Kinderen uitkleden

Aanwezigheid van Justine Pardoen

Zal dit nog even aanvullen dat Justine Pardoen aanwezig was bij dit gesprek op radio. NPO1. Hoofdredacteur van deze site.

Absurd

En een enorme schending van de privacy van kinderen.
Wat zei Justine? Ik durf wel te voorspellen dat ze niet zo’n voorstander is.

Hysterie

Ik denk dat daar in dat ziekenhuis een groep zit die elkaar behoorlijk zit te voeren. Soort inductiepsychose.

Geheel ontkleed

Ik weet niet hoe dat wordt bedoeld maar dat hoeft heus niet poedelnaakt te betekenen volgens mij. Maar gewoon bovenkleding uit zodat de dokter goed ook eventuele andere wonden kan zien. Dat is voor volwassenen ook niet zo gek, een op de voorgrond staande pijn kan een andere overstemmen zonder dat je dat zelf weet en dan is na een ongeval geheel bekeken worden niet zo gek. Dat gebeurt bij bewusteloze patienten ook want die kunnen sowieso niets aangeven maar ook als je dat wel kunt kan het misgaan omdat je het dor de schrik en stress niet goed meer voelt. En voor kinderen is dat helemaal moeilijk om precies te weten en te voelen waar iets mis zou kunnen zijn.
Een vriendin van mij viel een tijd geleden heel ongelukkig in haar huis, fikse hoofdwond met veel bloed. Naar de SEH, veel hechtingen. Ze had wel ook wat pijn aan haar been maar die hoofdwond was heftig en daar ging alle aandacht naar uit. Verbonden en wel weer naar huis, een dag later nog meer pijn in haar been, HA zei zal wel spierpijn zijn van de val, wacht maar even af, steeds meer pijn, puntje bij paaltje een gebroken heup.
Als ze in het ZH de moeite hadden genoemen van een algeheel onderzoek en niet alleen haar hoofd dan hadden ze dat eerder ontdekt.
Dus ik zou het voor mijn kind echt niet verbieden (en voor mezelf ook niet). Is alleen maar zorgvuldig.

Hmm ja

Ik ben ooit eens met een zieke baby naar de SEH geweest waar ze helemaal werd uitgekleed. Toen ik daar bezwaar tegen maakte, het was een niet zo handige co-assistent, werd gezegd dat dat nodig was om de algehele gezondheidstoestand te kunnen beoordelen. Daar valt wat voor te zeggen. Als je met een vinger tussen de deur komt zou ik echt wel voet bij stuk houden, zeker als ik daar zelf bij ben geweest.

Ook bijzonder

Afgelopen zaterdag nog op de eerste hulp geweest met mijn 15 jarige zoon. Hij was op zijn pols gevallen bij een voetbalwedstrijd. Ik denk dat hij echt zou denken dat iemand gek was geworden als ze toen gezegd zouden hebben dat hij broek en onderbroek moest uittrekken.

Hij heeft nu alleen zijn jas uitgetrokken en zijn mouw omhoog geschoven.

NPO

https://www.nporadio1.nl/radio-eenvandaag/uitzendingen/582080-2018-01-25

1e uur vanaf minuut 07.07: met name de promovenda
Justine Pardoen: minuut

Aan die valse beschuldiging, onjuiste projectie, en de consequenties daarvan heeft mijn dochter jaren hulp ontbeerd, dat zal haar angsten geen goed gedaan hebben, en heb ik zelf een PTSS opgelopen naast de andere financiële, lichamelijke en psychische schade.

Dat zijn geen onschadelijke procedures. Alleen maar even uitkleden en checken. Als je er niets mee te maken hebt gehad kun je je er nog overheen zetten. Als je eenmaal zon toestand hebt meegemaakt dan roept het alleen nog walging op.

En dat dan met een grote mate van subjectiviteit en politieke correctheid met je eigen persoonlijke achtergrond, alsof dat gezag heeft en logisch is, beoordelen en in een deskundigenrapport zetten.

Ik weet nog dat ik haar op de tv zag met haar verhaal over blauwe plekken op weke delen, dat zou een aanwijzing zijn. Mijn dochter was net met haar managerstepje over een stoeptegel over het stuur gevlogen. Niet mijn gift. Alles onder de ribben was blauw. Ik heb dat ding meteen afgepakt en weggedaan. En een normale step gekocht.

Is dit wenselijk?

No way!

