Zoon wil vriend moeder niet meer zien
7 jaar geleden gescheiden omdat het niet meer ging. We leefden langs elkaar heen en er was veer ruzie. Ex is in ouderlijk huis blijven wonen en ik ben op de hypotheek blijven staan omdat ik het ex en kindjes gunde om in de woning te kunnen blijven wonen. Kids waren destijds 5 en 2,5 jr, nu 12 en 9. Huurwoning betrokken (10 min verderop) en co-ouderschap. Ik heb de kids in hun omgeving op school gelaten, omdat ik ze in hun vertrouwde omgeving wilde laten omdat er al zoveel zou veranderen. In afgelopen 7 jaar heeft ex meerdere malen beloofd de woning op zijn naam te krijgen maar dit verzuimt hij. Wij willen graag een huis kopen in het dorp waar de jongens hun sociale leven hebben maar dat is niet mogelijk omdat het huis nog op mijn naam staat. Ex heeft sinds 6 jaar een nieuwe relatie en ik 5 jaar waaronder 3 jaar samenwonen. Ex woont niet samen. In het begin ging het hier thuis goed. Mijn vriend doet veel met en voor de jongens. Ex maakt veel regelmatige denigrerende opmerkingen over mijn vriend tegen de kinderen en ze bespotten hem. Als ze terugkomen van mijn ex praten ze in de taal van ex en wordt mijn vriend belachelijk gemaakt. Ex bespreekt alles met de jongens, ook dat ik weg ben gegaan en papa dus alleen achterbleef en dat dit zo zielig was.
Vorig jaar net iets voor de zomervakantie was de relatie uit met ex en zijn vriendin. Dat vond ik jammer want het is een lieve vrouw. Ze ging niet meer mee op vakantie. Dit hoorde ik van mijn kinderen. Ze vonden het heel zielig voor papa dat hij alleen was en hebben 14 dagen lang elke dag met papa gebeld en geappt ( papa zei ze zo erg te missen en belde dagelijks) ze hadden zo'n medelijden. Papa moet altijd alles alleen doen en mama heeft hulp van vriend. Na die vakantie is er iets veranderd. Mijn ex geeft aan dat hij de vader is en ze niet hoeven te luisteren naar mijn vriend. Inderdaad hij is de vader niet maar ik vind wel dat als ik er bijv niet ben dat ze moeten luisteren. Andersom wordt er niet gebeld naar mij, dat wil ex niet. Afgelopen zomervakantie is het misgegaan. Ik had de kleding van hier enz meegegeven voor tijdens de vakantie zodat hij dit niet hoefde te kopen. Ik ging deze weer ophalen na de vakantie. Om een lang verhaal kort te maken: Tijdens deze avond werd mij verteld dat mijn vriend hun zou corrigeren en zou knijpen en een keer hebben geduwd. Ze wilde dat ik de relatie zou beëindigen. Ik was perplext. Thuis aangekomen belde ik samen met mijn vriend mijn ex om hierover te praten. We wilden hierover graag in gesprek. Dit hebben we gedaan met de jongens erbij. Tijdens het gesprek was er eigenlijk niks aan de hand maar werd mijn vriend wel zwart gemaakt door ex. Het knijp verhaal bleek niet zo te zijn en had jongste zoon verzonnen om mee te kunnen praten, dit was tijdens het stoeien gebeurd. Ex bleef olie op het vuur gooien omdat het met vriend en kids gewoon gezellig was. Op een gegeven moment beledigde zoon vriend en ex moedigde hem aan en complimenteerde hem en zei scherpe opmerking.
