Leven tussen aanhalingstekens, een update
Het liefste zou ik schrijven dat het hier zo goed gaat, dat we de boel op de rit hebben. Zoiets hadden we onszelf immers ook beloofd, de tijd van de Mattheuspassion is aangebroken, en dan zouden we veel procentjes 'gewoon leven' herwonnen hebben.
Maar dat is niet zo. Het lijkt alleen maar beroerder te gaan. Bas heeft steeds zwaardere medicatie nodig tegen de pijn. Komende week wordt er een scan gemaakt, voor de zekerheid, om te kijken of er niet opnieuw gruwelijke dingen aan de hand zijn. Het zou z'n klachten wel verklaren, maar tegelijkertijd was er gelukkig wel een arts die het zich niet voor kon stellen dat het opnieuw foute boel zou zijn.
Het is moeilijk nu de lichtpuntjes te zien, het is moeilijk om moed te houden. Bij mij is de energie eigenlijk wel diep onder het nulpunt gezakt.
Zoiets gaat het dus, ik had echt een ander berichtje willen plaatsen.
Ik wil ook wel helpen maar ...
waar kan je dat doen of naar toe sturen ofzo???/
Branca: mailadres voor informatie
Als je een mailtje stuurt naar [email protected] dan krijg je de informatie over hoe je kunt helpen.
Hartstikke fijn dat je een steentje wilt bijdragen!
Wieke
Oke
vandaag ff doen
Lieve kaatje
Ook hier weer geen woorden, maar wel een dikke knuffel!
Kinderen
De kinderen vinden het jammer dat de tom-tom niet de weg naar de hemel wijst 'bij de derde ster, sla rechtsaf', want hoe kunnen we nu de nieuwe auto aan papa laten zien?
Kinderen
Dat zou mooi zijn,Kaatje,dan zou ik graag meerijden....
liefs,Bastet
Kaatje en kids
Op deze zondag denk ik aan jullie, stuur kracht jullie kant op!
Kaatje
Toen mijn moeder nét overleden was en ik even snel terug reed naar huis om m'n gezin te zien en schone kleren op te halen, dacht ik: Weet je wat, ik rijd gewoon zóver door dat ik weer bij d'r ben, dat kan heus wel. Om me een split second later te beseffen dat dat natuurlijk nooit meer kan. Kon het maar he, een afslag naar de hemel, een telefoonlijn of internetverbinding....
Sterkte lieve Kaat, voor jou en je kinderen.
Anna
Kaatje
Lieve Kaatje,
Weet je, ik heb net een heel stuk getypt maar het is toch niet wat ik zeggen wil. Dus heb ik het maar weer gewist. Wat ik dan zeggen wil, weet ik niet. Echt niet. De woorden, ze komen er niet uit. Het is leeg.
Hoeveel leger bij jou.
kus Geerke
Als...
Lieve kaatje en kinderen,
Als wij jullie hoop en kracht zouden kunnen geven, dan hadden jullie deze nu in overvloed.
Als er een tom-tom naar de hemel bestond, MET een retourtje terug, dan zouden wij deze voor jullie kopen...
Dan kunnen wij helaas niet, maar we blijven het wel proberen...
Nathalie
Weer
Het weer is nu wat meer in overeenstemming met je gemoed, lieve Kaatje. En een tom-tom naar de hemel, het zou een mooi iets zijn. Maar Bas is in jullie harten, en jullie weten best de weg daarheen.....
Liefs en een knuffel van Wieke
Kaatje
ik lees al lang mee, en mijn hart huilt met je mee.
dat onvoorstelbare "nooit meer".
ik wens je kracht toe.
liefs polly
Weer
Zwarte luchten, stromende regen en donder, hagel, bliksem...ja, het past wel bij hoe ik me voel, maar helaas helpt het eigenlijk helemaal niet (moet ik eerlijk bekennen).
Wat wel helpt is hulp. Niet zozeer om me beter te voelen, maar wel om overeind te blijven, hoe wankel ook.
Hulp
Kaatje, wat is de hulp die je nodig hebt of krijgt?