Daar zou ik echt niet in mee gaan. Algehele gezondheidstoestand... daar hoeft die onderbroek echt niet voor uit. Dus nee, ik zou niet toestaan dat mijn kind voor een simpel snijwondje compleet in z'n nakie zou moeten. Ook niet als dat in delen zou gaan. Inderdaad, absolute schending van zijn privacy.

Vraagje: heb je om als kinderarts re werken een VOG nodig? Weet iemand dit?

The next step: whole body MRI

https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2212478015300113

"Whole body MRI (WB-MRI) is mainly used in oncology and infectious disease, however, its application in the field of child abuse pediatrics has not been well studied. We present a case that illustrates the potential utility of WB-MRI using a 3 T magnet in evaluating infants with suspected child abuse."

Wat is daar eigenlijk op tegen? Volgens het onderzoek van dr Teeuw vinden ouders het desgevraagd overwegend prima dat top-teen onderzoek. Vol begrip voor de opsporing van kindermishandeling.

Justine kwam er bijna niet aan te pas in het interview.

Het gaat nog verder. Het verdienmodel is eindeloos.
De bijbehorende tunnelvisie ook.

Nog wat

Bedenk ik me nu.
Een kind van mij (toen wel al boven de 18) was betrokken bij een ongeval waarbij een andere betrokkene ernstige kwetsuren had opgelopen. Zij was hard op haar rug gevallen en had flinke pijn en schaafwonden daar maar niets echt kapot. Toen de hulpdiensten de ernstigste gewonde hadden verzorgd keken ze ook naar de anderen en zeiden tegen haar, ik zie bloed op je broek bij je knie, wat heb je daar? Had ze zelf nog niet opgemerkt, oh dat is niks, schaafwondje, rug doet pijn, knie niet. Maar we willen het zien, doe je broek maar uit. Nee wil ik niet hoeft niet. Jawel, uit die broek!
Puntje bij paaltje knie was zo kapot dat ze meteen niet meer mocht lopen en de knie onder narcose gerepareerd moest worden. Ik was blij met de doortastendheid van het medisch personeel!
Dus ja Tine als mijn kind wat breekt door een val met de fiets dan zou ik blij zijn met een top-teen onderzoek en niet alleen het lichaamsdeel met pijn bekijken. Voor mij is zoiets gewoon zorgvuldigheid ik vind het jammer dat het nu zo in de hoek van mishandeling wordt geplaatst. Daar krijg je alleen maar weerstand van terwijl het op zich juist goed is.

Privacy

Ik denk dat het niet niks is als je je helemaal moet uitkleden. Zou ik zelf ook niet prettig vinden.
Daarbij kunnen nog factoren komen als dat de ruimte wat koud kan zijn, kind schaamt zich bijvoorbeeld voor eczeemplekken o.i.d. , prop maandverband in je broek of menstruatievlek. Als je als meisje geen bh aan hebt en je shirt moet uit, lig je wel heel erg bloot. Ook kan er iets gebeurd zijn, zoals familieleden die hun handjes niet konden thuishouden. Als je dan uitgekleed wordt kan dat angst opwekken.
Daarbij kan je misschien sommige opzettelijke verwondingen constateren maar heel veel ook niet. Verbaal geweld of seksuele handelingen kan je op die manier ook niet opsporen. En een blauwe plek kan van alles zijn. Een wat zenuwachtige moeder kan al snel verdacht zijn.

Verschil medische noodzaak

Het verschil is dat als een topteen onderzoek medisch noodzakelijk is, er natuurlijk niets aan de hand is. Dat kan ik me prima voorstellen bij bv heftige fiets- of auto-ongelukken enzo Een topteen kndersoek is dan nodig om te voorkomen dat er lichamelijke kwetsuren over het hoofd worden gezien.

In dit geval is de aanleiding anders, nl kindermishandeling opsporen. Als mijn kind met een pijnlijke arm naar het ziekenhuis gaat, die veroorzaakt is door voetballen, dan is er geen enkele medische reden om een topteen onderzoek te doen.

Ik heb het gevraagd aan mijn pubers, en die doen zeker niet mee aan een topteenonderzoek als dat niet medisch gezien noodzakelijk is. Ze waren zelfs diep verontwaardigd.

