Leven tussen aanhalingstekens, een update
Het liefste zou ik schrijven dat het hier zo goed gaat, dat we de boel op de rit hebben. Zoiets hadden we onszelf immers ook beloofd, de tijd van de Mattheuspassion is aangebroken, en dan zouden we veel procentjes 'gewoon leven' herwonnen hebben.
Maar dat is niet zo. Het lijkt alleen maar beroerder te gaan. Bas heeft steeds zwaardere medicatie nodig tegen de pijn. Komende week wordt er een scan gemaakt, voor de zekerheid, om te kijken of er niet opnieuw gruwelijke dingen aan de hand zijn. Het zou z'n klachten wel verklaren, maar tegelijkertijd was er gelukkig wel een arts die het zich niet voor kon stellen dat het opnieuw foute boel zou zijn.
Het is moeilijk nu de lichtpuntjes te zien, het is moeilijk om moed te houden. Bij mij is de energie eigenlijk wel diep onder het nulpunt gezakt.
Zoiets gaat het dus, ik had echt een ander berichtje willen plaatsen.
Ook in de kring
zonder woorden, met woorden. Voel je gesteund, Kaatje.
Ook in de kring
Ook ik lees in stilte mee. Blijf vooral schrijven als je die behoefte hebt!! Pff, alweer zes maanden.... Ik stap in de kring en reik mijn hand naar....
Wendy
Naar mij
en terwijl ik de hand van Wendy vast houd, zijn mijn hart, mijn gedachten en emoties bij de Heksenvetjes. Denk aan de tekst van James Taylor: You've got a friend.
Girl, you've got many, many friends!
Wie maakt deze kring nog groter en pakt mijn hand?
Lieve kaat
ik pak de hand van MLN en geef mijn andere hand aan...
Ik blijf staan
en ik blijf luisteren, blijf lezen, en blijf woorden zoeken om je te laten weten dat we om jullie heen blijven staan.
Natuurlijk blijven we
Nu, over een jaar, over twee jaar, over vijf jaar, steeds. Dat hebben we beloofd aan jou en Bas en aan jullie kinderen.
Wij
dragen jullie mee, Kaatje, Ianthe, Mirthe en Merlijn. We dragen jullie mee in ons dagelijks leven zoals jullie Bas met jullie meedragen. Wees niet bang, maar bedenk dat je soms iets moet loslaten om te kunnen behouden.
Heel veel liefs van Wieke
Kaatje
Wat denk je nu: dat wij denken. Ach het is al een half jaar Kaatje moet nu maar weer vrolijk zijn ? Tuurlijk niet..
Mijk
Nog zo'n meelezer
Lieve kaatje,
Ik ben ook iemand die veel aan je denkt en elke dag even bij dit draadje kijkt.
Ik ben niet zo'n reageerder, maar ik wilde je laten weten dat ik aan je denk en in gedachten je zoveel mogelijk probeer te steunen!
Kop op, lieverd! Je bent al zover gekomen......
Liefs mamavanJesse.
*Steekt beide handen uit en staat nog steeds in de kring*
Ja en toch
geloof ik er stellig in dat het goed komt. Jouw Bas komt niet terug maar toch zal het goed komen. Jullie kunnen ook met dit verlies -zo zonder hem- gelukkig worden al zal hij altijd vreselijk gemist worden bij al het moeilijke maar ook het mooie wat jullie nog mee gaan maken. Geef nooit op !
Ik zit al dagen te denken aan die 11 oktober, ja 6 maanden later en jullie zijn er nog, jullie hebben zelfs van alles moeten overwinnen en ook dat is gelukt. En wat kan mij het nou verrekken dat er geen eind aan komt, er is echt niemand die dat verwacht van je.
Lieve kaatje
ach lieve Kaat,wat heb ik met jullie te doen.
geloof me Kaatje ,ooit komt er een klein stukje licht aan het einde van die donkere tunnel,en tot die tijd sluit ik me aan in de kring..........
sterkte!
Sja
Ook ik sta in die massa mensen die je willen steunen, voor jou en ook voor je kinderen zullen we er gewoon zijn. Zo hoort het te gaan, daar waar het gewoon teveel is voor 1 persoon om te dragen zijn er altijd weer anderen die je dat steuntje geven om het weer een stukkie langer vol te houden. Die anderen willen wij allemaal graag zijn voor jou.
Groet Terpi
Ook..
ik sta nog steeds in de kring hoor. Heb geen idee wat ik verder moet zeggen, maar ik denk heel erg veel aan jullie. Hou vol hoor.
Liefs van Ya
Kus
Voor je zere hart, voor je sterke liefde, voor je grote zorgzaamheid, voor je tranen, voor je dapperheid.
Kaatje
ook ik blijf aan jou, aan jullie denken!
tonny
...
***knuffel*** ook hier wordt aan jullie gedacht hoor!
Ook meelezer
Kaatje, ik lees elke dag even jouw draadje. Ik post niet vaak, maar nu even wel. Ik heb veel bewondering voor jouw openheid hier en weet dat er in alle hoeken van Nederland (en daarbuiten) met je meegeleefd wordt!!
Liefs Elske
Half jaar
Zes maanden is zesentwintig weken is honderdtweeëntachtig dagen is vierduizenddriehonderdachtenzestig uren zonder Bas. Wie had ooit kunnen denken dat we dat zouden overleven. Maar blijkbaar sterf je niet van verdriet.
Uren tellen
Ik weet dat het voor jullie wèrkelijk uren tellen geweest is. Hoeveel verdriet kan een mens aan? Heel veel, blijkbaar. Want je bent niet gestorven van verdriet. Ook de kinderen leven hun leven verder.
