Kinderen uitkleden

Mirreke

Bij die lijsten roepen mijn kinderen altijd vrolijk dat zij dat niet hoeven. Een zorg minder!

AnneJ

De wetenschap zit niet stil, dus wordt onderzoek én behandeling steeds verfijnder.

"Een kankerbehandeling kan je gezondheid blijvend beschadigen, benadrukt ze, en in sporadische gevallen kun je er zelfs aan overlijden."

Ja, zo lust ik er ook nog wel een paar. Natuurlijk is de behandeling van kanker een aanslag op je lichaam. En dat je er in sporadische gevallen aan kunt overlijden, zal ook ongetwijfeld. Maar als je een kwaadaardige tumor laat zitten weet je zéker dat je er op een dag door zult overlijden.

Bijna Kaaskopje

Als je behandelt wordt voor kanker die je niet hebt is de schade toch wat jammerlijk. Daar gaat het over. Niet dat de behandeling noodzakelijk bijwerkingen heeft.

Men doet echt zijn uiterste best maar onbedoelde gezondheidsschade, niet als verwachtte bijwerking, maar op overigens gezonde mensen, treed op. Is een, weliswaar klein maar toch, risico.

Noodzakelijk kwaad

https://www.consumentenbond.nl/je-rechten-als-patient/medische-fouten

Gezondheidszorg is een noodzakelijk kwaad. Er kleven ernstige risico's aan die niet altijd te vermijden zijn.

"Naar schatting lopen jaarlijks zo'n 40.000 Nederlanders schade op als gevolg van een vermijdbare medische fout. Zo'n 1950 mensen overlijden hieraan. Het onderscheid tussen een medische fout en een complicatie is in praktijk niet altijd te maken is. Het verschil is dat een complicatie een realistisch risico is dat altijd kan optreden bij een ziekte of ingreep. Bij een medische fout is de schade te wijten aan een tekortkoming van de arts of andere hulpverlener(s). Wat voor een gedupeerde een fout lijkt, kan na een medische evaluatie toch een complicatie blijken te zijn."

https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2179846-medische-missers-kosten-ziekenhuizen-steeds-meer-geld.html

"Onjuiste diagnose
"Ik heb een hele ingrijpende operatie gehad en heb chemokuren moeten doen", vertelt Pieter. "Maar toen dat alles klaar was, werd ik ineens weer ziek. Toen werd er leukemie geconstateerd."

Omdat de behandelend arts die twee diagnoses niet met elkaar kon rijmen, werd er opnieuw naar de eerder gestelde diagnose botkanker gekeken. Die bleek achteraf onjuist."

En dan heb je nog niet eens de schade in beeld door gebrek aan hygiene en een vaak onvoldoende aanbod van gezonde voeding.

Met een preventief testje ben je er namelijk niet. Daar zit een vervolg aan.

Gezondheidszorg is een geweldig goed maar dient wijs ingezet te worden om zoveel mogelijk schade te voorkomen.

Gevaarlijk

Ik heb van die overgevoelige kinderen die tóch al niet graag naar een arts gaan.
Zouden ze zich onnodig moeten uitkleden dan zou het weleens nóg lastiger kunnen worden ze ooit nog mee naar arts te krijgen.
Ik bedoel maar, ik ben zelf verre van preuts maar ik mag ze al jaren niet meer in ondergoed zien. Laat staan bloot.

Je creëert ook zorgmijders op zo'n wijze. Artsenbezoek moet in de eerste plaats veilig voelen.

Wie kleed ik uit?

Ik baal van dit soort suggesties dat we nóg meer moeten gaan zoeken naar mishandelde kinderen. Ik meld al elk kind onder de twaalf maanden dat van meer dan een meter is gevallen of iets heeft opgegeten dat daar niet voor bestemd is, elke tiener die drugs of alcohol gebruikt heeft en elke ouder die een zelfmoordpoging doet. Dit moet waar ik werk en zal in Nederland niet veel anders zijn. En net als sommigen in Nederland heb ik weinig geloof in het systeem dat die meldingen verder moet uitzoeken.

