Te close met ex? Samen eten normaal?
Ik heb sinds 9 maanden een relatie met een gescheiden vader van 2 kinderen. Ik heb zelf geen kinderen. Wel lange relaties gehad maar geen contact meer met mijn exen. Hij daarentegen is nog goed bevriend met zijn exvrouw die ook nieuwe partner heeft. Wat aan een kant fijn is, ze gunnen elkaar het beste, maar ik vind het als nieuwkomer erg lastig wat er "normaal" is en goed co-ouderschap, en wat " teveel " is waar ik me minder prettig bij voel.
Ze hebben co-ouderschap en eten elke week nog samen als gezin bijvoorbeeld. Dat is in elkaars huis en de ouder die de week de kinderen niet heeft komt dan bij de ander eten. In mijn beleving is dit raar, ze wonen in dezelfde wijk dus de kinderen zouden ook naar 1 ouder kunnen ipv als gezin te eten. Ze gaan soms ook nog een uitje doen samen met de kinderen, zoals uit lunchen of samen naar sportevenementen. Toen we elkaar 4 maanden kenden wilde de exvrouw weekendje Disneyland met mijn vriend en zijn kinderen, maar dat ging mij absoluut te ver en is toen wegens andere redenen ook niet doorgegaan.
Ik heb zijn kinderen nog niet ontmoet omdat we eerst zeker wilden zijn dat het meer dan een scharrel is. Nu het serieus is voel ik me een soort 3e wiel als ik alleen thuis zit en hij " familie speelt " met zn ex en kinderen. In de week dat hij de kinderen heeft zie ik hem nu dus ook helemaal niet en ook dat vind ik erg lastig. We hebben wel gesproken over dat ik binnenkort de kinderen ga ontmoeten.
Vraag aan de gescheiden ouders; wat doe je wel en niet nog samen met je ex en kinderen. Waar liggen de grenzen?
JENN79 schreef op 27-03-2024 om 13:30:
[..]
Ik weet niet of t spijt is want ze heeft zelf wel nieuwe vriend aan kinderen geïntroduceerd en gaat verder met haar leven. Maar t is idd in mijn beleving onnodig veel contact al die wekelijkse etentjes.
Als je dat echt onnodig veel contact vindt, zou ik dat onderwerp eerst bespreken met je vriend voordat je zijn kinderen ontmoet.
Hoe lang zijn ze al uit elkaar?
Je vraagt ervaringen, hier de onze.
Ik ben ongeveer 10 jaar samen met mijn partner, we zijn allebei gescheiden toen onze kinderen nog jong waren en direct samen verder gegaan.
In het begin at mijn partner ook wekelijks bij zijn ex met de kinderen, hij kookte dan terwijl zij nog werkte in haar huis en nam daarna de kinderen mee. Dat was fijn voor de kinderen. Maar dit werd in de loop der tijd minder en nu zijn er geen gezamenlijke activiteiten meer alleen bij halen/brengen dat hij een uurtje blijft kletsen met haar en de kinderen. Dat was echt een natuurlijk verloop. Ook vroeg ze hem in begin nog voor klusjes, dat stopte ook vanzelf na een paar jaar.
Ik had hier geen moeite mee, misschien ook omdat ik 100% wist dat hij voor mij koos en niks meer met haar wilde.
Ik zou het wel raar vinden als ze nu nog steeds intensief contact zouden hebben, ze zijn al lang uit elkaar en de kinderen zijn grote tieners, dat is echt niet meer nodig.
Mijn ex en ik doen vanaf het begin één keer per jaar een uitje met onze dochter (13) op haar verjaardag. Verder paar keer per jaar overleg over haar. Heel soms gaan we daarbij ergens (eenvoudig) eten en dochter is daar ook bij. Tussendoor soms een belletje of appje als er iets speelt, dan overleggen we, aangezien we nou eenmaal wel samen opvoeden.
Ik doe dit allemaal puur voor haar, als het aan mij lag zou ik hem nooit meer zien hoor.
Vakanties met overnachting zijn een no-go. Ik zou dat 1. niet eens willen, ben niet voor niks gescheiden en 2. dat echt niet OK vinden voor mijn partner.
Al met al ben ik benieuwd hoe lang ze uit elkaar zijn. Als dat nog best kort is, grote kans dat dingen nog veranderen.
