Altijd gerookt en dan longkanker

Leed

"Het leed van de zieke of de nabestaanden wordt er niet minder van. "
Boosheid als die van Jip is zeer gangbaar nabestaanden leed.

Het hoort er ook bij.

We zijn allemaal maar mensen.

carootje

Je praat net als een verslaafde

Serieus, ik heb hetzelfde probleem en ik ben al zo vaak gestopt maar eigenlijk is het gewoon een wachten tot het weer verkeerd gaat. Ik daag je uit: stop eens en kom eerlijk zeggen hier als het weer fout is gegaan, ook als dat over een jaar pas zo is.

Barvaux

Nou vooruit, dan ben ik ook verslaafd. Gelukkig heb ik een verslaving getroffen waar ikzelf en ook mijn omgeving geen last van heb/heeft en die niet slecht is voor mijn gezondheid

Ik zie de noodzaak niet ermee te stoppen dus.
Gelukkig lukt het me wel tijdig te stoppen met dingen die wel schadelijk zijn! (misschien maakt dit besef mijn begrip voor verslaafden juist wel kleiner...)

nog een keer Barvaux

Je daagt me trouwens wel uit, als ik je persoonlijk zou kennen, zou ik de uitdaging wel aangaan denk ik.
Nu niet, want ik verwacht niet dat jij dit over een paar weken nog weet, en dat is dan zo weinig bevredigend. Tegen wie moet ik dan zeggen: Zie je wel...

vreselijke ziekte

Weet je wel zeker dat het roken de longkanker veroorzaakt heeft? Het kan, maar het hoeft niet. En als het wel zo is, wil dat niet zeggen dat ze er om gevraagd heeft.

Ik moet me regelmatig laten controleren (en ik rook niet (meer), dat overigens niet de reden is voor het onderzoek) maar de spanning die de uitslag met zich meebrengt, is erg lastig. Gelukkig is het nooit raak geweest (even afkloppen) maar ik ken familieleden bij wie dat wel het geval was. Als je dat van dichtbij maakt, dat is vreselijk En dan zeg je zeker niet, zie je wel of eigen schuld dikke bult.

Mensen doen dingen zonder bij de gevolgen stil te staan. Dat doen rokers niet alleen, dat vind ik ook van de samensteller van dit berichtje. Kortzichtig en weinig sjiek.

Miriam

"Boosheid als die van Jip is zeer gangbaar nabestaanden leed"

Het zou kunnen, dat Jip praat als nabestaande en van daaruit boos is. Daar heb ik niet aan gedacht. Als dat zo is dan snap ik haar reactie beter, en is ook van mijn kant compassie op z'n plaats.

carootje

"Nu niet, want ik verwacht niet dat jij dit over een paar weken nog weet, en dat is dan zo weinig bevredigend. Tegen wie moet ik dan zeggen: Zie je wel... "

Nu zit je wel heel erg mis, ik kan je nog precies vertellen wie er op een meeting jaren geleden tegen mij zei dat het stoppen niet was gelukt waar het mij toen wel was gelukt (maar daarna ben ik nog talloze malen gestopt).

Uitdaging: samen stoppen? Wie weet doen er wel meer mee als we een 'eigen draadje' van stoppen met welke verslaving dan ook beginnen? Dan kun je daar over drie jaar nog steeds komen melden dat het niet gelukt is. Maar goed ik denk dat jij dus alleen je nagels afbijt als ze te lang zijn en dat die nagels er dus niet heel erg afgebeten uitzien?

even erg

Voor mijn schoonmoeder was het even erg haar man te verliezen (niet door roken of drank) als haar zoon (wel relateert aan drankgebruik). Het maakt echt niets uit wat de doodsoorzaak is als een geliefd persoon overlijdt.

Snap Jip wel, maar

Ik rook niet, heb ook nooit gerookt en weet niet hoe het is om zo verslaafd te zijn dat je je eigen gezondheid willens en wetens naar de knoppen helpt.