Sindsdien kan vriend niks meer goed doen, ze haten hem lijkt het wel. Ook wordt mijn vriend vaak belachelijk gemaakt. Zoon is flink aan het puberen, dat geven ze op school ook aan. Mijn vriend pikt het niet als zoon mij uitscheld en spreekt hem dan aan. Vooral als ze bij ex zijn geweest is het raak. Ex maakt denigrerende opmerkingen over vriend in bijzijn kinderen. Vorige week was er een escalatie. Zoon was heel brutaal en schold mij uit. Ik liep even naar boven. Vervolgens heeft vriend de telefoon van zoon afgepakt, waarop zoon de telefoon terug wilde pakken. Vriend heeft toen zoon in de bank gezet ( geduwd). Zoon kwam vervolgens naar boven en zegt dat vriend hem heeft geduwd en aan zijn haar heeft getrokken. Vriend ontkent dit en ik weet niet wie ik moet geloven. Ben hier wel heel erg van geschrokken. Daarna kwam vriend naar boven en hebben we gepraat. Alles ging de dagen erna gewoon goed. Vriend heeft zoon nog naar de voetbal en school gebracht, niks aan de hand totdat zoons naar vader gingen. Toen kreeg ik te horen dat zoon vriend niet meer wilde zien en terug zou komen als ik vriend het huis had uitgezet. Ex heeft het met iedereen besproken met de kinderen erbij en niemand vindt het normaal. Ex heeft geen vertrouwen meer zegt hij. Zoon scheld vriend vooralles uit en ex zegt dat dit logisch is omdat hij zo boos is op vriend. Totaal geen respect. Kids zijn nu bij vader en ik zie ze alleen tussen de middag en na schooltijd als vriend er niet is. Jongste zoon heeft op school gehuild en mist mij maar wil zijn broer en vader ook niet in de steek laten.
Ik heb de school gesproken om te vragen of ze jongens in de gaten willen houden. School heeft nog nooit iets gemerkt. Veilig Thuis ( had mijn ex afgelopen zomer al gebeld nadat hij kreeg te horen dat mijn vriend zoon geduwd zou hebben). Veilig Thuis denkt dat kinderen vriend niet accepteren omdat vader vriend niet accepteert. Vriend is zo lief doet alles voor ons en de jongens. Mijn kinderen staan op 1 en doe alles voor hun, heb het zelf te ver laten komen en had hun moeten corrigeren. Ex wil de kinderen inpalmen er is nog veel meer gebeurd wat erop wijst dat vader bang is dat de kinderen het hier leuker hebben en hij de jongens voor zich wil winnen. Ik wil alles doen om hier uit te komen en hulp te krijgen. Het is verder altijd heel fijn en gezellig hier thuis, maar een corrigerende tik oid zou ik nooit goedkeuren. Ex heeft heel veel mensen ingelicht dat de jongens niet veilig zijn hier en dat hij er geen vertrouwen meer in heeft. Ik sta nu dus te boek als de moeder die niet voor haar kinderen op komt en partij kiest voor vriend. School zegt dat ik hier niks van moet aantrekken omdat ze mij kennen als lieve en zorgzame moeder die alles voor ze over heeft.
Mijn gedachten gaan op en neer.. deze goede relatie beëindigen met vriend om mijn zoon en ex tevreden te stellen? Maar aan de andere kant is mijn zoon gewoon heel brutaal en een echte puber. Hulpverlening is ingeschakeld. Ik heb ook altijd het gevoel dat ik buitenspel wordt gezet en dat ze een echte drie eenheid zijn en dat het bij papa alleen maar lang leve de lol is. Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen. Alvast bedankt, een hele bezorgde en radeloze mama
tsjor schreef op 02-04-2023 om 11:48:
'
Je wil weten hoe je moet optreden tegen 'victim blaming'. Mijn advies zou zijn: zie jezelf niet als 'victim' maar als iemand die eigen keuzes heeft of heeft gemaakt. Ook 'passief' zijn, dus niet acteren, is een keuze. Het verhaal van Johanaatje over het scheppen van je eigen landje is heel helder en goed.
Mijns inziens loopt hier de logica mank. Het is niet omdat je een slachtoffer bent dat victim blaming voorkomt maar je wordt behandeld als een slachtoffer. Eerst zorgt ex dat TS aan het kortste eind trekt en waarbij zij, als vermijder, ontwijkt waarbij dan voor de laatste slag nog even verweten wordt dat zij slachtoffer is. In mijn idee doe je dat bij TS opnieuw.
