Leven tussen aanhalingstekens, een update
Het liefste zou ik schrijven dat het hier zo goed gaat, dat we de boel op de rit hebben. Zoiets hadden we onszelf immers ook beloofd, de tijd van de Mattheuspassion is aangebroken, en dan zouden we veel procentjes 'gewoon leven' herwonnen hebben.
Maar dat is niet zo. Het lijkt alleen maar beroerder te gaan. Bas heeft steeds zwaardere medicatie nodig tegen de pijn. Komende week wordt er een scan gemaakt, voor de zekerheid, om te kijken of er niet opnieuw gruwelijke dingen aan de hand zijn. Het zou z'n klachten wel verklaren, maar tegelijkertijd was er gelukkig wel een arts die het zich niet voor kon stellen dat het opnieuw foute boel zou zijn.
Het is moeilijk nu de lichtpuntjes te zien, het is moeilijk om moed te houden. Bij mij is de energie eigenlijk wel diep onder het nulpunt gezakt.
Zoiets gaat het dus, ik had echt een ander berichtje willen plaatsen.
Klein kaatje
Zoals Maatje schrijft, ja, zo zou ik wel even willen zijn, lekker op schoot kruipen, soezelen en in slaap vallen met een lief liedje. Maar ik ben ´groot´, dus, nou ja, ach ja, dus...
Ondertussen heb ik lekker geschilderd in huis, en dat is toch ook wel de brug bouwen naar -leven-.
De dalen zijn diep, zo troosteloos, zo pijnlijk; dus ben ik vooral uiterst kwetsbaar, alsof ik geen huid meer heb, een en al open wond. Daar kan geen 'groot-zijn' tegenop, hoe graag ik ook zou willen.
Kom maar op met lieve liedjes, troostende woordjes en een warme schoot. Het helpt in elk geval dat de wonden geen stinkende etterwonden worden. En misschien groeit er dan weer een dun laagje beschermende huid aan. Het hoeft geen olifantshuid te worden, ik vraag niet zoveel.
Nu weer tijd om te gaan slapen, en dan is het zo weer vrijdag, plots weer een week voorbij, en daarmee alweer zeven maanden verder.
7 maanden
Ik lees hier ook nog steeds mee en denk dan vaak aan mijn schoonvader. Erg troostend is het denk ik niet voor je om te horen... (en misschien word je wel doodgegooid met zulke verhalen, dan sorry) maar hij werd 9 jaar geleden weduwnaar en het heeft zeker 3 jaar geduurd voordat het weer een beetje ging. Het eerste jaar was het echt alleen nog maar heel rauw en afschuwelijk en werd het alleen maar steeds erger voor hem. Ik vond dat toen ook helemaal niet raar... ik hoop dat jij jezelf ook veel, heel veel tijd gunt.
Maar natuurlijk wens ik je intussen toch alvast wel een nieuwe huid en veel troost waar die maar te vinden is!
Voor kaatje
ik wou dat ik een liedje had
een lied alleen voor kaatje
dat houvast gaf als heel sterk touw
en niet zo'n rafeldraadje
en dat ik met dat lied de tijd
dan eens een duw kon geven
een duw vooruit de wond voorbij
een duw terug naar leven
Gedichtje
De dag is wakker
De dag staat op
De dag gaat door
Er is geen 'stop'
De dag verloopt
De dag gaat voorbij
De dag bijna afgelopen
Het is leeg in mij
De avond begint
Biedt rust, maar... zó koud
Even voor mezelf
Dicht bij hem, van wie ik houd
Dan de nacht...
Steeds weer 'niet op bedacht'
De nacht is wat-ie is: een zwart gat...
Als ik slaap, dan slaap ik
In de dag afgemat
En zo zijn er
heel wat etmalen voorbij
En komen er nog velen, nog velen voor mij
En natuurlijk, de kinderen, de zon, een mooi boek
En natuurlijk, warme chocomel, even lopen, lekkere koek
Maar mijn vriend, hun vader, hij is niet bij mij
Dus ik kan het niet zien, er ís geen getij
Geen vloed en geen eb, bewegingloos dóór
Ons fysieke samenzijn ging teloor
En ik kan het niet voelen, ik hoop 'nóg niet'
Die verbondenheid dóór, in gedachten, in een lied
Nóg niet, dat hoop ik, dat dat nog komt
Dat dát mogen voelen mijn verdriet verstomt...
Kaatje, houd je kinderen vast, en laat hen jóu vasthouden. En hopelijk mogen anderen dat ook met en voor je doen. Ik denk aan jullie!