Het gaat wel ver ja

Toch vraag ik me af of wat ouders willen, of bij pubers het kind wil, voor moet gaan op de bedoeling van 'iets'. Als een kind half dood in het ziekenhuis terecht komt na mishandeling komt de vraag 'waarom heeft niemand dat gezien?'. Ik speel dus even advocaat van de duivel: Vinden jullie dat van ondergeschikt belang?

Ik heb gister een pakketje ontvangen voor darmkankeronderzoek. Joepie. In de informatie wordt verteld hoeveel mensen met darmkanker ze er door vinden en dat is op zich maar een klein deel van alle onderzochte testen. Toch vindt men het de moeite om iedereen boven de 55 tot 75 te onderzoeken. Ik stel me zo voor dat men dit ook zo ziet bij dit onderwerp. Liever iedereen wat ongemak bezorgen en zo een paar mishandelingen ontdekken, dan het zo laten.

Ik zeg er even bij dat ik niet zo'n heel vast omlijnde opvatting heb. Ik kan me ook heel goed voorstellen dat mijn dochters zouden steigeren bij het verzoek 'kleren uit'.

Als dat medisch gezien niet noodzakelijk is

En dat weet je dus niet. De beoordeling van kind of ouder kan er zomaar naast zitten. Mijn kind dacht ook dat die knie niks was, deed niet echt pijn, wilde broek niet uit. Misschien ook wel net ongesteld met vlekken of een rare oude onderbroek met gaten aan. Maar door de autoritaire (ja gelukkig wel) opstelling van het medisch personeel is het toch bekeken, gelukkig maar.
Als het idd alleen maar een schaafwondje was geweest had iedereen er hier schande van geroepen... kind zei toch al dat er niks was, wilde niet maar werd gedwongen, schending van privacy, spokenjacht enzomeer.

Caro

Je vergelijkt nu appels met peren. Niemand heeft bezwaar tegen uitkleden na een ongeluk.

Ik zou alleen niet weten waarom mijn zoon vorige week op de eerste hulp zijn broek, onderbroek en sokken uit zou moeten doen na een val op zijn pols tijdens een voetbalwedstrijd.

Het uitgangspunt moet zijn kleding uit om verwondingen te vinden. Kleding uit om te bepalen of een kind misschien mishandeld wordt, is heel iets anders.

Probleem

Caro, het probleem is juist dat je voortaan niet meer kan vertrouwen op professionals. Zeggen ze dat omdat ze die knie niet vertrouwen, of omdat ze jou niet vertrouwen? Willen ze narigheid uitsluiten of het gezin juist in de narigheid storten, waarbij er opeens zaken bij komen als hoe opgeruimd je huis is (zie het verhaal van Liza).

differentiaaldiagnose

Het probleem is ook dat signalen net zo goed kindermishandeling kunnen uitsluiten als bevestigen. Bovendien wordt er bij gebrek aan een goed verhaal of een passende diagnose, alleen dus als er vragen zijn, geconcludeerd dat er sprake is van kindermishandeling.
Allerlei zaken worden opgetuigd om aan te tonen dat er sprake is van kindermishandeling, die geen bewijs zijn.

En er worden zaken jou in je schoenen gewreven die op die manier zo subjectief zijn dat je je daar ook niet tegenover kunt verdedigen.

En dan ben je zuur. Dat is geen kattepis en collateral damage waardoor je mishandelde kinderen wel ontdekt. Je vind ze ook nog eens nauwelijks? Zie de promotie van Maartje Schouten?

En als je voor hulp komt kun je op grond van profilering (vragenlijsten) en onduidelijkheid in je verhaal of medische diagnose in het ongeluk gestort worden. Want dat is het.

De overheid, instellingen pleeggezinnen hebben een nog groter risico op misbruik en geweld, en uiteraard de rest aan gebrek aan goede scholing, psychiatrische behandeling enzovoort.

En maar doorgaan. We zijn hier nog niet vanaf. Het houdt niet op.
Wat zou er nou moeten gebeuren dat het wel ophoudt?

AnneJ

En toch herhaal ik mijn vraag: is het vinden van mishandelingsgevallen door deze maatregel van ondergeschikt belang aan wat we prettig vinden? Jij hebt een vervelende ervaring, dus dat het zo kan lopen is natuurlijk akelig, maar stel nou dat een kind snakt naar ontdekking, zonder het zelf te hoeven vertellen en dat gebeurt maar niet omdat er niet verder gekeken mag worden dan de gebroken ellepijp?

Je vind ze niet Kaaskopje

En je vind ze ook nog eens niet.