Ik denk dat het vermijden en ontwijken juist een escalatie zijn voor het gedrag van ex.
Deze ex lijkt geen rem te hebben, en ook nog weinig moraal en geweten en dit ten koste van zijn kinderen. Er zijn mensen waarbij je altijd je grenzen aan moet blijven geven of een extern zogenaamd zwaard van Damocles boven hun hoofd hebben waardoor ze zich in houden.
Vechten om het vechten, dat lijkt zinloos maar als TS de handdoek in de ring gooit, dan kan je net zo goed uit het leven van die kinderen verdwijnen.
Voor ex zal het pas genoeg zijn als ze weg is..
IMI-x2 schreef op 02-04-2023 om 10:24:
Als je jongens thuiskomen met onware stellingen of meningen over jouw vriend, zou ik daar toch wel iets over zeggen. Geen discussie aangaan, maar ik zou wel zeggen: goh, dat herken ik absoluut niet, zo ervaar ik hem helemaal niet. Wat denken jullie zelf?
Eventueel soms nog met een toevoeging dat het toch wel bijzonder is dat papa vriend vrijwel nooit ziet en hem toch beter dan jij denkt te kennen, dat kan toch eigenlijk helemaal niet?
Dat kan je maar beter heel mild doen anders krijgen zij bij TS wat ze bij hun vader ook al krijgen.
Zelfs niet eens zeggen dat ze die teksten van hun vader hebben.
ik doe een laatste poging, want ik merk dat het inderdaad niet begrepen wordt.
'Eerst zorgt ex dat TS aan het kortste eind trekt en waarbij zij, als vermijder, ontwijkt waarbij dan voor de laatste slag nog even verweten wordt dat zij slachtoffer is.'
Juist in dat vermijden zit het jezelf als slachtoffer zien. Je bent de andere partij, die tegenwicht moet geven. En ja, dat is lastig, maar dat is wel jouw positie. Je maakt je eigen keuzes en daar sta je ook voor. Die keuzes kunnen gevolgen hebben, ook gevolgen die door andere bepaald worden en niet sporen met de gevolgen die je zelf in gedachte had. Maar het is daarna toch weer aan jou om te bedenken wat je daarmee doet.
Als je gaat schaken heb je twee partijen. Is een van de twee partijen dan slachtoffer? Je kunt niet verwachten dat de ander speelt zoals het voor jou het prettigste is.
Tsjor
tsjor schreef op 03-04-2023 om 19:02:
ik doe een laatste poging, want ik merk dat het inderdaad niet begrepen wordt.
'Eerst zorgt ex dat TS aan het kortste eind trekt en waarbij zij, als vermijder, ontwijkt waarbij dan voor de laatste slag nog even verweten wordt dat zij slachtoffer is.'
Juist in dat vermijden zit het jezelf als slachtoffer zien. Je bent de andere partij, die tegenwicht moet geven. En ja, dat is lastig, maar dat is wel jouw positie. Je maakt je eigen keuzes en daar sta je ook voor. Die keuzes kunnen gevolgen hebben, ook gevolgen die door andere bepaald worden en niet sporen met de gevolgen die je zelf in gedachte had. Maar het is daarna toch weer aan jou om te bedenken wat je daarmee doet.
Als je gaat schaken heb je twee partijen. Is een van de twee partijen dan slachtoffer? Je kunt niet verwachten dat de ander speelt zoals het voor jou het prettigste is.
Als ik je eerdere berichtjes las vroeg ik me af of de bedoeling was op de rug te rollen en over te geven.. kennelijk niet… dus wat vind jij dan dat gepaste actie zou zijn?
