Wel of niet confronteren met vreemdgaan

Dymo schreef op 27-02-2024 om 11:41:

Ik zou tegen hem zeggen dat je weet dat hij iets met Truus heeft en dat je voorstelt dat hij daarheen gaat met zijn spullen. Je geeft hem een paar weken om bij Truus thuis een leuk kamertje voor de kinderen in te richten en dan kan het co-ouderschap ingaan.
Ben benieuwd wat Truus daarvan gaat vinden.
Deze man heeft al zo vaak gelogen dat je hem niet meer kunt vertrouwen. Dat zou ik ook gewoon zo benoemen, zonder kwaad te worden. "Piet, ik GELOOF je gewoon niet meer en dat heb je aan jezelf te danken. Dus ga lekker naar Truus of waar je ook heen wilt, maar hier ben je niet meer welkom."

ja zo zou ik het ook aanpakken maar dat kan natuurlijk ook helemaal anders uitpakken dan TS wil: Truus vindt het uiteindelijk leuk en gezellig dat hij bij haar komt wonen en nee co-ouderschap hoeft hij niet zo nodig. Het huis moet misschien wel verkocht worden, je zit met je rouwverwerking en de kinderen die de vader missen op een flatje dat net te klein is. Ik schets even de naarste uitkomst. Ikzelf ben meer van: 'bedriegen? Dan donder je maar op" 

Maar is dat ook de uitkomst die TS wil?

Als er contact is met die ander zou ze m wat mij betreft per direct mogen adopteren. 

Ik heb nog 5 mnd thuisgewoond zonder ruzie, best mogelijk als je je emoties onder controle houdt ( en er geen zaken als geweld enz spelen uiteraard). 

Dymo schreef op 27-02-2024 om 13:10:

[..]

TS zegt: "eerst moet de woning op mijn naam en daarna kan hij kopen." Dus waarschijnlijk kan ze daar blijven. Laat hem tot die tijd maar ergens anders gaan logeren, bij mij zou hij niet meer welkom zijn. Hij wil scheiden, dus wat TS wil maakt wat de uitkomst betreft niet veel uit.

Als hij geen co-ouderschap wil, zal hij meer moeten bijdragen aan de kosten van de kinderen. Daarvan kan TS meer opvang inkopen en zelf meer gaan werken, als ze dat niet al deed.

Mariieke, laat los, laat gaan. Niet confronteren, niet vechten, maar loslaten. Deze man blijft liegen en is nog steeds met Truus bezig. Richt je op je eigen toekomst en die van je kinderen, dat kost al energie genoeg. Zorg dat je een goede advocaat hebt en regel alles netjes. En dan is het klaar. Over twee jaar ziet de wereld er heel anders uit.

Ja ik ben het eigenlijk wel met je eens. Mariieke: lijkt bovenstaande een goed plan?

Waarom mag jij van jezelf niet boos zijn?

Dat is niet slim als de kinderen erbij zijn, dat snap ik, maar als jullie eens met zijn tweeën zijn, kun je je boosheid best eens even goed ventileren. Heel gezond juist.

Dit staat overigens los van hem confronteren met de bewijzen van zijn vreemdgaan. Dat zou ik ook niet doen. Je weet het al, het is nutteloos.

Je hebt alle recht om woedend te zijn om wat hij jou heeft aangedaan, voor het opbreken van het gezin. Hij mag heus wel weten wat dat met jou doet.

Ik zou gewoon ophouden met alles wat je voor hem doet. Alsof hij een kamerbewoner is die zijn eigen potje kookt, zijn eigen boodschappen doet en zijn eigen was doet. En als het hem niet bevalt: hij wilde toch zo nodig scheiden? Kan hij alvast oefenen, voor het geval hij niet bij Truus terecht kan. En tuurlijk mag je boos zijn, maar ik heb bij mijn ex gemerkt dat ik met vriendelijk gebracht sarcasme de meeste schade bij hem toebracht (en dat had ik toen even nodig). "Ach sorry nou toch, ik heb voor jou niet gekookt! Ik dacht dat je bij Truus zou zijn. Of bij Karen, ik ben het even kwijt, je liegt ook zo vaak tegen me! Maar goed, jij maakt wel even iets voor jezelf, toch? Er is alleen niks in huis. Als je toch boodschappen gaat doen, de melk is op."
Als zijn ouders het allemaal normaal vinden, Mariieke, kan hij daar dan niet een tijdje logeren? Kan zijn moeder haar lieve jongen nog een tijdje vertroetelen.

