Registratie orgaandonatie
http://www.lindanieuws.nl/nieuws/duizenden-geven-keuze-in-donorregister-aan-na-aanname-wet/
"In totaal lieten bijna 19.000 mensen de afgelopen dagen weten dat ze hun organen na hun dood niet willen afstaan. Ruim 1600 mensen registreerden juist dat ze hun organen wél wilden doneren. Een laatste groep van 1205 mensen gaf toestemming ‘met bepaalde beperkingen’.
Al geregistreerd
Ook opvallend veel mensen van wie de keuze al wel stond geregistreerd, hebben hun donorschap in de afgelopen twee dagen gewijzigd. Ruim 2600 mensen gaven nu onvoorwaardelijke toestemming, ruim 1300 stemden in met beperkte donatie. Iets minder dan 4500 mensen trokken hun toestemming in.
Eerste Kamer
Over de nieuwe donorwet moet nog worden gestemd in de Eerste Kamer. Aanname daar is nog allesbehalve zeker."
Hopelijk stemt de 1e Kamer deze inbreuk op de lichamelijke integriteit weg met een beroep op de wet.
Ik stond zelf ook in dubio wat ik zou doen. Je wilt graag dat mensen die een orgaan of ander lichaamsdeel van je kunnen gebruiken geholpen worden maar niet dat de overheid daar over gaat en dat ongevraagd registreert. En dat de beslissing voor je genomen wordt als je niets aangeeft.
Met het risico dat er straks consequenties aan zitten zoals een hogere of lagere zorgpremie.
Er zouden meer mogelijkheden voor orgaanvervanging moeten komen. Hopelijk schieten ze op met de D3-printtechnologie.
http://motherboard.vice.com/nl/read/de-toekomst-van-3d-printen-een-menselijk-hart-uitprinten
Bespreekbaar
Ik heb geen idee wat mijn ouders willen. Ze hebben in ieder geval niets geregistreerd want ik beheer hun digid. En om er nu naar te vragen, terwijl ik liever niet heb dat ze doneren. Gewetenskwestie.
Of hoeven ze sowieso geen organen van ouderen?
Dus ik stem toch maar tegen
Als ik 2e(of 1e) kamerlid zou zijn zou ik waarschijnlijk tegenstemmen, niet omdat ik er morele problemen mee heb, maar omdat het waarschijnlijk niet goed zou werken.
Vesper Lynd
Lees de informatie over orgaan- en weefseldonatie. Daar staan leeftijden en mogelijke uitzonderingen op wie wat kan doneren.
Ad hombre
Ik ben positief; ik denk dat het nieuwe systeem wel voor meer donoren gaat zorgen. Ook al zouden het er maar een paar zijn, dan zijn er weer tientallen anderen mee geholpen. Plus dat de discussies die hierdoor ontstaan er hopelijk voor zorgen dat mensen beter geïnformeerd raken en hierover eerder en vaker in gesprek gaan met anderen maar zeker ook met hun familie.
Elisa
Ik hoop dat je gelijk hebt. Maar eerst de 1e kamer nog, die kan wel eens principieler zijn dan de 2e. Het feit dat het voortel aangenomen is doordat een kamerlid OV vertraging had is wat dat betreft geen goed begin.
Aan de andere kant kan de politiek soms ook gewoon persoonlijk worden. Je moet als kamerlid maar een doodziek iemand in je omgeving hebben die op een nier wacht. Dan verandert je perspectief toch..
Het zou mij verbazen
Met wat er al over gezegd is, zou het mij verbazen als het door de Eerste Kamer komt, maar je weet nooit hoe een koe een haas vangt, nietwaar? 
Vesper Lynd
Ik begrijp je terughoudendheid om het nu aan je ouders te vragen, maar begrijp ik goed dat je het liever niet wilt weten zodat je eenmaal op het punt aangekomen wilt weigeren en hun mening niet op je geweten drukt? Ik vind dat best wel wat eigenlijk (als ik het goed heb begrepen).