De meeste kinderen worden niet mishandeld en als SEH arts op de kinderafdeling is het snel opzetten van een vertrouwensband met kind en ouders al moeilijk genoeg in de korte tijd die je hebt zonder dat ouders en kinderen bang hoeven te zijn dat ik actief op zoek ben naar iets anders dan de correcte diagnose. En ik vraag veel vertrouwen van mijn patiëntjes! Vertrouwen dat de lokale verdoving voor je pols die ik ga recht trekken echt werkt, vertrouwen dat ik je kind echt niet naar huis stuur met een gemiste blinde darm onsteking en vertrouwen dat pijn, medicijnen of je even ontkleden soms echt nodig is.

Want ja sommige kinderen moeten bloot. Elk kind met hoge koorts waar enige verdenking van hersenvliesontsteking is. Elk kind wat letsel heeft door een gevaarlijk ongeluk of iets dat zo zeer doet ze afgeleid zijn van wat nogmeer verwond zou kunnen zijn. Elk kind met rare uitslag. Elk ziek kind onder de vijf zodat ik niets mis. Ik kleed zoveel kinderen met hun eigen toestemming in etappes uit per dag omdat ik het beste met ze voor heb, en dat wil ik blijven doen, om die reden, niet omdat ik detective wil spelen.

En ik ben géén detective. Natuurlijk is er in mijn opleiding aandacht besteed aan het herkennen van mishandeling maar ik ben geen patholoog anatoom. Itt wat de sociaal werker vorige maand van mij verwachtte kan ik je echt niet vertellen of die blauwe plekken op de scheenbenen van een vierjarige komen omdat ze net als ik super onhandig is of dat ze gemene klasgenoten heeft of dat haar vader haar wel eens schopt. Ik ben ouder dan de gemiddelde sociaal werker die ik tegen kom en zie tijdens een gemiddelde dienst tien tot twaalf kinderen en heb een speciale trauma interesse dusheb wel een redelijke antenne voor wat normaal en niet normaal is. Maar aangeven dat iets niet helemaal klopt is vask het enige wat ik kan doen op de SEH (en dan werk ik in een land waar kinder SEH een specialisati is, in Nederlande zijn SEH artsen niet door gespecialiseerd).

En dat brengt me terug bij die meldingen. Want als ik meldingen ga doen wil ik dat in een systeem belanden dat stevige support kan leveren aan tienermoeders, depressieve ouders en tieners die zich zo misdragen dat er thuis klappen vallen. En ook een systeem dat na mijn melding aan fact finding doet en niet aan beslissingen gebaseerd op gut feelings. Mijn laatste serieuze melding van een tiener die thuis mishandeling meldde en niet naar huis wilde liep uit op niets omdat de sociaal werker zonder tiener gesproken te hebben het gevoel had dat het allemaal wel mee viel terwijl ik serieuze verontrust was over een kind dat zo duidelijk uitsprak zich thuis niet veilig te voelen ook al was er geen lichamelijk letsel.

Mijn patienten blijven dus in de kleren voorlopig.

En...

Zeg maar eens nee tegen een SEH dokter. Volgens dr Teeuw vinden de ouders het geen enkel probleem. Een enkele weigerachtige ouder gaat na uitleg alsnog akkoord.
Nou denk ik dat het argument: kindermishandeling, nou eenmaal deuren opent, maar zeg ook maar eens 'nee' tegen de dokter zonder de verdenking op je te laden dat je daar een reden voor zou kunnen hebben die te maken heeft met kindermishandeling.
Je hebt ze nodig voor je kind dus ben je geneigd in te gaan op dit soort verzoeken. Dat wil niet zeggen dat ouders het met haar eens zijn.

O inderdaad

Fijn die iemand van een SEH reageert, al is het uit een buitenland. Wat gebeurt er na melding? Nou, niet veel goeds. En je loopt bovendien het risico dat de klacht waar je voor komt niet geadresseerd wordt.

