Verdeling noodzakelijke dingen
Ik open dit topic om hopelijk wat te leren van andere gescheiden ouders. Mijn ex en ik zijn inmiddels al zeven jaar uit elkaar. We hebben een dochter van tien jaar. We zijn mede uit elkaar gegaan omdat mijn ex sinds de geboorte van onze dochter altijd zijn eigen plan trok. Hij was er wel, maar eigenlijk dus ook niet echt. Ik kon nooit echt van hem op aan.
We hebben een omgangsregeling van twee weekenden in de maand en de woensdagmiddag. Mijn ex-partner is nog steeds niet echt veranderd. Hij leeft de regeling in principe goed na, maar soms kan hij opeens niet. Soms is hij opeens veel later (en moet ik dat dan oplossen). Extra dingen doet hij niet; hij gaat niet mee naar ouderavonden en andere belangrijke dingen en dat interesseert hem ook weinig. Medische en andere belangrijke afspraken plan ik altijd buiten zijn dagen om omdat hij steevast weigert om dat te doen. Als het niet anders kan dan laat hij haar thuis. Voorbeeld; momenteel krijgt mijn dochter fysio en ivm grote drukte kan de fysiotherapeut de komende twee weken alleen op de woensdagmiddag. Ik had het precies mooi na school geregeld zodat hij meteen met haar door zou kunnen, maar hij wil dat niet. De keuze wordt dan 2 weken overslaan of zelf vrij nemen zodat ik mee kan.
Het is mij inmiddels duidelijk dat dit de komende jaren zo blijft. Ik heb me er dus ook wel bij neergelegd dat ik de ouder ben en blijf voor de ‘vervelende klusjes’ en altijd mag komen opdraven als er iets is. Ik probeer me er niet aan te irriteren, maar Ik ben allang blij dat hij zich meestal wel aan de normale regeling houdt en we normaal door een deur kunnen.
Ik ben benieuwd hoe andere ouders dit geregeld hebben. Doen jullie dit soort dingen samen of blijft dit vaak bij een ouder steken? Ging het meteen goed of moesten jullie er wel erg aan trekken samen? Ik ben ook benieuwd of jullie in mijn geval nog tips hebben.
En een moeder die door een hoekige, onhandige, zijn best doende, maar regelmatig tekortschietende, andere prioriteiten hebbende, vader is opgevoed
AnneJ schreef op 03-07-2021 om 12:28:
En een moeder die door een hoekige, onhandige, zijn best doende, maar regelmatig tekortschietende, andere prioriteiten hebbende, vader is opgevoed
Ja haar vader moest natuurlijk wel omdat haar moeder overleed en inderdaad op haar verhalen afgaand was het een goed bedoelende maar niet erg empatische man die natuurlijk zijn vak wilde blijven uitoefenen en daar belangrijk in was. Zij heeft veel gehad aan een tante en later stiefmoeder
Interessant misschien om uiteindelijk te constateren : vrouwen zijn de afgelopen decennia enorm geëmancipeerd. Vrouwen wilden meer en wilden anders. Dat lukt uiteraard niet als de mannen niet mee-emanciperen. En ik denk dat dát het grote punt is. Veel mannen willen helemaal niet, of iig niet zo uitgebreid. En misschien is dat nog niet eens zo gek vanuit de man gezien. Want als je je als man lichamelijk sterker bent (spierkracht bedoel ik dan), als je als man niet zoveel hebt met huishoudelijke klussen, liever 'echt' (betaald) werk doet en je als man diep in je hart het gefruts, gedoe met baby's, peuters, gillende bs kinderen enz helemáál niet leuk vindt, waarom zou je meebewegen? Vrouwen willen dat wel, maar als de mannen, eigenlijk, niet echt willen?
Dus ja wat doe je daaraan?
bieb1963 schreef op 03-07-2021 om 15:36:
Veel mannen willen helemaal niet, of iig niet zo uitgebreid.
Dat ben ik met je eens, of althans, observeer ik ook. Waarbij je het punt bevestigt dat het dus niet zozeer gaat om de afspraken die je maakt, want blijkbaar willen mannen helemaal niet zorgen.
