Leven tussen aanhalingstekens, een update
Het liefste zou ik schrijven dat het hier zo goed gaat, dat we de boel op de rit hebben. Zoiets hadden we onszelf immers ook beloofd, de tijd van de Mattheuspassion is aangebroken, en dan zouden we veel procentjes 'gewoon leven' herwonnen hebben.
Maar dat is niet zo. Het lijkt alleen maar beroerder te gaan. Bas heeft steeds zwaardere medicatie nodig tegen de pijn. Komende week wordt er een scan gemaakt, voor de zekerheid, om te kijken of er niet opnieuw gruwelijke dingen aan de hand zijn. Het zou z'n klachten wel verklaren, maar tegelijkertijd was er gelukkig wel een arts die het zich niet voor kon stellen dat het opnieuw foute boel zou zijn.
Het is moeilijk nu de lichtpuntjes te zien, het is moeilijk om moed te houden. Bij mij is de energie eigenlijk wel diep onder het nulpunt gezakt.
Zoiets gaat het dus, ik had echt een ander berichtje willen plaatsen.
Kaatje en familie
Het is maar één zinnetje, maar wat verschrikkelijk... Ook ik ben één van de vele meelezers, die jullie heel veel sterkte en kracht toe wil wensen. Kippevel... ik weer niet wat ik verder kan zeggen...
Mariska
Pfff. ik ga zo slapen....
...en ik zit me opeens af te vragen wat je aan het doen bent nu Kaatje. En wat je vandaag gedaan hebt. Hoe je de kinderen in bed hebt gelegd. En nu alleen thuis zit. Te bellen of te mailen met weet-ik-veel-wie om onwezenlijke berichten door te geven. Of helemaal daas op de bank of in bed. Je bent de hele dag niet uit mijn hoofd geweest......
Ingrid
Hier ook
Kaatje, je bent de hele dag niet uit mijn hoofd geweest. Ik vind het al zo onwezelijk, zo onbegrijpelijk, hoe moet dat dan voor jou zijn?? En voor de kinderen? voor Bas? Mijn hart doet zo pijn voor jullie....
Kaatje en mayte
heel veel sterkte in deze moeilijke periode van verwerken en afscheid nemen. En misschien moeilijk maar uit praktijkervaring: Geniet van alles wat er nu nog is!
Verliezen is het niet (enigzins o.t.)
Jullie hebben (on) gewoon botte pech! Dat heeft niets met vechtlust te maken, dat overkomt je gewoon.
Niet om persoonlijk mensen lastig te vallen op hun woorden, maar ik merk bij mezelf dat ik moeite heb met het ´strijden en verliezen´ omdat het gewoon zo niet is.
Je geeft niet op als er geen hoop meer is, je moet het maar slikken en accepteren..
(met excuses voor het off topic gaan, ik moest het ff kwijt 
)
Mien
Mien* (ot)
Je hebt gelijk hoor; ik nam de woorden "verslagen zijn" in mijn mond. Ik bedoelde ook niet dat Bas niet hard genoeg gevochten zou hebben. Integendeel! (En vechten tegen iets waarvan je niet kunt winnen is meer dan oneerlijk.)
Het is ook meer een uiting van een gevoel. Het spijt me als het verkeerd opgevat is; zo bedoelde ik het niet.
Lin
Gedachten
Kaatje je bent continue in mijn gedachten. Het helpt je niet daadwerkelijk, maar ik wilde het je wel even laten weten.
Ik hoop zo dat jullie toch nog wat tijd gegeven is om van elkaar te genieten en van jullie gezin. Dat je een tijd is gegeven waar je terugkijkend op kan zeggen dat die waardevol was.
Ik wil zo veel zeggen, maar eigenlijk weet ik het ook niet. Ik herkende me erg in wat IngridT schreef. Zo denk ik ook de hele tijd aan je.
((((((Heksevetjes)))))
Knuffel van Purk
Dat van die gedachten
Wat Mari en Purk zeggen heb ik ook: je bent niet uit mijn gedachten. Ik doe veel dingen in slow motion, ga soms echt op de bank zitten en probeer me voor te stellen dat het mijn lief was die zo'n tijding zou krijgen.
