Altijd gerookt en dan longkanker

Temet

Ik heb je link nog niet gelezen, maar ik begin steeds meer te geloven dat een beetje vet op de botten eigenlijk geen paniek waard is. Voor mijn leeftijd heb ik niet eens zo'n schandelijk overgewicht als je de BMI loslaat. 10 kg zo'n beetje. Bovendien heb ik vanavond gehoord dat ik met mijn jonger-ingeschatte uiterlijk juist ook weer een paar jaar extra eraan vast mag plakken.)

Misschien een beetje gemeen gedacht van mij, maar als mensen zoals jij en ik allerlei gezondheidswetenswaardigheden als absolute waarheid verkondigen, of je bijna verontwaardigd aankijken als je hun advies niet ogenblikkelijk opvolgt, denk ik wel eens: we zullen zien wie het oudst wordt.

Kaaskopje

Mijn oma was geloof ik al 80 toen ze vertelde dat een diëtist een opmerking gemaakt had over haar gewicht. Waarop ik vroeg "en wat zei u toen? "Ik ben 80, snotneus, jij moet nog maar zien dat je het haalt?". Dat had ze niet gezegd, maar ze vond het geen gekke suggestie.

Mijn oma is overigens haar hele leven aan de stevige kant geweest zonder ooit echt dik te zijn. En vanaf dat ze in handen van de zorgverleners viel - als je op leeftijd komt, ontkom je daar niet aan - begon het gemiep over haar gewicht. Waarbij dan streefwaarden werden opgegeven die ze nog nooit in haar volwassen leven had gehad (de Hongerwinter mogelijk uitgezonderd). Tja.

Groeten,

Temet

Mager

Gemiep over gewicht ken ik dan weer helemaal niet van de keer dat mijn moeder een driedubbele kaakfractuur had, vloeibaar moest eten terwijl ze een bmi van 14,3 had. Toen ze uit het ziekenhuis ontslagen werd kreeg ze niets mee, geen adviezen, recepten of supplementen. Als zij nog een paar kilo afgevallen was, was ze dood geweest. Dus ik ben zelf aan de slag gegaan met smoothies met Nutrispul en soep op basis van pure slagroom aangevuld met caloriënpoeder. Zo mager lijkt me een stuk ongezonder dan een bmi van 27.

skik

Temet

Zodra ouderen eenmaal in de zorginstelling zitten is het snel gedaan met het overgewicht. Mijn oma ging van best wel dik naar behoorlijk slank voor haar leeftijd. Niet zo vreemd als je alleen maar afgepaste porties gekookte groente en vlees krijgt, en een piepklein stukje vlees met bouillon bij wijze van jus.

Bejaarden

Het zou mij niet verbazen als bij bejaarden enig overgewicht juist een voordeel was. Heb je een beetje reserve bij tegenslag.

Ouderen

hebben toch al vaak minder eetlust én proeven minder. Dus zet die oudjes aub, wmb toch gewoon wat lékkers voor!

tja wegbezuinigd

Heel lang geleden werkte ik als jongere in een tehuis waar ze elke dag om 15.30 uur een extra hapje kregen, een haring, een schaaltje gekruide rijst, zomers een extra toetje met fruit. Dat was vaak het laatste wat je nog even deed op de afdeling voor je naar huis ging. Als iedereen het extra hapje had gehad was het klaar.
Ik dacht toen dat het kwam omdat het een katholiek tehuis was, die waren altijd iets royaler met eten en van alles dan protestantse tehuizen.
Het was ook een andere tijd. Mensen liepen niet de hele dag te snacken, er gebeurde veel meer gezamenlijk.
Wegbezuinigd.
Ik heb nog een keer meegemaakt dat er op een afdeling in de psychiatrie 1x in de week iets extra's kwam in het weekend. Maar daar ging men er standaard vanuit dat het grootste deel van de afdeling met verlof was. Zat je op een gesloten afdeling van 20 patienten kreeg je drie haringen.
Maar een ziekenhuis of een instelling is allang geen totale verzorging meer. Minimum want hoe goedkoper hoe beter. Geen extra geld voor schoonmaak, vaak gore ziekenhuisafdelingen, en geen extra geld voor goede voeding.
Wordt je een dagje opgenomen dan krijg je de voorverpakte broodjes van AH met zoveel conserveringsmidellen dat het een half jaar houdbaar is.
Efficient en goedkoop. Dat zijn de voorwaarden.
Geen vlees meer op de botten.

