Wel of niet informatie delen over jongvolwassenen kinderen

Dat weet  ik, dat ik het niet hoef te lezen. Maar ik bedoelde het als steun aan jou. 

Ik word al moe van het lezen alleen. Stel dat je dat allemaal in je hoofd hebt, al die gedachten,  overwegingen en dilemma's. Ik gun je rust in je hoofd.

Thera schreef op 16-10-2022 om 14:03:

Nog een dilemma. Ex had ook gezegd toen ik bij hem was, ik kan misschien ook soms bij jou theedrinken, dan kan ik zoon even zien. Ik heb gezegd dat ik daarover na moest denken. Mijn gevoel zegt dat ik dat zoon moet vragen. Of zou ik het alleen mee moeten delen? Ik kom hier niet makkelijk uit, ook als ik bedenk hoe ex zich de laatste jaren toen hij nog bij ons was, tegen mijzelf heeft gedragen. Daar zou hij dan eerst iets over moeten zeggen van mij. En dat zou denk ik iedereen vinden als je zou horen hoe dat was niet dat ik daar nu zo gevoelig op reageer zeg maar.

Het lijkt mij niet verstandig je ex in de veilige omgeving van thuis, uit te nodigen voor een kop thee als je zoon en/of dochter ook thuis zijn; geval manipulatie want zoon kan dan alleen maar op zijn kamer gaan wachten tot zijn vader weer vertrokken is. Wat als zijn vader de deur van zijn slaapkamer open doet terwijl hij dat niet wil?   in totaliteit een aantasting van hun gevoel van veiligheid als jij hiermee akkoord gaat.

Waarom ga je eigenlijk naar zijn huis? Je kan toch ook ergens op neutraal terrein in een theehuis afspreken? Juist omdat je in zijn huis hem spreekt, ben je sneller toeschikkelijk want je wenst een prettig gesprek. Op neutraal terrein is. Het gemakkelijker te zeggen dat je dat veel te vroeg vind, maar hem later antwoord geeft.

Flanagan schreef op 17-10-2022 om 22:46:

Zojuist alle pagina’s gelezen en er valt mij één ding op; zelfs als je probeert met je zoon en dochter een goede afstemming van informatie uitwisseling te bereiken om zo niet hun teleurstelling in hun vertrouwen in jou te voelen, om hen te beschermen, om de harmonie in huis te bewaren waarbij je de vislijnen van je ex ( wederzijdse vriend en een vrouw) buiten bereik houdt, dan nog gaat dit spaak lopen want het lek ligt bij je jongste zoon; hij is degene die zijn vader informeert over welzijn van zijn broer en wrs ook zijn zus.
Dus als broertje vader vertelt dat broer op school niet zo goed gaat en vader wrs vraagt of hij blijft zitten waarop broertje kan antwoorden dat dat misschien mogelijk is omdat broertje blij is met de getoonde bezorgdheid van zijn vader voor zijn broer, kan dit voor de vader aanleiding zijn hier hele scenario’s op los laten en via via te gaan vissen naar info. Lukt het niet via een wederzijdse bekende, dan wel via je dochter.

Dus hoe sluitend je ook denkt te hebben gehandeld, hij hoort het toch wel. Ik denk dat je met het broertje om tafel moet gaan, en ook hoe zus en broer rekening dienen te houden met de info die ze met broertje delen. Puur uit bescherming van hem zodat zijn vader hem niet als bron gebruikt over zaken die ze niet met hun vader willen delen. Leg hen uit alleen positieve info te delen.

Mmh ik vind dat hiermee alles juist weer erg groot en beladen gemaakt wordt. 

Ik zou hier pas (en dan heel luchtig) op aanslaan mocht zich iets voordoen. 

Thera schreef op 17-10-2022 om 22:43:

Oh zo, dat is lief.
Ach, ik heb altijd al zo veel gedacht. Ik accepteer dat maar een beetje van mijzelf. Meestal wordt ik er niet moe van.

