Vakantieperikelen
Hi all,
Een tijd geleden liep er een topic van mij waarin ik al uitgebreid over de zeer moeilijke scheiding heb verteld, waarbij ook Veilig Thuis al betrokken was. Kort gezegd: communiceren lijkt voor mij en mijn ex onmogelijk. Constant ontstaan er heftige ruzies (waar ik zeker ook een aandeel in heb , ik ga niet heilig doen dat ik me alleen maar goed gedraag…). Het rapport van Veilig Thuis was vernietigend voor mijn ex: er zou bij hem thuis fysiek geweld naar de kinderen zijn gebruikt en hij handelt niet in het belang van de kinderen. Mijn ex was woest en is hier uiteraard tegenin gegaan.
Intussen blijft hij de kinderen ertussen plaatsen, blijft mij de schuld van alles geven, draait alle verhalen om en kan maar niet op zichzelf reflecteren. Ik ben er inmiddels aan gewend, maar het blijft soms moeilijk om rustig te blijven. Word ik echter boos, heeft hij zijn zin…
Nu de vakantie… De kinderen zijn de eerste drie weken bij hem, daarna 3 weken bij mij. Ik had vroeg in het voorjaar al toestemming gevraagd om met de kinderen naar het buitenland te gaan. Hier reageerde hij maandenlang niet op, maar uiteindelijk kwam er een antwoord: hij zou tekenen, maar pas nadat ik getekend zou hebben voor zijn vakantie en toestemming zou geven om paspoorten aan te vragen die hij in beheer zou mogen houden. Ik zat redelijk klem, maar ik ga mijn kinderen ook geen vakantie misgunnen, dus ik tekende. Meneer was alleen rijkelijk laat met het aanvragen van de paspoorten, stond met een incompleet dossier bij het stadhuis en kwam daarna woest verhaal halen bij mij aan de deur.
Uiteindelijk is alles door bemiddeling van advocaten goed gekomen en heeft hij de dossiers in orde gemaakt en vandaag vraagt hij de paspoorten aan.
op het toestemmingsformulier dat ik heb getekend, staat echter dat ik toestemming geef voor een vakantie vanaf vandaag. Hij zal vandaag niet vertrekken, omdat er nog geen paspoorten zijn. Ik denk echter dat hij op het al getekende formulier de data (en wellicht ook de bestemming) verandert zonder mij te informeren. Intussen krijg ik geen contact met de kinderen, want hun telefoons worden altijd afgepakt (ondanks dat de raad hem hiervoor op de vingers heeft getikt). Hij beweert echter dat de kinderen blij zijn als ze van mij af zijn en geen contact willen, maar dat kan ik me niet voorstellen.
kort gezegd is er dus heel veel gedoe en kom ik dus waarschijnlijk niet te weten waar en wanneer mijn kinderen op vakantie zijn. Natuurlijk laat ik de kinderen lekker van hun tijd genieten bij hun vader, maar weten wanneer je kind een vliegtuig instapt, lijkt me wel het minste.
kan hij dit zomaar doen? Mag een formulier worden aangepast zonder dat de andere ouder daar toestemming voor geeft?
Hoe oud zijn je kinderen?
Volgens mij mag dat niet. Je geeft namelijk toestemming voor een vakantie naar bestemming X in periode Y.
Een vakantie naar Spanje is wat anders dan een vakantie naar het midden-oosten.
Dat die periode wat korter wordt door het paspoortenissue lijkt me niet zo'n probleem, zolang ex binnen zijn tijd blijft.
Dymo schreef op 15-07-2024 om 11:12:
Hoe oud zijn je kinderen?
De kinderen zijn 9 en 7.
Controles zijn steekproeven bij de douane. Dus minimale kans dat ze controleren. In het ergste geval laten ze hem er niet door of bellen jou.
Steekproeven? Ik weet niet beter of bij een vliegvakantie wordt er bij de paspoortcontrole in principe standaard gecontroleerd. Door de marechaussee overigens, vziw, niet de douane.
Hoe het zit bij veerboten en internationale treinen weet ik niet, en bij een autovakantie zal er hooguit worden gecontroleerd zodra je Schengen-gebied verlaat, vermoed ik.
Temet schreef op 15-07-2024 om 16:12:
Steekproeven? Ik weet niet beter of bij een vliegvakantie wordt er bij de paspoortcontrole in principe standaard gecontroleerd. Door de marechaussee overigens, vziw, niet de douane.