Het wordt uitgerold

https://www.maasziekenhuispantein.nl/folders/topteenonderzoekbijkinderen/787/

Al sinds de duur van het onderzoek van dr Teeuw, 2,5 jaar, wordt het top tot teen onderzoek standaard uitgevoerd in het AMC.

In meerdere ziekenhuizen is het blijkbaar al staande praktijk.

"Signalen van kindermishandeling worden vaak gemist of niet onderkend. Om die reden is het op de Spoedeisende Hulp van het Maasziekenhuis standaard om kinderen van top tot teen te onderzoeken."

Het helpt niet om kindermishandeling te voorkomen of te verhelpen. De incidentie van de vondsten is, in verhouding tot de totale onderzoeksgroep, verwaarloosbaar, bovendien treedt er een grote hoeveelheid vals positieven op. Toch wordt het uitgerold.

Niet te bevatten dit. Het houdt niet op.

Maar dan nog iets anders....

Kunnen kinderen boven een bepaalde leeftijd wel gedwongen worden zich tegen hun zin uit te kleden in het ziekenhuis?
Vanaf 16 jaar is een kind ‘medisch gezien volwassen’, dwz: mag alle medische beslissingen zelfstandig nemen. Zonder zich door volwassenen (ouders) te laten raden, hinderen enzovoorts. Tussen 12 en 16 hebben ouders al heel wat minder te zeggen: ze moeten samen tot een besluit komen.

Kunnen artsen daar doorheen fietsen, met name bij de categorie 16+?

Aagje

Precies

Mijn 16+-jarige en ook mijn 13+-jarige gaan dat niet doen, zeiden ze beiden. Maar ook ik zal geen toestemming geven. Ik ben juist die ouder die voor mijn kinderen moet opkomen. Als ik dat niet doe ben ik gebreke.
Ik vroeg het al eerder: wat gaan ze dan doen, mij met z'n vieren tegenhouden en kind alsnog kleren van het lijf rukken? Of gaan ze er zogenaamd in mee, bellen ze ondertussen VT en word ik na een half uur van kind gescheiden, waarna men alsnog zn gang gaat?

Of, word je stilletjes gemeld bij VT en komt er sowieso een zorgmelding?

En wat ik me ook afvraag: hoeveel meer meldingen zijn er dan, en hoeveel meer meldingen zijn terecht?
Er wordt in het proefschrift wel vermeld dat er meer 'gevallen' worden gevonden, meer meldingen gedaan en daarbinnen meer positieven, maar ik vraag me echt af of dat op den duur wel hard blijft. Want als je de klachten door ouders tegen VT volgt, zie je dat er vaak achteraf toch niets waar blijkt van een melding, maar dat deze wel in het systeem blijft omdat VT hardnekkig blijft vasthouden aan de eigen waarheid.
Zie nog maar eens deze link: https://www.groene.nl/artikel/als-insinuaties-feiten-worden?utm_source=De+Groene+Amsterdammer&utm_campaign=043812a11d-Wekelijks-2018-01-10&utm_medium=email&utm_term=0_853cea572a-043812a11d-71629465

Mijn dochter bv. zat altijd onder de blauwe plekken, ze was gewoon een heel ondernemend kind, meteen vanaf dat ze er was. Ik was ook een ouder die kind zelf liet ontdekken, niet gelijk met een vangnet overal onder stond (precies wat juist aan de andere kant wordt gepromoot), maar daardoor had ze veel blauwe plekken en schaaf wonden.
Maar mensen: dat hadden wij vroeger toch ook? Ik kan me nog herinneren, knokige knieën en altijd korsten op de knie. Net als het over was viel je weer, en was er weer een schaafwond. Juist heel gezond als je het mij vraagt.

Ik heb een keer gehad dat ze een luier kreeg op de speelzaal, en dat de leidster erbij stond, en mij helemaal geschokt aankeek. Dat was een bizarre ervaring. Ik voelde haar wantrouwen, en dat schokte mij weer tot in mn ziel...

