Zoon wil vriend moeder niet meer zien
7 jaar geleden gescheiden omdat het niet meer ging. We leefden langs elkaar heen en er was veer ruzie. Ex is in ouderlijk huis blijven wonen en ik ben op de hypotheek blijven staan omdat ik het ex en kindjes gunde om in de woning te kunnen blijven wonen. Kids waren destijds 5 en 2,5 jr, nu 12 en 9. Huurwoning betrokken (10 min verderop) en co-ouderschap. Ik heb de kids in hun omgeving op school gelaten, omdat ik ze in hun vertrouwde omgeving wilde laten omdat er al zoveel zou veranderen. In afgelopen 7 jaar heeft ex meerdere malen beloofd de woning op zijn naam te krijgen maar dit verzuimt hij. Wij willen graag een huis kopen in het dorp waar de jongens hun sociale leven hebben maar dat is niet mogelijk omdat het huis nog op mijn naam staat. Ex heeft sinds 6 jaar een nieuwe relatie en ik 5 jaar waaronder 3 jaar samenwonen. Ex woont niet samen. In het begin ging het hier thuis goed. Mijn vriend doet veel met en voor de jongens. Ex maakt veel regelmatige denigrerende opmerkingen over mijn vriend tegen de kinderen en ze bespotten hem. Als ze terugkomen van mijn ex praten ze in de taal van ex en wordt mijn vriend belachelijk gemaakt. Ex bespreekt alles met de jongens, ook dat ik weg ben gegaan en papa dus alleen achterbleef en dat dit zo zielig was.
Vorig jaar net iets voor de zomervakantie was de relatie uit met ex en zijn vriendin. Dat vond ik jammer want het is een lieve vrouw. Ze ging niet meer mee op vakantie. Dit hoorde ik van mijn kinderen. Ze vonden het heel zielig voor papa dat hij alleen was en hebben 14 dagen lang elke dag met papa gebeld en geappt ( papa zei ze zo erg te missen en belde dagelijks) ze hadden zo'n medelijden. Papa moet altijd alles alleen doen en mama heeft hulp van vriend. Na die vakantie is er iets veranderd. Mijn ex geeft aan dat hij de vader is en ze niet hoeven te luisteren naar mijn vriend. Inderdaad hij is de vader niet maar ik vind wel dat als ik er bijv niet ben dat ze moeten luisteren. Andersom wordt er niet gebeld naar mij, dat wil ex niet. Afgelopen zomervakantie is het misgegaan. Ik had de kleding van hier enz meegegeven voor tijdens de vakantie zodat hij dit niet hoefde te kopen. Ik ging deze weer ophalen na de vakantie. Om een lang verhaal kort te maken: Tijdens deze avond werd mij verteld dat mijn vriend hun zou corrigeren en zou knijpen en een keer hebben geduwd. Ze wilde dat ik de relatie zou beëindigen. Ik was perplext. Thuis aangekomen belde ik samen met mijn vriend mijn ex om hierover te praten. We wilden hierover graag in gesprek. Dit hebben we gedaan met de jongens erbij. Tijdens het gesprek was er eigenlijk niks aan de hand maar werd mijn vriend wel zwart gemaakt door ex. Het knijp verhaal bleek niet zo te zijn en had jongste zoon verzonnen om mee te kunnen praten, dit was tijdens het stoeien gebeurd. Ex bleef olie op het vuur gooien omdat het met vriend en kids gewoon gezellig was. Op een gegeven moment beledigde zoon vriend en ex moedigde hem aan en complimenteerde hem en zei scherpe opmerking.