Hoe het zit bij veerboten en internationale treinen weet ik niet, en bij een autovakantie zal er hooguit worden gecontroleerd zodra je Schengen-gebied verlaat, vermoed ik.
Ik weet dat ze er best streng mee zijn. Ik heb nog geprobeerd om hem te laten weten dat hij een nieuw formulier nodig heeft, maar de man is onbereikbaar en mijn advocaat was duidelijk: dat is zijn eigen verantwoordelijkheid.
En dat is ook zo, dat snap ik natuurlijk ook. Maar punt 1; ik wil graag weten wanneer mijn kinderen waar zijn. Ze zijn nog nooit zo ver weg geweest en ik mag op z’n minst weten waar ze zijn. En punt 2; ik zou het rot vinden voor mijn kinderen als ze op het vliegveld staan en mijn ex blijkt weer te hebben gefaald in het regelen van iets ogenschijnlijk simpels.
Het is zo lastig; ga ik nu alle moeite doen om hem te bereiken zodat hij op vakantie kan, terwijl meneer lekker achterover leunt, want alles wordt toch wel geregeld. Of laat ik het lekker gaan, hij verandert de formulieren, marechaussee laat hem door en ik moet maar accepteren dat ik niet weet waar ze zijn en niks van ze hoor en hoop maar dat ze op tijd terug zijn. Of laat ik het gaat met het risico dat die jongens dan voor de zoveelste keer teleurgesteld worden?
Laat het gaan, dit is niet jouw pakkie-an. Luister naar je advocaat.
Jullie zijn niet meer samen, hij moet zijn zaakjes zelf regelen en zijn shit zelf opruimen.
Temet schreef op 15-07-2024 om 16:12:
Steekproeven? Ik weet niet beter of bij een vliegvakantie wordt er bij de paspoortcontrole in principe standaard gecontroleerd. Door de marechaussee overigens, vziw, niet de douane.
Hoe het zit bij veerboten en internationale treinen weet ik niet, en bij een autovakantie zal er hooguit worden gecontroleerd zodra je Schengen-gebied verlaat, vermoed ik.
Steekproeven, ik ben op Schiphol er nog nooit uitgepikt om het papierwerk te laten zien terwijl ik alleen reis met zoon en niet binnen Shengen blijf. 1x is er naar het papierwerk gevraagd, toen ik met de boot uit de uk naar huis wilde en zoon dus de paspoorten moest geven want ja bestuurder aan de andere kant. Maar verder nooit, ook niet in de nachttreinen in Europa. Dus steekproeven ja.
Hier is slechts 2 keer naar die papieren gevraagd en dat was bij vakanties buiten Europa. Binnen Europa is er nooit om gevraagd.
Maar als ik jou was, zou ik de dingen proberen uit elkaar te houden. Het papierwerk is zijn probleem, zoals je advocaat ook al zegt, maar als jij graag wil weten waar je kinderen zijn, kun je hem ook gewoon de vluchtnummer en de naam van het hotel vragen, gewoon voor noodgevallen.
Anoniemst schreef op 15-07-2024 om 18:39:
Hier is slechts 2 keer naar die papieren gevraagd en dat was bij vakanties buiten Europa. Binnen Europa is er nooit om gevraagd.
Maar als ik jou was, zou ik de dingen proberen uit elkaar te houden. Het papierwerk is zijn probleem, zoals je advocaat ook al zegt, maar als jij graag wil weten waar je kinderen zijn, kun je hem ook gewoon de vluchtnummer en de naam van het hotel vragen, gewoon voor noodgevallen.
Zeker, dat heb ik ook gedaan. En ik krijg geen antwoord.
De situatie tussen ons is slechter dan iedereen wellicht denkt hier. Er is niet zomaar iets als ‘vraag gewoon en dan krijg je het vast wel’.
We hebben het hier over iemand die valse aangiftes tegen mij doet, overal rondbazuint dat ik hem de kinderen afneem, de kinderen vertelt dat ik een nare alcoholist ben. We hebben het hier over een man die, samen met zijn nieuwe partner, bewezen meerdere malen de fout in is gegaan en fysiek geweld heeft gebruikt tegen de kinderen en iemand die met leugens beslag heeft laten leggen op al mijn geld. Dit is iemand die zelfs niet wil reageren op een vraag om het huiswerk van de kinderen even af te geven op school en iemand die de telefoons van de kinderen verstopt zodat ze geen contact kunnen opnemen en, als de telefoon toch aan heeft gestaan, eerst de telefoon controleert voordat deze terug mag naar mijn huis.