Lady Grey (other side of Grunn)
Het hoeft ook niet
Misschien hoef je je ook niet beter te voelen, dit is gewoon hoe je je voelt, van wie moet je je beter voelen?
En voor het functionele in het dagelijks leven heb je hulp, en vraag meer hulp als je het niet kunt.
Dan kun je de tijd nemen om je je ongelukkig te voelen. Niets lijkt me zo erg dan dat je je beter moet voelen van de mensen om je heen, net of je het dan voor hen doet...
Het is jou leven, die andere tijd komt wel weer.
Klopt
Je hoeft je inderdaad niet beter te voelen.Deze gevoelens horen erbij,en leer dat te accepteren.Alleen dan al voel je je beter.Heel gek misschien,en tegenstellend....maar is echt waar.
Houd je verder vast aan de gedachte dat het echt ooit weer beter met je zal gaan.Probeer iedere dag als een overwinning te zien,beloon jezelf ervoor !
En echt...deze tijd gaat voorbij...hoe langzaam ook.
Maar als hij voorbij is....dan....zeggen ze weleens :
Na enorm eel regen schijnt de zon mooier dan ooit !
Sterkte.
Lieve kaatje
Zoals iedereen zou ik je zo graag willen helpen, maar dat kan niemand nu, want wat je het allerliefste wilt kan niet meer. Het weer huilt op sommige momenten met je mee. En wat kunnen kinderen mooie uitspraken doen, hoe verdrietig ze ook zijn, een tomtom die de weg naar de hemel wijst.... wat zouden veel mensen die graag willen hebben. Sterkte, meid.
Steunpaaltje
"Het hoeft ook niet" zeggen Pebbels en Ma_Ma. Maar zonder steunpaaltje stort je helemaal in momenteel. Fijn dat je hulp hebt, dat je een beetje op anderen leunen kan. Dit dal is wel zo verschrikkelijk diep en zwart. Ik wil je een hand geven, als dat mag.
Acht weken nu
8 weken, 3 uur en 13 minuten...
de tijd tikt verder
(ik zit opeens met dat liedje uit Hamelen in mijn hoofd, Rattenvanger - tik zegt de klok, tik tok, tik, tok-, Lidwientje Walg weet vast wel wat ik bedoel)
en zo zomers
terwijl ik nog zo ben blijven hangen in de tijd dat ik 's ochtends vroeg de autoruiten moest krabben om naar Bas in het ziekenhuis te gaan, dat zal dus zo'n kleine twaalf weken geleden zijn
al acht weken dood
pas acht weken geleden
en als ik de kalender doorblader, staan in de eerste kolom alle afspraken van Bas, concerten in Frankrijk, Polen, etc.
dan kleine opmerkingen met potlood 'dood', 'begrafenis', dan volgt een tijd met zwembaden, achtbanen, uitjes en veel bezoek. En dat lijkt nu allemaal vervangen te zijn door afspraken in de professionele hulpverlening.
Absurd leven. Meer en meer surrealistisch.
Kaatje
Ik bezocht vanmorgen vroeg zijn website. Zat te janken. Twijfelde tussen jou vragen of die niet moest aangepast en mijn kop in het zand steken en rustig zo laten. Heb tot het laatste besloten. Niets heeft haast meer.
Knuffel voor jullie.
Wieke
Ja wieke
Moet aangepast worden, maar ik weet niet hoe dat moet...
Nog iets
Wieke
We moeten er ongeveer op hetzelfde moment geweest zijn. Gisteravond heb ik live cellomuziek gehoord, maar ik heb het niet echt kunnen laten doordringen. Het was Bas, die voortdurend in mijn gedachten was en jij, Kaatje, en de kinderen.
Lieve kaatje .....
al een "eeuwigheid" kwam ik hier niet meer kijken (of héél even heel kort in off topic). Gewoon, geen tijd, druk druk druk.
Afgelopen week zat ik bij vrienden en hij zei: "later is te laat" (Je moet nú genieten en niet wachten tot er geen later meer is).
Wat krijgt dat ineens een nog intensere betekenis, nu tot me doordringt dat jouw lief, de papa van je kinderen niet meer bij jullie mag zijn.
