Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Verbittering tegengaan

Hoi allen,

Ik lig momenteel in een scheiding. We wonen sinds kort apart en zijn om en om bij de kinderen in huis. 
Ik voel me gebroken. Mijn (ex)man is vreemdgegaan een paar jaar geleden en heeft daar veel spijt van gehad. Ik heb hem een tweede kans gegeven en het leek ons te lukken. Helaas bleek een tijd geleden dat het toch allemaal niet zo rooskleurig is als verwacht, hij had weer contact met die vrouw. Daar heb ik hem mee geconfronteerd, maar dat was maar kort en zakelijk, volgens hem. 
Afijn, lang verhaal kort: mijn man wil geen energie meer steken in onze relatie. Hij heeft het geprobeerd, heeft zijn best gedaan, maar ik blijf hangen in wat er is gebeurd en onze verwachtingen over wat nodig is om hieruit te komen zijn anders. 

Ik wil niet trekken aan een dood paard, dus ik heb me erbij neergelegd, de spanning tussen ons was ook niet meer gezond. 
Maar toch, de schuldgevoelens, het wrok, het verdriet en de pijn zijn zo groots. Ik koester een enorm wrok richting hem, ben zo boos dat hij ons gezinnetje uit elkaar heeft gehaald. Dat hij dit heeft veroorzaakt. Dat ik de kinderen niet kan zien elke dag. Dat ik dalijk moet gaan 'verpieteren' in een veel te duur huurhuis ergens weet ik het waar, en hij in ons huis kan blijven, het huis dat we samen hebben gebouwd. Gewoon de gedachte dat hij misschien binnen no time weer een nieuwe vrouw aan zijn zijde zal hebben, maakt me misselijk. (Het zijn uiteraard allemaal aannames en ik besef me ook dat het niet alleen maar zijn schuld is).

Ik weet dat ik me hier niet in moet bemoeien, dat ik mijn eigen pad moet gaan bewandelen en mijn eigen geluk weer moet gaan vinden. De focus leggen op mezelf. Maar ik weet nu nog niet hoe. Ik lig nachtenlang te piekeren hierover.
Ik ben serieus bang een verbitterde vrouw te worden die altijd maar wrok koestert richting hem en de kinderen daarin (on)bewust meeneem. 

Uiteraard wil ik dit niet. Ik wil hier rust in vinden, ik wil mijn eigen geluk weer vinden. Sterker nog: ik zie soms dat ex-partners gewoon als vrienden hun kinderen opvoeden en zelfs samen op vakantie gaan. Dat wil ik ook voor ons. Ik wil mijn man kunnen vergeven en samen met hem de kinderen opvoeden. 
Het is geen slechte man, het is een man met een verleden en heeft daar nooit de juiste hulp voor gehad en wil dat ook niet. Maar juist dat maakt het nog pijnlijker. 

Hoe kom ik dit te boven? Heeft dit echt tijd nodig? Zijn er ervaringsdeskundigen die bovenstaande herkennen en waarbij het goed is gekomen?

Dank jullie wel


Toen ik in die fase zat, heb ik een 12-weekse cursus mindfulness gevolgd. Daar ben ik echt van opgeknapt. Het is wel een investering van geld (zoek uit of het gedeeltelijk vergoed wordt) en best veel tijd (30-60 minuten per dag, geen dag overslaan). Maar voor mij geldt dat ik er nog elke dag de vruchten van pluk.

“Ik wil hier rust in vinden, ik wil mijn eigen geluk weer vinden. Sterker nog: ik zie soms dat ex-partners gewoon als vrienden hun kinderen opvoeden en zelfs samen op vakantie gaan. Dat wil ik ook voor ons. Ik wil mijn man kunnen vergeven en samen met hem de kinderen opvoeden.”

Zo te lezen is het allemaal nog heel erg vers, dus jij hebt eerst tijd nodig om te helen en te rouwen van hetgeen er niet meer is, jullie als gezin. Neem vooral ook deze tijd, want pas dan kun je langzaam weer helen en jezelf ‘uitvinden’ zonder hem aan jouw zijde.

Heb je lieve vrienden om je heen waarbij je veilig je hart kunt luchten en je verdriet kwijt kunt? Probeer niets te overhaasten, want dan duurt je rouwproces alleen maar langer. Pas zodra je weer licht ziet aan het eind van de tunnel, kun je weer langzaam gaan opbouwen.