Temet schreef op 03-04-2023 om 12:25:
" Maar wat mentaal in het hoofd van de kinderen is geplant krijg je er niet zomaar uit. en dat is verscheurend voor de kinderen. Dus ik denk echt dat bijdragen aan het be-eindigen van het gevecht goed is ten behoeve van de kinderen."
Ik kan dit toch echt niet anders lezen dan als een betoog dat als de ene ouder de kinderen tegen de andere opstookt, die andere ouder de handdoek maar in de ring moet gooien omdat dat voor de kinderen beter is.
Mij lijkt dat het niet altijd beter is, want deze kinderen blijven bestookt worden met negatieve info over de andere ouder, plus dat ze die andere ouder soms ook helemaal niet meer te zien krijgen. Dat is precies de reden dat o.a. de Raad voor de Kinderbescherming iha toch altijd aandringt op omgang, want 'de kinderen hebben recht op onbelast contact met beide ouders [ klopt, maar dat is nog niet zo simpel verwezenlijkt], en 'de kinderen moeten zich zelf een beeld kunnen vormen van de ouder'.
Daarbij: TO geeft aan dat het toch nooit goed is. En dat kon nog best eens kloppen. Dus als zij nu alles voor zoete koek zou slikken vindt vader straks weer iets om het niet mee eens te zijn zodat het contact nog verder wordt teruggeschroefd, totdat er niks meer overblijft. Of die gang van zaken dan beter is voor de kinderen in vergelijking tot de situatie dat TO al eerder tegengas geeft, staat ernstig te bezien.
Ik ben het niet met je eens. Het gaat niet om 'de handdoek in de ring gooien' maar om over je eigen schaduw heen stappen en bedenken wat nu je eigen positie is, wat je doel is en hoe je dat het beste kunt bereiken. Ze hoeft niet iets voor goede koek te slikken. Het is gelukkig ook niet zo dat er geen contact is, de kinderen komen twee keer in de week en soms een weekend.
Wat de kinderen over haar denken kun je bestrijden door te willen dat ex iets anders gaat zeggen, maar ik zie geen manier om dat mogelijk te maken. Jij wel? Je kunt het ook bestrijden door jezelf te laten zien zoals jij wil zijn en dan de kinderen zelf hun conclusies laten trekken. Dat kan overigens wel enige jaren duren, tot na de puberteit wellicht. Wie ben jij, wat wil jij, welke keuzes maak jij? Als je daar volledig achter staat, dan is dat jouw positie, dan is dat wat je wil laten zien aan je kinderen. Het kan zijn dat jij degene bent die jarenlang bezig is met het bestrijden van je ex. Dat zou mijn keuze niet zijn. Ik zou echt daar overheen willen stappen. Niet omdat je de handdoek in de ring wil gooien, maar omdat je sterker bent.
Tsjor
'Als ik je eerdere berichtjes las vroeg ik me af of de bedoeling was op de rug te rollen en over te geven.. kennelijk niet… dus wat vind jij dan dat gepaste actie zou zijn?'
Zorgen dat alles zakelijk geregeld wordt, waarbij je echt de mogelijkheid aanvaardt dat er een regeling komt, waarbij de kinderen meer tijd bij ex doorbrengen; maar ondertussen wel een omgangsregeling op papier vastleggen. En eventueel alimentatie gewoon laten berekenen, waarbij het mogelijk is dat jij aan ex moet betalen omdat hij meer voor de kinderen zorgt. Maar dan puur op basis van een objectieve berekening, hoe ingewikkeld die in dit geval ook is. Belangrijkste reden: geen gevecht meer.
Ik denk dat het nog wel eens een tegenovergesteld effect kan hebben: ex weet dat hij TO nu kan kwetsen door de kinderen aan zich te binden, maar als jij het omkeert wordt het plotseling echt zijn verantwoordelijkheid en geen wapen meer. Dat maakt het allemaal veel minder leuk.
Tsjor
tsjor schreef op 03-04-2023 om 19:13:
[..]