Mariieke schreef op 27-02-2024 om 11:18:

[..]

De toegevoegde waarde ligt vooral met hoe ik me nu wil opstellen. En ook in de toekomst... wat voor relatie wil ik met hem? Echt het hoognodige, of wellicht als vriend?

Maar eerlijkheid is dan toch het belangrijkste?

Natuurlijk is dat het belangrijkste. Maar geloof me, en alle andere mensen die in deze situatie gezeten hebben, als ik zeg dat die eerlijkheid iets is waar je de rest van je leven naar gaat gissen. Want wat heeft je partner er nog aan om eerlijk te zijn? Hier werd mijn partner pas eerlijk, na al 300 keer bij wijze van gelogen te hebben en zelfs toen pas toen ik ze bij wijze van spreken in de paringsdans op de bank vondt. En zelfs dan is het nog de vraag of je alles te horen krijgt. 

Ik denk dat ik me ergens berust heb in het feit dat ik een boel weet inmiddels, maar dat ik er niet meer van op aan kan dat er niet nog meer gebeurd is. Is het feit dat mijn vrouw 1 andere plek ( van de 2) noemt als ontmoetingsplek dan de vrouw van de affairepartner een bewijs van het feit dat die meneer er nog meer op na hield en gelogen heeft tegen zijn eigen vrouw over dat die daar met mijn vrouw was? Of liegt mijn vrouw daarover en is het meer dan die 2 keer geweest en is ze OOK nog op die andere plek geweest?

Geen idee. Voegt het wat toe? Geen idee. Ik denk dat ik er best pissig over zou zijn als blijkt dat het zo is dat ze daar alsnog over gelogen heeft. Kleiner maken, dat is wat ze doen. Allemaal. pissig over het wederom liegen dan wel gok ik, niet of het 2 of 3 keer gweest is.

Maar goed, wat ik probeer te zeggen: Vreemdgaande mensen zullen het blijven ontkennen over het algemeen, tot ze niet langer kunnen, of als ze toch de keuze maken om door te gaan en er dan op een gegeven moment eerlijk over moeten zijn (van zichzelf). Jouw man heeft besloten bij je weg te gaan, en daarnaast is er een (al dan niet) affaire met een andere vrouw. Ik denk dat je voor jezelf besluiten moet dat de kans heel erg groot is dat hij inderdaad vreemd gegaan is en dat is het wat is.

Of dat dan onderdeel moet zijn van je gemoedstoestand richting hem? Waarom? Je bent ouders van kinderen en daardoor zul je tot op een zekere hoogte door een deur moeten met elkaar. Maar dat wil nog niet zeggen dat je dit alle perken te buiten vindt gaan en je best harder mag opstellen. Hij wil dit, hij gaat vreemd, dan hoef jij toch niet voor hem alle ballen in de lucht te houden? Laat hem maar voelen hoe het er voor hem uit gaat zien. En dan vind ik de oplossing van Dymo wel een goede. 

Je moet je grenzen gaan opstellen en bewaken. Ik herken het echt wel hoor: Je bent hier nog niet klaar voor, je verwerkt een eventuele scheiding EN het feit dat je partner waarschijnlijk een ander hebt. Die partner gaat 14 versnellingen sneller dan jij en daar maakt die misbruik van. Geloof me. En dat stopt pas, als je daar paal en perk aan stelt.

Mariieke schreef op 27-02-2024 om 14:28:

Ik kan waarschijnlijk blijven wonen inderdaad. En dat heb ik mede te danken aan dat hij loyaal is met de overwaarde.
Nu wachten tot scheiding definitief is, dan verzoek indienen bij hypotheekverstrekker om de woning op mijn naam te krijgen, dan is hij hypotheekvrij en kan hij kopen.
Dus verwacht dat dit nog wel enkele maanden duurt.

Hij wil wel co ouderschap. Ik heb geen recht op alimentatie.

Ik vind het gewoon lastig, want ik ben van eerlijkheid. Boontje komt om zijn loontje. Ik wil dat hij bij wijze van sorry gaat zeggen. Dat hij spijt heeft, dat hij aangeeft dat dit alles behalve netjes is van hem.

Weetje, ik wil geen ruzie want er zijn kinderen in het spel. Maar het voelt voor mij ook verkeerd om hem er dan 'zo makkelijk' mee te laten wegkomen. Hij flikt dit allemaal, en uiteindelijk woont hij nog bij me, ben ik niet boos, doe ik normaal en aardig, en regel ik ook nog eens alles zodat alles blijft doorlopen.