Liefs, Maatje
7 maanden
de tijd tikt verder en het verdriet blijft staan....
Een liedje voor Kaatje, een liedje om weg te soezelen, even nergens aan te denken of gewoon even terug in de tijd. Ik heb niet de juiste woorden en niet het juiste lied, maar vergeten doe ik jullie zeker niet!
Knuffel
Lieve Kaatje, ik heb de gordijnen gesloten en de kaarsen branden. Kom maar even tegen me aan kruipen, op de bank, onder een lekker dekentje. Ik geef je even een liefdevolle knuffel.
Kaatje, misschien 'overdaad' aan dicht maar dit vond ik en het i
Reisopdracht
en als je weggaat...
regen, er dreigt regen,
storm blaast zand
over de wegen,
men moet z’n ogen beschermen.
angstige vogels zwermen
boven het land.
de lucht is zwart.
... zeg langzaam:
Ik hou van regen.
Ik hou van storm.
Ik ben niet bang.
Riekus Waskowsky
Genista
Oh.......wat ontzettend mooi!! Ik kreeg er tranen van in mn ogen.
Lief kaatje, hou je hier aan vast!
Ik denk veel aan je, echt!!
(((((((*knuffel*))))))
Kaatje klein
Mijn lieve buurvrouw verloor tijdens het prille begin van de zwangerschap van hun vierde kind haar geliefde man en grote liefde door een afschuwelijk bedrijfsongeval. Lieve Kaatje, zij heeft het zo verschrikkelijk moeilijk gehad, zij is zo wanhopig en troosteloos geweest, met ook die enorme verantwoordelijkheid voor de kinderen en ook nog eens die laatste zwangerschap en bevalling waar ze sterk voor moest zijn.
Het heeft haar jaren gekost, maar als ik haar nu zie zie ik een stevige, gelukkige vrouw met een fantastisch gezin die het leven weer de moeite waard vindt. Ze heeft ook weer een lieve man gevonden, niet de liefde van haar leven, maar wel iemand met wie ze gelukkig is en die haar op handen draagt. Het is niet meer als vroeger, en de onschuld is weg, maar de wond is een litteken geworden. Het is zwaar geweest, maar het kán wel Kaatje, echt waar.
Maar voor nu wens ik je een fijne avond toe, met veel lichtjes en gezelligheid, of misschien wel schilderen tot laat in de nacht. Dikke knuffel.
Mirjam
Lieve kaatje
Ik hoop dat het een beetje gaat met jullie!
Liefs, Mick
Ook vandaag
... ben je in mijn gedachten. Jij en je kinderen. Veel liefs, Maatje.
Ook vandaag
Denk ik aan jullie. Knuffel!
Op schoot
lieve kaatje
Visualiseer je OOL maar als een grote moeder bij wie je altijd even op schoot mag zitten om even weg te kruipen.
Wij aaien je over je rug en fluisteren lieve woordjes in je oor.
Beste kaatje
Ik heb zelf het boek van Karin Kuiper besteld, zij is de vrouw van wijlen Karel Glastra Van Loon. Zij heeft een boekje geschreven over 1001 dingen over de rouw. De titel van het boekje is: Je kunt me altijd bellen. Denk dat het een erg herkenbaar verhaal voor jou is. Zij is ook achtergebleven met drie kleine kinderen, nadat haar man overleden is nadat hij anderhalfjaar ziek is geweest (hersentumor). Ik heb het boekje zelf gelezen en ik vond dat ik je het niet mocht onthouden. Ze schrijft het op een zeer eigen manier, waardoor het ook heel erg herkenbaar is.
En...
het is ook zeker een aanrader voor iedereen die iemand kent die iemand verloren is. Ze geeft veel praktische tips en voorbeelden van dingen die je juist niet wilt horen (bijv. je kunt me altijd bellen...) of wat je juist wel voor iemand kunt betekenen die een zeer geliefd iemand verloren is. Die dingen waar je misschien niet altijd naar durft te vragen of die je eng vindt, beschrijft zij heel duidelijk.
Karin kuijper
´Je mag me altijd bellen´, ja, ik heb dat boekje ook al een paar weken in huis, maar ik blijf me in het herkenbare verbazen over haar irritaties en ergenis. En daarmee is haar verhaal ontzettend onherkenbaar.
Hoezeer iedereen meeleeft en doet voor mij wat hij kan, kan ik alleen maar waarderen. Mijn dankbaarheid naar ieder die me steunt, op welke manier dan ook, is groot.