Ik ben het niet met je eens. Het gaat niet om 'de handdoek in de ring gooien' maar om over je eigen schaduw heen stappen en bedenken wat nu je eigen positie is, wat je doel is en hoe je dat het beste kunt bereiken. Ze hoeft niet iets voor goede koek te slikken. Het is gelukkig ook niet zo dat er geen contact is, de kinderen komen twee keer in de week en soms een weekend.
Wat de kinderen over haar denken kun je bestrijden door te willen dat ex iets anders gaat zeggen, maar ik zie geen manier om dat mogelijk te maken. Jij wel? Je kunt het ook bestrijden door jezelf te laten zien zoals jij wil zijn en dan de kinderen zelf hun conclusies laten trekken. Dat kan overigens wel enige jaren duren, tot na de puberteit wellicht. Wie ben jij, wat wil jij, welke keuzes maak jij? Als je daar volledig achter staat, dan is dat jouw positie, dan is dat wat je wil laten zien aan je kinderen. Het kan zijn dat jij degene bent die jarenlang bezig is met het bestrijden van je ex. Dat zou mijn keuze niet zijn. Ik zou echt daar overheen willen stappen. Niet omdat je de handdoek in de ring wil gooien, maar omdat je sterker bent.
Tsjor
Vetgedrukte: dat doet TO al jaren, oa door het niet ontvangen/claimen van alimentatie, geen aanspraak te maken vwb haar deel hypotheek/overwaarde(?) zodat kinderen daar kunnen wonen, maar wat jou betreft (zoals ik het lees) zou zij daar nóg verder overheen moeten stappen of buigen?
Met ‘jezelf laten zien’ hoort ook grenzen trekken, zeker als de kinderen het pas gaan zien na hun puberteit zoals je zelf schrijft. In mijn ogen past het nóg verder buigen als oa zelf voorstellen van alimentatie betalen (zoals je eerder schreef) daar absoluut niet bij. Over hetgeen ex de kinderen bespeelt/manipuleert/brainwashed heeft TO helaas geen controle, enkel om zichzelf niet te verlagen tot hetzelfde niveau. En ja, grote kans dat dit juist een (voorlopig) negatieve uitwerking zal hebben mbt de kinderen, maar soms is het juist positiever jezelf even neer te leggen bij de onhoudbare situatie ipv te blijven strijden. Wel heel frustrerend en vooral verdrietig ook.
tsjor schreef op 03-04-2023 om 19:13:
[..]
Ik ben het niet met je eens. Het gaat niet om 'de handdoek in de ring gooien' maar om over je eigen schaduw heen stappen en bedenken wat nu je eigen positie is, wat je doel is en hoe je dat het beste kunt bereiken. Ze hoeft niet iets voor goede koek te slikken. Het is gelukkig ook niet zo dat er geen contact is, de kinderen komen twee keer in de week en soms een weekend.
Wat de kinderen over haar denken kun je bestrijden door te willen dat ex iets anders gaat zeggen, maar ik zie geen manier om dat mogelijk te maken. Jij wel? Je kunt het ook bestrijden door jezelf te laten zien zoals jij wil zijn en dan de kinderen zelf hun conclusies laten trekken. Dat kan overigens wel enige jaren duren, tot na de puberteit wellicht. Wie ben jij, wat wil jij, welke keuzes maak jij? Als je daar volledig achter staat, dan is dat jouw positie, dan is dat wat je wil laten zien aan je kinderen. Het kan zijn dat jij degene bent die jarenlang bezig is met het bestrijden van je ex. Dat zou mijn keuze niet zijn. Ik zou echt daar overheen willen stappen. Niet omdat je de handdoek in de ring wil gooien, maar omdat je sterker bent.
De ex bestrijden zou niet mijn keuze zijn. Dan kom je waarschijnlijk in een patstelling. Het convenant zou wel nagekomen moeten worden en de kinderen ont-brainwashed. Maar goed, zoveel mensen zoveel smaken en zoveel situaties, zoveel passende acties. Ts moet uitvinden wat haar het beste past.
tsjor schreef op 03-04-2023 om 19:02:
ik doe een laatste poging, want ik merk dat het inderdaad niet begrepen wordt.