Onze kinderen waren 5 en 8 toen we gingen scheiden. Van begin af aan hebben we een korte overdracht gedaan als we de kinderen bij de ander gingen halen. Soms 5 minuten, soms een halfuur of een uur met koffie, als er veel te bespreken was. Tussendoor een praktisch appje als dat nodig was (Liggen de laarzen van a bij jou?). We aten soms (zeker niet elke keer) met zijn vieren samen op een verjaardag van de kinderen, als ze daarom vroegen. Ik heb dat nooit leuk gevonden, maar ik deed het voor de kinderen en maakte er dan ook het beste van. Mijn vriend ging dan soms ook mee, de vriendin van het moment van mijn ex soms ook. Toen mijn jongste 18 werd, bedankte ze me en zei ze met een knipoog dat het nu nooit meer hoefde.
Tegenwoordig spreek ik mijn ex vrijwel nooit meer. We leiden elk ons eigen leven en ik gun hem het beste.
SJSL schreef op 27-03-2024 om 13:53:
Hoe lang zijn ze al uit elkaar?
Je vraagt ervaringen, hier de onze.
Ik ben ongeveer 10 jaar samen met mijn partner, we zijn allebei gescheiden toen onze kinderen nog jong waren en direct samen verder gegaan.
In het begin at mijn partner ook wekelijks bij zijn ex met de kinderen, hij kookte dan terwijl zij nog werkte in haar huis en nam daarna de kinderen mee. Dat was fijn voor de kinderen. Maar dit werd in de loop der tijd minder en nu zijn er geen gezamenlijke activiteiten meer alleen bij halen/brengen dat hij een uurtje blijft kletsen met haar en de kinderen. Dat was echt een natuurlijk verloop. Ook vroeg ze hem in begin nog voor klusjes, dat stopte ook vanzelf na een paar jaar.
Ik had hier geen moeite mee, misschien ook omdat ik 100% wist dat hij voor mij koos en niks meer met haar wilde.
Ik zou het wel raar vinden als ze nu nog steeds intensief contact zouden hebben, ze zijn al lang uit elkaar en de kinderen zijn grote tieners, dat is echt niet meer nodig.
Mijn ex en ik doen vanaf het begin één keer per jaar een uitje met onze dochter (13) op haar verjaardag. Verder paar keer per jaar overleg over haar. Heel soms gaan we daarbij ergens (eenvoudig) eten en dochter is daar ook bij. Tussendoor soms een belletje of appje als er iets speelt, dan overleggen we, aangezien we nou eenmaal wel samen opvoeden.
Ik doe dit allemaal puur voor haar, als het aan mij lag zou ik hem nooit meer zien hoor.
Vakanties met overnachting zijn een no-go. Ik zou dat 1. niet eens willen, ben niet voor niks gescheiden en 2. dat echt niet OK vinden voor mijn partner.
Al met al ben ik benieuwd hoe lang ze uit elkaar zijn. Als dat nog best kort is, grote kans dat dingen nog veranderen.
Dankjewel voor je uitgebreide reactie! Elke situatie is ook uniek en "goed " om te horen dat er een soort natuurlijk verloop in zit ook met klusjes enzo . Ze zijn 2 jaar uit elkaar.
Nee inderdaad ik zou er zelf niet aan moeten denken nog op vakantie te moeten met een ex maar dat hangt er natuurlijk van af hoe je uit elkaar bent gegaan . Maar inderdaad wat jij ook zegt ik zou het een nieuwe partner ook niet willen aandoen.
Het kan dat hij haar nog niet goed los kan laten, maar ik lees wel heel veel controle vanuit haar. Zij vindt 9 maanden te kort om de kinderen kennis te laten maken. Je kunt over die dingen afspraken maken in een ouderschapsplan en zeker niet elke scharrel hoeft voorgesteld te worden, maar 9 maanden vind ik best een behoorlijke tijd en de kinderen zijn ook al pubers. Dat voorstellen heeft hij haar toestemming ook niet voor nodig. Je kunt gewoon een keer een avond langskomen als hij de kinderen heeft en dat hij dat dan vooraf meldt. Die kinderen komen waarschijnlijk ook een keer met een liefje aanzetten en hoeven dan ook geen eeuwen te wachten.
Als hij niet meer op vakantie wil of andere uitjes, dan kan hij ook gewoon zeggen 'we zijn niet voor niks gescheiden, dus ik heb geen behoefte meer aan gezamenlijke vakanties/uitjes'. Hij mag ook gewoon nee zeggen, whatever zijn ex ook verzint.