Ik ken ook iemand die na 6 bypasses nog steeds niet is gestopt met roken, want 'het is alles wat ik nog over heb'. Tja hier spreekt de verslaving denk ik dan.

Persoonlijk vind ik het erg moeilijk om begrip op te brengen voor iemand die zijn eigen gezondheid zo bewust op het spel zet. Maar dat ik het niet begrijp en ook wel veroordeel, betekent niet dat ik geen medeleven voel. Ik zou dus nooit zo'n 'zie je wel'-reactie geven als iemand kanker krijgt door het roken. Ik zou het misschien wel denken, maar nooit zeggen.

Barvaux (laatste keer ot)

Deal, we gaan het proberen! Zou jij daar dan een nieuw draadje voor willen starten? Hoeven we dit draadje nier verder te vervuilen. Ben benieuwd of er meer zijn...

Klopt, ik bijt alleen als ze voor MIJN gevoel te lang zijn, maar dat is al heel snel, dus zien ze er wel lelijk kort uit.
Maar waarschijnlijk ga ik ze met een nagelknipper ook behoorlijk kort houden, ik kan niet tegen lange nagels! (of is dat een kwestie van wennen?)

lol

ok omdat het geen gezondheidsdingetje is staat tie in ot.

Compassie

Mijn vader kreeg toen hij 60 was een acuut aneurysma waaraan hij bijna is overleden. Hij zou moeten stoppen met roken en drinken. Maar zijn gezondheid was na deze aortaruptuur zo slecht dat hij een heleboel dingen niet meer kon; hij was een schim van zichzelf. Het enige waar hij nog enigszins plezier uit haalde waren zijn sigaretje en zijn pilsje, kletsend en lachend samen met zijn vrienden in de kroeg. Vijf jaar later bleek hij longkanker te hebben. Eindstadium. Binnen twee maanden was hij dood. Hij zag er niet tegenop; het was goed zo. Want hij is nooit meer de sterke, verder oergezonde man geworden die hij was voor dat aneurysma. Wij (mijn moeder, mijn zus en ik) begrepen dat hij zijn sigaretje en pilsje niet wilde en kon opgeven. Het was zijn leven, en hij bepaalde hoe hij dat leefde. Wie zouden wij zijn om hem daarom te veroordelen? Uiteindelijk hadden we er allemaal vrede mee. Hoe afschuwelijk de (naderende) dood van een dierbare ook is.
Niemand is onfeilbaar. Met zulke kortzichtige, hardvochtige waarde-oordelen bereik je niets en help je niemand. "Laat hij die zonder zonde is, de eerste steen maar werpen". In dit soort situaties is compassie wel op zijn plaats. Met name voor de nabestaanden.

kijk eens hier

Je hebt misschien wel eens gelezen over deze twee dames, beiden longarts, die zich hardmaken tegen het roken en de tabaksindustrie. Eén van die twee dames heeft zelf gerookt, jarenlang, ook toen ze al longarts was. En ze is toch niet op haar achterhoofd gevallen.

Als het zelfs voor een longarts moeilijk blijkt om met roken te stoppen, dan is 'eigen schuld dikke bult' misschien toch een tikje te simplistisch.

Hun site: www.nederlandstopt.nu

Ik weet trouwens niet of op die site ook staat dat die ene arts rookte, maar dat heb ik in een paar artikelen over haar gelezen.

Groeten,

Temet

carootje ot

Weet je zeker dat niemand in je omgeving last heeft van jouw nagelbijten? Ik heb laatst een paar uur naast een nagel- (en/of) velletjesbijtende collega gezeten en ik heb daar heel veel last van gehad!

Tja

Ik begrijp Jip wel, of in ieder geval haar vraag: 'waarom doet iemand willens en wetens iets zo schadelijk voor de gezondheid is'. En als iemand daar het antwoord op had, dan zag de wereld er voor een heleboel mensen een stuk beter/leuker uit. Maar daar is geen antwoord op. Hoe verslavingen werken, wat er voor nodig is om dat te overwinnen... wisten we het maar.