'Eerst zorgt ex dat TS aan het kortste eind trekt en waarbij zij, als vermijder, ontwijkt waarbij dan voor de laatste slag nog even verweten wordt dat zij slachtoffer is.'
Juist in dat vermijden zit het jezelf als slachtoffer zien. Je bent de andere partij, die tegenwicht moet geven. En ja, dat is lastig, maar dat is wel jouw positie. Je maakt je eigen keuzes en daar sta je ook voor. Die keuzes kunnen gevolgen hebben, ook gevolgen die door andere bepaald worden en niet sporen met de gevolgen die je zelf in gedachte had. Maar het is daarna toch weer aan jou om te bedenken wat je daarmee doet.
Als je gaat schaken heb je twee partijen. Is een van de twee partijen dan slachtoffer? Je kunt niet verwachten dat de ander speelt zoals het voor jou het prettigste is.
Tsjor
Dit is geen potje schaak waarbij je beiden lol in hebt, je beiden aan de spelregels houdt en waar je met open ogen ingegaan bent, wetend dat er maar ééntje kan winnen en gefeliciteerd, volgende week weer een potje. Zij heeft helemaal niet voor een wedstrijd gekozen. Het is een onsportieve, vuile oorlog waarvan de inzet is de intimiteit en de nabijheid met haar kinderen kapot te maken. Je kunt zeggen: als je niet voor die wedstrijd kiest, speel ‘m dan niet. Maar als ze niet speelt, niet inzet op herstel van de ‘oude’ omgangsregeling, verliest ze wel degelijk iets heel essentieels en waardevols, terwijl ze reglementair niks verkeerd heeft gedaan om dat te verlies te ‘verdienen’. Je kan zeggen: als je schaakt, moet je niet piepen als de ander wint. Maar deze man schaakt niet. Hij speelt vals. Bij een schaakwedstrijd zou hij gediskwalificeerd worden en reglementair verliezen. En als hij dit wint, omdat hij bereid is zijn kinderen te beschadigen, wint hij buiten de regels. En inderdaad kan ze ex er niet van weerhouden vals te spelen, er een smerige strijd van te maken, dus ze zal zich ertoe moeten verhouden. En het zou kunnen dat het al met al, omwille van wat behouden kan blijven tussen moeder en kinderen, beter is om niet de scheidsrechter erbij te roepen maar voor een wapenstilstand te gaan waarbij je verliezen accepteert. Maar ik vind het gek om net te doen alsof dat all in the game is. Hoe sterk en wijs ze ook is, zij is en haar kinderen zijn wel degelijk slachtoffer van deze destructieve man.
'dat doet TO al jaren, oa door het niet ontvangen/claimen van alimentatie, geen aanspraak te maken vwb haar deel hypotheek/overwaarde(?) zodat kinderen daar kunnen wonen, maar wat jou betreft (zoals ik het lees) zou zij daar nóg verder overheen moeten stappen of buigen?'
Je vergist je in één relevant deel: al vanaf het begin heb ik gezegd dat ze ervoor moest gaan zorgen dat die zakelijke dingen geregeld werden. Juist die punten, dat had al lang gebeurd moeten zijn. Maar het wordt steeds op de lange baan geschoven. Dat had ik dus niet geaccepteerd, daar had mijn grens gelegen. Er ligt nu eigenlijk niets vast op papier waar ze aanspraak op kan maken. Noch als het gaat om het huis, noch alimentatie, noch omgangsregeling.
Ondertussen is de situatie verder verziekt, mijns inziens juist doordat er te weinig doorgepakt is op de formele regelingen.