Verantwoording

De cijfers voor kindermishandeling dalen niet. Kinderen van verstandelijk beperkte ouders of ernstig verslaafde ouders komen vanzelf al in beeld.
De rest zou het met wat maatschappelijke hulp prima kunnen doen ware het niet dat men binnenkomt met dwang en gebrek aan hulp.

Er zal heus weleens een kind gevonden worden met dit soort screeningsmethoden, maar een kind van mishandeling afhelpen is nog een tweede en daar mankeert het ook aan. Daar zijn ook cijfers over in hoeverre echt geweld al dan niet ophoudt.

De klassieke gevallen van kindermishandeling worden vooral ontdekt als omstanders en professionals hun verantwoordelijkheid nemen en niet als er hele committees opgetuigd worden.

Het is een leuk idee maar het werkt niet en leidt tot dwang en een inkomen voor een legioen aan halfbakken hulpverleners en justitie.

Dit snap ik niet

De klassieke gevallen van kindermishandeling worden vooral ontdekt als omstanders en professionals hun verantwoordelijkheid nemen===

Hoe professioneel is een arts op de eerste hulp in jouw ogen? En hoe wil je een professional in beeld krijgen als er geen aanleiding is om die erbij te halen?

Kaaskopje

Hoezeer ik ook vind dat mishandelde kinderen ontdekt moeten worden, dat er hulp gegeven moet worden en dat ee daarom goed opgelet moet worden, ik vind niet dat daarom de rechten van alle andere kinderen (en hun ouders) aangetast mogen worden.

Het gaat te ver om bij voorbaat alles te wantrouwen en verdacht te vinden. De meeste kinderen zijn veilig, worden niet mishandeld. Het is dus zwaar overtrokken om alle ziekte en letsel van alle kinderen in verband te brengen met potentiële mishandeling.
Prima dat na ongevallen mensen (en dus ook kinderen) goed na te kijken en daarbij mag het professionele oog van de (para)medici een grote stem hebben, zoals bij het voorbeeld van het meisje met de kapotte knie na het ongeluk. Maar lang niet alle situaties vragen daarom.

Ik moet in dit verband steeds denken aan een voorstel dat jaren geleden gelanceerd werd (weet niet of het ondertussen ook wettelijk geregeld is) om bij alle overlijdens van kinderen een autopsie verplicht te stellen km de doodsoorzaak te achterhalen. Voor kinderen die plotseling en zonder direct aanwijsbare reden overlijden, lijkt me dar reeël. Maar wat als de oorzaak duidelijk is, dan is dat toch onzinnig, lijkt mij. Je kind zal erg ziek zijn geweest en tal van behandelingen hebben ondergaan, dan willen heel veel ouders dat niet meer. Of na een auto-ongeluk.

Bottom line, het gaat te ver om alle letsel bij kinderen te zien als potentiële mishandeling. Omdat er sommige kinderen mishandeld worden. morgen niet alle situaties rond kinderen als verdacht worden bestempeld.

Aagje

Aagje

Uit cijfers blijkt dat er in Nederland 119.000 kinderen per jáár! worden mishandeld. Daarvan 30 tot 50 kinderen met dodelijke afloop. Laat het even tot je doordringen. En dit zijn de bekende gevallen. Er zijn er veel meer, die niet gemeld worden.

Als je het zo zou zien: "mijn kind mag onderzocht worden als dat helpt om ándere kinderen beter te beschermen", hoe zou je dat vinden?

De cijfers

http://www.blikopdewereld.nl/rechtspraak/familiedrama-s/kinderdoding/1782-achtergronden-kinderdoding-door-ouders

Er wordt niet systematisch en transparant bijgehouden waar het hier over gaat. Dat gekke getal van 119.000 daalt niet ondanks alle hysterische jaren met toename van het wantrouwen en toename van OTS, UHP en nu ook dwang.

Moord op kinderen blijft een incident en dat daalt ook al niet. Je hebt zelfs kans dat de wijze waarop omgegaan wordt met ouders een toename kan laten zien aan kinderdoding omdat je ouders wanhopig maakt met die taferelen die meer dan je denkt gebaseerd zijn op gebakken lucht.

Gezinnen hebben meer services nodig aan de voorkant en minder dwang en justitie aan de achterkant.
Zie de promotie van Rene Clarijs.

De cijfers zijn nu helemaal een rommeltje.