Echter, er is niets mis met je dat afvragen. Zelfde als ik me afvraag waarom er ouders zijn die hun kinderen willens en wetens iets laten eten of drinken waarvan bekend is, dat het slecht is. Ik vind het helemaal niet grappig dat een kind (6 jaar, 9 jaar) bier of wijn wegwerkt op een verjaardagsfeestje. En het argument dat 'een beetje' of 'af en toe' heus geen kwaad kan, doet het niet voor mij. Maar er zijn ouders die het wel grappig vinden, er geen kwaad in zien, etc. Het is alleen niet aan mij om daarover te oordelen.

Een vriendin rookte, verloor haar vader aan longkanker, bleef roken, onderging onder de 40 onderzoeken want het leek erop dat ze ook longkanker had. Helaas bleek dat ook zo te zijn. Zelfs toen het duidelijk was, had ze nog moeite om te stoppen, ze begreep zelf ook werkelijk niet waarom ze niet gewoon de shag door de wc kon spoelen. Onbegrijpelijk, haar eigen woorden. Gelukkig is ze nu schoon maar wel een stuk long kwijt. En bijzonder onvergeeflijk tegen degenen om haar heen die maar blijven roken. Ze had op een of andere manier gedacht dat, wat haar overkomen is, een soort waarschuwing zou zijn, mensen zou helpen de motivatie te vinden om te stoppen. Tja, haar eigen vader zo ziek te zien, was voor haar ook geen motivatie. Hoe werkt een verslaving? Wisten we het maar!

Dus nogmaals, ik begrijp Jip's vraag wel. Er is geen antwoord op, maar het kan geen kwaad om erover na te denken. Iemand erop veroordelen, dat is iets heel anders. Je komt ook een beetje op het gebied van de transplantatie-dilemma's: mag mijn lever na mijn dood naar een alcoholist? Dat zijn vreselijk moeilijke discussies waar ongelooflijk veel ruzie van kan komen, maar er moet soms wel over nagedacht worden.

meeroken

moeilijk draadje dit.

Mijn vader is ook overleden aan longkanker, was een forse roker, maar had al eerder twee andere vormen van kanker gehad, dus was bepaald geen geluksvogel. Door zijn bijzondere ziektegeschiedenis, is hem nooit verweten dat hij rookte.

In zijn directe omgeving zijn wel alle rokers ineens gestopt, en ook blijvend. Om te stoppen is een hele sterke motivatie nodig.
(Ik heb zelf nooit gerookt, zelfs nooit een trekje genomen. Mijn verslaving zit in snoep & snaaien)

Gelukkig zijn de laatste jaren wel allerlei maatregelen genomen om het meeroken te verminderen.
Ik kan me nog de tijd herinneren dat tijdens vergaderingen op mijn werk gerookt werd, in restaurants enz enz enz. Maar daar zijn we vanaf, dat is vooruitgang.

Het is lastig, maar inderdaad: rokers die longkanker krijgen zijn bepaald niet te benijden, dus laten we ze niet veroordelen.

Dihanne

en dan?

Stel dat de patiënt ineens wel spijt heeft ... Krijgt hij dan alsnog een nieuwe long? En de alcoholist een nieuwe lever?

Yeti

Bij mijn weten is het criterium niet of een patiënt spijt heeft, een rozenhoedje heeft gebeden of een karmareparatie heeft ondergaan, maar of het medisch zinvol is om een transplantatie te doen.
En dat lijkt me een goed criterium.

toch

Snap ik het wel een klein beetje. Als ooit-roker maar gestopt en nooit meer begonnen, kan ik kan een kortdurende lichte irritatie ook niet ontkennen als mensen die 30 jaar roken opeens stomverbaasd zijn als ze longkanker of iets anders rookgerelateerds krijgen. Heb je die boodschap al die tijd niet gehoord/gezien of serieus gedacht dat jij er mee weg zou komen?
Hoewel het ook een vreselijke ziekte blijft die ik niemand toewens, ook verstokte rokers niet.