Sindsdien kan vriend niks meer goed doen, ze haten hem lijkt het wel. Ook wordt mijn vriend vaak belachelijk gemaakt. Zoon is flink aan het puberen, dat geven ze op school ook aan. Mijn vriend pikt het niet als zoon mij uitscheld en spreekt hem dan aan. Vooral als ze bij ex zijn geweest is het raak. Ex maakt denigrerende opmerkingen over vriend in bijzijn kinderen. Vorige week was er een escalatie. Zoon was heel brutaal en schold mij uit. Ik liep even naar boven. Vervolgens heeft vriend de telefoon van zoon afgepakt, waarop zoon de telefoon terug wilde pakken. Vriend heeft toen zoon in de bank gezet ( geduwd). Zoon kwam vervolgens naar boven en zegt dat vriend hem heeft geduwd en aan zijn haar heeft getrokken. Vriend ontkent dit en ik weet niet wie ik moet geloven. Ben hier wel heel erg van geschrokken. Daarna kwam vriend naar boven en hebben we gepraat. Alles ging de dagen erna gewoon goed. Vriend heeft zoon nog naar de voetbal en school gebracht, niks aan de hand totdat zoons naar vader gingen. Toen kreeg ik te horen dat zoon vriend niet meer wilde zien en terug zou komen als ik vriend het huis had uitgezet. Ex heeft het met iedereen besproken met de kinderen erbij en niemand vindt het normaal. Ex heeft geen vertrouwen meer zegt hij. Zoon scheld vriend vooralles uit en ex zegt dat dit logisch is omdat hij zo boos is op vriend. Totaal geen respect. Kids zijn nu bij vader en ik zie ze alleen tussen de middag en na schooltijd als vriend er niet is. Jongste zoon heeft op school gehuild en mist mij maar wil zijn broer en vader ook niet in de steek laten.
Ik heb de school gesproken om te vragen of ze jongens in de gaten willen houden. School heeft nog nooit iets gemerkt. Veilig Thuis ( had mijn ex afgelopen zomer al gebeld nadat hij kreeg te horen dat mijn vriend zoon geduwd zou hebben). Veilig Thuis denkt dat kinderen vriend niet accepteren omdat vader vriend niet accepteert. Vriend is zo lief doet alles voor ons en de jongens. Mijn kinderen staan op 1 en doe alles voor hun, heb het zelf te ver laten komen en had hun moeten corrigeren. Ex wil de kinderen inpalmen er is nog veel meer gebeurd wat erop wijst dat vader bang is dat de kinderen het hier leuker hebben en hij de jongens voor zich wil winnen. Ik wil alles doen om hier uit te komen en hulp te krijgen. Het is verder altijd heel fijn en gezellig hier thuis, maar een corrigerende tik oid zou ik nooit goedkeuren. Ex heeft heel veel mensen ingelicht dat de jongens niet veilig zijn hier en dat hij er geen vertrouwen meer in heeft. Ik sta nu dus te boek als de moeder die niet voor haar kinderen op komt en partij kiest voor vriend. School zegt dat ik hier niks van moet aantrekken omdat ze mij kennen als lieve en zorgzame moeder die alles voor ze over heeft.
Mijn gedachten gaan op en neer.. deze goede relatie beëindigen met vriend om mijn zoon en ex tevreden te stellen? Maar aan de andere kant is mijn zoon gewoon heel brutaal en een echte puber. Hulpverlening is ingeschakeld. Ik heb ook altijd het gevoel dat ik buitenspel wordt gezet en dat ze een echte drie eenheid zijn en dat het bij papa alleen maar lang leve de lol is. Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen. Alvast bedankt, een hele bezorgde en radeloze mama
Angela1967 schreef op 26-03-2023 om 17:36:
[..]
het kan zijn dat je moet concluderen dat je teveel hebt gedaan en dat hij daar altijd op gerekend heeft / het nooit ter discussie heeft gesteld / jij niet duidelijk was dat je het deed om reden xyz / je kunt iemand niet veranderen, je kunt alleen je houding verandering etc.
Al met al: zo'n lijst met 'dat heb ik er allemaal voor over gehad en nu doet hij dit' dan denk ik: misschien moet je je juist nu veel onafhankelijker opstellen en jezelf voorhouden dat jouw motieven richting je jongens zuiver zijn. En het verdriet dat het bij je oproept niet laten merken / proberen om te buigen en je voor te houden dat jij je niet gaat verlagen tot zijn tactieken/geen verleden erbij gaat halen.