Grappig dat je ook tot de conclusie komt dat vrouwen dus voor een fait accompli staan hier in.
MRI schreef op 03-07-2021 om 18:21:
[..]
Grappig dat je ook tot de conclusie komt dat vrouwen dus voor een fait accompli staan hier in.
waarom.vind je dat grappig? Ik heb al.een aantal keer aangeven dat aan dode paarden niet valt te trekken. En of dat nou is dat alle paarden dood zijn of een specifiek paard, maakt niet zoveel uit.
De vraag is dus meer of vrouwen er teveel van uit gaan dat mannen mee gaan in de.emancipatie behoefte
bieb1963 schreef op 03-07-2021 om 18:56:
[..]
waarom.vind je dat grappig? Ik heb al.een aantal keer aangeven dat aan dode paarden niet valt te trekken. En of dat nou is dat alle paarden dood zijn of een specifiek paard, maakt niet zoveel uit.
De vraag is dus meer of vrouwen er teveel van uit gaan dat mannen mee gaan in de.emancipatie behoefte
Ik vind het grappig omdat je altijd beweert dat je het zelf kunt regelen als vrouw met je partner. Maar dat kan dus niet, zie jij nu ook in.
MRI schreef op 03-07-2021 om 19:47:
[..]
Ik vind het grappig omdat je altijd beweert dat je het zelf kunt regelen als vrouw met je partner. Maar dat kan dus niet, zie jij nu ook in.
Nee, want je kunt iemand wel dwingen door het zelf niet te doen en/of je eigen plan trekken.
Wat ik bedoelde en de conclusie die je zou kunnen trekken, is dat mannen blijkbaar iets anders vinden, mbt emancipatie en verdeling van de taken, dan vrouwen. Als dat inderdaad zo is, dan is het een redelijk dood paard. In die zin dat de man het (vaak) niet uit eigen vrije wil doet of vindt dat hij het moet doen, dus je moet het afdwingen.
Maar Bieb, wat heeft het met vrije wil te maken??!
Dat klinkt alsof de wil van de man leidend, bepalend is.
En dat uitgangspunt is precies wat we niet meer willen. (Ik toch niet)
Ik wil zo veel niet.
Maar de praktijk is weerbarstig, dat merk ik zelf ook wel. (zeer gefrustreerd)
Ik worstel daar ook wel mee. Manlief doet hier een hoop en ik merk dat ik dat wil waarderen. Klopt dat wel? Of waardeer ik veel al te snel omdat het eigenlijk geen echte mannenzaken zijn? Prijs ik me te snel gelukkig?
Geen man ter wereld die denkt: goh, wat bijzonder lief van mijn vrouw dat ze zo begaan met de kinderen is. Of dat ze mijn eten kookt.
Tegelijkertijd erger ik me kapot aan situatie waarin lief weer snel de mannenrol op zich neemt. Heerlijk een mannenklus gaat doen (ergens beginnen met klussen zonder te overleggen). Ook als het huis een vieze bende is. Waardoor ik me weer gedwongen voel te gaan poetsen.
Maar het vuil stoort hem dus _blijkbaar_ niet. Wat zegt dat over hem, wat zegt dat over mij.
Ik ben zo vaak echt wel jaloers op hem. Hij doet zijn best en doet echt wel een hoop in huishouden. Maar hij kan het ook gewoon _niet zien_ en dat lijkt me heerlijk. Ik _leef_ voor het huishouden en dat vind ik vreselijk. Zodra ik thuis kom, maakt niet uit hoe laat, al is het midden in de nacht, begin ik met huishouden.
Wilde ergens heel graag dat ik dat kon loslaten. Maar dan? Een heel vies huis? Ik hou zoo erg van een schoon huis, maar niet van poetsen.Althans, niet van constant daar mee bezig zijn….
'vrouwen zijn de afgelopen decennia enorm geëmancipeerd. Vrouwen wilden meer en wilden anders. Dat lukt uiteraard niet als de mannen niet mee-emanciperen.'