Afschuwelijk, en het enige dat ik kan doen is jullie heel veel sterkte en lieve uithuilschouders toewensen.
Heel veel liefs ....
van assepoes met lege handen, helaas
Ook
Ik dacht ook vanochtend aan Bas. Ik pakte mijn fiets, die ik gekregen heb op de dag van zijn dood. Ik had net het bericht gelezen, en toen belde de fietsenmaker op mijn mobiel met het vrolijke bericht dat ik hem op kon halen. Ik heb om half 6 in tranen een proefrit op mijn nieuwe fiets zitten maken waarbij ik telkens dacht: Bas is dood, die zal nooit meer weten hoe het is om te fietsen, laat staan hoe fijn een nieuwe fiets fietst. Eigenlijk behoorlijk raar, maar echt waar.
Nu durf ik intussen wel blij te zijn met mijn nieuwe fiets, maar vanochtend dacht ik (weer) toen ik hem uit de schuur pakte, aan het moment dat ik hem gekregen had en hoe lang het al weer geleden is.
Acht weken. Een eeuwigheid.
Lieve Kaatje, wat ik tegen jou moet zeggen weet ik niet, want van alles wat ik doe of denk ben ik immers slechts zelf de enige die er wat van merkt, dus jij kunt daar verder niets aan hebben. Maar ik zeg het dan toch maar weer, wat we telkens zeggen: je bent in mijn gedachten.
Margje
8 weken?
Wat kan tijdsbesef rare vormen aan nemen. Voor mijn gevoel was het hooguit 3/4 weken geleden dat hier het definitieve einde van Bas aan gekondigd werdt. Acht weken, onvoorstelbaar. Zoals de hele ontwikkeling vanaf jouw eerste post in deze draad onvoorstelbaar was en is. Lieve Kaatje..........misschien troost het je, je bent niet alleen. Door een tragische samenloop van gebeurtenissen ben ik het liefste wat ik had kwijt geraakt; mijn kinderen. Ook ik leef iedere seconde van bewustzijn met een inmense eenzame pijn, het gemis en de wetenschap dat ooit nooit meer komt. Zelfs in mijn slaap is het gemis een deel van mij en weet ik niet hoe ik verder leven moet, of ik uberhaupt wel verder leven wil. Ik begrijp je zo goed en voel je pijn.....het leven in een roes. Het door moeten maar het eigenlijk niet kunnen. Verlangen naar niet meer voelen, naar rust in je hart en hoofd. Lieve Kaat, ik begrijp je.
Een welgemeende omhelzing, Maribel
8 weken
En steeds verder laat je je geliefde achter in de tijd. Wat je niet wilt; het voelt zelfs als verraad. Maar die tijd, die is onverbiddelijk, die gaat maar door. En je hebt geen andere keus dan, al tegenstribbelend, mee te gaan. Je nek verdraaiend om achterom te kunnen kijken en je tegelijkertijd beseffend dat deze stand van je nek niet eindeloos vol te houden is.
Ik wens je af en toe momenten van rust toe. Dat je pijn even plaats maakt voor berusting.
Ook op de site gekeken
Van de week nog, de site van Bas.
We waren op zoek naar een instrument voor Morris voor het nieuwe muziekjaar.
Ik heb hem de muziek van Bas laten horen, en hij wil nu de Cello spelen (hopend op een nieuwe cellojuf dit jaar,anders wordt t viool)
Kuz van ons allen voor jullie!!
Site
Kaatje: "Moet aangepast worden, maar ik weet niet hoe dat moet..."
Mail me maar als ik je hierbij kan helpen. Ik weet niet wat voor site het is, maar kan met de meeste dingen goed overweg en ik doe het graag.
Minna
[email protected] (laat wel even hier weten als je mailt, zo vaak kijk ik niet)
Bewondering
Mayte, meis, tjeemig, ik weet gewoon soms níet wat ik lees. Mooie woorden, kracht, troost, steun, liefde, vriendschap, hoop en dát terwijl álle woorden nét zo goed het tegenovergestelde hadden kunnen zijn door wat jij ook hebt verloren.
bewondering