Aagje
Dank je wel voor de uitleg. Ik kan mij wel voorstellen dat sommige mensen meer vrede hebben met donatie na hartdood.
AnneJ
Ik weet niet of ik je goed begrijp, maar als je bij leven een niet-reanimeren verklaring hebt ondertekend, horen artsen en naasten dat toch te respecteren? Ik zie het verschil niet met orgaandonatie. In beide gevallen is de pechvogel die het betreft niet bij bewustzijn en kan niet over de consequenties meepraten. Ik ben het met Elisa eens dat familie de wensen van een donor of van iemand die niet gereanimeerd wil worden, moet volgen. Je zou kunnen denken 'hij of zij is dood, dus merkt er toch niets meer van' en dat is ook zo, maar als we het hebben over de laatste eer bewijzen, dan zijn dit wel zaken waarvan ik vind dat ze daar zéker onder vallen.
Reanimeren Kaaskopje
Wel of niet reanimeren heeft te maken met de consequenties voor de dan nog levende persoon. Niet reanimeren kun je niet op verzoek van de familie veranderen in wel reanimeren omdat de persoon zelf daar de consequenties van draagt in de zin van mogelijke schade en ziekte. Ook niet reanimeren waar iemand wel gereanimeerd wil worden kun je niet maken op grond van verdachtmakingen er belang bij te hebben dat iemand sterft. En uiteraard de consequenties voor de persoon zelf.
Overigens ook als iemand kiest voor niet reanimeren kan het zijn dat je toch niet zomaar dood bent en blijkt te blijven leven. In alle gevallen draagt de persoon zelf daar de consequenties van.
De consequenties van het overlijden van een dierbare worden gedragen door de nabestaanden in alle gevallen.
Pia Dijkstra bij Pauw in debat met journalist Gerbert van Loenen
http://www.npo.nl/pauw/16-09-2016/VARA_101380260
Vanaf 19.25
Gerbert van Loenen is een donor die zijn registratie gewijzigd heeft van 'ja' naar 'nee'. Juist omdat hij zelf ook twijfelde komt hij tot de conclusie dat mensen ook moeten kunnen blijven twijfelen. Waar je in de nieuwe wet moet kiezen want anders wordt er voor je gekozen. Weg twijfel.
http://tinyurl.com/staatsorgaan
Gerbert van Loenen schreef een brief in het AD gericht aan Pia Dijkstra.
"Je mag niet de ene mens gebruiken om de ander te helpen"
Dat ben ik met hem eens. Een mens is geen gebruiksartikel.
Herkomst noodzaak orgaandonatie
https://www.youtube.com/watch?v=vDA1zYy3_Ak
Abele Reitsma van de stichting Bezinning Orgaandonatie pleit voor het beter onderzoeken van de herkomst van het nodig hebben van een vervangend orgaan. Veel medicatie heeft bijvoorbeeld bijwerkingen die schadelijk zijn voor lever en nieren. Er kan niet voldoende op maat medicatie aangeboden en gedoseerd worden. Nieuwe nieren zijn vaak nodig bij schade door diabetes.
Er is mogelijk winst te behalen door beter onderzoek te doen en daar oplossingen te zoeken.
dan ook maar cremeren als iemand begraven wil?
' Je zou kunnen denken 'hij of zij is dood, dus merkt er toch niets meer van' en dat is ook zo, maar als we het hebben over de laatste eer bewijzen, dan zijn dit wel zaken waarvan ik vind dat ze daar zéker onder vallen.'
Belachelijk inderdaad als iemand ja heeft gezegd op doneren dat dan de familie alsnog nee mag zeggen. Het is hetzelfde als dat iemand graag begraven wilde worden maar je gaat stiekem cremeren (omdat dat bijv goedkoper is).
Kaaskopje
Dat klopt, maar ik zal binnenkort toch eens een balletje opgooien. Beide ouders zijn overigens dermate beschadigd dat ik betwijfel of daar nog een bruikbaar orgaan uit komt.
Je lever en nieren mag je op elke leeftijd doneren. Dat zijn nu precies de organen met de meeste schade, dus ik zou ook met een onbezwaard gemoed niet de vraag aan mijn ouders kunnen stellen.