Verder: SEH-arts

Je reactie geeft moed. Ik ben blij dat er artsen zijn die het allemaal wat realistischer zien.
Jongste was nog niet zo lang geleden op de Nederlandse SEH en trof daar allemaal hele fijne artsen, die idd vooral hun best deden om hem en mij op ons gemak te stellen, die hem aangekleed lieten voorzover mogelijk, en die absoluut niet bezig waren met verdenkingen (want je voelt het gewoon). En het was ook nog eens bizar druk...

Schijnveiligheid

Los van de kwestie van de lichamelijke integriteit en de privacy roept dit plan bij mij de vraag op of het volgen van procedures en protocollen nu wel zo effectief is in dit geval. Zoals al eerder gezegd: veel 'letsel' door lichamelijk geweld is niet zichtbaar of pas na een aantal dagen of weken. De ruis is gewoon enorm.

Daarnaast, en nog belangrijker vind ik, leiden dit soort standaardprocedures af van de kerntaak van de arts: vanuit zijn of haar expertise snel en doelgericht een diagnose kunnen stellen. En bij iedere patiënt vraagt dat denk ik een andere aanpak.

Services

Nu moet er op elke SEH een forensisch verpleegkundige bijkomen. Die kosten worden uiteraard doorberekend naar de premie. Naast al die OKA's in wijken en scholen en die VT-medewerkers die erop uit trekken en daarna de Kinderbescherming en het hele justitiekanaal.
Dat geld zou je inderdaad liever besteden aan voorzieningen voor kinderen en jongeren en maatschappelijke ondersteuning voor gezinnen, huizen, schuldhulpverlening, ambulante begeleiding, hulp aan de toenemende groep dakloze jongeren, weggelopen tieners, tienermoeders, speciaal onderwijs apart of bij het regulier.
Deze bodemloze put aan contraproductieve en onveilige 'beschermingswerkers' zit echte hulpverlening gewoon in de weg.

Ook tegen

Ik zie één, doorslaggevende reden om tegen het plan te zijn: het staat op gespannen voet met het grondrecht op medische zorg op onvoorwaardelijke basis.

AnneJ

Nog over lichamelijk onderzoek ivm kanker... natuurlijk is er risico op onbedoelde schade. Vreselijk als dat gebeurt. Toch neem ik voor mijzelf dat risico. Ongemak terwijl dat helemaal niet nodig is kan ook, maar dat moet dan maar. Liever 1 keer te vaak een vervelend onterecht onderzoek, dan te weinig en ontdekken dat je te lang met iets hebt rondgelopen om het nog te kunnen 'verhelpen'.

Ik zit momenteel met een gezondheids'dingetje' waarvoor ik vreselijk in dubio zit naar welke specialist ik moet. En dat heeft te maken met extra kosten. Dat vind ik veel vervelender dan een bevolkingsonderzoek, die gratis is en in mijn eigen woonplaats uitgevoerd kan worden en waar ik mógelijk een uitslag van krijg waarvoor ik verder onderzocht ga worden. Ik zit echt al dagen te twijfelen.

Over het uitkleden

Ik begrijp de bezwaren tegen het uitkleden wel hoor. Ik roep mijn 'advocaat van de duivel' dus weer terug in zijn hok. Maar wat ik wel echt een dilemma vind, is dat als er een ontdekking wordt gedaan, kind is mishandeld, of gedood, door een ouder, dat er áltijd gedoe komt richting jeugdbeschermende organisaties. Waarom wist niemand dit? Waarom heeft niemand eerder ingegrepen? Ze wisten nota bene dat daar iets mis was en nog steeds niets gedaan!

Niet mijn probleem Kaaskopje

Sterker nog, als ze daar eens zouden doorpakken ipv willekeurig andere ouders en kinderen (waar dus vooraf geen verdenking op ruste) lastig te vallen met ongevraagde en overbodige onderzoeken.
Want blijkbaar kunnen ze al niks met de gevallen die wel bekend zijn.