Het idee dat mensen zo beschuldigend denken

lijkt mij niet bepaald bevorderend voor de gemoedstoestand van mensen die longkanker hebben. Het was inderdaad niet handig om te beginnen met roken en daar mee door te gaan, maar het is gebeurd.

Ik heb een zus die zich een slag in de rondte fietst op haar ouwe leeftijd. Echt petje af! Maar voor hetzelfde geld, ligt ze morgen met een hartinfarct halverwege een berg. Had ze dus maar niet moeten zo fanatiek fietsen als 60 jarige?

Diezelfde zus ziet elke dag door haar werk, wat de gevolgen kunnen zijn van o.a. roken en overgewicht. In haar nabijheid voel ik me altijd een beetje bekritiseerd, ook al zegt ze niets. Ze heeft namelijk al een paar keer wél iets gezegd over het feit dat ik niet slank ben. Wéét je wel wat de gevolgen kunnen zijn van overgewicht?! Stel dat ik aan een hartinfarct bezwijk, dan weet ik nu al dat ze bij mijn kist staat met 'ik had het nog zo gezegd!' Ik rook niet, ik ben gestopt met roken en ik had daar totaal geen moeite mee, omdat ik wist waarvoor ik het deed, voor mijn nog ongeboren kind. Ik heb daarom wel eens gezegd dat ik niet snap dat mensen zoveel moeite hebben met het stoppen van roken, dat ze er hulp van pillen, pleisters en acupunctuur voor nodig hebben. Hup, beetje wilskracht hoor! Maar... als ik eerlijk ben, kan ík niet stoppen met het eten van lekkere dingen. Het idee dat ik nooit meer een koekje, taartje, krentenbroodje of snoepje aan zou mogen raken vind ik behoorlijk deprimerend. Als ik dus zeg dat ik er niets van begrijp dat mensen niet kunnen stoppen met roken, dan ben ik dus hypocriet is mijn conclusie. Ieder mens heeft érgens een zwakte. Zoetigheid is een zwakte van mij, roken van een ander.

Het gevaar van de redenatie van Jip is dat dat doorgetrokken wordt naar de vraag die eens in de zoveel tijd voorbij komt: heeft een roker net zoveel recht op zorg als een niet roker? Of: Wie geef je een donorhart: de roker of de niet-roker? Ik ben van mening dat we dat soort vragen niet moeten stellen. Zoals gezegd hebben we állemaal onze zwaktes naast onze sterke punten. Daar moeten we sociaal mee omgaan.

theekopje

Ik reageerde op jip

Voor je lichaam zorgen

Mijn man heeft een aangeboren ziekte waardoor hij lichamelijke problemen heeft die effect hebben op hoe we kunnen leven en die in de tijd langzaam toenemen. Hij zal het nooit rechtstreeks zeggen, maar hij zegt wel eens tegen mij dat hij zich soms boos kan maken als hij ziet hoe mensen die wel met een gezond lichaam zijn geboren dat lichaam zomaar afbreken, met roken bijvoorbeeld.
Ik snap dat hij dat zo voelt maar ik snap ook de argumenten die hier voorbij komen. Het is complex.

lastig

Mijn ex heeft een werkverslaving en er zijn nogal ernstige hartproblemen aan zijn kant van de familie.
Willens en wetens blijft hij zo niet nog meer uren werken en kan hij inmiddels niet meer ontspannen, strest hij gehaast door het leven om alles te doen.
Ook hij doet het zichzelf aan, kan ergens niet meer mee stoppen en vernaggelt zijn eigen lichaam en doet zijn kinderen meer dan tekort.

Het is inderdaad niet alleen roken. Het omvat veel meer en dat maakt ons allen net zo schuldig of pech hebbende, alleen op andere vlakken.

Denken jullie dat echt?

"Inderdaad, maar wat ik me serieus afvraag of mensen die het overkomt achteraf niet bij zichzelf denken: had ik maar niet gerookt?"

