Agorafobie

Ja ik

Ja, ik weet helemaal hoe het is. En ook hoe je er beter mee om kan gaan. Ik moet nu weg maar lees deze site even en meld je gratis aan om wat nieuwsbrieven te krijgen.
www.agorafobie.be
Succes, ik lees je later.

Ik ook!

Oh, fijn, want ik me voel me zo vreselijk. Waarom durf ik niets, waarom krijg ik van die nare gevoelens, waarom durf ik niets met dochterlief alleen te ondernemen, uit angst dat ik een 'aanval' krijg. Ik lees mee!

Tips

Ja, wat een ellende he? Wat heel belangrijk is voor mensen zoals wij is sporten. Het liefst elke dag 20 min. jezelf in het zweet werken. Durf je het huis niet uit, koop dan ook al is het duur een home trainer. En laat de koffie en alle cafeine houdende drankjes staan. Laat nl je hart sneller slaan en dan denk je weer zie je wel het begint weer. Ik heb van mijn huisarts citalopram gekregen. Dat werkt bij mij heel goed. Helaas, het is chemisch maar als je dan toch moet kiezen voor een leuk of bang leven dan is de keuze snel gemaakt. Tuurlijk kan je er voor kiezen om het met praten op te lossen. Maar bij mij werkte dat niet. Daarom vind ik die cd´s van Geert zo prettig. ff een relax uurtje. En herhaling is beter dus meerdere keren naar luisteren. En het moeilijkste van alles, toch maar beetje bij beetje de stap verder maken en te winnen van je angst. Vaak kan je gewoon terug. Behalve in het vliegtuig hahaha, maar dan neem ik wel een extra wijntje hihi.

Iets dergelijks

Ik heb jaren last gehad van mijn darmen. Iedere ochtend darmkrampen, soms zo erg dat ik de halve ochtend op de WC zat en soms zelfs flauwviel van de pijn. Helemaal binnenstebuiten gekeerd door de artsen; niets te vinden. Tja, soms is het de aard van het beestje; zei de arts toen. Oftewel; het zit tussen de oren. Ik was eerst heel kwaad op die man. Maar hij had wel gelijk. Toen ik me eenmaal had gerealiseerd dat ik alleen al buikpijn kreeg van het idee dat ik misschien wel weer buikpijn kon krijgen was ik al een eind op weg. Ik ben op yoga gegaan om me te leren ontspannen. Heerlijk. Met ademhalingsoefeningen heb ik geleerd om de spanning weg te ademen als het ware. En verder ben ik zelf begonnen om op momenten dat ik me druk begon te maken, heel bewust aan andere, leuke dingen te gaan denken. In het begin heel moeilijk, maar uiteindelijk lukte het, en was er ook resultaat.
Nu is het zo goed als over. Ik heb nog wel eens een terugval gehad, maar ook die heb ik eronder gekregen. Ik heb nu alleen nog last van mijn darmen als ik werkelijk zenuwachtig over iets ben. Dat is vervelend, maar in ieder geval een grote stap vooruit!

M@rgreet

Geen ervaring hier, gelukkig. Maar slik die Seroxat nou, dat spul is er niet voor niets. En het bijt niet.

(en als je het nou niet slikt, laat het de huisarts en de peut dan wel weten, anders denken die dat je wel slikt en het niet helpt en zo blijft iedereen aanmodderen).

Sterkte. Het wordt echt wel weer beter.

Temet

M@rgreet

Geen ervarng, maar ik wil wel even schrijven hoe rot ik dit voor je vind! Eens met Ternet, slik die medicijnen, als je je wat rustiger gaat voelen ga je misschien ook wat minder in het cirkeltje ronddraaien van 'stel dat ik... wat dan', daar voel je je nog rotter door. Sterkte meid!