Feitelijk de vraag: hoe vind ik een nieuwe manier om met mijn jongens om te gaan zonder boos te worden, slachtoffer te voelen en strijd aan te gaan?
gr Angela
Nu lijkt het net alsof Ik altijd klakkeloos alles heb gedaan..er zijn tig app berichten en gesprekken over oa de wonin en genoeg discussies en altijd ligt alles aan mij en ben ik egoistisch. Hij had gedacht dat ik de relatie zou verbreken en nu zit hij te kijken.
Het lijkt net alsof ik nu een nieuwe maniet moet verzinnen om met de jongens op te gaan zonder boosheid, slachtoffer en strijd aan te gaan? Waar basseer je die strijd op? Als ik nu ook allemaal dingen zou gaan plannen enz dan zou ik een strijd aan gaan maar ik ben niks aan het doen, alleen machteloos aan het toekijken. Slachtoffer en boosheid? Dat laat ik zeker niet merken aan de jongens.
Mbt lijst; dat is alleen een opsomming van feiten. Hoezo zou ik hem willen veranderen? Ik zou willen dat de situatie verandert en de jongens gewoon weer terugkomen. Dat idee heb ik allang laten varen dat ik hem überhaupt zou kunnen veranderen.
Dat verhaal over het huis snap ik niet helemaal trouwens, daarmee woont hij op jouw kosten? Of hoe zit dat?
Het lijkt me duidelijk, je gaat je relatie natuurlijk niet beëindigen omdat je ex het wil. Als je een fijne relatie hebt en jij ervan overtuigd bent dat er niets wezenlijk mis is met je vriend, ga je je relatie niet beëindigen. Punt.
Maar er zijn (tijdelijke) tussenoplossingen te bedenken, waardoor je kinderen minder of niet met je vriend geconfronteerd worden als ze bij je zijn. Je vriend kan bv. een dag of een weekend naar familie gaan, op stap gaan met vrienden, of alleen iets doen voor zijn sport of hobby. Dat valt best te regelen, toch? Als het vertrouwen van vooral je oudste dan weer wat gegroeid is, kan je vriend misschien af en toe zijn neus weer laten zien. Ik neem aan dat je vriend ook wil dat jij je kinderen weer meer kunt zien, en dat hij best bereid is mee te werken aan zo'n oplossing.
Prillewits schreef op 26-03-2023 om 18:42:
Dat verhaal over het huis snap ik niet helemaal trouwens, daarmee woont hij op jouw kosten? Of hoe zit dat?
HIij is na de scheiding in de koopwoning blijven wonen en zou het huis op zijn naam zetten, dit staat in het convenant. Top op heden staat het huis nog op mijn naam en ben ik nog steeds 50 procent eigenaar en sta ik nog op de hypotheekakte met als gevolg dat ik niks kan kopen.
Johannaatje schreef op 26-03-2023 om 18:13:
[..]
Hoe moet ik hem uit het conflict halen? Als ik hem de deur wijs dan is het conflict er idd niet meer. Hij woont hier. Ik betrek hem er zeker niet bij, want op de momenten dat ik de jongens zie is hij er niet maar kan ik verwachten van mijn vriend dat hij dan maar ergens anders gaat wonen want andets krijgen we dit niet opgelost.
Ik weet ook niet hoe je dat opgelost krijgt maar bedenk wel dat de partner-van niet de keuze is van jouw kinderen. Daarmee bedoel ik niet dat je hem de deur moet wijzen maar wel dat je hem niet moet betrekken bij het contact met jouw kinderen. Dus hij gaat ook niet mee naar een gesprek dat tussen jou, ex en jullie kinderen is. Hij hoort geen factor te zijn dus maak hem ook niet tot een factor.
Johannaatje schreef op 26-03-2023 om 18:19:
[..]
Dat is idd het lastige. Die zin mbt kiezen heb ik besproken met een hulpverlener en zij gaf aan dat ik dit het beste zo kon vertellen want als ik zou zeggen ik kies voor jullie dan lieg ik, want ik zet vriend niet de deur uit. Ik moet van vader en kinderen kiezen maar dat ga ik niet doen. Het is namelijk logisch dat zij mijn nummer 1 zijn en dat weten ze ook.
Ik laat me alleen niet meer chanteren of manipuleren. 5 jaar een relatie het ging altijd goed, totdat vaders relatie uit ging en hij is begonnen. De hulpverleners hebben mij ten zeerste afgeraden om de relatie te verbreken aangezien er dan de volgende keer weer iets anders is..