Jee Skik

wat een toestand moet dat voor je geweest zijn.

topic en vragen

Ik ben een straffe roker geweest en lang. Gestopt met behulp van methode van Allen Carr. Eén van de inzichten die helpen om met roken te stoppen is het begrijpen van het mechanisme van je verslaving en hoe je brein je bedondert. Eén van de fijnste dingen van gestopt zijn was dat ik mezelf niet meer ziek of dood hoefde te roken. Want net als die longarts die Temet zo terecht opvoert, wist ik rationeel gezien heel goed dat ik mijn lichaam aan het verwoesten was. Vergis je niet, veel rokers zijn bang.
Het valt me vaak op dat personen die geen compassie hebben met verslaving, of die denken dat het simpel is zoals in "gewoon niet doen", vaak dezelfden zijn die heel gezagsgetrouw menen dat de aanbieders van de rookwaar niets fout doen. In hun ogen moeten de consumenten het gewoon laten staan en dan is het probleem opgelost. Denken ze. Dat komt omdat ze zichzelf geen vragen stellen. Vragen als in: "als iemand weet dat hij zichzelf schade toebrengt, waarom gaat hij of zij daar dan toch mee door? en wat voor mechanisme zit daarachter? Misschien is één van de weinige voordeel van vroeg doodgaan dat je dan ook al vroeg niet meer met dat soort simplismen wordt geconfronteerd. Dat iemand zegt: "ik begrijp het niet", o.k. Maar hou die vraag dan zuiver en koppel er geen "schuld" aan.

allen carr

Heeft mij ook van het roken afgeholpen. Vooral de vraag wat je uit een sigaret denkt te halen (troost, rust, pauzemomentje, stoerheid) was een eye-opener. Want al die dingen zitten er niet in, dus kun je de peuken net zo goed in je oren steken. Ik zag het helemaal voor me, twee van die rookstokjes die uit je haren steken ...

Roken en zeuren over de gevolgen

Mijn moeder is ongeveer 10 jaar geleden (weer) begonnen met roken. Ze is hartpatiënt en heeft COPD.
Ze klaagt veel over benauwdheid en gaat daarvoor vaak naar de dokter. Toen er 3 jaar geleden vanwege borstkanker een borst moest worden afgezet en de chirurg aangaf dat ze echt moest stoppen met roken omdat de wond anders misschien niet goed zou helen heeft ze dat 3 weken volgehouden en is daarna stiekum weer begonnen....tot ze door mijn zoon gesnapt werd.

Haar huis ziet blauw van de rook, mijn gezin komt er om die reden niet graag meer. Ze komt regelmatig bij ons maar stinkt altijd enorm naar rook. Heel vies vind ik dat.

Lastig vind ik het dat ze klaagt over benauwdheid en toch maar stug door blijft roken. De discussie ga ik niet meer aan (heb ik een periode wel gedaan maar dat was niet bevordelijk voor de sfeer) maar ik moet soms echt m'n tong afbijten. Ik weet het 'het is een verslaving' maar toch kan ik het moeilijk accepteren en doet het me verdriet.

zelf nooit gerookt

En mijn man ook niet. Maar wel beiden een hoop rokende familie, dus allebei ook vaak en veel 'meegerookt', in de tijd dat roken nog overal mocht.
Inmiddels is het grootste deel van de rokers gestopt of dood, en de overgeblevenen gaan netjes buiten staan met hun stinkstokje. Dat scheelt al veel.
Maar onvrijwillig krijg je dus ook al een heleboel rook binnen en dat is net zo schadelijk als zelf roken.