Doe er wat aan

Ga een heerlijk boek lezen waar je niet achter vandaan kan komen.Je hebt echt even ontspanning nodig. Zet vrolijke muziek op als je het huishouden doet. Ga nou echt eens een keer een half uurtje met een koptelefoon en een relaxcd waar in ze je vertellen hoe je je moet ontspannen op bed liggen. Zal de eerste keren raar aanvoelen maar na een paar keer merk je het effect. Neem even de tijd voor jezelf. Ademhalings oefeningen doen. Ja, het is netjes gezegd erg vervelend. Als je niet aan die medicijnen durft te beginnen, begin dan eerst een paar dagen met een kwartje. Zijn de eventuele bijwerkingen ook wat minder en misschien helemaal niet. Doe er wat aan. Je kan je gedachten sturen met negatieve gedachtes dus waarom niet met positieve?
Succes he.

Beginnen

Seroxat is bocht heb er best veel bijwerkingen voor gehad. Heb het ooit geslikt i.v.m. een depressie. Daarnaast had ik ook paniekaanvallen (niet heel regelmatig, maar wel behoorlijk beangstigend). In het begin van het slikken van de seroxat viel het dan ook helemaal niet op dat de paniekaanvallen weg bleven.

Maar na verloop van tijd wel, en ook na het stoppen van de seroxat, inmiddels al vijf jaar geleden, heb ik nooit meer een paniekaanval gehad. Voor mij heeft het dus heel goed gewerkt. Het is wel even doorbijten, ik ben er echt 2 weken beroerd van geweest, maar daar moet je je op instellen, de bijwerkingen verdwijnen eigenlijk vrijwel geheel.

Op vakantie?

Het lijkt mij niet erg verstandig om op deze manier op vakantie te gaan. Je hebt het over "kapot geknapt" en je eet niet goed... Ik weet het niet hoor, misschien heb je een vakantie geboekt waar je zeker van weet dat het je goed gaat doen. Maar anders zou ik lekker thuisblijven. Vakantie is voor gezonde mensen al een stress-situatie, laat staan voor iemand die ziek is.
En verder ben ik het met de vorige posters eens: die medicijnen heb je niet voor niks. Gewoon innemen of anders toch de huisarts weer bellen.

Haptonoom

Nee, dat lijkt me niet zo prettig een maagdarm infectie. Ik vraag me af waarom je niet naar de haptonoom gaat vanavond. Vanwege die infectie kan ik het me voorstellen maar als je bij de psych. je eigen draaierig en gammel voelde is dit natuurlijk het moment om goed aan te geven wat je mankeert. Ik heb goede verhalen gehoord over de haptonoom. Er zijn meer mensen dan je denkt die in deze situatie zitten. Het zal mooi zijn als je het zonder medicijnen af kan. Wanneer je een keer naar de haptonoom gaat, wil je dan even vertellen wat hij allemaal doet? Ben ik wel heel nieuwsgierig naar. Misschien is het wat voor mij.
Veel sterkte maar weer.

Mijn moeder

Heeft het zolang ik me al kan heugen. Komt nooit meer buiten. Als iemand iets komt brengen, moet hij/zij het voor de deur neerzetten, en pakt ze het later snel weg.
Ze heeft in het verleden meerdere pogingen gedaan om hier vanaf te komen, maar uiteindelijk kapte ze het weer af. Ze had dan een telefonische therapeut. Medicijnen durft ze niet te nemen omdat ze bang is voor de bijwerkingen. Nu isoleert ze zichzelf, en je mag alleen op afspraak komen, die ze op de dag zelf dan weer af zal bellen.. Ik heb haar momenteel al bijna 2 jaar niet gezien. We hebben alleen telefonisch contact, en laat mijn jongste kindje met haar praten, zodat hij in ieder geval haar stem herkend. Mochten we er een keer op bezoek gaan, dan weet hij dan misschien wel dat het oma is door haar stem te herkennen. Hij heeft zijn oma in zijn 3 jaar 3 keer gezien.

Zal dus zeker je draadje volgen, ben erg benieuwd naar de tips en ervaringen van anderen.. Wellicht dat ik mijn moeder hier nog mee kan helpen.

Het erkennen van de angst voor de angst is al een enorme vooruitgang van je! Daar mag je heel trots op zijn, dit betekend een hele grote stap in de goede richting.
Sterkte! Groet, Denaja