Als wij dat al hebben zullen veel meer OO-ers het hebben, en als wij die 'aandacht' nou eens zo hard konden laten stralen dat jullie het een beetje kunnen voelen?
Al verandert het nog steeds niks, natuurlijk.
Margje
Stil
Welke woorden kies je om iets te zeggen op dergelijk verpletterend nieuws... Ik weet niets zinvols te zeggen... Zeker omdat het zo zinloos is... Waarom? schiet door mijn hoofd... stomme vraag... Het is zo... Maar zo oneerlijk, wrang en hartverscheurend. Ik hoop dat Kaatje zich in haar directe omgeving gesteund weet en voelt...
Liefs, Mariska
Ook hier
zijn de gedachten bij Kaatje, Bas en de kinderen. ik heb jullie in mijn hart en draag jullie mee bij alles wat ik doe.
Liefs, Wieke
En ook een dikke kaars voor opa en oma
Wat moet het zijn om je eigen kind dit te zien overkomen - en net zo machteloos te zijn als wij. Heel veel sterkte en wijsheid bij het opvangen van de kinderen gewenst.
Boeb?
heb jij enig idee over hoeveel 'tijd' we het hebben. Ik heb echt geen idee. Ik zei gisteren tegen mijn man dat ik hoop dat hen nog een paar mooie maanden is gegund. Ik begrijp ik goed dat ik moet denken aan dagen (jeetje...ik heb het kippenvel op mijn lijf staan!)?
Groeten Purk
Onbegrijpelijk
Ik word er zo verdrietig en kwaad van dat mensen die nog heel lang bij ons zouden moeten zijn, ten onder gaan aan die afschuwelijke rotziekte. Onbegrijpelijk.
Kaatje en gezin, heel veel sterkte en kracht toegewenst.
Voor bas, kaatje, mayte, andrea en alle anderen
bij wie die ellendige ziekte zo onnoemelijk veel pijn en verdriet brengt:
We kunnen de duisternis niet verdrijven maar wel een lichtje aansteken......
Mensen, wat is dit droevig allemaal, en we staan machteloos aan de zijlijn.
Heel veel kracht gewenst voor jullie allemaal, je hebben het zo nodig...
Pandora
Boeb
ik schat zo in met dit bericht dat ik een paar maanden wel van mijn verlanglijstje moet schrapen. Wat is dit ontzettend klote!!
Groeten Purk
Familie heksevet
Vier woorden maar
ze zijn oprecht
Vier woorden maar
een klein gebaar:
WE DENKEN AAN JULLIE
mama32
Maar...
naast alle verdriet en ontzetting ben ik toch ook zo vreselijk blij voor Andrea en haar Tim (en papa en grote zus)!
Mirjam
Sterkte
ben een stille meelzer op dit draadje en op het draadje van eerder. Weet niets te zeggen, woorden schieten tekort. .........Sterkte, meer is er niet......
Dirkje
Lieve kaatje
Ben ik een paar dagen afwezig en nu lees ik dit. Wat is dit afschuwelijk oneerlijk!
Ik wens jullie gezinntje alle sterkte toe maar vooral heel veel liefs
Mariola
Mayte en kaatje
Wat verschrikkelijk oneerlijk is het leven toch. Heel veel sterkte voor het afscheid van jullie dierbaren, wat het onvermijdelijk komen gaat. Ik hoop dat er tijdens dit leven tussen aanhalingstekens toch nog veel mooie momenten samen zullen zijn.
Heel veel liefs,
Jessica
Anke
Helemaal mee eens, ik vindt nikus haar opmerkingen (wederom inderdaad!)tenenkrommend en totaal ongepast in dit verdrietige draadje. Ik hoop van harte dat het weggehaald wordt evenals onze reacties voordat Kaatje het kan lezen! Bah!
Hoho...
volgens mij bedoeld Nikus het niet zoals jullie het nu opvatten!!