Het is een verdrietig proces, maar het gaat écht beter worden! Sterkte gewenst   

Je wilt geen wrok koesteren, probeer dan niet je ex man de schuld te geven van dingen die jullie samen niet goed geregeld hebben,  dus dat te dure huurhuis dat je straks moet huren enz. Jij bent zelf verantwoordelijk voor je toekomst en het plannen daarvoor en je man was je een paar jaar geleden ontrouw dus je hebt toen de kans gehad om het" goed" te regelen met jullie nieuwe doorstart , houd die boosheid voor jezelf en leer ervan wordt niet meer afhankelijk van iemand , en heel veel sterkte , het is klote bedonderd worden

Begin om jezelf verantwoordelijk te maken voor jouw leven. Niet je ex, nieuwe partners of anderen. Jij bent een individu. En jullie gaan ook geen kinderen opvoeden samen. Dat gaan jij en hij zelf doen. Ieder op een eigen manier. Hopelijk in grote lijnen hetzelfde maar wellicht ook niet. Veel mensen hebben zich volledig afhankelijk gemaakt (ook emotioneel) van een ander. En storten in als dat stopt. Maar alleen jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk of ongeluk. Niet hij. Stamp dat erin voor de toekomst. 

Ik ken helaas ook mensen die volledig verbitterd zijn geraakt door een scheiding. In het begin is er medelijden door de omgeving. Maar na enige tijd keren mensen zich van deze personen af. De band met de kinderen raakt beschadigd en vrienden hebben geen zin in eeuwigheid gezeur en klagen. Eindeloze rechtszaken kosten bergen met geld. 

Annieniem

Annieniem

29-11-2024 om 20:06 Topicstarter

Anoniemvoornu schreef op 29-11-2024 om 17:38:

Je wilt geen wrok koesteren, probeer dan niet je ex man de schuld te geven van dingen die jullie samen niet goed geregeld hebben, dus dat te dure huurhuis dat je straks moet huren enz. Jij bent zelf verantwoordelijk voor je toekomst en het plannen daarvoor en je man was je een paar jaar geleden ontrouw dus je hebt toen de kans gehad om het" goed" te regelen met jullie nieuwe doorstart , houd die boosheid voor jezelf en leer ervan wordt niet meer afhankelijk van iemand , en heel veel sterkte , het is klote bedonderd worden

Dankjewel, 

Ik heb me destijds meteen ingeschreven bij de woningbouwvereniging, maar met deze wachttijden heb ik over 10 jaar nog niks. 

Serieus geïnteresseerd: wat had ik nog meer kunnen doen om het goed te regelen volgens jou? Het huis is voor een groot gedeelte van mijn ex. Dus het huis blijft van hem. Ik heb mee mogen genieten van een lage hypotheek.

Ik weet zeker dat mijn aanstaande ex me wil helpen met het vinden van een huisje, maar: ik wil dit graag zelf doen. Ik ben inderdaad zelf verantwoordelijk hiervoor, dat weet ik. Ik wil niet meer afhankelijk zijn van hem. Maar particulier huren is in deze huidige markt zeldzaam en bovendien zeer duur. Dat gaat me niet eens lukken. 

Annieniem

Annieniem

29-11-2024 om 20:16 Topicstarter

Izza schreef op 29-11-2024 om 18:30:

Begin om jezelf verantwoordelijk te maken voor jouw leven. Niet je ex, nieuwe partners of anderen. Jij bent een individu. En jullie gaan ook geen kinderen opvoeden samen. Dat gaan jij en hij zelf doen. Ieder op een eigen manier. Hopelijk in grote lijnen hetzelfde maar wellicht ook niet. Veel mensen hebben zich volledig afhankelijk gemaakt (ook emotioneel) van een ander. En storten in als dat stopt. Maar alleen jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk of ongeluk. Niet hij. Stamp dat erin voor de toekomst.

Ik ken helaas ook mensen die volledig verbitterd zijn geraakt door een scheiding. In het begin is er medelijden door de omgeving. Maar na enige tijd keren mensen zich van deze personen af. De band met de kinderen raakt beschadigd en vrienden hebben geen zin in eeuwigheid gezeur en klagen. Eindeloze rechtszaken kosten bergen met geld.

Dankjewel Izza voor je reactie,

Ik probeer dit erin te stampen voor de toekomst, maar het heeft ook iets treurigs. Kan ik dan helemaal niemand meer vertrouwen? Moet ik altijd op mijn hoede zijn bij eventuele nieuwe relaties? De naïeve gelukkige vrouw heeft plaats gemaakt voor een verbitterde 'mannen zijn niet te vertrouwen' vrouw. Even heel zwart wit gezegd want ik weet ook wel: dit heeft tijd nodig. Het is treurig dat mijn beeld van liefde nu veranderd is. Het is realistischer geworden, dat wel. Maar ik baal er stiekem wel van dat ik niet meer die naïviteit heb.

