Depressie en het voorkomen van een major depressie
Al een poosje sluimert er een depressie in mijn lijf die heftig probeert voet aan wal te krijgen.
In januari stak hij zijn kop op en door de sores omtrent mijn kind heb ik hem zwaar genegeerd en gewoon mijn dingen gedaan die moesten.
Of ik me nou fijn of niet fijn voelde. Het lukte redelijk maar het lijkt of mijn reserves op zijn.
De depressie die nooit weggeweest is klopt weer hardnekkig op de deur met alles er op en eraan.
(van moe zijn t/m flirten met de treinen)
Inmiddels heb ik alle trucs die ik ken toegepast om de depressie te onderdrukken of te negeren maar het lukt niet goed meer.
Als medicatie slik ik AD en kan helaas niet hoger qua dosering. dus ik vestig nu mijn hoop op ervaringsverhalen van mede depresievelingen.
Reactie
nee, nee, geen oordeel van mijn kant, dat was niet de bedoeling, alleen een laten zien dat er nog meer mogelijk is qua hulpverlening (zelfde kant van het land 
), en daarbij een zwakke poging je hoop te geven (hou vast wat je nu nog kan, dat is zoveel waard).
En nogmaals nee, vegeteren in bed, dat is ook voor mij niet weggelegd.
Ja, OO is voor mij van onschatbare waarde, dat voorkwam echter niet dat ik belangstelling verloor voor welk verhaal dan ook van de buitenwereld.
Koninginnedag is het eerste nieuws wat me geraakt heeft. Jippie, ik word weer wakker!
oprecht veel sterkte!
Depressief zijn
Het heeft vaak te maken met de omstandigheden waarin je verkeert. Kun je er iets aan doen of niet? Als je eigen mogelijkheden tekort schieten, wat dan? Je hébt niet gekozen voor een depressie. Het 'leven' overkomt je, overvalt je...
Sterkte en liefs
Dubbel
Nikus,
Ik leef met je mee, ook omdat ik weet hoe zwart het leven kan zijn. Maar jouw verhaal verbaasd me ook omdat jij hier op ool zo vaak tegen anderen getrapt hebt die het ook moeilijk hadden. Hoe zou jij je nu voelen met reacties als eigen keus, eigen schuld, zelfredzaamhied etc. Ik hoop dat je voortaan beseft hoezeer je anderen soms nodig kan hebben zonder te oordelen. Toch wens ik je oprecht sterkte, koester de mensen die er nu voor je zijn en probeer voortaan ook zonder te oordelen er voor anderen te zijn. Soms maakt het, anoniem of niet, een wereld van verschil. Dat verschil kan de goede en de slechte kant opgaan, afhankelijk van de reacties. Mede door jouw reacties sloeg bij mij een aantal jaren geleden door mijn verhaal hier te plaatsen de stoppen door. Dat heeft mij erg diep gekwetst en nogal wat gevolgen gehad waar ik nog dagelijks mee moet dealen. De enigste lijn die ik had in die duistere periode was ool.
Ik weet nog heel goed wat jouw botte reacties met mij hebben gedaan, ik haakte af en kwam verder in het drijfzand. Ik kan het nu wel relativeren, onbekend maakt onbemind, dat heb ik al zovaak zien gebeuren hier. Ik hoop dat iedereen doordrongen raakt van het feit hoe diep mensen kunnen zinken en hoe snel de weegschaal door kan slaan. Als je er niks mee kunt of wilt, reageer dan niet. Laat dat dan aan mensen over die uit ervaring weten hoe kwetsbaar je op zo"n moment bent. Ik bedoel hier eerlijk waar niks verkeerds mee, ik hoop alleen dat mensen gaan begrijpen hoe kwetsbaar je bent in zo"n zwarte periode en dat iedere reactie positief of negatief heel zwaar kan wegen. Het kan een bevestiging zijn van je duistere gedachten of een eye opener. Nikus, heel erg veel sterkte en kracht!
Nog een reactie
Nikus, ik mail je niet, gewoon omdat mij nog teveel is. Wel wil ik je vertellen dat ik gewoon bij Lentis alles vind wat ik nodig heb.