"ik kan een kortdurende lichte irritatie ook niet ontkennen als mensen die 30 jaar roken opeens stomverbaasd zijn als ze longkanker of iets anders rookgerelateerds krijgen."

Denken jullie echt dat rokers níét denken 'had ik maar niet gerookt' en werkelijk stomverbaasd zijn dat ze een rookgerelateerde aandoening krijgen? Dat rokers echt niets weten van de gevaren van roken en dat jullie iets doorhebben waar zij geen idee van hebben, de sufferds? Tuurlijk weten ze dat ze een risico lopen en hebben ze achteraf spijt als ze ziek worden. Maar een nicotineverslaving is vaak hardnekkiger dan gezond verstand.

skik

Kaaskopje (tikje ot)

Lees dit eens:
http://www.slate.com/articles/health_and_science/medical_examiner/2015/03/diets_do_not_work_the_thin_evidence_that_losing_weight_makes_you_healthier.html

(wel in het Engels).

Ik lees nog wel eens over dit onderwerp (heb zelf geen gewichtsproblemen trouwens) en de indruk die ik krijg is dat het eigenlijk nogal meevalt met de gezondheidsrisico's van overgewicht op zichzelf. De risico's hangen meer samen met zaken die vaak samenhangen met overgewicht: hoge bloeddruk, hoog cholesterol en hoge bloedsuikerwaarden. De term is meen ik metabool syndroom.
Wie dik is, maar een nette bloeddruk en dito bloedwaarden heeft, heeft vziw niet zoveel te vrezen. Wie dik is en regelmatig fietst en wandelt staat er iha beter voor dan een magere lat die zijn dagen bankhangend doorbrengt.

Niet dat 'men' dat weet, trouwens. In de volksmond geldt: dik = ongezond, en omgekeerd: dun= gezond. Maar dat klopt dus niet, vziw.

Leuk leesvoer over dit alles trouwens is het boekje Eet Mij van oa Asha ten Broeke.

Groeten,

Temet

Temet

"Wie dik is, maar een nette bloeddruk en dito bloedwaarden heeft, heeft vziw niet zoveel te vrezen. Wie dik is en regelmatig fietst en wandelt staat er iha beter voor dan een magere lat die zijn dagen bankhangend doorbrengt."

Volgens mij speelt de factor "geluk" of "pech" een nog grotere rol.

Meisje Klein

Klopt. Dat geldt voor dik vs dun, dat geldt voor bloeddruk etc, en het geldt voor gezondheid in het algemeen.

Het is niet eerlijk. En hoewel het goed is dat er aandacht is voor wat mensen zelf aan hun gezondheid kunnen bijdragen, is de vervelende keerzijde ervan dat nu soms wordt gedacht dat zo'n beetje alles eigen schuld dikke bult is.

groeten,

Temet

Verschrikkelijk

"Mijn mening is dat als je willens en wetens er ongezonde gewoonte op na houdt je niet moet gaan zitten janken als het dan inderdaad mis gaat."

Wat afschuwelijk en hardvochtig om zo over anderen te oordelen. Iedereen, roker of niet, die (zo jong kanker) krijgt is een pechvogel. Ik heb als kind meegemaakt dat een dierbare van 46 overleden is aan de gevolgen van roken en ben me echt rot geschrokken van deze reactie. Zo een visie op het lijden aan een ziekte als longkanker voelt aan als een totaal gebrek aan medemenselijkheid. Wat naar ook voor de achtergebleven dierbaren van deze vrouw dat ze met dit soort oordelen te maken hebben.

Jip, ik hoop oprecht dat jouw gedachten over de ellende van jouw vriendin voortkomen uit eigen moeilijkheden om met mogelijk lijden en sterfelijkheid om te gaan. Daar is wat aan te doen.

Wie zonder zonde is

Vind ik altijd wel een mooie uitdrukking voor dit soort opvattingen. Maar ook de uitdrukking 'holier than thou'
Wat betekent: " Ironically, they always have numerous faults, but never EVER admit to them."

http://www.urbandictionary.com/define.php?term=Holier-than-thou