Ik ga beginnen met een gesprek om de boel de komende tijd eerlijker te verdelen. Huishouden, eten koken etc. Want het is nog gewoon de situatie zoals het altijd was, maar in de tussentijd ben ik veel meer gaan werken maar heb al mijn taken gehouden.

Begrijpelijk. Maar als het echt is wat het is en je man heeft een affaire, met de verliefdheid die daar bij komt kijken en de vlinders en weet ik veel wat nog meer wat we allemaal wel kennen, dan is het ALLERLAATSTE waar hij op dit moment aan denkt, dat hij spijt heeft of dat hij iets doet wat jouw leven compleet op zijn kop zet. Dus als dat je insteek is, denk ik dat je het deksel op je neus gaat krijgen.

Kijk naar jezelf en niet langer naar hem. Ik heb die woede ook gehad. Maar je wint er niks mee. Iemand die op zo'n manier in een affaire zit, is echt niet bereikbaar of gevoelig voor wat je zegt. Dat is althans mijn ervaring. 

Je weet toch zelf wel dat dit alles behalve netjes is? Het enige wat je daarin kunt doen, is hopen dat hij een goede vader blijft voor jullie kinderen en dat hij zich op een dag gaat realiseren wat hij gedaan heeft. 

Boontje komt om zijn loontje. Daar hoeft hij niet eens eerlijk voor te zijn, want karma is sowieso een bitch. Hou jezelf dat maar voor ogen.

To laat het los! Het heeft geen enkele zin hem te confronteren. Want de waarheid krijg je toch nooit te horen. Daar heeft hij geen enkel belang bij. Dus je krijgt zijn waarheid. Daarnaast ga je de situatie alleen maar laten escaleren met een ruzie. Daar heeft niemand belang bij. Jouw belang is blijven wonen (en daar heb je hem bij nodig) en een goede verstandhouding in de toekomst vanwege de kinderen. Jullie moeten nog jaren door. 

Jij hebt overigens niets meer te maken met zijn telefoon of huidige activiteiten. Jullie zijn immers uit elkaar en wonen nog samen uit noodzaak. Ik zou hem vanwege alle emoties vragen veel tijd elders door te brengen. Kan hij niet regelmatig een paar dagen naar zijn ouders, een vakantiehuis of tuinhuis van vrienden etc? 

En concentreer je op jezelf en je nieuwe leven. Die Truus is niet de reden van dit alles. Het zat tussen jullie niet meer goed. En hij wilde niet verder. 

Ik weet, heel moeilijk wat ik nu ga zeggen, maar ik zou hem (proberen) juist nu ‘los te laten’ in de zin van ‘kijk maar waar je de komende tijd doorbrengt, maar hier zal dat niet zijn’. Dus, kijk maar of je bij je ouders terecht kan of bij ‘haar’, maar ik heb voorlopig voldoende aan het verzorgen van de kinderen en zorg jij maar voor jezelf.

Misschien wel handig een schema op te stellen vwb de zorg voor de kinderen (naar school/kdv brengen, (speel)afspraakjes vd kinderen, uitjes met vriendinnen voor jezelf etc.), zodat hij alvast kan oefenen mbt de co-ouderschap. 

Ben je nu nog zo ‘lief’ voor/tegen hem, omdat je daarmee hoopt dat hij bij je blijft, doe dat niet, het zal jou hooguit leegzuigen en dat kun je nu even niet gebruiken!! En nee, ruziemaken is ook niet nodig, maar lief zijn zeer zeker niet! 

Het is een verschrikkelijke situatie waarin jij nu zit, maar probeer je de komende tijd enkel op jezelf en de kinderen te richten. 

Meid, het is áltijd meer! Ik geloofde ook de woorden eerst van mijn man. Maar alles wat je beschrijft is één grote vreemdgaan herkenning. Ook het boze. Het 'Je bent gek' zending naar jou toe. 

Waar een derde in een relatie komt (en geloof mij jouw man heeft de deur wagenwijd open gezet naar zijn Truus)  kreeg jullie relatie geen kans. Heel verdrietig. 

Hoop je dat het nog goed komt?
Hoopt je man het? 
Of is het echt klaar? 

Je hoeft niet te lief te zijn. Hij heeft een vreselijke keuze gemaakt én loog en liegt erover. Mijn idee: zet het in om zo veel mogelijk voor jezelf te krijgen. Wees vooral lief voor jezelf. 

Xxx