Vesper
Wat dacht je van huid en hoornvliezen?
Triva
Eigenlijk vind ik dat het van hen af moet komen. Maar als dit zotte voorstel erdoor komt moeten ze het toch gaan vastleggen. Ik denk dat het in veel gezinnen wel ter sprake zal komen.
Je lever bij leven doneren?
Dat lijkt mij sterk.
Vesper Lynd
Ik kan mijn longen niet meer doneren. Mijn ogen lijkt mij ook geen goed idee. Ik neem aan dat ze eerst beoordelen of het zin heeft.
Dit dus
"Ik snap dat het gevoelsmatig veel moeilijker is als iemand nog warm aanvoelt en nog lijkt te ademen maar dood is dood. Of het nu hersendood of hartdood is. Het heeft in beide gevallen geen zin om jezelf wijs te maken dat die persoon nog leeft, je nog zou kunnen horen of ooit nog zou kunnen bijkomen. Als zodanig wordt het stervensproces dus ook niet onderbroken; de persoon *is* al dood. Dat is natuurlijk heel moeilijk te accepteren en je wilt het moment dat de overledene wordt weggehaald uiteraard zo lang mogelijk uitstellen omdat het dan zo "echt" is en definitief. Maar feitelijk zijn dit vals sentimentele gevoelens die een motivatie om wel te doneren niet in de weg zouden mogen staan. De overledene en de nabestaanden hebben niets meer aan het gestorven vleselijk lichaam maar er zijn ontzettend veel andere medemensen die enorm geholpen zijn met (een deel van) diens organen en/of weefsels en dankzij die donatie verder kunnen leven. Dat gegeven kan ook troost bieden".
nee, nee, nee! Het is nou net het enge! Jij of een ander bepaalt niet voor mij hoe ik iets moet voelen! Ten eerste heeft het hier helemaal niets mee te maken. Voor mij althans heeft het echt helemaal niets te maken met stiekeme hoop op, of het niet kunnen loslaten. Maar een stervensproces is heel bijzonder om mee te maken, heel bijzonder om doorheen te gaan, essentieel wat mij betreft om het overlijden te accepteren en goed te verwerken. En wat mij betreft wordt dat enorm doorbroken door de procedures van het uitnemen van de organen. in beide gevallen! Wat dat betreft zou voor mij non-heartbeating donation gemakkelijker te verdragen zijn trouwens.
Wat ik daarnaast lees in deze bovenstaande reactie is ook waar ik bang voor ben: een soort verzakelijking van de dood. Het lichaam als mechaniek. Als het stuk is moeten we niet zeuren en delen ervan verplicht afgeven aan anderen. En als je protesteert, tegen hoe deze wet gesteld is, word je om de oren geslagen met het feit dat je egoïstisch bent. Dus eigenlijk wordt nu al verondersteld dat mijn lichaam niet meer van mij is en dat ik egoïstisch ben als ik denk dat het wel zo is. Voor mij is dat een probleem van deze wet of eigenlijk het probleem van het doneren zoals dat nu gaat. Voor mij is een compleet stervensproces belangrijk. Ik heb dat bij drie sterfgevallen bij wie ik naast bed heb gezeten meegemaakt.
Niet iedereen ervaart dat ook zo. En dat hoeft ook helemaal niet.. Maar in deze ene discussie kun je al merken dat er bij de voorstanders geen begrip or andere opvattingen lijkt te zijn. Met woorden als "egoïstisch" wordt je even weggezet op een manier die geen respect toont voor andere opvattingen.
Daar heb ik moeite mee.
Kaaskopje, over lever bij leven doneren
Dit gebeurt gewoon.
https://www.umcg.nl/SiteCollectionDocuments/Zorg/ZOB/L/Leverdonatie-levendedonor.pdf
Voor mij is dat een prima oplossing. Ik heb mij in Duitsland, waar ik woon, willen aanmelden als donor van alles wat bij leven kan worden gedoneerd, maar daarvoor ben ik helaas te oud. In duitsland is het met doneren gesteld zoals (voorheen) in nederland. Nee, tenzij. Maar er is een groot register van mensen die bij leven donor willen zijn.