Je kan een hoop niet willen, uit angst of gebaseerd op slechte ervaringen, maar met niet willen kom je misschien niet verder.
Koud!
Ik zag met een dik fleece huispak, incl daarbij nog een fleece vest, en daarbij nog een dikke deken om me heen, tegen de verwarming, die op 30 graden stond, lekker aan de prozac !
Kou
He, ik hoor voor het eerst van die kou en depressie!!! Ik herken het zoooooooo goed. Ik had het stervens koud en durfde mede daardoor niet naar buiten. (het was winter) ik kon die kou aan mijn lijf moeilijk verdragen. Ook onder de dousche durfde/kon ik niet. Die eerste aanrakingen met water zijn ook altijd koud en ik kon het gewoon niet verdragen.
Ja!
ja, ik had het ook altijd koud! Verwarming heel heet en lagen kleding.
Maar goed, ik ben nog steeds een koukleum, dus in hoeverre het is gerelateerd weet ik eigenlijk niet 
Huisarts
Tja, een huisarts kan niet bepalen in hoeverre het zo slecht met je gaat dat niet alleen jij, maar ook je gezin er onder lijdt en of jij in staat bent om het nog langer zo vol te houden. Als jij vindt dat het best nog wel even zo kan doorgaan, zal hij/zij ook niet ingrijpen. Als jij met je vuist op tafel slaat en zegt: "En zo kan het niet langer, ik trek het niet meer en mijn gezin is daar ook de dupe van" dan zal hij/zij je verdere hulp moeten bieden en verder moeten doorverwijzen want ernstige psychische problemen horen niet tot de expertise van de meeste huisartsen. Het is echt aan jou. Ik ben twee keer van huisarts veranderd omdat ik niet het idee had dat ze mijn klachten serieus genoeg namen danwel domweg gebrek aan kennis hadden. Ik hoop echt dat het snel beter met je gaat en dat het vooral dan ook beter blijft gaan. Dat je de juiste hulp hebt om uit het dal omhoog te klimmen. Want hulp heb je nodig; je kan het niet alleen en je hoeft het ook niet alleen te doen. En met alleen ad ben je er niet. De pillen zijn een hulpmiddel, een opstapje. Meer niet. Ik wens je veel sterkte!
Nikus
Ik denk het wel, al was het maar omdat je misschien meer gespannen bent dan anders. Maar ik kreeg gelijk een andere gedachte toen ik je berichtje las, en dacht: da's niet aardig misschien om te melden, maar ik doe het toch. Namelijk: rugpijn kan vooral horen bij heel veel achter de computer zitten. En naar mijn idee doe je dat op dit moment heel veel. Toch? Dus niet onaardig maar realistisch bedoeld, en voor mij geldt het: te veel (achter de computer) zitten, betekent soms rugpijn. Groeten van Moes.
Rugpijn
als ik stress heb of niet lekker in mijn vel zit slaat dat acuut op mijn rug en heb ik rugklachten. Tijdens mijn depressie heb ik daar geen last van gehad, maar dat kwam ook omdat de depressie geen oorzaak had die van buitenaf kwam denk ik.
nikus ik merk dat je erg druk bent op het forum, ik begrijp dat als het niet goed gaat met mij wil ik ook het liefst de hele dag praten comuniceren enz.. ook over lekker luchtige dingen. Ik hoop dat je IRL ook vriendinnen hebt die je bijstaan, want een echte arm om je schouder voelt toch beter dan een virutuele.
sterkte!!
Lijkt me niet onlogisch
Ik merk niet zozeer rugpijn, maar wel dat ik onbewust spieren erg aanspan. Dus ik denk dat rugpijn ook best kan ontstaan. Grappig trouwens om te lezen dat iedereen er wer anders mee omgaat: Ik had net als Polly wel veel behoefte aan communiceren, maar alleen IRL met een heel beperkte groep naasten, verder meed ik veel sociale contacten. En computeren: totaal geen zin in, ik ben een aantal maanden nauwelijks op het forum van OO aanwezig geweest en begin dat nu weer een beetje op te pakken.