Ik vind dit net een beetje alsof ze kinderen willekeurig bij de ballenbak van de Ikea gaan controleren. Nee ik vind het nog erger, je komt immers niet voor je lol op de SEH en dan zit je dus echt niet te wachten op dit soort flauwekul.

Hee Ginny...

Nu je het zegt, briljant idee! Daar komen vast ook wel eens mishandelde kinderen. Even een cursusje voor de IKEA- oppassers en hoppekee!

Verkeerde ballenbak

Pak dan meteen de ballenbakken etc bij de Mac even mee. Het barst daar van de vaders die daar hun kinderen zien ihkv moeizame omgangsregelingen. Rode vlag!!

Groeten,

Temet

Misschien kunnen we dit idee nog verder uitbouwen en er subsidie voor aanvragen!

Denk breder....

Wat dachten jullie van pretparken als de Efteling, speeltuinen en bovenal: Het Zwembad!
Appeltje-eitje! VT hoeft alleen een toegangskaartje te kopen, kleine investering toch voor de goede zaak....

dames toch.

Dat is toch oude wijn in nieuwe zakken?
De peuterspeelzaal van mijn kinderen deed dit 10 jaar geleden al. Rlke blauwe plek werd "onderzoek" naar gedaan. Peuter met om iedere vinger een pleister weggebracht, voordat ik thuis was: telefoon! Of ik even kon komen praten. Na een diepgaand gesprek met de peuter waren ze tot de conclusie gekomen dat kind mishandeld werd door de vader.
Peuter had op de vraag wie dit gedaan had geantwoord: papa!
Toen ik kwam en het interview opnieuw deed vertelde peuter keurig dat hij met de kastdeur had gespeeld en vast kwam te zitten en toen had papa hem losgemaakt en pleisters geplakt.

Ook de piepjonge arts op de regionale HAP had snelle conclusies getrokken toen kind zelf vertelde dat hij van de tafel was gevallen. Mevrouw waarom mag uw kind op tafel klimmen? Nee dat mag niet maar een ruim 3 jarige peuter wil wel kijken of hij dat kan.

Ook wel eens een zwemjuf of sportcoach een blauwe plek horen bevragen dus waarom weer ern nieuw systeem optuigen?
Mishandelaars die niet gevonden willen worden worden niet gevonden, ook niet als alle kinderen bloot moeten.

Het is toch allemaal wel erg veranderd hè....

Toen ik ruim 17 jaar geleden met mijn peuter op het cb kwam, sprak de arts goedkeurend: “Ha, blauwe plekken op de beentjes, dit kind speelt lekker buiten, goed zo.....”

Tragisch hoor, dat nu zo veel gewone dingen aanleiding zijn voor wantrouwen. Geïnstitutionaliseerd wantrouwen. Wantrouwen alle kanten op: wantrouwen tegen ouders omdat ze het vast niet (vanzelf) goed doen. Wantrouwen tegen mensen die zich verzetten tegen al te veel bemoeienis van buitenaf (je hebt zeker wat te verbergen of wil je dan niet dat mishandeling wordt opgespoort en stopt).

Aagje

Aagje

Heel goed gezegd. Geïnstitutionaliseerd wantrouwen, dat was wat ik zocht sinds de start van deze draad.
Tenzij we bewijs vinden dat het niet zo is verdenken wij u van mishandeling lijkt het soms wel.

Tegenwoordig doe ik mijn zegje. In de eerste week van januari nog gedemonstreerd toen ik het niet eens was met de snelle conclusie van een SEH arts. O wat was ze overtuigd van haar gelijk en daar is ze na mijn verweer zelfs door collega's op aangesproken.

GGD lijsten?

Ik hoop dat ik de draad niet off topic gooi, maar die GGD lijsten, hoe kom je er achter of jouw school deze ook laat invullen? En wat doe je precies als je niet wilt dat je kind dit doet?