De keuze voor je kinderen draait niet om het uitmaken. Dat maken je kinderen (onder invloed misschien van ex) er van. Kiezen staat los van iemand de deur wijzen. Maar misschien hebben jouw kinderen niet echt het gevoel thuis bij hun moeder te zijn maar op bezoek?
IMI-x2 schreef op 26-03-2023 om 18:51:
Het lijkt me duidelijk, je gaat je relatie natuurlijk niet beëindigen omdat je ex het wil. Als je een fijne relatie hebt en jij ervan overtuigd bent dat er niets wezenlijk mis is met je vriend, ga je je relatie niet beëindigen. Punt.
Maar er zijn (tijdelijke) tussenoplossingen te bedenken, waardoor je kinderen minder of niet met je vriend geconfronteerd worden als ze bij je zijn. Je vriend kan een dag of een weekend naar familie gaan, op stap gaan met vrienden, of alleen iets doen voor zijn sport of hobby. Dat valt best te regelen, toch? Als het vertrouwen van vooral je oudste dan weer wat gegroeid is, kan je vriend misschien af en toe zijn neus weer laten zien. Ik neem aan dat je vriend ook wil dat jij je kinderen weer meer kunt zien, en dat hij best bereid is mee te werken aan zo'n oplossing.
Zeker en dat doen we al ruim 10 weken op bijv woensdagmiddagen, weekenden hebben ze bijna nooit tijd ivm sport en uitjes. Vader haalt ze dan woensdagmiddag op voordat vriend thuis komt. Ze willen hem absoluut niet zien want het gaat om het principe geeft zoon aan, ze hebben hem 1 kans gegeven en die heeft hij verpest. Vriend werkt zeker mee, maar hoe moet het vertrouwen terugkomen als de jongens hem absoluut niet willen zien omdat hij niet weggaat. Ze hebben 10 weken geleden gezegd dat ze pas terugkomen als vriend weg is en daar houdt hij zich aan.
Philou schreef op 26-03-2023 om 18:58:
[..]
Ik weet ook niet hoe je dat opgelost krijgt maar bedenk wel dat de partner-van niet de keuze is van jouw kinderen. Daarmee bedoel ik niet dat je hem de deur moet wijzen maar wel dat je hem niet moet betrekken bij het contact met jouw kinderen. Dus hij gaat ook niet mee naar een gesprek dat tussen jou, ex en jullie kinderen is. Hij hoort geen factor te zijn dus maak hem ook niet tot een factor.
Huh het ging toch om wat vriend zou doen en ex wilde dat met hem bespreken op advies van VT. Zeker begrijp ik dat vriend niet de keuze is van de kinderen maar het ging vijf jaar super goed.. Hoe kan hij nou geen factor zijn als het gaat om wat vriend 'gedaan' zou hebben?
Philou schreef op 26-03-2023 om 19:01:
[..]
De keuze voor je kinderen draait niet om het uitmaken. Dat maken je kinderen (onder invloed misschien van ex) er van. Kiezen staat los van iemand de deur wijzen. Maar misschien hebben jouw kinderen niet echt het gevoel thuis bij hun moeder te zijn maar op bezoek?
Tuurlijk hebben kinderen op dit moment dat gevoel als ze hier al 10 weken niet slapen.. Ze hadden het hier altijd super naar het zin en waren hier zelfs vaker als bij vader. Ik blijf me verdedigen en ga dit niet meer doen. Het lijkt wel of mijn verhaal in twijfel word getrokken of is dat een aanname van mij? Wat de hulpverleners en ik denken is dat vader bang is dat als wij een woning kopen in het dorp bij de school en sport, hier ong 8 km verderop dat de jongens dan nog vaker bij mij zijn. Vader van kinderen weet dit omdat ik voor de zoveelste keer heb gevraagd om het huis te regelen omdat wij dan een huis in betreffend dorp gaan kopen. Dat zou een reden kunnen zijn dat hij het huis niet regelt en nu angstvallig met een wedstrijd bezig is.