Maar ja, die illusie, dat je door ouders en kinderen te terroriseren met wantrouwen en screening, meer kinderen kunt redden, wat niet gebeurt, is blijkbaar zeer aantrekkelijk. Naief dus.

Verantwoording nemen Kaaskopje

https://www.viva.nl/lijf-en-psyche/munchhausen-by-proxy-gezond-kind-slachtoffer/

Alerte en verantwoordelijke deskundigen. Zelfs Nina Blom, die het screenen op Munchausen by Proxy, in de vorm van PCF, aanjaagt, is gered door haar kinderarts.

Een deel van de kinderen die omgebracht zijn waren onder toezicht. Wil niet zeggen dat het altijd ontbrak aan verwantwoordelijkheid, maar dan zijn ze zogenaamd opgespoord en gebeurt er nog niets.

"Dokter Vrienten bleek mijn reddende engel. Vanaf het moment dat we bij hem op consult waren, viel het hem op dat mijn moeder zich zo opdrong en telkens aanstuurde op onderzoek. Hij vertrouwde het niet, maar liet niets merken aan mijn ouders. Ondertussen spoorde hij de ziekenhuizen op waar ik onder behandeling was geweest. Uit mijn dossiers werd duidelijk dat ik slachtoffer was van Münchhausen by Proxy. Een zeer ernstige vorm van kindermishandeling waarbij de primaire verzorger, meestal de moeder, het kind opzettelijk ziek maakt. Omdat Münchhausen by Proxy lastig te bewijzen valt, duurde het even voordat dokter Vrienten daadwerkelijk kon ingrijpen. Pas toen mijn vader tijdens een consult over euthanasie begon en liet weten dat ze een hond allang hadden afgemaakt, had hij voldoende bewijs. De Officier van Justitie en Jeugdzorg werden ingeschakeld en nog diezelfde middag werd ik onder politiebegeleiding uit huis geplaatst."

En dit is dus precies de val

Mensen die hier terecht tegen protesteren wordt bijna verweten dat ze dus tegen het opsporen van kindermishandeling zijn.

Zo is het natuurlijk niet. Zoals onder andere Aagje ook al stelt: de meeste kinderen worden niet mishandeld, dus moet je dan de rechten van IEDEREEn ondergeschikt maken aan de gedachte dat je misschien wat meer mishandelde kinderen vindt als iedereen, komaan, niet zeuren, gewoon lekker bloot op de SEH komt te staan.

Ik vind het schandalig. Dit is een grove aantasting van de lichamelijke integriteit van een kind. Ik kan me nog herinneren dat er, rond de tijd dat ik op 16 jarige leeftijd zo'n onderzoek van de schoolarts kreeg, veel aandacht werd besteed aan het recht om nee te zeggen. Dat een arts niet zomaar aan je mocht zitten, je broek naar beneden trekken. Dat je schaamtegevoelens hebt, en dat die gerespecteerd moeten worden.

En Caro, dit is dus WEL en EXPLICIET om kindermishandeling op te sporen. ALLEEn daarom. Niet omdat er wellicht verborgen gebreken ergens zitten, maar omdat ze JOU en MIJ en ALLE ANDERE OUDERS verdenken van kindermishandeling. Dat is de reden! Alle ouders zijn in de optiek van de regering (en sommige blindstarende artsen) potentiële kindermishandelaars. Iedereen is verdacht.

Het is een volkomen overtrokken en misplaatste poging om het eigen gelijk te bewijzen, namelijk dat er echt zoveel mishandelde kinderen zijn de gered moeten worden. Op een andere manier komen ze niet boven water, en vergeet niet inmiddels is er een meldplicht voor iedereen die met kinderen omgaat, van de wijkagent, tot de schooljuf, tot de sportleraar, tot de therapeut, en zijn er dagelijks zowat spotjes te horen die ook de buurvrouw oproepen een duit in het zakje te doen.

Er zijn in NL ongeveer 3,4 miljoen mensen jonger dan 18 jaar. En om, als we toch maar even uitgaan van dat cijfer van 110.000, dan wordt dus de lichamelijke integriteit van al die 3,4 miljoen mensen willens en wetens genegeerd, om 110.000 gevallen (die dus maar niet gevonden worden) misschien te vinden.
Ik vind het nogal wat. Sterker nog, ik vind dat juist mishandeling. Mijn kinderen gaan dat niet doen.

