee dat ik vlucht, ik denk en hoop dat ik rust vind om erachter te komen ‘wat nu met mijn leven’. Juist het onbeschreven blad wat voor me ligt waar ik dan zelf op kan gaan tekenen, zonder dat het binnen de lijntjes van mijn oude leven en werk moet passen kan me toch ook juist inspiratie brengen? Alsof ik op een kruispunt sta en alle kanten op kan om te onderzoeken.
Maar het leek me ook weer niet goed om helemaal zonder plan te zijn, dus vandaar dat ik mezelf wel een paar doelen wilde stellen om aan te werken. Zoals dat stoppen met roken, weer starten met iets van sport, iets doen met mijn mentale gezondheid, een coach voor loopbaanadvies.
Een sabbatical zal ongetwijfeld iets positiefs opleveren voor je maar waarom daarvoor je baan opzeggen? Ik zou dan eerder als ik jou was kijken naar de optie of het mogelijk is om bv een jaar onbetaald verlof op te nemen. Dan kun je ook al die dingen doen die je nu voor ogen hebt maar hou je ook een stukje zekerheid. In mijn post van vanmorgen schreef ik over een kennis van ons; baan op gezegd voor een sabbatical van 2 jaar; wilde gaan reizen en haar eigen spiritualiteit ontdekken etc. Kreeg in de 4e maand van haar sabatical kanker en toen kwam er niks van al die plannen terecht maar leverde het ook veel gedoe op met allerlei instanties als UWV. Maar goed, moet je altijd van het slechtste uitgaan? Op zich niet, want er is natuurlijk ook een grote kans dat je gewoon gezond blijft en geen ongeluk o.i.d. krijgt. Maar dat nog; als er andere mogelijkheden zijn op het gebied van verlof opnemen...waarom niet? Een sabbatical kan ook erg tegenvallen en dan krijg je wellicht spijt dat he zo rigoreus je baan hebt opgezegd. Dus Sabbatical; ja dat is een kans maar niet als je daarvoor je baan moet opzeggen.
Tuinbroek schreef op 01-12-2024 om 17:50:
(...)
Dat van stoppen met roken en sport doen is een illusie. Daarvoor hoef je je werk niet op te zeggen. Het is een illusie dat door je werk op te zeggen er een " nieuwe jij" gaat ontstaan, zonder slechte gewoontes. Je gaat jezelf meer verdiepen, dat wel. Maar je blijft gewoon jezelf.
Dit vind ik een hele goede. Het klopt namelijk helemaal. Vooraf heb je allerlei goede voornemens, achteraf blijkt daar weinig van terecht te komen. Soms kom je tot méér naast je werk dan zonder je werk.
Dan nog kan het helend zijn hoor, maar draai jezelf geen rad voor de ogen.
Voor mij bijvoorbeeld: ik leer met stress omgaan terwijl ik er in zit, niet tijdens mijn vakantie. Daar leerde ik wel weer het gevoel van lichamelijk ontspannen van, zodat ik dat erna weer kon herkennen.
Je vroeg om tips. Ik heb er geen ervaring mee. Maar wat bij me opkomt is, het proces om ander werk te zoeken daarvoor een schrift/map bijhouden. Een ander schrift ofzo voor je innerlijk. Bepaalde taken voor jezelf over deze beide processen bedenken. Per week ofzo. Wat je kunt lezen of doen. Ervan genieten dat als je op deze manier of op een andere manier toch wat ordening aanbrengt, je dat in vrijheid kunt doen. Lijkt me zo heerlijk, wilde dat ik het kon! Ik zou wel kunnen verzanden denk ik als ik teveel wil en te weinig keuzes kan maken op een dag. Ik zou denk ik per week een andere stad willen bezoeken in combinatie met iemand bezoeken waar je goed mee kunt praten. Ik zou zelf denk ik vreselijk veel willen doen. Dus zou het mij helpen om dan een lijst bij te houden met alles wat maar in je komt aan grote en kleine dingen om te ondernemen en daar af en toe weer prioriteiten in aan te brengen. En in meer of mindere mate toch ook een dagstructuur te maken. Misschien opgehangen aan de lestijden van je kinderen.
Proberen te herinneren wat je vroeger altijd al een keer had willen doen.
Wat je als kind graag doet, schijnt ook een goede richting te geven.
Als je je toch verveelt is er volgens mij altijd wel werk te vinden wat je bijvoorbeeld alleen een paar ochtenden kunt doen.
Bedankt voor het delen van de ervaringen en de tips. Ik neem alles mee.
Vooral dat ik dus actief op zoek moet naar coaching en informatie en input. Dat ik van alleen uitrusten geen spontane ideeën en inspiratie krijg, was ik zelf ook al wel een beetje bang voor. Maar nu lukt het me ook niet. Ja, het lukt om te werken en de ballen omhoog te houden voor de kinderen, maar niet om er nog iets extra voor mezelf bij te nemen. Structuur behouden weet ik vrij zeker dat ik dat wel kan.
In mijn omgeving praat ik niet graag over geld en zo’n idee als dit bij meerdere mensen toetsen is dan dus ingewikkeld. Zelfs hier vind ik het lastig, want je weet nooit wie er meeleest en me herkent. Binnenkort heb ik de afspraak met een financieel planner en die gaat me precies uitleggen wat de mogelijkheden zijn voor mijn leven met het bedrag wat ik door mijn scheiding krijg.
Ga een tma analyse doen, kijk waar je passie ligt en ga samen met je begeleider het traject in. Je leert er vooral jezelf kennen. Je sterke en zwakke punten, je dromen en noem maar op. De begeleider heeft vaak een groot netwerk en zo kom je soms in de mooiste banen terecht.
Hier thuis hebben het er 2 gedaan, 1 om de juiste opleiding te vinden, de ander om te groeien in zijn werk en ambities. Voor beide een goed iets geweest.
