Sabbatical
Ik denk er sterk aan om een sabbatical te nemen. Financieel kan dat. Ik ga dan stoppen met het werk dat ik al 27 jaar doe en ik hoop dan de rust te vinden om te bedenken wat ik met de rest van mijn leven wil gaan doen, misschien met een coach. Misschien is het ook verstandig om toch weer opnieuw een traject in de ggz te starten.
Voor die periode heb in in mijn hoofd om te stoppen met roken, weer iets van sport op te pakken, rust creëren voor de kinderen, tijd voor mezelf en sociale contacten en gewoon uitrusten.
Hebben jullie tips voor zo’n periode? In mijn omgeving ken ik niemand die zoiets ooit gedaan heeft.
Ik zou niet mijn baan opzeggen, maar dan kiezen voor onbetaald verlof. Als je weet wat je wilt doen of je hebt iets anders, dan kan je je dienstverband altijd nog beëindigen. Een jaar is zo om.
Ik heb binnenkort een afspraak met een onafhankelijk financieel planner. Mijn eerste globale berekening is dat als ik zuinig leef, dat ik nooit meer hoef te werken. Dat zou naïef zijn, want ik ben anders gewend. En ik heb 2 kinderen die ook anders gewend zijn hun hele leven.
Wat wel betekent dat die sabbatical echt wel makkelijk uit kan, ook meerdere jaren. Ik denk er over om daarna een studie te gaan doen, maar nu heb ik nog geen idee wat bij me past. Ik hoop dat uit te kunnen vinden. Ik kan er nu echt de ruimte in mijn hoofd niet voor vinden om daar over na te kunnen denken. Ik weet wel dat deze baan me ‘hèt’ niet brengt de rest van mijn leven.
Als je zelf een sabbatical neemt dan verbrand je wel je sociale zekerheden. Stel je krijgt in dat jaar een ongeluk, het ggz traject valt anders uit dan je hoopt, je hebt dan geen recht op het UWV.
Ik zou daarom eerst voor onbetaald verlof kiezen, misschien ook wel als stok achter de deur om na een jaar echt te moeten beslissen wat je wilt.
Oh, zo had ik er niet naar gekeken..
Evaluna schreef op 01-12-2024 om 09:05:
Als je zelf een sabbatical neemt dan verbrand je wel je sociale zekerheden. Stel je krijgt in dat jaar een ongeluk, het ggz traject valt anders uit dan je hoopt, je hebt dan geen recht op het UWV.
Ik zou daarom eerst voor onbetaald verlof kiezen, misschien ook wel als stok achter de deur om na een jaar echt te moeten beslissen wat je wilt.
Je bent me net voor; paar jaar geleden nam een kennis van ons een sabbatical met het opzeggen van haar baan. Zij werd ernstig ziek en heeft daar inderdaad veel problemen door gekregen omdat ze op veel zaken geen recht meer had.
Ja, daar zal ik ook over nadenken en evt dan bespreken met mijn werkgever. Idd verstandig. Heb je daar recht op of is dat een gunst van de werkgever?
Ik was eigenlijk meer op zoek naar ideeën/meningen/tips voor en over de invulling. Hoe zien jullie dat?
@gingergirl, had jouw kennis vooraf een plan?
Wat mij intrigeert is dat je benoemt dat je een GGZ-traject op wil starten alsof je aankondigt dat je een cursus boetseren gaat doen.
Verder zou ik toch kijken of je niet (tijdelijk) veel minder kunt werken waardoor je toch aan het bedrijf verbonden blijft waar je nu zit.
Achteroverleunen is doorgaans niet een manier om veel inspiratie over werkomstandigheden en opleiding te krijgen. Wel als je minder gaat werken en actief bezigheden onderzoekt en uitprobeert om te kijken en te voelen wat bij jou past.
Zo maar wat opmerkingen. Hoe oud ben je?
Bir_F schreef op 01-12-2024 om 09:44:
Ja, daar zal ik ook over nadenken en evt dan bespreken met mijn werkgever. Idd verstandig. Heb je daar recht op of is dat een gunst van de werkgever?
Ik was eigenlijk meer op zoek naar ideeën/meningen/tips voor en over de invulling. Hoe zien jullie dat?
@gingergirl, had jouw kennis vooraf een plan?
Onbetaald verlof is geen recht, soms staat er wel iets over in je Cao.