Je kunt de hele zondvloed van Omnik over ex volgen, dat kan waar zijn, je hebt er alleen weinig aan om zo te denken, want het levert je geen oplossing op, alleen maar nog meer boosheid op ex. Bovendien kan het zijn dat in de optiek van ex het voor de kinderen rampzalig werd bij TO vanaf het moment dat de vriend in beeld kwam; dus dat hij, voor zijn gevoel, de kinderen juist gered heeft. Dan krijg je een discussie over de rol van de vriend, maar ook dat ga je niet winnen op inhoudelijk gebied.
Mijn analyse (maar dat zal niet in dank worden afgenomen) is dat TO juist te passief is geweest. Ik vind het verhaal over het uitschelden door een kind, wat vriend dan oppakt, wat dat betreft een duidelijk signaal. Maar juist ook hoe alles niet gaat rond de scheiding.
Dat hele gebeuren heeft een prijs.
Ik zou nu dus echt ervoor gaan dat alles formeel geregeld werd. Ik zou daarbij in gedachte hebben dat de kinderen meer bij ex zijn dan bij mij; dat de aanwezigheid van vriend een probleem is, maar dat ik daarvoor niet ga zwichten, dus dat de huidige situatie dan maar als uitgangspunt moet worden genomen. Dat geldt op de eerste plaats voor de omgangsregeling die afgesproken moet worden (twee maal daags door de week en om de week een weekend, zoiets?) en aansluitend dan ook voor de financiële regelingen rond de kinderen.
Ik houd nog steeds voor mogelijk dat hij de zorg voor de kinderen leuk vindt zolang hij daarmee zijn eigen blazoen kan oppoetsen en de populaire vader kan zijn, die dat helaas moet doen vanwege die hardhandige vriend van moeder; terwijl het waarschijnlijk niet meer zo leuk is als hij formeel echt de verantwoordelijkheid krijgt voor de kinderen, inclusief school, en zonder een tegenstribbelende ex.
Tsjor
'Zij heeft helemaal niet voor een wedstrijd gekozen.' Omnik, dit vind ik zo'n slachtoffermakende opmerking. Ik begrijp dat niet. Er is sprake van een echtscheiding en daarin zitten twee partijen die allebei hun rol daarin spelen. Het is niet één acterende partij (de man) en één passieve partij (de vrouw). I vind het naar als vrouwen steeds beschreven worden in een passieve rol.
Tsjor
tsjor schreef op 04-04-2023 om 10:33:
'Zij heeft helemaal niet voor een wedstrijd gekozen.' Omnik, dit vind ik zo'n slachtoffermakende opmerking. Ik begrijp dat niet. Er is sprake van een echtscheiding en daarin zitten twee partijen die allebei hun rol daarin spelen. Het is niet één acterende partij (de man) en één passieve partij (de vrouw). I vind het naar als vrouwen steeds beschreven worden in een passieve rol.
Stel mijn buurvrouw loopt op een voor haar onbekende af en geeft die een klap in het gezicht. Hebben ze dan allebei even veel aandeel hierin?
iets niet passief noemen omdat je het over het gedrag van een vrouw hebt, terwijl het wel zo is, is een beetje van de gekke.
Maar ik snap wat je bedoelt, dat een passieve houding is ook een keuze, ook een actie. Ondertussen heeft TO besloten dat het daarmee over is, dus laten we dan ook voorbij dit punt gaan. TS 2.0 is opgestaan.
tsjor schreef op 04-04-2023 om 10:33:
'Zij heeft helemaal niet voor een wedstrijd gekozen.' Omnik, dit vind ik zo'n slachtoffermakende opmerking. Ik begrijp dat niet. Er is sprake van een echtscheiding en daarin zitten twee partijen die allebei hun rol daarin spelen. Het is niet één acterende partij (de man) en één passieve partij (de vrouw). I vind het naar als vrouwen steeds beschreven worden in een passieve rol.
