Leven tussen aanhalingstekens, een update
Het liefste zou ik schrijven dat het hier zo goed gaat, dat we de boel op de rit hebben. Zoiets hadden we onszelf immers ook beloofd, de tijd van de Mattheuspassion is aangebroken, en dan zouden we veel procentjes 'gewoon leven' herwonnen hebben.
Maar dat is niet zo. Het lijkt alleen maar beroerder te gaan. Bas heeft steeds zwaardere medicatie nodig tegen de pijn. Komende week wordt er een scan gemaakt, voor de zekerheid, om te kijken of er niet opnieuw gruwelijke dingen aan de hand zijn. Het zou z'n klachten wel verklaren, maar tegelijkertijd was er gelukkig wel een arts die het zich niet voor kon stellen dat het opnieuw foute boel zou zijn.
Het is moeilijk nu de lichtpuntjes te zien, het is moeilijk om moed te houden. Bij mij is de energie eigenlijk wel diep onder het nulpunt gezakt.
Zoiets gaat het dus, ik had echt een ander berichtje willen plaatsen.
Wat moet ik zeggen
wat kan ik doen? Ik kan alleen maar hopen dat Bas vrijdag zijn orkest zal horen spelen. Dat het leven draaglijk blijft.....Ik bid en hoop!
...
Ik schrik er ook van, had geen idee dat het zo snel zou gaan. Ik hoop dat het laatste stukje voor Bas pijnloos en rustig is. En ik wens iedereen om hem heel heel veel kracht toen.
Dendy
Staren
Ik staar al geruime tijd naar mijn beeldscherm en weet niet wat ik zeggen moet. Het bericht van Boebels raakte diep. Want het doet eens te meer beseffen hoe echt alles is, hoe ontzettend dichtbij het moment van afscheid nemen is.
Bas, ik hoop dat je laaste wens uitkomt en dat je je geliefde muziek in je eigen omgeving mag beluisteren. Dat je kunt genieten en kunt zweven op de muziek die je dan hoort. Jouw muziek, jouw moment, het is je zo gegund!
Piedjee.
Samen zijn
Samen zijn, dat wens ik voor jullie. Zo lang mogelijk als dat dat kan, ondanks dat het al veel te snel, onvermijdelijk...
En ik hoop voor vrijdag, ik zend jullie álle kracht in de wereld. Zo erg, zo vreselijk. Hou elkaar vast, want het kan nu.
Mariska
Wat nog te zeggen
als het leven en dood zo dicht bijelkaar zijn gekomen. Ik wens jullie heel veel sterkte toe de komende tijd.
groeten, karla
Samen
genieten van de muziek van het Poolse orkest. Wat verdrietig om te lezen dat Bas zo snel achteruit gaat.
Sterkte!
Alles is gezegd
Samen, muziek, liefde, pijn, met elkaar, afscheid, ongeloof, boosheid, agressieve kanker, onmacht, hulp, enkele dagen, thuis, verdriet, morfine.........
Kaatje, Bas en kinderen, ik heb er niets aan toe te voegen. Er staan teveel woorden in dit rijtje die er niet zouden moeten staan.
Liefs, Karen
Sterkte
Wederom sterkte gewenst.
Nathalie
Jeetje...
wat gaat het snel! Hopelijk is het orkest op tijd. Roefel wenst de Heksevetjes ook heel veel sterkte voor het laatste stukje... We denken aan jullie.
Ik duim mee
dat Bas vrijdag haalt en dat hij nog even naar zijn muziek mag luisteren. Ik kan me voorstellen kaatje dat je alleen met Bas en de kinderen bezig bent, en doe dat ook! Geniet van de laatste momenten, wij helpen je!
Liefs
Jemig
wat moet ik nou toch zeggen..... ik weet echt niks.
Jeetje
Lees dit draadje eigenlijk nu pas voor het eerst. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Heel veel sterkte en dat het maar snel vrijdag mag worden.
Tijd
Het is onwezenlijk hoe snel jullie leven in een jaar veranderd is. Maar het is niet te bevatten hoe snel jullie leven in de afgelopen maand veranderd is. Met alle onderzoeken, uitslagen, spoedopnames en complicaties - samengepakt in een paar weken - moet het wel haast zijn alsof er 48 uur in een etmaal zitten. De tijd raast door.
Voor jullie rest er nog maar weinig tijd. Alleen wat belangrijk is krijgt aandacht. Jullie leven je herinneringen voor straks. Ik hoop dat het af en toe stil is. Dat de tijd stil staat. Dat jullie die momenten volledig in je kunnen opnemen. Voor later.
Hermione (die veel aan jullie denkt)
Lieve familie
Geen woorden. Ik denk veel aan jullie. Hoop dat jullie nog wat tijd gegeven is om bij elkaar te zijn.
Zacht en stil
Jullie leven de rest van jullie samenzijn nu in een razend tempo, het moet in een paar dagen, want meer tijd zal er niet zijn. Ik wist dat het erg snel ging, maar dit... Ik moet zo vaak aan jullie denken, en dat doen zoveel mensen, het is bijna voelbaar.