Vragen

Je kunt het op school aan de mentor vragen bijvoorbeeld.
Je kunt je kind zo goed mogelijk instrueren om niet mee te doen aan vragenlijsten over leefstijl of andere gezondheidsvragen, of vragen naar gedrag of middelengebruik.
Plak een papier voorin de agenda van je kind dat je geen toestemming geeft voor vragenlijsten van de GGD of andere instanties over de gezondheid of het gedrag van je kind. Ze kunnen je bellen voor informatie.

Valkuil: De GGD geeft meestal een folder mee waarin staat dat als je dit niet wil dat je dan kunt bellen of een papiertje invullen.

Maar voor de WGBO hebben zij jou positieve instemming nodig, niet jou veronderstelde instemming. Bovendien kom je dan vanzelf in een bestand van weigeraars. Daar zou ik niet aan meewerken.
Je kunt er natuurlijk alsnog in terecht komen maar dat doen ze dan maar zelf.

Je kunt je kind instrueren dat als het niet lukt om nee te zeggen dat ze dan zich onttrekken aan het gesprek en naar huis gaan.

Desondanks heeft mijn dochter toch een keer meegedaan. Ik had iedereen ingelicht, maar ze zijn zo dwingend en ook leerkrachten denken dan makkelijk, laat maar gaan. Het opvolgende leefstijl gesprek heb ik bij de mentor afgezegd. Ik ben er nog steeds boos over.

Want inderdaad mijn dochter heeft soms wel behoefte om eens iets te zeggen of te praten. In die tijd had ze geen goede therapeut. Maar de consequentie had kunnen zijn dat er wederoom gedoe met Jeugdbescherming kon ontstaan en daar zat ik echt niet op te wachten.

Nee h-a-t

Die vragen dat vind ik prima. Nou ja soort van. Beetje stupide vind ik het. Oudste struikelde toen ie 4 was bij het uit de auto stappen en schampte met zijn rug langs de autodeur. Waar een flinke punt aan zat. Resultaat: een diepe kras op zijn rug, van zijn nek tot zijn billen.
Zijn juf bekeek hem de dag erna eens en kwam bij mij verhaal halen. Hoe ie daar aan kwam. Ik kon alleen maar de waarheid vertellen, vraag me nog af wat ze daarmee opgeschoten is. Wat had ze dan verwacht dat ik zou zeggen? Ja dat doen wij expres, als straf??

Maar goed prima als ze het een rare wond vond en vond dat ze het even moest navragen.

Dat vind ik heel iets anders dan met een kind met pijn op SEH komen, met ik noem maar iets oorontsteking en dat dan compleet uitgekleed moet worden omdat hrt protocol dat voorschrijft vanuit inderdaad geïnstitutionaliseerd wantrouwen.
Van die vraag van de juf had mijn kind geen last, van die onzinnige onderzoeken wel.
Van de badmeester die even goed rondkijkt ook niet echt. Al schieten we daar inderdaad in door. Mijn dochter zat inderdaad ook altijd onder de blauwe plekken. Maar die had als 'voordeel' dat ze op school ook regelmatig onderuit ging, dus tja die hadden we pas echt goed kunnen afslaan zonder dat iemand daar ook maar een vraag over gesteld zou worden. Dus wat wil ik nu zeggen: het zegt toch ook helemaal niet, zo'n bont en blauw kind.

Grappig antwoord trouwens van je zoon: papa!

Wantrouwen

Tragisch hoor, dat nu zo veel gewone dingen aanleiding zijn voor wantrouwen. Geïnstitutionaliseerd wantrouwen. Wantrouwen alle kanten op: wantrouwen tegen ouders omdat ze het vast niet (vanzelf) goed doen. Wantrouwen tegen mensen die zich verzetten tegen al te veel bemoeienis van buitenaf (je hebt zeker wat te verbergen of wil je dan niet dat mishandeling wordt opgespoort en stopt). ===

Niet om nu weer dwars te doen, maar is al dat wantrouwen ook niet een kléin beetje het gevolg van al die boosheid die instanties over zich heen krijgen als ze signalen gemist of niet ernstig genoeg ingeschat hebben met allerlei vreselijks tot gevolg? Dat ze daardoor het zekere voor het onzekere maar willen nemen?