En toen mijn jongste een baby was en gordelroos had hoefde hij ook niet helemaal bloot. Wat een onzin zeg. Bah, zelfs. Hoe doorgedraaid ben je dan al, als je zoiets verzint.

Bovendien, deze Rian Teeuw is recentelijk berispt door het Tuchtcollege, http://tuchtrecht.overheid.nl/zoeken/resultaat/uitspraak/2017/ECLI_NL_TGZRAMS_2017_119?zoekterm=kinderarts&dateperiodstart=02-01-2017&dateperiod=na&istekstuitspraak=False&DomeinNaam=gezondheidszorg&Pagina=2&ItemIndex=15

" 5.9 De conclusie van het voorgaande is dat verweerster onzorgvuldig is geweest ten aanzien van de totstandkoming van het verslag. Daarmee is de klacht in al zijn onderdelen gegrond.
Verweerster heeft gehandeld in strijd met de zorg die zij ingevolge art. 47 lid 1 van de Wet op de beroepen in de individuele gezondheidszorg jegens klager had behoren te betrachten.
5.10 Al het voorgaande in overweging nemende en gelet op het feit dat de klacht gegrond is bevonden, is het college van oordeel dat verweerster dient te worden berispt.
Bij het bepalen van de aard van de maatregel heeft het college in aanmerking genomen de ernst en het gewicht van de verweten gedragingen. Ook weegt mee dat verweerster ter zitting onvoldoende blijk gaf van enige reflectie op het eigen handelen. Verweerster had op grond van haar ervaring moeten weten wat het effect en de consequenties zijn van haar verslag gezien haar deskundigheid en expertstatus. Bij het opstellen van het verslag, vooral ten aanzien van de stellige conclusies, had verweerster zich er meer rekenschap van moeten geven hoe moeilijk het is om seksueel misbruik vast te stellen. Zij geeft op dit punt naar het oordeel van het college onvoldoende blijk van enige reserves. Bovendien had verweerster zich bij het schrijven van het verslag moeten realiseren in welke context haar verslaglegging gebruikt zou kunnen worden en dat het verslag ingebracht kon worden in verschillende gerechtelijke procedures."

De klacht is gegrond verklaard en ze kreeg een berisping. En nu, een paar maanden later, dus een doctorstitel gericht op dezelfde problematiek, namelijk kindermishandeling...

Hier een wat langer stuk over haar, waar ook deze uitspraak (van september 2017) in wordt aangehaald

https://jeugdzorg-darkhorse-plus.blogspot.de/2018/01/het-zelfreflecterend-vermogen-van.html?m=1-

Nee!

'Als je het zo zou zien: "mijn kind mag onderzocht worden als dat helpt om ándere kinderen beter te beschermen", hoe zou je dat vinden? '

Alles heeft een grens. Mijn 15 jarige dochter gaat niet onnodig bloot. En daar is ze zelf ook heel duidelijk over. Denk je dat ze dat niet door heeft als ze onderzocht wordt? Wat voor gevoel denk je dat dat haar geeft?

En ja ik weet het, het gevoel dat kinderen hebben die mishandeld worden is daar niet mee te vergelijken.

Maar toch: Nee!

Peter Prinsen over de prevalentiestudie van kindermishandeling

Over cijfers dus...!

http://www.njb.nl/magazines/njb-25-(2017).25477.lynkx

Over de prevalentiestudie van kindermishandeling
Peter Prinsen

Naar schatting 119 000 kinderen zijn volgens een officiële studie jaarlijks in Nederland slachtoffer van kindermishandeling. Dit komt neer op 3,4% van de totale minderjarigenpopulatie van 3,5 miljoen. Anderzijds valt uit het recente proefschrift van Maartje Schouten af te leiden dat jaarlijks naar schatting 0,05% van de minderjarigenpopulatie zou worden mishandeld. Omgerekend komt dat neer op jaarlijks 1662 slachtoffers. 119 000 tegenover 1662: een verschil van twee ordes van grootte: aanleiding voor een methodologisch onderzoek van de NPM-studie. De conclusie luidt dat de NPM-claim niet gevalideerd is en onbruikbaar is als basis voor overheidsbeleid gericht op preventie en interventie.""

Kortom, dat getal van 119.000 kan niet gevalideerd worden! En vormt toch de basis voor de heksenjacht!