Hij is wel altijd heel erg bang dat de jongens liever hier zijn. Hij vraagt ze te kiezen tussen de twee huizen, vakanties ed. Dat hoor ik van de jongens.
Johannaatje schreef op 26-03-2023 om 19:03:
[..]
Zeker en dat doen we al ruim 10 weken op bijv woensdagmiddagen, weekenden hebben ze bijna nooit tijd ivm sport en uitjes. Vader haalt ze dan woensdagmiddag op voordat vriend thuis komt. Ze willen hem absoluut niet zien want het gaat om het principe geeft zoon aan, ze hebben hem 1 kans gegeven en die heeft hij verpest. Vriend werkt zeker mee, maar hoe moet het vertrouwen terugkomen als de jongens hem absoluut niet willen zien omdat hij niet weggaat. Ze hebben 10 weken geleden gezegd dat ze pas terugkomen als vriend weg is en daar houdt hij zich aan.
Fijn dat jullie dat al doen. Ik vind het persoonlijk wel vreemd dat je oudste blijkbaar zoveel macht heeft. Was dat altijd al zo? Denk je dat hij meent wat hij zegt, of dat hij zijn vader napraat? En wat als je jongste in zijn eentje een paar dagen bij jou wil blijven?
Johannaatje schreef op 26-03-2023 om 18:27:
[..]
Ik denk idd doordat het komt dat de oudste aan het puberen is en zich niks laat zeggen en vooral niet door vriend..Ik begrijp dat, maar er zijn ook momenten dat hij er wel iets van zegt omdat hij hier ook woont en ik bijvoorbeeld boven ben. Mag een leraar de kinderen dan ook niet aanspreken als ze vloeken, schelden of niet luisteren?
Hier kunnen we hele discussies over gaan voeren en het is misschien niet goed gegaan en vriend had niks moeten zeggen, maar we zijn allemaal mensen en af en toe maken we fouten. Ik ben zeker niet afhankelijk van vriend, maar ik ga deze goede relatie niet beëindigen. Want was als vriend weg is? Gaat het dan opeens wel goed met vader? Stookt hij ze dan niet meer op? Wat als ze het dan toch leuket vinden bij papa omdat daar alles mag en kan en ze de hele dagen worden geentertaind?Wat is dan het volgende?
Ik snap je gevoel hierin maar het vergelijken met luisteren naar de leerkracht is een totaal andere situatie. Maar er is meer gebeurd dan alleen aanspreken. Als je zoon jou uitscheldt en jij loopt naar boven en vervolgens gaat je vriend zoon aanspreken, telefoon afpakken en hem in de bank duwen, dan is dat natuurlijk wel een flinke escalatie wat niet hoort te gebeuren. Dit was een situatie tussen jou en je zoon. Je schreef in je openingspost dat het lijkt dat je zoons hem haten. Of dat haten enkel en alleen komt door opstoken van vader of dat de incidenten daar ook aan bijgedragen hebben weet je niet. Pubergedrag speelt wellicht ook mee. Maar puberteit is ook niet ineens weg. Je wilt neem ik aan ook voorkomen dat het weer escaleerd tussen je zoon en je vriend. Pubers kunnen zich ook vreselijk gedragen maar gaan lopen duwen is dan ook niet goed natuurlijk.
De relatie verbreken zou ik ook zeker niet doen maar ik kan me wel voorstellen dat als je vriend bij je blijft wonen de kans kleiner is dat je weer terug kunt naar de oude omgangsregeling. Het ging 5 jaar goed maar nu klikt het niet meer. Dus vandaar uit kijken hoe het op te lossen is; misschien een andere omgangsregeling, kinderen bij jou op momenten dat je vriend er niet is? LAT relatie met vriend zodat hij er niet is op de momenten dat je zoons bij jou zijn. Misschien geeft dit je zoons meer het gevoel bij jou op nr 1 te staan?
IMI-x2 schreef op 26-03-2023 om 19:27:
[..]
Fijn dat jullie dat al doen. Ik vind het persoonlijk wel vreemd dat je oudste blijkbaar zoveel macht heeft. Was dat altijd al zo? Denk je dat hij meent wat hij zegt, of dat hij zijn vader napraat? En wat als je jongste in zijn eentje een paar dagen bij jou wil blijven?
