Waarom is het niet mogelijk afstand te doen van gezag?
Ik ben man en in de relatie was ik ervoor om geld binnen te brengen en de rotklussen op te knappen, soms had ik weken geen contact met de kinderen. Ik was overbelast waardoor ik een paar keer emotie regulatie problemen heb gehad en jeugdzorg met dreigingen van uithuisplaatsing enz in beeld is gekomen waarna ik ook emotioneel afstand heb gedaan van de kinderen. Nu zitten we in een soort vechtscheiding en ik mis de kinderen (12 - 16) niet en zij willen zelf ook niet naar mij maar desondanks is het verplicht een contact-/omgangsregeling vast te leggen in het ouderschapsplan.
Waarom is het tijdens de relatie niet verplicht om gezamenlijk gezag en een omgangsregeling te hebben maar na een scheiding wel?
Ik begrijp niet waarom jij per se van je gezag af wilt. Er is nu geen omgang tussen jou en je kinderen, precies wat je graag wil. Als jij nu niet voor ze kan zorgen, kun je dat ook niet op het moment dat de moeder overlijdt. Je hebt dan niet opeens een zelfstandige woonplek waar zij ook kunnen wonen en het gaan dan ook op psychisch vlak niet opeens wonderbaarlijk beter met je. De kinderen zullen dan bij familie of in een pleeggezin terecht komen. Als jullie tijdens het huwelijk verstandig zijn geweest, hebben jullie daar toen al afspraken over gemaakt met iemand. Of moeder heeft dat zelf al geregeld (zou ik als alleenstaande wel doen als ik een instabiele ex had).
Nobody schreef op 26-09-2022 om 00:23:
Toch vraag ik mij wel af waarom het vrijwel niet mogelijk is geheel afstand te doen want stel dat er wat gebeurt met moeder begint het gezeur misschien weer opnieuw.
Jij wilt graag een oplossing van buitenaf voor de 'spanning' / de issues die jij intern voelt. En je hoopt dat je daarmee minder interne problemen overhoudt. Maar ik denk dat het dan elders gaat knellen. Ik snap wel dat elke 'dreiging' die je minder voelt, er eentje i, maar je weet nooit wat het leven je nog in je mik gaat schuiven. Als je deze dreiging leert handelen kun je andere problemen in de toekomst hopelijk makkelijker tackelen.
Daarbij: misschien zou je in de toekomst veel spijt krijgen van een formele beslissing omtrent ouderlijk gezag en heb je ook mensen pijn gedaan omdat je nú de interne spanningen kwijt wilde. Als het iets waar alleen jij 'last' van zou hebben zou het anders zijn.
gr Angela
Nou ik snap Nobody ergens wel, in de zin dat hij nu geen ruimte ervaart er voor de kinderen te kunnen zijn. Omdat hij genoeg aan zichzelf heeft. Wil jij de kinderen bij moeder bezoeken dan is het ook niet goed. Dus ik snap in wezen wel het gevoel dat hij het nooit goed doet.
Los van wat de kinderen willen voelen en een deel van hem als vader zijn.
Wanneer gezag alleen maar gedoe oplevert en niks wat meerwaarde heeft snap ik ook niet zo goed wat je ermee wilt. Vader of moeder ben je ook zonder gezag.
Maar ik praat uit een situatie waarbij een ouder alles voor kind verpest door gezag niet in belang van kind in te zetten.
Ik kan wel begrijpen dat je het opgeeft. Het lijkt mij niet leuk om gepusht te worden met dingen die je niet aankunt.
Zolang de moeder leeft leeft ze.
Wat duidelijk dwarszit is het vermogen van beide ouders. De een heeft tijdens de relatie de ander in een taak gedrukt. Dat heeft deze gevolgen nu allemaal.
Mija schreef op 26-09-2022 om 12:39:
[..]
De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest. Voor nu heb je ruimte gecreëerd en afstand geschapen. Door je nu druk te maken over wat er in de toekomst gaat gebeuren als .... heb je nu stress om iets wat er niet is. Het is belangrijk om te beseffen dat je dit zelf 'doet'. Kennelijk pieker je veel? Daarmee bedoel ik niet dat het jouw 'schuld' is maar dat je er misschien invloed op kunt krijgen.
Ik neem aan dat je in behandeling bent en/of begeleiding krijgt. Bespreek dit met je begeleiders.
Ik ben inderdaad een paar dagen per week in behandeling, na 45+ jaar getobd te hebben blijk ik ADD en ADHD te hebben en nog wat bijkomende problemen. Er wordt nu gekeken naar medicatie om wat rust in mijn hoofd te krijgen want als ik wakker ben en geen intense mentale afleiding heb zijn de gedachten enz niet te stoppen wat dus vaak over gaat in piekeren, hier ”vecht" ik mijn hele leven al tegen.
MamaE schreef op 26-09-2022 om 13:04:
Ik begrijp niet waarom jij per se van je gezag af wilt. Er is nu geen omgang tussen jou en je kinderen, precies wat je graag wil. Als jij nu niet voor ze kan zorgen, kun je dat ook niet op het moment dat de moeder overlijdt. Je hebt dan niet opeens een zelfstandige woonplek waar zij ook kunnen wonen en het gaan dan ook op psychisch vlak niet opeens wonderbaarlijk beter met je. De kinderen zullen dan bij familie of in een pleeggezin terecht komen. Als jullie tijdens het huwelijk verstandig zijn geweest, hebben jullie daar toen al afspraken over gemaakt met iemand. Of moeder heeft dat zelf al geregeld (zou ik als alleenstaande wel doen als ik een instabiele ex had).
Toen moeder een paar maanden terug een paar nachten weg moest werd er door haar en het wijkteam toch echt vanuit gegaan dat ik oppaste. Ik kon dat niet en heb het niet gedaan wat echt kwalijk genomen werd, daarna is het contact tussen ex en mij niet meer goed gekomen.