Wendelien schreef: "ik weet niet wat ik hopen moet, wel dat het zacht en licht mag zijn", daar sluit ik me bij aan, ik hoop dat het wachten op vrijdag niet te zwaar zal vallen. En als dat wel zo is... Bas zal het orkest echt horen, daar ben ik net als Cobi van overtuigd.
Lieve Heksevetjes, het zijn maar woorden, maar nog maar eens heel veel sterkte voor jullie allemaal, sla Bas op in je geheugen zo vast als je kunt!
Dikke knuf,
Mick
Denk aan jullie
Gewoon even een bericht dat ik aan jullie denk zoals zovelen hier en heel veel kracht toewens.
Liefs Jessica
Ook hier
wordt aan jullie gedacht.........
Lieve fam heksenvet
Het leven wordt gegeven en
hangt aan een zijden draad,
zo ook van Bas.
Maar tis zo mooi,
dat jullie de kans krijgen om samen naar Bas' afscheid toe te leven!
Maar zo intens verdrietig,
dat het jullie nu al wordt opgelegd!
Dat al jullie seconden samen, minuten mogen lijken.
Alle minuten, uren worden en elk uur een dag, waardoor het voor jullie gaat voelen als nog heel lang samen zijn! En voor later een kostbare herinnering mag zijn,
Huize tubbykid denkt aan jullie,
tubbykid
.........
jullie zijn in mijn gedachten en mijn hart huilt met jullie mee. Ik hoop zo dat Bas vrijdag mag genieten van zijn orkest. En inderdaad een zacht einde. Och, dappere Kaatje toch...
Knuffel Purk
Hoge toppen en diepe dalen
Alles wordt zoveel intenser nu. Ik denk veel aan jullie, net als al die honderden anderen.
MM
Ohoh
Als het zo moet,weet ik zo net nog niet of ik Bas toewens vrijdag te halen.....,afschuwelijk.
Bastet
Zucht
Arme Bas, dat hij dit allemaal op deze manier moet doormaken. Kan iemand die Murphy een enorme rotschop geven zodat hij even iemand anders gaat lastig vallen en deze mensen met rust laat????
Floor
.....................
als leven lijden wordt....is de dood een verlossing.....
Sterkte !
Niet te geloven!
Als je denkt dat alle tegenslagen nu wel voorbij zijn dan komt er weer een volgende. Wat ontzettend verdrietig voor Kaatje, Bas en hun naasten. Ik hoop met heel mijn hart dat Bas vrijdag nog zijn orkest kan horen spelen en dat het afscheid mooi zal zijn.
En nu
maken mijn gedachten vreemde kronkels.
Wat zou Bas nu willen, ook zijn gedachten zullen erg in de war zijn.
Natuurlijk wil je leven, natuurlijk wil je geen vreselijke pijn, natuurlijk wil je vrijdag nog het Poolse orkest horen, natuurlijk wil je niet dat Kaatje en de kinderen zo machteloos moeten toezien.....
maar helaas heeft niemand in deze iets te willen 
Lieve Bas, Kaatje en kinderen, ik wens jullie een niet al te zwaar afscheid van Bas zijn leven, ik wens jullie met elkaar de kracht om deze dagen dragelijk te laten zijn voor jullie allemaal!
Liefs, Karen
Zo oneerlijk dit....
Ik reageer zelden, maar nu moet ik toch even wat kwijt.
Bas die daar ligt te vechten omdat hij eigelijk nog zo graag wil, maar de strijd moet opgeven.Hij wil nog zoveel en graag bij vrouw en kindjes blijven.
En dan denk ik aan mijn zwager die 1ste paasdag zelfmoord pleegde..35 jaar.
zoo vreselijk oneerlijk, de een die nog zo graag wil leven maar niet kan, en de ander die er zomaar even uitstapt. ik kan het niet vatten.
Lieve Kaatje en Bas en kinderen, ik heb geen woorden voor jullie verdriet en pijn, maar wens jullie alle kracht van de wereld in deze zware tijd.
liefs Mir@cle
Waarom?
Waarom is het jullie niet gegeven om tenminste rustig naar het einde toe te leven? Waarom wordt deze weg, die toch al niet makkelijk is, ook nog zo ruim voorzien van hobbels, obstakels en kuilen? Ik zou zo graag willen dat het laatste stukje van de weg mooi strak geasfalteerd zou zijn, maar helaas. Ik hoop toch zo dat het vanaf nu allemaal gaat zoals het zou moeten, inderdaad zacht en stil...
Liefs, Engeltje
Pelle
En als Murphy bij jullie klaar is stuur hem dan maar deze kant op...
Vredig....
kweetniet, maar ik denk dat heel wat mensen een minder vredige afronding van hun leven hebben dan menig rouwbericht doet vermoeden. Hoe ellendig dat ook is...
Kaatje, heel veel moed gewenst, het is allemaal onvoorstelbaar voor jullie allemaal, wensen en woorden schieten tekort.
En dan te bedenken dat heel veel mensen die wij als legioen niet kennen, vergelijkbare ellende te verstouwen hebben.
Miracle, heel veel sterkte. Ik snap hoeveel pijn alle oneerlijkheid in de strijd om al dan niet te leven je zal doen.
Tonny
Hoeveel kan een mens aan....
Kaatje ik leer van jou en Bas...héél veel. Ik wens hem zo een pijnloos einde.
Purk