Natuurlijk zitten er soms vreemde reacties bij, maar goed, ik weet dan wie het zegt en begrijp dat de bedoeling alleen maar goed is.
´Je mag mij altijd bellen´ is ook mij vaak gezegd, en ik ben alleen wel maar gelukkig met die opmerking. Natuurlijk, ik zal het niet doen in pure paniek, maar het weten dat er altijd iemand klaarstaat is wel een rijk gevoel.
En ook al ben ik verrekte eenzaam, en staan er zovelen troostend voor me klaar, in het diepste verdriet moet ik de klus toch alleen klaren. Dat lukt, omdat ik weet dat er wel honderden zijn die ik altijd mag bellen, aan mij denken.
Het is een mooi boekje, maar mijn verhaal is een heel ander verhaal.
Lieve kaat
Je hebt gelijk, je moet het uiteindelijk alleen doen, het is jouw verdriet.... Maar weet dat er hier altijd een luisterend oor, een valnet, een arm om je heen of wat dan ook te vinden is!
Dikke knuffel voor jullie!
Lieve kaatje
Laat de mensen jou maar bellen. Zelf altijd iemand mogen bellen s nanatuurlijk goed om te weten dat het mag, maar ik vermoedt dat je daar nog helemaal niet aan toe komt.
Het is goed dat er boeken zijn met ervaringen, tips, etc., maar zoals je zelf wel weet moet je er helemaal zelf doorheen. En ik kan je niets anders toewensen dan heel veel sterkte, zeker met de periode van feestdagen die voor de deur staat.
Kaatje
Over jouw reactie op het boekje: ik ben blij dat jij er zo over denkt. Mensen (ik ook) zijn vaak onbeholpen en zeggen precies die dingen die verkeerd zijn.
Door zo'n boekje zou je mensen juist gaan ontwijken die 'iets' hebben meegemaakt, juist uit angst iets verkeerd te zeggen.
Liefs, Roanne
Boek
Natuurlijk is iedere situatie anders en beleeft iedereen de dingen ook op zijn/haar manier.
Wat voor de 1 helend werkt is voor de ander een scherp mes.
Ik denk dat je bij jezelf moet blijven en die dingen die je voor een ander wilt doen of wat je wilt zeggen. Als het uit een oprecht en gemeend hart komt, kan je best wat verdragen. Maar sommige mensen zeggen iets op zo'n ondoorleefde manier, dat het je niet raakt.
Weet ook waarover ik praat, want heb zelf net een geliefde moeten missen. Vooral bij het condoleren merk je weldegelijk verschil... Maar ik ga altijd maar uit van het beste van de mensen.
Ik bedoelde met het boekje eigenlijk dat ook zij met 3 kinderen achterbleef. Ik bedoelde niet exact dat het verhaal op die van jou lijkt, want dat kan ik natuurlijk niet weten, want ik ken je niet persoonlijk.
Persoonlijk vind ik haar manier ook af en toe best negatief. Ik heb het boekje nog niet uit, dus ik weet niet hoe ze eindigt.
Ik wilde het gewoon even met je delen.
Voor vandaag
een stevige knuffel!
Liefs, Wieke
Voor het weekend
wens ik jullie heel veel warmte!
Sint en piet
Ons diepe geloof in Sinterklaas werd vanochtend beloond met echt super kadootjes in de schoen. Lees je mee, Sint? Dank je wel, we zijn mega verwend!
Kaatje
hele fijne dagen gewenst, dat jullie het toch ook fijn en gezellig hebben en dat jullie maar heel heel erg verwend mogen worden !
Kaatje
Ik wens jullie de komende feestmaand veel lichtpuntjes toe.
liefs,bastet
Lief kaatje
Zondagavond, weer een zondagavond, de weken gaan voorbij. Voor jullie weer een nieuwe week, de eerste sneeuw zoonder Bas....
In gedachten ben ik bij jullie!
Begin-van-de-week-knuffel
Ik wou dat ik een liedje had
Een liedje zo subtiel
Dan streek ik daarmee o, zo zacht
Wat kreukels uit je ziel
En voor wie de lijst niet meer heeft
Wat een fijne oproep hulppiet
Want alleen kan Sinterklaas het ook niet
Voor wie geen lijst heeft of liever samen doet
Bijdragen voor dozen komen ook helemaal goed!
Aanvulling
Wie nog iets weten wil, die is niet dom
maar mailt naar [email protected]
De doos met pakjes......
...... gaat morgen alvast op de post, zodat er op 5 december ook daar blije gezichtjes zijn! De Sint komt tenslotte bij alle kindjes......