Thera, dat is ook wat ik oa bedoelde met de potenties die ik meen te lezen in je postings. 
Met al dat vele denken kun je een hoop leuke, zinvolle en interessante dingen doen! 
Maar echt eens met voorganger, steek die energie absoluut niet in je ex. Dat is zeker weten niet goed voor je. 

Meander schreef op 17-10-2022 om 19:22:

Eerlijk gezegd Thera, klinkt het mij, als niet ervaringsdeskundige, allemaal heel ingewikkeld in de oren. Zoveel als je hier over je ex-man schrijft en er over nadenkt. Ik word van alleen het lezen al moe!

Ik zou zeggen: laat je ex helemaal los en besteed je tijd met dingen waar je blij van wordt En laat je volwassen zoon en dochter helemaal zelf al dan geen relatie met hem opbouwen. Als zij jou nodig hebben, dan kloppen ze hopelijk zelf wel bij je aan.

Erg grappig, Meander, ik dacht precies hetzelfde. Pfff, hoe uitgebreid wil je 10 x over iets nadenken

En Thera, je schrijft dat dit van al hetgeen waar je dieper over nagedacht hebt, maar een klein deel is. Jeetje, ben jij dan zo enorme piekeraar? De hele dag door? Wat vermoeiend.

Ik ken iemand met een narcistische ex die ook altijd over van alles en nog wat eindeloos nadenkt/piekert. Zo eindeloos in rondjes nadenken. Zo vermoeiend. Was je dat gewend tijdens je huwelijk en ben je daar gewoon mee doorgegaan?

Ik zou, als je je ervan bewust bent, stoppen met piekeren (of jezelf maar 10 min per dag, met wekker, laten piekeren) en gewoon gaan leven. Je hoeft niet alles te organiseren voor je kinderen en ex. Let it go. Leef en geniet.

En stop dus met piekeren. 

Wat een uitgebreid antwoord Thera, en weer schiet je in de verdediging. Niet nodig, hoor. Ik bedoelde eigenlijk te zeggen (en waarom schrijf ik dat dan niet expliciet op?) dat ik je wat meer zelfvertrouwen gun. Volgens mij kun jij prima zelf afwegingen maken. Je hebt niets raars gedaan.
Ik vind wel, net als veel anderen, dat je veel te veel bezig bent met je ex en met wat anderen van de situatie vinden. Dat mag je allemaal loslaten. Je ex was waarschijnlijk controlerend of je moest al je handelingen tot op het bot verdedigen en verklaren. Maar nu oefen jij zelf eenzelfde soort controle uit op jezelf, realiseer je je dat? Thera, dat hoeft niet meer! Dat is niet nuttig meer. Je mag en kunt op je eigen oordeel vetrouwen. Je bent een verstandig mens.

@Thera, het is ook lastig voor je jongste zoon die ziet hoe zijn broer en zus niets met hun vader te maken wilt hebben, terwijl hij die verbinding wel koestert. Het doet hem goed zijn vader te zien. Juist op die leeftijd hebben jongens behoefte aan een man waar ze zich aan kunnen optrekken. Hier merkte ik dat zoon rond die leeftijd zich van zijn moeder afzette en meer naar zijn vader toetrok. ik accepteerde dat, maar ik zag hem ook iedere dag en kon zien of het goed ging. Je ex ziet zijn kinderen niet of mondjesmaat; frustratie uit onwetendheid. Maar het maakt voor je jongste wel ingewikkelder; zijn wens versus wens broer/zus.

Maar de jongste is nu oud genoeg om te begrijpen dat zijn vader via andere wegen naar het welzijn van zijn broer en zus heeft te wandelen. Ik denk dat jij daar een rol in kan spelen. Denk aan maandelijks per e-mail belangrijke info overbrengen, of iets dergelijks. Misschien dat andere forummers andere aanpak hanteren? 

ArianneH schreef op 18-10-2022 om 00:54:

[..]

Erg grappig, Meander, ik dacht precies hetzelfde. Pfff, hoe uitgebreid wil je 10 x over iets nadenken

En Thera, je schrijft dat dit van al hetgeen waar je dieper over nagedacht hebt, maar een klein deel is. Jeetje, ben jij dan zo enorme piekeraar? De hele dag door? Wat vermoeiend.