Deels is die emancipatiegolf in de jaren zestig veroorzaakt, doordat er steeds meer huishoudelijke apparaten kwamen, waardoor het huishouden steeds minder tijd kostte. Het waren de jaren waarin het beeld/de klacht was, dat vrouwen in keurige nieuwbouwwijken zich kapot verveelden en aan de sherry begonnen. Tegelijkertijd werd het normaler, dat vrouwen gingen studeren, maar ja, dan wilde je ook iets doen met die studie.
Het probleem is het restant van het huishoudelijke werk, te weinig om hele dagen zinvol mee te vullen, teveel om te laten liggen.
Tsjor
'Geen man ter wereld die denkt: goh, wat bijzonder lief van mijn vrouw
dat ze zo begaan met de kinderen is. Of dat ze mijn eten kookt'
Meen je dat nou? Het eerste teken van waardering is al, dat iemand zich kapot werkt en het geld wordt bestemd voor vrouw en kinderen: woning, kleding, vakantie, voedsel etc. etc.
Het spreekwoordelijke bosje bloemen op vrijdag is wel verdwenen. Evenals de omgekeerde waardering.
Tsjor
bieb1963 schreef op 03-07-2021 om 20:26:
[..]
Nee, want je kunt iemand wel dwingen door het zelf niet te doen en/of je eigen plan trekken.
Wat ik bedoelde en de conclusie die je zou kunnen trekken, is dat mannen blijkbaar iets anders vinden, mbt emancipatie en verdeling van de taken, dan vrouwen. Als dat inderdaad zo is, dan is het een redelijk dood paard. In die zin dat de man het (vaak) niet uit eigen vrije wil doet of vindt dat hij het moet doen, dus je moet het afdwingen.
Mannen voelen zich niet schuldig als kind 4/5 dagen naar de opvang gaat. Veel vrouwen wel. Ook al omdat sommige vrouwen daar nu eenmaal het hare van denken en daarmee druk zetten op andere vrouwen. Daar gaat het mis. Het probleem ligt niet bij de mannen.
Ik vraag me altijd af hoe dat dan moet, je eigen plan trekken? Haal je als vrouw dan geen boodschappen of alleen voor jezelf? Boek je geen vakantie mee en kun je daardoor zelf ook niet? Kook je alleen je eigen maaltijd en eet je alleen?
Hoe ziet dat er toch in de praktijk uit, dingen niet doen?
bieb1963 schreef op 03-07-2021 om 20:26:
[..]
Nee, want je kunt iemand wel dwingen door het zelf niet te doen en/of je eigen plan trekken.
Nee dat kan alleen als je bereid bent de kinderen er de dupe van te laten worden. dat hebben meerdere mensen nu al een aantal keren gezegd in dit draadje. Mensen die er ervaring mee hebben. Geen mensen die vanuit een vermoeden zeggen "oh maar dat zal een vader heus niet doen'. Hier alleen op het forum al blijkt al dat veel gescheiden vaders toegezegde verantwoordelijkheden vaak niet doen en je dus alleen de keus hebt of je kinderen te benadelen en op die manier 'je eigen plan te trekken'
nou ja we blijven onszelf herhalen, let's agree to disagree
Ik weet niet of mannen zich niet schuldig voelen als kind 4/5 dagen naar de opvang gaat. Ik weet wel dat er wel degelijk ook mannen zijn die vinden dat kinderen niet veel naar de opvang zouden moeten. In dergelijke betogen heb ik nog niet de conclusie gelezen dat mannen minder buitenshuis moeten gaan werken. Die verhalen munten vooral uit door vaagheid: vroeger werden kinderen nog thuis opgevangen, dat werk. Men zegt niet expliciet dat moeder het maar moet oplossen. Maar men zegt iha ook niet dat mannen hun deel van de zorg moeten dragen. En iedereen weet hoe het dan in de praktijk gaat.
Vrouwen hebben het wel vaker over dit onderwerp dan mannen. Maar dat is niet per se zo omdat het gros van de mannen het prima vindt dat kinderen 4/5 dagen per week op de kinderopvang zitten.
Groeten,
Temet