Lieve Kaatje, lieve Mirthe, lieve Ianthe, lieve Merlijn (want lief zijn jullie ons geworden!), je meende het toch niet werkelijk dat je het draadje wilde sluiten? Vlak na Bas' overlijden was je nog min of meer verdoofd, het echt rauwe verdriet komt immers pas later. En met al die mensen hier die wéten, aan den lijve wéten, dat je met een half jaar nog lang niet klaar bent met rouwen, dat je er nog zo tot je oren in zit, ga jij toch niet je draad sluiten? Kom, een knuffel. Als je hier wilt uithuilen, of schreeuwen, of weet ik wat, dan dóé je dat gewoon.
Veel liefs,
Genista
Daar sluit ik me bij aan
Want wat is een half jaar nou? Helemaal niks... je hebt nog niet eens alle hoogtijdagen van een jaar voor de eerste keer meegemaakt zonder Bas, en zelfs dan...
Ach, je hebt 'm allang door natuurlijk 
, wij gaan niet weg, uitgummen kan niet, draadje in het archief laten zakken zal ook niet lukken want voor die tijd staan wij er alweer.
Dikke knuffel voor jullie allemaal lieve Kaat, Merlijn, Mirthe en Ianthe.
Liefs, Mick
Lieve kaat
ik wens je sterkte en liefde en rust en weer plezier !
en als je je draadje echt wil sluiten lieverd dan moet je het doen! Maar doe het niet omdat je denkt dat je ons lastig valt met je verhalen !
Wij staan in de kring en we blijven in de kring.
En als het voor jou goed voelt dit draadje te stoppen meis dan moet je dat doen !
Geheel ot nikus
ach ik moest vandaag aan jullie denken, het is ook al weer bijna sint maarten...
Lieve kaat, merlijn, mirthe en ianthe
Een half jaar al, pas een half jaar, de tijd tikt door en jullie ook. Met het grote gemis van Bas, maar jullie gaan het verdriet aan, hoe moeilijk ook. Met héél veel respect blijf ik staan in de kring, om te laten weten dat we er zijn.
Ik ga door
Omdat het niet anders kan, omdat jullie niet anders willen, omdat het het in ieder geval voor mij beter is, en omdat het leven natuurlijk nog steeds tussen aanhalingstekens staat.
Omgekeerd redeneren leek even de oplossing, ik kan dit draadje sluiten als het weer beter gaat; dus als ik dit draadje sluit gaat het beter. Maar zo werkt het natuurlijk helemaal niet. Jammer is dat wel.
Mijn vrijwilligerswerk is gestopt, heel jammer, omdat het zwemmen voor deze kindertjes afgeschaft is. Dubbel jammer, voor mij en voor de kindertjes. Het was voor mij het ideale verzetje.
Het was zoiets kleins, maar een ochtendje, toch gaf het mijn week vorm. Nu lijkt het zo onoverzichtelijk, alleen maar moeten doorploegen tot...tot wat eigenlijk? Gelukkig denken ze wel met me mee, en proberen ze nieuw vrijwilligerswerk voor me te bedenken. Misschien mag ik met een kindje gaan wandelen, snoezelen, of wat dan ook.
Nu maar weer vroeg naar bed, ik ben gewoon te moe, te moe voor wat dan ook,
soms zou ik wel willen dat ik een hele tijd gewoon in mijn bed kon blijven liggen, gewoon niks hoeven doen, wetend dat alles goed doorloopt. Maar dat zou de kinderen niet erg goed doen, dus ik draaf maar door en door. Zij slapen nu, dus ik stop met draven, ondanks dat ik teveel te doen heb nog, welterusten en dank jullie wel voor jullie amoebe-achtige-zijn.
Welterusten
Een knuf.
Lieve kaatje
een goede nacht....
tonny
Kaatje
hebben ze bij Visio verder echt niemand meer nodig? En de Mikkelhorst zoekt volgens mij altijd vrijwilligers, maar dat is natuurlijk weer een andere tak van sport dan gehandicapte kinderen begeleiden..
anne
Kaatje, ach kaatje
wat fijn voor je kinderen dat jij hun moeder bent
Ook van mij een knuffel en warme gedachte voor jou, voor de kinderen, voor Bas. Wat jammer dat je vrijwilligerswerk moest stoppen, wat jammer dat die kindertjes niet meer zwemmen...
Ik begrijp je omgekeerde denken wel... maar het stond er zo verdrietig, en het werkt natuurlijk ook niet zo. Lieverd, je hebt het hierboven al wel tientallen keren gelezen, je hoeft niet te stoppen, we zijn er voor je. Wees niet bang dat je 'teveel' bent, dat je nu maar eens vooruitgang zou moeten laten zien. Dat is niet zo, je kunt hier gewoon 'zijn' zonder moeten, zonder verwachtingen, gewoon... ook al zijn de woorden op
Mirjam
Kaatje
Ik heb steeds meegelezen en niet echt gereageerd. Maar ik wil je toch even zeggen dat ik bewondering voor je heb. Natuurlijk heb je geen keuze omdat je je kinderen hebt. Je zou het liefste je kop onder de dekens stoppen en een jaar of langer er gewoon niet zijn. Maar je gaat door!!!! Je kinderen hebben het getroffen met zo'n moeder!
Zomaar
even een berichtje dat ik aan jullie denk. En ik denk véél aan jullie, en ik maak me ook wel zorgen om jullie. Zo'n zware last... en ik weet gewoon dat jij enorm sterk bent Kaatje, en ik hoop en bid regelmatig dat je die kracht kunt inzetten in jah... waarin eigenlijk? In het helen van je gewonde ziel denk ik...
Liefs, Wieke