Ik wil ook zeker niet die verbitterde persoon zijn, vandaar mijn vraag hier. Lijkt me een moeilijk leven als je altijd alleen maar boos bent op alles wat er in je leven gebeurd. Ik zit er nog middenin, maar ik ben er wel bang voor. Ik ken dit niet. Ik heb altijd een (relatief) fijn leven gehad, en nu lijkt alles opeens in te storten. Ik heb nooit geleerd om daarmee om te gaan.  

Annieniem

Annieniem

29-11-2024 om 20:18 Topicstarter

RoodVruchtje schreef op 29-11-2024 om 15:56:

“Ik wil hier rust in vinden, ik wil mijn eigen geluk weer vinden. Sterker nog: ik zie soms dat ex-partners gewoon als vrienden hun kinderen opvoeden en zelfs samen op vakantie gaan. Dat wil ik ook voor ons. Ik wil mijn man kunnen vergeven en samen met hem de kinderen opvoeden.”

Zo te lezen is het allemaal nog heel erg vers, dus jij hebt eerst tijd nodig om te helen en te rouwen van hetgeen er niet meer is, jullie als gezin. Neem vooral ook deze tijd, want pas dan kun je langzaam weer helen en jezelf ‘uitvinden’ zonder hem aan jouw zijde.

Heb je lieve vrienden om je heen waarbij je veilig je hart kunt luchten en je verdriet kwijt kunt? Probeer niets te overhaasten, want dan duurt je rouwproces alleen maar langer. Pas zodra je weer licht ziet aan het eind van de tunnel, kun je weer langzaam gaan opbouwen.

Het is een verdrietig proces, maar het gaat écht beter worden! Sterkte gewenst

Dankjewel Roodvruchtje.

Het klopt dat ik snel wil. Ik lees over mensen die elkaars beste vrienden zijn gebleven en ik vraag me af: dat gaat mij toch nooit lukken?!

Ik moet die tijd inderdaad pakken. Ik heb gelukkig veel mensen om me heen die me daarbij kunnen helpen. 

Geef het even tijd en wees niet te hard voor jezelf nu. Je zit er nog middenin. 
Ik heb iets vergelijkbaars meegemaakt en het wordt echt beter mettertijd. Sterkte! 

Annieniem

Annieniem

29-11-2024 om 20:19 Topicstarter

Marianne76 schreef op 29-11-2024 om 15:05:

Toen ik in die fase zat, heb ik een 12-weekse cursus mindfulness gevolgd. Daar ben ik echt van opgeknapt. Het is wel een investering van geld (zoek uit of het gedeeltelijk vergoed wordt) en best veel tijd (30-60 minuten per dag, geen dag overslaan). Maar voor mij geldt dat ik er nog elke dag de vruchten van pluk.

Dankjewel Marianne,

Dat is een goeie voor als het allemaal wat rustiger is in mijn leven. Ik sla hem op. 

Fijn dat jij er veel aan hebt gehad.

Annieniem schreef op 29-11-2024 om 20:06:

[..]

Dankjewel,

Ik heb me destijds meteen ingeschreven bij de woningbouwvereniging, maar met deze wachttijden heb ik over 10 jaar nog niks.

Serieus geïnteresseerd: wat had ik nog meer kunnen doen om het goed te regelen volgens jou? Het huis is voor een groot gedeelte van mijn ex. Dus het huis blijft van hem. Ik heb mee mogen genieten van een lage hypotheek.

Ik weet zeker dat mijn aanstaande ex me wil helpen met het vinden van een huisje, maar: ik wil dit graag zelf doen. Ik ben inderdaad zelf verantwoordelijk hiervoor, dat weet ik. Ik wil niet meer afhankelijk zijn van hem. Maar particulier huren is in deze huidige markt zeldzaam en bovendien zeer duur. Dat gaat me niet eens lukken.

De huizenmarkt is ellende daar kunnen jij en je ex allebei niets aan doen en daar kun/mag je van balen maar je ex de schuld geven schiet niet op, inschrijving woningbouw, sparen enz allemaal dingen die je had kunnen doen nadat je ex een aantal jaren geleden onbetrouwbaar bleek en je een doorstart maakten

Je bent niet alleen boos op je exman maar ook boos op jezelf omdat je boos bent op je exman. Een vicieuze cirkel. 
Ik heb ook last van boosheid en wrok gevoelens. Wat ik me pas onlangs realiseerde is dat wrok een manier is om de pijn niet te voelen. Wat ik nu doe als er wrok of boosheid opkomt is gaan voelen welk verdriet er zit, en dat proberen los te laten. Soms krijg ik dan een flinke huilbui. Soms ebt 't weg gewoon doordat het verdriet er mag zijn. Maar ik ben iig niet meer boos op mezelf dat ik wrok vol en ik weet nu ook dat ik niet de ander écht iets slechts toe wens, maar dat er een gevoel van mezelf onderzit. 
Ik kwam ook een pagina over codepency tegen. Dacht altijd dat ik dat niet was, totdat ik die pagina gelezen had. https://www.relatieverslaving.com/2021/01/20/iemand-redden-wrok-en-spijt/. Wat een eye opener. 
Verlang niet teveel van jezelf, je zit in een moeilijke fase. 