Er is geen ‘vraag maar even’. En dat is waar ik het meeste van baal.
Heb je je kinderen jouw telefoonnummer uit hun hoofd laten leren? Zo niet, begin daar naar snel mee. Mijn dochter was 5 toen ze het leerde, ze kan het nog steeds opdreunen. Dan kunnen ze nl ook iemand anders vragen om jou te bellen in geval van nood.
Misschien kun je het ook ergens achter de voering van een jas of tas/koffer schrijven.
Ik had de telefoonnummers van papa en mama aan de binnenkant van hun schooltassen geschreven, "voor de school" (not).
Marianne76 schreef op 15-07-2024 om 20:19:
Heb je je kinderen jouw telefoonnummer uit hun hoofd laten leren? Zo niet, begin daar naar snel mee. Mijn dochter was 5 toen ze het leerde, ze kan het nog steeds opdreunen. Dan kunnen ze nl ook iemand anders vragen om jou te bellen in geval van nood.
Misschien kun je het ook ergens achter de voering van een jas of tas/koffer schrijven.
Ik had de telefoonnummers van papa en mama aan de binnenkant van hun schooltassen geschreven, "voor de school" (not).
Ja, mijn dochter was ook een jaar of 4, 5 toen ze mijn nummer uit haar hoofd wist. Hartstikke handig, ook als ze kwijtraakt op het strand of in een winkel. Dan liep ze naar een mevrouw die er aardig uitzag en vroeg of die haar moeder even wilde bellen omdat ze kwijt was. Toen ze een jaar of 6 was, had haar vader iemand uit de kroeg opgepikt die op haar moest passen. Ze had gewoon bij mij kunnen blijven, maar dat wilde hij niet. De kroeg-mevrouw sprak geen Nederlands en zat te drinken. Dochter voelde zich niet veilig, pakte een telefoon die op tafel lag en belde of ik haar wilde komen ophalen. Het is nog wel een enorme rel geworden, ex belde met een stomdronken kop toen hij thuis kwam. Ik heb tegen hem gezegd dat hij maar een rechtszaak moest beginnen en dat ik dan een tegen-eis zou indienen om hem uit de ouderlijke macht te knallen. Niks meer van gehoord. Ik gun dochter en haar vader alle tijd van de wereld samen, maar niet op deze manier.
Ms_Z schreef op 15-07-2024 om 19:27:
[..]
Zeker, dat heb ik ook gedaan. En ik krijg geen antwoord.
De situatie tussen ons is slechter dan iedereen wellicht denkt hier. Er is niet zomaar iets als ‘vraag gewoon en dan krijg je het vast wel’.
We hebben het hier over iemand die valse aangiftes tegen mij doet, overal rondbazuint dat ik hem de kinderen afneem, de kinderen vertelt dat ik een nare alcoholist ben. We hebben het hier over een man die, samen met zijn nieuwe partner, bewezen meerdere malen de fout in is gegaan en fysiek geweld heeft gebruikt tegen de kinderen en iemand die met leugens beslag heeft laten leggen op al mijn geld. Dit is iemand die zelfs niet wil reageren op een vraag om het huiswerk van de kinderen even af te geven op school en iemand die de telefoons van de kinderen verstopt zodat ze geen contact kunnen opnemen en, als de telefoon toch aan heeft gestaan, eerst de telefoon controleert voordat deze terug mag naar mijn huis.
Er is geen ‘vraag maar even’. En dat is waar ik het meeste van baal.
Het was zeker niet als verwijt bedoeld. Kreeg alleen vanuit je berichten het gevoel dat de focus lag op die papieren, terwijl ik de indruk had dat je gewoon graag wilde weten waar je kinderen waren. Vandaar mijn reactie. En geloof me dat ik weet dat een antwoord niet altijd vanzelfsprekend is, ook hier een ex met een flinke gebruiksaanwijzing. Misschien dat ik ook deels vanuit die ervaring reageerde, mijn ex wordt namelijk extra dwars als het over papieren enzo gaat.
Zijn je kinderen inmiddels al weg of spreek je ze nog? Heb je eventueel contact met zijn ouders of familie dat je het daar na kan vragen?
Anoniemst schreef op 15-07-2024 om 23:48:
[..]