Een doosje boodschappen is voor Kaatje nu prettig, maar het liefst houdt ze haar Bas nu natuurlijk vast en wil ze zijn pijn verlichten. Het liefst....het liefst heeft ze een wonder en is morgen de kanker uit zijn lijf verdwenen! Dat bedoeld Nikus volgens mij.
Groetjes Purk
Tuurlijk purk
Maar dat snapt toch iedereen....de boodschappen zijn puur practische hulp,die zeer welkom is.
Bastet
Pfff
Ook in het eerste draadje van Kaatje was Nikus het die over de practische hulp struikelde. Dus ik betwijfel jouw uitleg Purk. Niemand kan ook maar een millimeter verdriet wegnemen van ze. Maar wel (deels) de zorgen voor de practische zaken. Doe het of doe het niet maar om het nu steeds aan te halen vindt ik echt te triest voor woorden. Nogmaals BAH en forumbeheer haal aub alles wat daar over gaat weg. Moet Kaatje dit ook nog ingewreven krijgen? Laat ik het hier maar bij laten want ik kook echt nu. Uit respect voor Kaatje zal ik ook niet meer reageren.
Nou,
en Nikus snapt dat ook, benadert het alleen anders.
Groeten Purk
Kaat., kaatje
Vrouw, vrouwmens, moeder, meisje, ach lieve meid, wat gebeurt je nou toch. Ik wens je de moed en de kracht om iedere ochtend gewoon weer je ooggies open te doen.
Tirza
Geen woorden
Lieve Kaatje, Bas en kinderen, niets wat ik zeg of doe kan het lot veranderen, maar ook hier wordt er veel aan jullie allemaal gedacht. Ik probeer net als Margje mij voor te stellen hoe het voelt, maar ik weet dat dat niet mogelijk is. O, wat hoop ik dat jullie allemaal nog tijd gegund is. O, wat zou ik jullie graag even knuffelen.
Ook naar Mayte, Vincent, haar man en haar dochtertje gaan mijn gedachten uit. Mayte, jouw kracht straalt hier werkelijk de huiskamer in vanaf het scherm en ik ben geen Jomanda-aanhanger. Ook Vincent baadt in de gloed van je liefde. Iemand hierboven zei het al, wat heerlijk dat hij in dit gezin geboren is.
Marieke
Alleen maar lief
lieve mensen,
wat een berichtjes, en ieder berichtje bevestigt dat 'het' echt waar is, het is niet slechts mijn angst verzonnen door mijn brein.
Het is de realiteit die zo surrealistisch lijkt, als een boze droom, ja, maak me nu maar weer wakker, zoiets.
En in zo'n nachtmerrie blijft alleen maar liefde over. Daar leven we op, zolang als het duurt.
En liefde is ook wat we graag ontvangen, al is die omgezet in schijnbaar triviale banaliteiten als 'boodschappen'. Het maakt wél heel veel uit, dus in deze draad wil ik absoluut geen gezeik meer, geen oordelen over de waarde daarvan.
We zijn op weg naar het einde, en we kennen geen tijd meer. We kunnen denken van dagen, tot weken of zelfs nog maanden. Daar wordt geen uitspraak over gedaan, maar de kanker is wel heel erg agressief.
Op liefde (en eten!) redden we het wel, dat verwondert mezelf enorm, de eerste avond dacht ik echt te stikken van verdriet.
Ik ga nu proberen te slapen, en ik wil dat jullie allemaal lief zijn voor elkaar,
geniet van je gezin, hoe dan ook, het leven kan te kort zijn.
Kathelijne
Kaatje
Ik probeer me maar niet voor te stellen in wat voor angst je moet leven nu.
Ik hoop dat je in deze tijd veel liefde ontvangt. Jullie zijn in onze gedachten en ik hoop dat je onze liefdevolle gedachten aan jullie een beetje kan voelen. Wat is het moeilijk om nu iets te schrijven. Ik blijf deleten en weer typen maar ga het nu gewoon versturen.
Je kent me niet. Ik ken jullie van het forum. Toch zijn jullie in mijn gedachten.
Roanne
Kaatje
Amen!
Wieke