Herkenbaar die wrok en boosheid. Bij mij is de scheiding een jaar geleden en de boosheid slijt. Ik probeer de boosheid kwijt te raken door die te uiten; flink schelden op mijn exman, gewoon ALLES eruit laten wat je kwijt wilt. Soms komt er verdriet op, soms blijdschap.

ik concentreer me ook meer op mijn eigen leven, maar dat valt niet mee als je nog aan elkaar gebonden bent door de kinderen, net zoals ik.  Helaas moet ik mn ex nog regelmatig onder ogen komen en merken dat de vervelende trekjes (geen verantwoording voor dingen nemen, geen reflectie op zijn eigen gedrag, weinig tot niet communiceren) sterker zijn geworden. Ik berust erin door te denken dat ik blij mag zijn dat ik van hem af ben voor het grootste deel van de tijd.

Wat rot voor je Annieniem, dat je bent gescheiden!
Zou een aantal therapie sessies kunnen helpen. Gewoon zodat je bij iemand even echt al je emoties ruimte kunt geven. Want het is een heleboel.

Annieniem

Annieniem

30-11-2024 om 09:45 Topicstarter

elledoris schreef op 29-11-2024 om 23:06:

Je bent niet alleen boos op je exman maar ook boos op jezelf omdat je boos bent op je exman. Een vicieuze cirkel.
Ik heb ook last van boosheid en wrok gevoelens. Wat ik me pas onlangs realiseerde is dat wrok een manier is om de pijn niet te voelen. Wat ik nu doe als er wrok of boosheid opkomt is gaan voelen welk verdriet er zit, en dat proberen los te laten. Soms krijg ik dan een flinke huilbui. Soms ebt 't weg gewoon doordat het verdriet er mag zijn. Maar ik ben iig niet meer boos op mezelf dat ik wrok vol en ik weet nu ook dat ik niet de ander écht iets slechts toe wens, maar dat er een gevoel van mezelf onderzit.
Ik kwam ook een pagina over codepency tegen. Dacht altijd dat ik dat niet was, totdat ik die pagina gelezen had. https://www.relatieverslaving.com/2021/01/20/iemand-redden-wrok-en-spijt/. Wat een eye opener.
Verlang niet teveel van jezelf, je zit in een moeilijke fase.

Bedankt voor je berichtje, Elledoris.

Ik heb het artikel gelezen en het klinkt inderdaad erg bekend in de oren. Ik zal wat meer in codepency duiken. Fijn om wat meer inzicht te krijgen in waarom het gelopen is zoals het is gelopen, en waarom ik daar zo'n last van ervaar. 

Nogmaals dankjewel.

Ik ben 8 jaar geleden gescheiden van een man die vreemd was gegaan en ook meteen bij haar introk, en niet meer omkeek naar de kinderen. Het 'fijne' voor mij was dan wel dat ik in het huurhuis kon blijven. Ik ga het hele lange verhaal inkorten met dat hij inmiddels weer gescheiden is van die vrouw en nu weer een andere vrouw heeft en dit een stabiele relatie is geworden. Hij ziet de kinderen weer en ik kan ook weer met hem door een deur en soms komt hij even koffie drinken en dat is dan zelfs gezellig. Ik hoef hem nooit meer terug als echtgenoot, want ik vond één jaar na mijn scheiding een nieuwe hele leuke man, veel leuker dan mijn eerste man. Dus zo kan het ook, hier ben ik er uiteindelijk alleen maar beter van geworden. Kinderen vonden/vinden het denk ik wel jammer dat hun ouders uit elkaar zijn en ik had mijn huwelijk gewoon doorgezet als hij niet met die ander er vandoor ging, dus ja, daar kan ik verder ook niets aan doen. Kinderen en ik doen veel leuke dingen met zijn drietjes (dus niet de nieuwe man erbij) en dat vinden ze fijn, zo maken we er toch het beste van. 
Beetje mosterd na de maaltijd misschien maar voor meelezers die in een top huwelijk zitten (dacht ik ook namelijk) schrijf je sowieso in bij een woningbouwvereniging en blijf daarbij ingeschreven staan, kost maar 25 euro per jaar en je weet maar nooit of het ooit van pas komt.

Reageer op dit bericht

Je moet je bericht bevestigen voor publicatie, je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.