Tsjor
Dit is een valse tegenstelling. Slachtofferschap hoeft niet passief te zijn. Je kunt actieve rol spelen in een situatie waar je slachtoffer bent of bent geweest, om er zo goed mogelijk uit te komen. Maar net doen alsof slachtofferschap helemaal niet bestaat, dat je er altijd voor kunt kiezen om geen slachtoffer te zijn, dat is misleidend. Een rookgordijn dat vaak wordt opgetrokken door mensen die hun macht misbruiken en daar graag mee willen doorgaan. Het idee dat het hier om ‘een echtscheiding’ gaat, vind ik ook misleidend. Alsof wat hier gebeurt, op de een of andere manier passend of logisch is in een echtscheiding. Dat is het niet.
Omnik schreef op 04-04-2023 om 13:13:
[..]
Dit is een valse tegenstelling. Slachtofferschap hoeft niet passief te zijn. Je kunt actieve rol spelen in een situatie waar je slachtoffer bent of bent geweest, om er zo goed mogelijk uit te komen. Maar net doen alsof slachtofferschap helemaal niet bestaat, dat je er altijd voor kunt kiezen om geen slachtoffer te zijn, dat is misleidend. Een rookgordijn dat vaak wordt opgetrokken door mensen die hun macht misbruiken en daar graag mee willen doorgaan. Het idee dat het hier om ‘een echtscheiding’ gaat, vind ik ook misleidend. Alsof wat hier gebeurt, op de een of andere manier passend of logisch is in een echtscheiding. Dat is het niet.
Hiermee ben ik het ontzettend eens, mooi uitgelegd ook.
Ik vind TO ook helemaal geen slachtofferrol aannemen trouwens, sterker nog, ik denk dat juist haar ex in een giga slachtofferrol zit en dat slachtoffergedrag uitspeelt over de rug van hun kinderen.
Philou schreef op 01-04-2023 om 23:37:
[..]
Oef, ik weet niet of er één manier is. Misschien zijn er meer maar het gaat erom dat die bij je past. Je kan niet iets volhouden dat je niet ligt. Dat betekent dat je je verdiept in de gebruikte discussiestijl. Er is geen magie, er is geen maniertje. Hoe leg ik zoiets uit? Ik zal een poging wagen.
Ik denk dat je wel moet reageren maar niet dmv een gesprek of discussie. Daar zou ik van wegblijven omdat zijn discussie een valkuil is. Het is alsof ex zegt, ik heb een discussie en ik nodig iedereen die wil om deze discussie te voeren. Maar de discussie, de stelling zelf, is corrupt. Dus, de degens kruisen gebeurt op zijn voorwaarden en dan kan je alleen maar verliezen. De grond van zijn discussie berust op de aanname dat jij niet deugt. Binnen zo‘n gesprek krijg niemand ooit een podium om te verkondigen dat jij wel deugt. In die zin is er een vergelijking te trekken met de vorm die een discriminatoire discussie heeft. Zwaar overtrokken; een discussie over diversiteit binnen de kkk krijg je niet van de grond.
Stel nu dat je zijn discussie, dat eigenlijk niet meer dan een stelling is met een vraagteken er achter, dat jij niet deugt, vergelijkt met een landje waar hij zijn piketpaaltjes heeft gezet. Je moet dat landje niet betreden en als iemand dat doet, wees heel alert welke aannames er spelen. Loopt het gesprek mank zonder dat iemand het door heeft en waar?
Als je nu een eigen landje maakt met de naam waar het gesprek eigenlijk over hoort te gaan en in het gesprek steeds naar dat landje refereert. Het landje mag dus niet heten “ik deug wel”. Het kan heten dat kinderen vaders en moeders nodig hebben of.. het gaat er niet om dat je iets verzint. Het moet de eigenlijke discussie zijn waar geen verborgen aannames zijn. Daar moet je heel goed over nadenken.
Doordat je de degens niet kruist op zijn landje en het hebt over de het andere landje is een manier om de gesprek steeds een spiegel voor te houden en bij te houden waar en wanneer het mank loopt. En dat zal hem super frustreren want hij wil passief-agressieve oorlog.
Wow wat mooi gezegd, dit ga ik zeker onthouden en gebruiken. Top.