Het was zeker niet als verwijt bedoeld. Kreeg alleen vanuit je berichten het gevoel dat de focus lag op die papieren, terwijl ik de indruk had dat je gewoon graag wilde weten waar je kinderen waren. Vandaar mijn reactie. En geloof me dat ik weet dat een antwoord niet altijd vanzelfsprekend is, ook hier een ex met een flinke gebruiksaanwijzing. Misschien dat ik ook deels vanuit die ervaring reageerde, mijn ex wordt namelijk extra dwars als het over papieren enzo gaat.
Zijn je kinderen inmiddels al weg of spreek je ze nog? Heb je eventueel contact met zijn ouders of familie dat je het daar na kan vragen?
Ik zag het ook zeker niet als verwijt 
, maar het was misschien wel handig om kort de situatie te schetsen.
Natuurlijk gaat het ook om de papieren. Al is dat alleen maar omdat ik nog steeds de neiging heb om alles voor hem te regelen. Hij hoeft wat dat betreft niks te doen, want ook als hij niks doet, ben ik degene die alles wel regelt voor meneer. Niet alleen met zulke dingen, maar ook alles voor de kinderen. En ik doe het uiteraard voor de kinderen, niet voor hem. Het is makkelijk gezegd om hiermee te stoppen, maar als ik iets niet goed doe, dan krijg ik het ook weer te horen. Zo was het duidelijk dat hij zélf niet goed gelezen had wat hij nodig had om de paspoorten aan te vragen, maar simpel als hij is, was het makkelijker om aan mijn deur te gaan staan en door de brievenbus te gaan roepen dat ik een slechte moeder ben als ik niet snel genoeg reageer. Het is een hele lastige, enigszins narcistische man met veel meer problemen. En ja, ik los nog steeds heel veel voor hem op, enerzijds omdat ik anders toch wel de schuld krijg, anderzijds omdat ik wil dat alles goed geregeld wordt voor de kinderen.
En dat ik de kinderen nog hoop te spreken, tuurlijk. Zo heel lekker loopt het daar niet en ik maak me soms best zorgen. Het zou gewoon zo fijn zijn als ik iets van de kinderen zou horen. Ze vinden het allebei leuk om mij zo nu en dan te appen met een foto f met een kort berichtje, maar grote kans dat ik drie lange weken niks van ze hoor. En dat is lastig, zeker in deze situatie.
Ze zijn al bij hem, dus ik zie ze ook niet meer. Zijn familie spreek ik niet, zij hebben volledig zijn kant gekozen en hebben zelfs meegedacht met allemaal leugenachtige verhalen om zijn straatje schoon te vegen.
Het blijft lastig, maar het is misschien meer mijn eigen gevoel en het feit dat hij mij nog steeds zo’n enorm schuldgevoel weet aan te praten. Lukt het namelijk niet op het vliegveld, zal het ongetwijfeld weer mijn schuld zijn.
In Nederland is de kans op een check erg groot als je uitreist met kinderen via boot of vliegtuig. Maar die papieren zijn niet verplicht. Volgende stap is dan bellen. Dat doen ze soms ook als de papieren helemaal in orde zijn.
Dat bellen zelf is zo lek als een zeef. In de basisregistratie personen en ook in het gezagsregister staan helemaal geen telefoonnummers. Vader moet bellen met zijn eigen telefoon naar "moeder", en dan de telefoon aan de marechaussee geven. Er wordt op geen enkele manier gecheckt of dat nummer van "moeder" wel klopt. In dat gesprek vragen ze dan details aan "moeder", zoals de namen en geboortedata van de kinderen en de reisroute.
Dat gesprek kan moeizaam verlopen als jij de reisdatum en reisroute niet weet die op het formulier staan. Ik zou je aanraden om gewoon te zeggen wat er op het oorspronkelijke formulier staat, en te zeggen dat je akkoord bent met een latere reis. Het lijkt me dat als jij in zo'n gesprek positief staat tegenover de aangepaste reisplannen en ex het formulier niet heeft vervalst, dat de reis gewoon door kan gaat. Als uit zo'n gesprek rolt dat ex het formulier vervalst heeft, geen idee wat er dan gebeurt... Maak dan direct na afloop een gespreksverslag en mail dat naar je advocaat.
En het kan dus ook zijn dat er helemaal geen controle plaatsvindt. Of dat de marechaussee te woord wordt gestaan door een vriendin van ex. Het systeem is lek.