Nee hoor nikus
Je bent geen vreemde kostganger. Ik begrijp het volkomen dat je wel in een vreemde stad kunt shoppen en niet naar de buurtsuper gaat. Puckman heeft ook een tijdje alle boodschappen gedaan, de schat. Een paar maanden geleden had ik het nog niet begrepen, nu wel.
Hihi sini - nikus
het klopt meestal wel hoor. De mensen die ik van hier in real-life ken zijn erg leuk.
Leukste voorbeeld: ik ging een rondje hardlopen met Knevel. Nog nooit gezien, alleen via hier wat afgesproken.
We zagen elkaar en gingen een rondje hardlopen, na een half uur lopen bedachten we ineens dat ons eigenlijk nooit hadden voorgesteld.
En de keer dat ik Sini heb gezien vond ik haar ook heel leuk.
Running therapie
Ik werk zelf voor een GGZ-instelling en ken veel mensen die veel baat hebben bij runningtherapie.Ook bij mensen die voorheen meenden niet te kunnen hardlopen.Er zijn er natuurlijk met dermate fysieke beperkingen dat het niet gaat maar in de meeste gevallen kan het wel.Het gaat vanzelf steeds beter.
Hardlopen vergroot je zelfvertrouwen en geeft je een beter gevoel. Het helpt je"je hoofd leegmaken".Bovendien helpt het structuur aan te brengen in je leven.Werkt soms nog beter dan anti-depressiva.
Vraag eens bij een GGZ-instelling naar de mogelijkheden.Of kopieer deze link
Je kunt je evt. ook aansluiten bij een vereniging, die hebben altijd wel beginnersgroepen.Als je maar rent
Succes ! Damajo
Oeps sorry
Nu had ik zonet deze hele lange draad niet helemaal doorgelezen,alleen van de schrijver zelf en zie ik later opeens de post van Fladderbeestje. Nou ja, toch misschien in dit geval dus geen goede tip, sorry.
Nog wat
Ik denk dat als je niet goed ingesteld bent dat je dan het beste naar een psychiater kunt. Die kan namelijk beter bepalen welke medicatie het beste bij je past en je bloedspiegel goed in de gaten houden.
Veel sterkte, Damajo
Waarom nikus?
Je mag er van uitgaan dat ik hier met goede bedoelingen post.Waarom dan grijnzen?
Damajo
nikus
Ooooooooooh gelukkig! bedankt voor je reactie Ik had het verkeerd begrepen.
Ja ik ben er zo een die steeds net weer iets bedenkt als de verstuurknop al is ingedrukt.
Damajo
Sterkte nikus
Ik denk dat het een verstandige keus is. Op een gegeven moment kunnen de reacties van anderen te hard of vervelend binnen komen. Dan kun je ook niet meer goed uit de voeten met de anonimiteit, het niet kennen van de ander, het dus niet goed kunnen peilen van hoe ze het bedoelen. En als ze niet reageren kan dat je ook verontrusten...
Ben zelf ook wel eens een tijdje uitgestapt. Het is soms gewoon beter.
Sterkte !`
ik heb afgelopen dagen de draad niet gevolgd dus weet ook niet wat er allemaal gezegd is enzo maar zet hem op Nikus !
Tja ...
Dit hebben we al zo vaak gehoord. Dus vroeg of laat zal ze wel, al dan niet met andere nick, opduiken hier bij OOL.
Evengoed sterkte met alles.
Groetjes,
Wilma
Nikus
Sterkte en tot gauw,denk ik..
Bastet
Hmm
Hoi Nikus,
Dit begint een soap met duizenden afleveringen en vele tearjerkers te worden.
ik ga er bijna van gapen.
Je was al een paar maanden geleden weggegaan, en toen heeft iedereen ook al roerend afscheid genomen.
Gaan we dat nou weer herhalen?
Sorry, maar ik ga je geen virtuele hug geven. Geen warm bad, geen sterkte in je moeilijke fase.
Dat doe ik alleen maar als je dat gewoon vraagt.
Ik zeg gewoon: tot ziens. Volgens mij dekt dat prima de lading.
See you! Zofia
Nikus
zie mail
........
Ik wil net reageren met sterkte en alles erop en eraan maar ik zie dat je blijkbaar je come back al gemaakt hebt?!