En over ziekenhuiseten, ik heb het zelf nog niet zo lang geleden meegemaakt. Ik was sterk vermagerd na een zware operatie (ik woog nog net 40 kilo), dus ik moest vooral eten, zeker 10 kilo aankomen. Zo mager is inderdaad niet gezond.
Ja, dat ging niet zo makkelijk want niks smaakte echt. Behalve dan die krentenbol die ze op een bepaalde dag op de broodkar bleken te hebben. Aha! Volgende dag dus weer naar gevraagd maar nee, krentenbollen zijn er jammer genoeg alleen in het weekend. Het gewone brood is in de meeste ziekenhuizen bepaald niet om over naar huis te schrijven helaas.
Avondeten, op zich prima hoor, je kon kiezen uit diverse maaltijden, à la carte zeg maar, best gevarieerd. Dat waren dan diepvriesmaaltijden die opgewarmd werden. Maar als je geen eetlust hebt is het plaatje alleen al genoeg om je het laatste restje eetlust ook te ontnemen. Laat staan als er zo'n vol bord voor je neus wordt gezet. Dus dat werd 'm ook niet, ik at er tegen heug en meug drie happen van. Mijn bezoek was er vaak wel blij mee .
Ik heb dat in het ziekenhuis ook elke keer aangekaart als er weer iemand over mijn ondergewicht begon. Dan werd er geknikt maar er werd zeer weinig mee gedaan. Er was in al die tijd 1 voedingsassistente die wat meer fantasie aan de dag legde en bv een keer aankwam met een Snickers als extraatje. Die ging er wel in . Van de rest kreeg ik rustig een bakje magere yoghurt als toetje. Terwijl volle toch heus een beter idee was (en dat was me wel aan te zien ook).
Kortom ik herken wel wat in Skiks verhaal.

Verslaving is geen vrije keuze

Heel verdrietig word ik van zoveel onbegrip als Hier in de eerste post. Roken is geen vrije keuze, het is een ernstige verslaving. Niemand kiest uit vrije wil voor longkanker.
Ik heb nooit gerookt, maar ik zal ook nooit denken laat staan zeggen dat longkanker min of neer 'eigen schuld' is. Volg Wanda de Kanter eens, een bekend longarts. Zij en haar collega Pauline Dekker stigmatiseren hun patiënten niet. Lees eens dit artikel (zie de link) met daarin een interview met deze longartsen en de reacties daaronder.
http://www.artsenauto.nl/verslaving-kent-geen-vrije-keuze/

Kans

http://www.umcutrecht.nl/nl/Ziekenhuis/Afdelingen/Cancer-Center/Over-kanker

Met risicofactoren als roken, bij een snelweg wonen, een gevaarlijk beroep met kankerverwekkende stoffen, kun je de kans vergroten op kanker.
Maar kanker ontstaat ook gewoon van nature in het lichaam.

"Er vinden elke dag miljoenen celdelingen plaats in ons lichaam. Allicht gaat er dan ook wel eens iets mis. Ook dat kan het lichaam meestal zelf herstellen. Maar helaas is dat niet altijd zo. De genen die de deling, groei en ontwikkeling van een cel regelen, kunnen fouten gaan vertonen. Als er meerdere fouten optreden in dezelfde cel, blijft die cel zich ongecontroleerd delen. Er ontstaat dan een tumor. "

Misschien heeft de ziekte niet eens met het roken te maken terwijl we die relatie honderd procent leggen. Roken, dan kanker, je kunt er op wachten. Ook een soort tunnelvisie.

annej

Nee, dat vind ik een brug te ver, het is allang wetenschappelijk bewezen dat roken de kans op kanker verhoogd. Wat niet wil zeggen dat als je niet rookt je geen kanker krijgt. Maar roken draagt niet bij aan geen kanker krijgen.
Het is lastig voor mij als geheelonthouder iets te zeggen over dat je slap bent als je niet stopt met roken of drinken. Aan de andere kant vind ik ook niet dat je slachtoffer bent van sigaret of alcohol, je bent toch zelf elke keer die peuk of glas naar je mond.
Maar een wil om te stoppen heeft ook een psychisch component die het voor sommigen erg lastig maakt, ook al weten ze dat het slecht voor hen is.