MamaE schreef op 27-03-2024 om 14:13:
Het kan dat hij haar nog niet goed los kan laten, maar ik lees wel heel veel controle vanuit haar. Zij vindt 9 maanden te kort om de kinderen kennis te laten maken.
Dat heb ik nergens gelezen. Ik heb gelezen dat zijzelf nog geen behoefte heeft aan kennismaken met de nieuwe vriendin van haar ex-man.
Ik ben altijd al handiger geweest dan mijn ex, maar geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om bij hem een lamp of een schilderijtje te gaan ophangen. Kijk maar fijn een how-to op youtube, vraag de buren of huur iemand in.
Nee zeggen tegen klusjes is heel simpel: "nee". Uitleg hoeft niet.
Persephone schreef op 27-03-2024 om 14:16:
[..]
Dat heb ik nergens gelezen. Ik heb gelezen dat zijzelf nog geen behoefte heeft aan kennismaken met de nieuwe vriendin van haar ex-man.
Dat hoeft toch ook helemaal niet? De nieuwe partner kan toch wel al kennismaken met de kinderen in de tijd dat de kinderen bij hem zijn?
JENN79 schreef op 27-03-2024 om 14:07:
[..]
Dankjewel voor je uitgebreide reactie! Elke situatie is ook uniek en "goed " om te horen dat er een soort natuurlijk verloop in zit ook met klusjes enzo . Ze zijn 2 jaar uit elkaar.
Nee inderdaad ik zou er zelf niet aan moeten denken nog op vakantie te moeten met een ex maar dat hangt er natuurlijk van af hoe je uit elkaar bent gegaan . Maar inderdaad wat jij ook zegt ik zou het een nieuwe partner ook niet willen aandoen.
Twee jaar is nog niet super lang. Begrijp ik dat de eerste verandering is gemaakt en dat is dat ze niet meer samen op vakantie gaan omdat jij dat niet prettig vindt? Dat is een mooie stap.
Misschien ipv focus op hoe vaak zij nog contact hebben, kan je kijken of het mogelijk is dat jij wat meer contact hebt in zijn kinderweek? Hoewel de kinderen dan wel op de eerste plaats moeten komen, maar misschien kan jij ook 1 keer per week komen eten, of in weekenden erbij zijn voor een filmavondje, of mee gaan naar sport. Na 9 maanden is het hoog tijd om kennis te maken en de kinderen te laten merken dat jij bij hun vader hoort. Op een ontspannen manier.
IMI-x2 schreef op 27-03-2024 om 14:07:
Onze kinderen waren 5 en 8 toen we gingen scheiden. Van begin af aan hebben we een korte overdracht gedaan als we de kinderen bij de ander gingen halen. Soms 5 minuten, soms een halfuur of een uur met koffie, als er veel te bespreken was. Tussendoor een praktisch appje als dat nodig was (Liggen de laarzen van a bij jou?). We aten soms (zeker niet elke keer) met zijn vieren samen op een verjaardag van de kinderen, als ze daarom vroegen. Ik heb dat nooit leuk gevonden, maar ik deed het voor de kinderen en maakte er dan ook het beste van. Mijn vriend ging dan soms ook mee, de vriendin van het moment van mijn ex soms ook. Toen mijn jongste 18 werd, bedankte ze me en zei ze met een knipoog dat het nu nooit meer hoefde.
Tegenwoordig spreek ik mijn ex vrijwel nooit meer. We leiden elk ons eigen leven en ik gun hem het beste.
Jij ook dank voor het delen van jouw ervaring. Goed dat je in die tijd wel het beste ervan wist te maken.
SJSL schreef op 27-03-2024 om 14:28:
[..]
Twee jaar is nog niet super lang. Begrijp ik dat de eerste verandering is gemaakt en dat is dat ze niet meer samen op vakantie gaan omdat jij dat niet prettig vindt? Dat is een mooie stap.
Misschien ipv focus op hoe vaak zij nog contact hebben, kan je kijken of het mogelijk is dat jij wat meer contact hebt in zijn kinderweek? Hoewel de kinderen dan wel op de eerste plaats moeten komen, maar misschien kan jij ook 1 keer per week komen eten, of in weekenden erbij zijn voor een filmavondje, of mee gaan naar sport. Na 9 maanden is het hoog tijd om kennis te maken en de kinderen te laten merken dat jij bij hun vader hoort. Op een ontspannen manier.