Ik ken iemand met een narcistische ex die ook altijd over van alles en nog wat eindeloos nadenkt/piekert. Zo eindeloos in rondjes nadenken. Zo vermoeiend. Was je dat gewend tijdens je huwelijk en ben je daar gewoon mee doorgegaan?

Ik zou, als je je ervan bewust bent, stoppen met piekeren (of jezelf maar 10 min per dag, met wekker, laten piekeren) en gewoon gaan leven. Je hoeft niet alles te organiseren voor je kinderen en ex. Let it go. Leef en geniet.

En stop dus met piekeren.

Het is waarschijnlijk de keerzijde van een groot verantwoordelijkheidsgevoel en gevoeligheid voor de pijn van anderen. Ik denk Thera dat je het heel erg graag goed wil doen voor iedereen. Maar ook in mijn beleving schiet je daar flink in door. Het hoort bij jou, schrijf je. Dat herken ik. Maar ervaar jij het dan zelf helemaal niet als belastend dat jij zoveel dingen doordenkt die buiten jouw macht liggen? Ik ervaar dat zelf wel. En ik heb ook gemerkt dat mensen die daar gevoelig voor zijn dat als grensoverschrijdend kunnen ervaren en dat dat ook tot wrijving kan leiden. Ik vind dat soms moeilijk te aanvaarden omdat het 'goed bedoeld' is en ik het zelf ervaar als alleen maar 'waarnemen', waar niet veel aan te doen is. Wat eigenlijk niet echt waar is. Maar het is in ieder geval moeilijk om jezelf actief te beperken omdat het zo vanzelf gaat. Ik ben er verbaasd over dat jij dit kennelijk helemaal niet als een last ervaart en er kennelijk ook geen negatieve feedback op krijgt van mensen die dichtbij je staan. Ik heb heel andere ervaringen. 

Flanagan schreef op 18-10-2022 om 09:32:

Ik denk dat jij daar een rol in kan spelen. Denk aan maandelijks per e-mail belangrijke info overbrengen, of iets dergelijks. Misschien dat andere forummers andere aanpak hanteren?

Ik zou absoluut niet dichterbij die vader bewegen als ex van deze man en moeder van zijn volwassen kinderen. Hoeveel ingewikkelder wil je het nog maken? Dit zijn toch al hele gecompliceerde relaties die lastig te managen zijn. 

Ik denk dat (de eigen en andermans) grenzen in acht leren nemen de belangrijkste vaardigheid is voor iedereen die met deze man te maken heeft. Vader gaat dat zelf waarschijnlijk niet leren. Sterker nog, hij oefent druk uit op mensen om de eigen en andermans grenzen te overschrijden. Dat lukt hem heel goed want op de een of andere manier ontstaat bij zowel jongste als moeder het idee dat vader recht heeft op informatie over de (andere) kinderen, dat hij zielig is dat hij die niet krijgt en dat hij daarbij geholpen moet worden. Dat is niet zo: de kinderen zijn volwassen en bepalen zelf of vader recht heeft op informatie. Er zijn in het verhaal meer dan genoeg redenen om aan te nemen dat die vader helemaal niet goed met informatie omgaat, dat hij geen veilig, betrouwbaar iemand is. Er moet vooralsnog vanuit worden gegaan dat dat ook niet zal veranderen. Als hij toch zou veranderen, merk je dat vanzelf maar daar heb je geen invloed op als buitenstaander. Duidelijkheid is nu essentieel. Eén kind is nog niet in staat die duidelijkheid, die grens, te voelen en bieden. Die geeft vader informatie over zijn broer en zus. Het is een illusie te denken dat dat ophoudt als moeder maandelijks een info-mail stuurt. Zo'n mail gaat waarschijnlijk alleen maar aanleiding geven voor meer vragen en gepeuter van vader. Ik zou het sober houden: wat nu nog niet goed gaat, gaat nog niet goed, maar het moet uitdoven. De kans dat een informatiekanaal toevoegen gaat leiden tot meer rust, lijkt mij erg klein. 