Als je genoeg reserves hebt om te stoppen met werken geeft dat veel vrijheid. Je kan doen en laten wat je wilt en je dagen invullen zoals je wilt.
Je kan daar ook juist onrustig van worden, je routine valt weg, het kan wat doelloos voelen.
Dat ligt aan je karakter en of je je dagen goed kan invullen. Als je lange tijd uit het arbeidsproces bent kan het wel lastig zijn om de draad weer op te pakken.
Ik ben begin 40.
Ik snap dat het geen cursus is waarvoor ik me zomaar even opgeef. Vorig jaar was ik aan het verzuipen en heeft de psycholoog waar ik toen was, me op de lange run niet echt geholpen. Daarvoor was ik al heel lang aan het proberen boven te blijven en nu gaat het nog steeds niet echt goed met mij. De kinderen zijn er weer een beetje bovenop aan het komen, dat lukt naast werk en zo. Dus ik denk en hoop zo ruimte te scheppen voor mezelf. Ik doe of probeer alle dingen die mensen zeggen waar je je beter van gaat voelen, maar ik vóel het niet. Het is een laagje aan de buitenkant en ik denk dat ik iets aan de binnenkant aan moet pakken.
Mijn werk is geen passie, het is gewoon iets waar ik ingerold ben en prima was voor de tijd die het duurde. Ik sta nu op een punt in mijn leven dat ik het om wil gooien. Nu mijn huwelijk voorbij is, moet dat ook maar op de schop. Dan alles anders. Wat wil ik. Zoiets. Ik was er tijdens mijn huwelijk ook al over aan het nadenken, maar toen leek het nog niet het goede moment. Ik wist ook toen niet wat dan wel. Ik dacht al een poosje, ik ga door tot mijn 25jarig jubileum en dan ga ik een plan maken.. en toen stortte alles in. Ik heb een jaar thuis gezeten en toen weer opgebouwd. Nu ben ik weer een jaar aan het werk en dit is gewoon niet wat ik wil blijven doen. Veilig is wel, maar ik heb nu de kans.
Ik heb zelf wel dezelfde gedachte gehad over dat achteroverleunen. Maar tegelijkertijd wil ik ook gewoon een periode rust.
Om heel eerlijk te zijn, klinkt het als vluchtgedrag. Ik zou eerst met de onderliggende problemen aan de slag gaan.
Waar vlucht ik dan van?
Bir_F schreef op 01-12-2024 om 11:19:
Waar vlucht ik dan van?
Je gedachten gaan nu alle kanten op. Je wil weg uit je huidige situatie, maar weet niet waarheen. Mensen die gaan emigreren omdat ze weg willen uit Nederland doen het minder goed dan mensen die gaan emigreren omdat ze naar dat land toe willen, omdat ze dat land zo fijn vinden.
je zekerheid zomaar opgeven is niet slim, maar dat hebben een paar mensen al gezegd. Kun je niet een jaar nemen om uit te vinden wat je zou willen, maar dan terwijl je werkt? Als je daar een deadline van 1 januari 2026 op stelt, dan heb je een stip aan de horizon, maar 12 maanden is een overzichtelijke tijd.
Ben je wel goed van je burnout hersteld? Alles blijft je nogal overspoelen als ik het zo lees.
Nou vond ik een burnout ook hard werken, al die afspraken en de makkelijkste weg was vaak toch maar meewerken aan alle opbouwachema's. Ook al had ik er mijn twijfels bij.
Uiteindelijk was ik er dan wel weer, maar het zat niet lekker. Na opnieuw uitgevallen te zijn, heb ik met een vaststellingsovereenkomst afscheid genomen. Op die manier had ik recht op ww en kreeg ik een aantal maanden mee.
Ik ben toen een jaar thuis geweest en dat heeft me goed gedaan. Niemand die zeurde, geen bedrijfsartsen. Wel therapie gedaan.
Daarna met iets anders begonnen, dat was het niet echt, en nu weer wat anders en geloof dat ik nu weer op het goede pad zit.
Er even uit is dus fijn zonder verplichtingen, maar die ww achter de hand vond ik wel heel prettig.
Evaluna, als jij een jaar met WW thuis hebt kunnen zitten terwijl er niemand zeurde, heb je mazzel gehad. Er was wel sollicitatieplicht neem ik aan. Ben je nooit voor sillicitatiegesprekken uitgenodigd dan?