Hier de link naar het hele artikel:
https://www.navigator.nl/document/id0e865189f6fb4d60a1319dc79f696da8?cpid=WKNL-LTR-Nav2&cip=hybrid

Ik heb alleen geen abonnement om de navigator, dus kan het niet helemaal lezen. Misschien neem ik wel een gratis proefabonnement hiervoor.

Peter Prinsen is een voormalig advocaat familie- en jeugdrecht.

Hij zegt nog meer interessante dingen: onder andere hier:
http://svensnijer-essays.blogspot.de/2017/08/peter-prinsen-over-jeugdzorg-deel-2.html

"Bedrieglijke wetenschap door Spinoza-laureaat

De prevalentiestudies van Van IJzendoorn vormen, met de enorme schattingen van kindermishandeling, de grote aanjager van de morele paniek. Elk nieuw ontwikkeld initiatief maakt bij het aanvragen van subsidie en bij zijn presentatie prominent melding van het fenomenale aantal van 119.000 kindslachtoffers die de raison d’être zouden vormen van hun project.

Maar wat blijkt? De NPM-onderzoeken van de gelauwerde Van IJzendoorn kloppen niet. Anders dan hij claimt heeft hij niet de prevalentie van kindermishandeling onderzocht, maar anonieme vermoedens van anonieme professionals geturfd. In wetenschappelijke termen: zijn resultaten zijn niet ‘gevalideerd’. Hij heeft zijn methode niet geijkt, hetgeen blijkt bij het nalopen van de imposante statistische vertogen. In NJB-25 (20 juni 2017) heb ik het onderzoek gepubliceerd, met de conclusie: het getal van 119.000 slachtoffers is vermoedelijk een factor 10 te hoog is, misschien zelfs een factor 100. En als het begrip ‘kindermishandeling’ terug zou worden gebracht tot zijn oorspronkelijke betekenis dan blijft er vermoedelijk nog minder over.

Het is nu afwachten hoe de reactie van de kindermishandelingslobby zal zijn op het wegvallen van hun wetenschappelijk basis. "

Het is gewoon een marketingtruc geweest: hersenspoelerij. Noem een getal gewoon heel vaak, en het vat post in de hoofden van de mensen. En dan is er geen kruid meer tegen gewassen...

Darmkankeronderzoek

https://vanmaanen.org/hans/artikelen/dk.html

"Wie meedoet, moet met andere woorden blijven letten op bloed in de ontlasting, veranderde stoelgang en, in tweede instantie, buikpijn en plotseling gewichtsverlies"

Niet om je te ontmoedigen maar er zitten nogal wat haken en ogen aan deze screening. En dan heb je nog niet eens de berichten gelezen over mensen die last kregen van lekkende darmen na een punctie waarbij de uitslag negatief bleek te zijn. Je hebt namelijk ook hier vals positieven. Je zult maar een aambei hebben even wat hogerop.

Zelf doe ik hier dan ook niet aan mee. Alleen als ik klachten heb ga ik naar de dokter. Het is dan ook verstandig om op te letten.

" Een garantie tegen darmkanker biedt het bevolkingsonderzoek niet.
Ook niet op overleven dankzij screening. Veel cijfers zijn er niet, maar het is bepaald niet zo dat mensen bij wie de tumor tijdens screening wordt ontdekt, altijd het leven kan worden gered. Bij sommige patiënten zal men toch nog te laat zijn. Of, ook niet ondenkbaar, de vooruitzichten zijn wel slecht, maar de patiënt overlijdt nog voordat de darmkanker kan toeslaan aan bijvoorbeeld longkanker, een hartaanval of een ongeluk. Zelfs bij borstkankerscreening gaat men ervan uit dat van slechts een kwart van alle vrouwen bij wie tijdens het bevolkingsonderzoek borstkanker is geconstateerd, ook werkelijk dankzij die diagnose het leven is gered. Al die problemen van 'overdiagnostiek' en 'overbehandeling' zijn nog lang niet goed uitgezocht voor darmkankerscreening, maar het wordt steeds duidelijker dat hier een van de grootste problemen bij borstkankerscreening ligt. Volgens recente berekeningen zou wel eens een op de drie bij screening gestelde diagnoses fout kunnen zijn geweest - terwijl al die vrouwen wel behandeld, geopereerd en in ieder geval vreselijk geschrokken zijn. Zoals de Gezondheidsraad het ooit uitdrukte: 'Elk bevolkingsonderzoek richt schade aan; sommige doen ook nog wat goeds.'"