Dat is ook vreemd. Maar juist daaruit rijst het vermoeden op van coercive control, wat hulpverleners dus ook uitspreken. Niet met die term maar wel in effect. Want natuurlijk hoort een oudste zoon niet zoveel macht te hebben en juist een nuchtere, gezonde vader zou dat temperen en in balans brengen. Maar in plaats daarvan bekrachtigt hij de destructieve dominantie van zijn zoon over zijn moeder en over zijn jongere broer.
Het lijkt erop dat vader al die gedachtengangen en gevoelens die gekrenkte pubers kunnen hebben over hun moeder en stiefvader zelf opwekt en/of tot een wapen maakt, in plaats van ze een beetje te relativeren zoals een gezonde volwassen ouder zou doen. Hij vindt dus hele logische aangrijpingspunten voor zijn manipulatie. Dat maakt het ook zo erg. Want het is niet moeilijk om te denken: moeder moet dat een beetje begrijpen want het is toch logisch. Maar het is vanuit de voorgeschiedenis en de extreme dynamiek niet logisch, kennelijk ook niet voor de mensen die het irl zien gebeuren. Dat vind ik wel signaal want dit zou zich toch heel gemakkelijk in het vakje ‘pubers lijden onder gebruikelijke scheidingsperikelen’ gestopt kunnen worden, zoals hier ook de neiging is. Maar die mensen zien kennelijk heel andere dingen gebeuren.
Is het misschien zo Johannaatje dat de mensen in jouw leven je al langer waarschuwen voor deze man en misschien helemaal niet zo blij waren dat hij jouw partner was? Zijn zij al langer getuige van zijn dwingende gedrag naar jou?
Zoals jij het schrijft, lijkt het wel op ouderverstoting en napraten van vader.
Als kinderen een grote bek hebben, mogen ze daar op aangesproken worden, ook door stiefouders. Liefst door de eigen ouder, maar als je samenwoont en deel uitmaakt van elkaars huishouden moet je elkaar kunnen aanspreken op onacceptabel gedrag.
Wij spreken kinderen die hier over de vloer komen ook aan als ze iets doen wat ons niet bevalt. Ik heb juist een hekel aan van die ouders die dan gaan appen of we even kunnen bespreken dat dochter dit of dat deed en dat ze dat niet fijn vonden of ouders die hun kinderen inzetten om hun vrienden op te voeden.
Kinderen van die leeftijd bepalen niet zelf een omgangsregeling. Deze is nu eenzijdig gewijzigd, zonder uitspraak van de rechter en zonder jouw toestemming.
Daarbij laat vader hen afspraken met jou verzuimen door juist op die momenten leukere uitjes aan te bieden. Dat is in mijn ogen geen goed ouderschap, want je leert ze dan dat ze onbetrouwbaar mogen zijn voor anderen als hen dat uitkomt.
Daarnaast begrijp ik niet zo goed dat andere ouders allerlei dingen naar jou gaan appen, bijvoorbeeld over die hond. Als ze zorgen hebben over het gedrag van je kinderen, kunnen ze wel aankloppen, maar ook bij school. Je jongste huilt regelmatig op school dat hij jou mist. Wat doet school daarmee? Wordt dat ook gemeld bij vader?
En waarom meldt school wel 'ongeoorloofd verzuim' in een app, maar niet bij de leerplichtambtenaar? Dat zijn ze namelijk wel verplicht. Door dit niet te melden zijn ze in overtreding, maar bedienen ze niet de belangen van de kinderen, wel die van vader.
Wat vinden de hulpinstanties hiervan?
Verder is vader nogal geobsedeerd door 'keuzes' naar mijn idee. Kinderen moeten telkens kiezen tussen hem en jou. Tussen naar jou of een uitje. Tussen school of een uitje.
En ook van jou verlangt hij dat; je vriend of je kinderen. Terwijl hij daar helemaal niet over gaat en de kinderen ook niet. Ik denk ook niet dat je dit oplost door je vriend de deur uit te zetten. Dan is er volgende week weer wat anders.