Wat betreft je lever. Daar halen ze dan een stuk van weg, je kunt prima leven met een halve lever namelijk.
Kaaskopje
Toch gebeurt dat wel, leverdonatie bij leven. Gezonde mensen kunnen in een aantal gevallen een stuk van hun lever missen en dat stuk kan bij een ander de leverfunctie overnemen!
Aagje
Ha ha, Mirreke was me voor!
Posts gekruist...
Maar dat bedoelde ik niet
Je kunt je lever op elke leeftijd doneren, na overlijden. Dus zelfs op zeer hoge leeftijd. Bij leven lijkt me dat dan weer minder verstandig.
haha Vesper
Mijn spellingsfouten zijn enorm toegenomen, sinds de zelfaanvullende toetsenborden op tablets, telefoons en wat niet al, met soms hilarische gevolgen...
Maar Vesper
Het kan dus wel, dat bij leven doneren van die lever.
Ach ja... een stukje lever!
Daar stond ik met mijn nog niet erg wakkere hoofd bij stil. )
hier ook zoveel
moeite met de wet, dat als 'ie erdoor komt mijn 'ja' echt in een 'nee' verandert.
Ik schrik wel van dit draadje, erg weinig ruimte bij sommigen voor andere belevingen.
Zofia
Die andere beleving mag je hebben en daar is met de nieuwe wet ook nog steeds álle ruimte voor. Maar nu dus volgens de 'wie zwijgt stemt toe' uitvoering. Daarom vind ik het zo .... tja, welk woord is daar geschikt voor?, onzinnig dat mensen die al donateur waren nu opeens op de rem trappen en hun registratie ongedaan maken. Waar sláát het op? Was het donorschap een elitedingetje? De meute doet het niet, dus doe ik het heel sjiek wél? Was het een 'kijk mij eens ontzettend vrijwillig een keuze maken'? En nu die keuze 'normaal' dreigt te worden is het niet leuk meer?
Het enige wat verandert is dat de mensen die weigeren nu moeite moeten doen, i.t.t. de huidige wet waarbij de niet-weigeraars moeite moeten doen. En omdat zoveel niet-weigeraars een beetje laks zijn met moeite doen, maar het worst zal zijn wat er met hun lichaam gebeurt als ze niet meer te redden zijn, zou 'wie zwijgt stemt toe' dus meer levens kúnnen redden.
Om voor mezelf te spreken: ik heb me geregistreerd omdat ik dat zo vanzelfsprekend vond. Het kan, je redt er levens mee, dus huppekee. Mij verbaast het dat er zo ontzettend veel bijgehaald wordt. De emotionele kant begrijp ik wel. Het is niet zomaar wat. Daar denk ik mét mijn registratie net zo over. Maar de noodzaak gaat bij mij voor.
Winst
De winst van deze hele discussie, hier en in de media is dat ik over mijn keuze heb nagedacht. Ik ben vanaf mijn 16e donor. Dat was je gewoon. Na je dood help je andere mensen. Punt.
Nu lees ik verhalen over een verstoord stervens- en afscheidsproces en ben ik gaan nadenken.
Ik heb verschillende sterfgevallen meegemaakt maar geen donatie want dat was niet meer mogelijk. De weg naar de dood is indrukwekkend en ik denk dat het voor de rouwverwerking niet goed is om daar in te grijpen. Dat vereist dus heel wat vaardigheid van de betrokkenen zorgverleners om daar goed mee om te gaan.
Daarom heb ik mijn keuze verandert en laat ik de beslissing nu over aan mijn kinderen. Zij kunnen op het moment suprême het beste beoordelen wat voor hen goed voelt. En hoe zeer ik ook compassie voel voor mijn zieke medemens, mijn kinderen zijn belangrijker. Het gaat om hun rouwproces en zij moeten daar mee door.