In feite hoeft hier ook niet meer voor de kinderen te worden gedacht: als de oudste kinderen merken dat de jongste dingen vertelt waar ze last van hebben, kunnen ze dat zelf als feedback geven aan de jongste. Als tussen de kinderen spanningen zouden ontstaan, zou ik daar als moeder nog eerder in investeren dan weer dichterbij vader te kruipen. 

Mija: ‘Maar het is in ieder geval moeilijk om jezelf actief te beperken omdat het zo vanzelf gaat. Ik ben er verbaasd over dat jij dit kennelijk helemaal niet als een last ervaart en er kennelijk ook geen negatieve feedback op krijgt van mensen die dichtbij je staan. Ik heb heel andere ervaringen.’

Maar dat is toch een overlevingstand om je gezin weer in rustig vaarwater te krijgen. Een stand die je aanhoudt tot je het gevoel ervaart rust binnen gezin te hebben bereikt? Ik herken het wel en ervaar het niet als last zolang het werkt; een moeder kan veel incasseren als het haar kinderen betreft. 
Nu heb ik wel op een gegeven moment voor een mindfulness training in groepsverband gekozen. Deze training van 10 weken via huisarts, heeft mij geholpen in het wegen van mijn denken; ik trok te snel dingen naar mij toe, deed te snel aannames zonder overleg of extra informatie, deed zaken op mijn manier ‘blind’ voor wat het van mij  zou vergen. De training heeft mij geleerd minder snel er op te springen, denkende dat het aan mij is om wensen van anderen op te pakken. Het heeft mij rust gegeven doordat ik mijzelf nu meer bedenktijd toe dicht.

Flanagan schreef op 18-10-2022 om 12:21:

Mija: ‘Maar het is in ieder geval moeilijk om jezelf actief te beperken omdat het zo vanzelf gaat. Ik ben er verbaasd over dat jij dit kennelijk helemaal niet als een last ervaart en er kennelijk ook geen negatieve feedback op krijgt van mensen die dichtbij je staan. Ik heb heel andere ervaringen.’

Maar dat is toch een overlevingstand om je gezin weer in rustig vaarwater te krijgen. Een stand die je aanhoudt tot je het gevoel ervaart rust binnen gezin te hebben bereikt? Ik herken het wel en ervaar het niet als last zolang het werkt; een moeder kan veel incasseren als het haar kinderen betreft.
Nu heb ik wel op een gegeven moment voor een mindfulness training in groepsverband gekozen. Deze training van 10 weken via huisarts, heeft mij geholpen in het wegen van mijn denken; ik trok te snel dingen naar mij toe, deed te snel aannames zonder overleg of extra informatie, deed zaken op mijn manier ‘blind’ voor wat het van mij zou vergen. De training heeft mij geleerd minder snel er op te springen, denkende dat het aan mij is om wensen van anderen op te pakken. Het heeft mij rust gegeven doordat ik mijzelf nu meer bedenktijd toe dicht.

Het is de vraag of de default overlevingsstand de beste koers is. Je kunt zeggen: zolang het werkt, werkt het. Maar het is de vraag óf het werkt en óf het ieders welzijn wel ten goede komt. Jij kwam waarschijnlijk ook uiteindelijk bij die mindfulnesstraining terecht omdat je het als belasting ervoer dat je maar voor iedereen liep te denken en te redderen? Natuurlijk houd je jezelf (ik ook!) voor dat het helpt, anders zou je het niet kunnen doen. Maar het is de vraag of dat ook echt zo is of dat het een rationalisatie is en onderdeel van het patroon.

Er komt op een gegeven moment he’d helderheid dat wat je doet, niet oplevert wat je ervan verwacht had, of niet gewaardeerd wordt, of je in een cirkel doet belanden. Dat je zegt: ‘dit wil ik niet meer ik stop met op eieren lopen’. Dat is dan het moment waarop je kiest voor verandering ipv ballen hoog houden. 
Ik koos idd voor mindfulness, maar misschien dat anderen Thera een ander advies kunnen geven hoe te stoppen met piekeren.