MamaE schreef op 27-03-2023 om 00:13:
Zoals jij het schrijft, lijkt het wel op ouderverstoting en napraten van vader.
Als kinderen een grote bek hebben, mogen ze daar op aangesproken worden, ook door stiefouders. Liefst door de eigen ouder, maar als je samenwoont en deel uitmaakt van elkaars huishouden moet je elkaar kunnen aanspreken op onacceptabel gedrag.
Wij spreken kinderen die hier over de vloer komen ook aan als ze iets doen wat ons niet bevalt. Ik heb juist een hekel aan van die ouders die dan gaan appen of we even kunnen bespreken dat dochter dit of dat deed en dat ze dat niet fijn vonden of ouders die hun kinderen inzetten om hun vrienden op te voeden.
Kinderen van die leeftijd bepalen niet zelf een omgangsregeling. Deze is nu eenzijdig gewijzigd, zonder uitspraak van de rechter en zonder jouw toestemming.
Daarbij laat vader hen afspraken met jou verzuimen door juist op die momenten leukere uitjes aan te bieden. Dat is in mijn ogen geen goed ouderschap, want je leert ze dan dat ze onbetrouwbaar mogen zijn voor anderen als hen dat uitkomt.
Daarnaast begrijp ik niet zo goed dat andere ouders allerlei dingen naar jou gaan appen, bijvoorbeeld over die hond. Als ze zorgen hebben over het gedrag van je kinderen, kunnen ze wel aankloppen, maar ook bij school. Je jongste huilt regelmatig op school dat hij jou mist. Wat doet school daarmee? Wordt dat ook gemeld bij vader?
En waarom meldt school wel 'ongeoorloofd verzuim' in een app, maar niet bij de leerplichtambtenaar? Dat zijn ze namelijk wel verplicht. Door dit niet te melden zijn ze in overtreding, maar bedienen ze niet de belangen van de kinderen, wel die van vader.
Wat vinden de hulpinstanties hiervan?
Verder is vader nogal geobsedeerd door 'keuzes' naar mijn idee. Kinderen moeten telkens kiezen tussen hem en jou. Tussen naar jou of een uitje. Tussen school of een uitje.
En ook van jou verlangt hij dat; je vriend of je kinderen. Terwijl hij daar helemaal niet over gaat en de kinderen ook niet. Ik denk ook niet dat je dit oplost door je vriend de deur uit te zetten. Dan is er volgende week weer wat anders.
Goede post, mee eens; tuurlijk mogen ze aangesproken worden ook door stiefouders. Duwen en telefoon afpakken hoort daar echter niet bij vind ik. Dit geeft vader een spreekwoordelijke stok om mee te slaan.
Scholen zijn verplicht ongeoorloofd verzuim te melden bij leerplicht als het om meer dan 16 uur in 4 weken gaat. Ik begreep uit de post van TO dat hij eerder op wintersport is gegaan, waarschijnlijk dus minder dan 16 uur. Ik ben wel benieuwd of de school hem aangesproken heeft.
Ik zou er qua huis allereerst zakelijker instaan; je hebt 2 maanden geleden geschreven dat deze nog steeds op jouw naam staat en dat verandert dus niet; juridisch gaan regelen. Als de afspraken in t convenant niet worden nageleefd ga je naar de rechter.
Evenzo met de omgang; als vader dit nu niet toestaat en het is wel vastgelegd in t convenant of door een rechter dan zou ik een zaak beginnen. Hoe langer dit duurt hoe moeilijker t wordt om dat contact weer goed te krijgen. Ik zou dus ex via brief over bovenstaande een ultimatum geven; dus...binnen 2 weken moet hij regelen dat het huis in orde is en de omgang / co-ouderschap weer opgestart wordt , anders ga je naar de rechter. Met geduld en gesprekken kom je er bij deze man niet uit.
Daarnaast zou ik kijken of je bv individuele therapie voor je kinderen kan regelen; wat er nu gebeurt is schadelijk. Ze krijgen van vader al zijn ongenoegen naar jou en vriend heel direct mee , maar ze krijgen ook zeker jouw ideeën en gedachten over hun vader mee. Dit is niet te doen voor kinderen
Succes!