Dat begrijp je inderdaad goed. Maar ik vond t wel flauw dat hij het bij mij liet ipv zelf te zeggen nee ik heb er geen behoefte meer aan....ik ben dan al automatisch "de boeman" dat het niet meer kan die vakanties samen.
Dingen veranderen dus maar alleen omdat ik het aangeef.
Ik vind 9 mnd ook lang zat. Hoe jij het aangeeft zie ik het ook voor me qua kennismaking, hoef daar echt niet heel vaak te zijn maar 1x pw in de week dat hij de kinderen heeft zou een goed begin zijn om wat te wennen aan elkaar.
MamaE schreef op 27-03-2024 om 14:13:
Het kan dat hij haar nog niet goed los kan laten, maar ik lees wel heel veel controle vanuit haar. Zij vindt 9 maanden te kort om de kinderen kennis te laten maken. Je kunt over die dingen afspraken maken in een ouderschapsplan en zeker niet elke scharrel hoeft voorgesteld te worden, maar 9 maanden vind ik best een behoorlijke tijd en de kinderen zijn ook al pubers. Dat voorstellen heeft hij haar toestemming ook niet voor nodig. Je kunt gewoon een keer een avond langskomen als hij de kinderen heeft en dat hij dat dan vooraf meldt. Die kinderen komen waarschijnlijk ook een keer met een liefje aanzetten en hoeven dan ook geen eeuwen te wachten.
Als hij niet meer op vakantie wil of andere uitjes, dan kan hij ook gewoon zeggen 'we zijn niet voor niks gescheiden, dus ik heb geen behoefte meer aan gezamenlijke vakanties/uitjes'. Hij mag ook gewoon nee zeggen, whatever zijn ex ook verzint.
Ze verbiedt het niet hoor. Maar het zou volgens mij makkelijker zijn om haar ook te zien.
JENN79 schreef op 27-03-2024 om 14:38:
[..]
Ze verbiedt het niet hoor. Maar het zou volgens mij makkelijker zijn om haar ook te zien.
Hoezo? Als zij dat (nog) niet wil, dan heb je daar geen invloed op. Als je je richt op waar je wel invloed op hebt, zoals bij hem zijn als zijn kinderen er zijn dan zie je hem vaker en heb je de kans om een band op te bouwen met de kinderen.
MamaE schreef op 27-03-2024 om 14:23:
[..]
Dat hoeft toch ook helemaal niet? De nieuwe partner kan toch wel al kennismaken met de kinderen in de tijd dat de kinderen bij hem zijn?
Zeker, maar jij schrijft dat je veel controle ziet bij de ex, omdat zij niet wil dat de kinderen al kennismaken, maar dat heeft ze volgens mij helemaal niet gezegd. Ze heeft alleen gezegd dat zijzelf nog niet hoeft kennis te maken.
Wat ontzettend leuk om te lezen dat het ook ‘anders’ kan en men daadwerkelijk de kinderen op de 1e plaats zetten na een scheiding. Ze zijn 2 jaar uit elkaar en de jongste zit net op de middelbare, dus zo’n 12-13 jaar. Ik zie dat dus echt niet als een oudere puber zoals iemand het hier noemde. En juist op deze leeftijd(en) lijkt het mij goed als het contact tussen beide ouders is zoals TO hier meldt.
Dat wekelijks samen eten, ik zie daarin het probleem niet zo, maar vwb dat klussen, daarover zou ik pas vallen als zij roept en hij meteen opspringt en naar ex zou gaan. Waarom zou vrienden helpen wel ‘normaal’ zijn, maar een bevriende ex niet?
Ik noem 9 mnd relatie ook pril, zéker als er kinderen zijn, dus ik begrijp het wel dat hij hierin rustig aan doet. Kinderen zijn beide op de hoogte van de relatie en hebben blijkbaar zelf ook nog niet aangegeven graag kennis te willen maken. Dit vul ik uiteraard zelf in, omdat ik het ook nergens teruglas.
Ikzelf was ooit stiefmoeder (gruwelwoord) van een 16-jarige toen ik in vader’s leven kwam en heb hem ook pas na ruim een jaar ontmoet. Ik wilde nl zelf ook eerst meer zekerheid vwb de relatie, zeker ook omdat wij ruim 100 km uit elkaar woonden. Ook zijn ex en hij aten geregeld samen, zodat ze eea konden bespreken over zoon, zag daar verder ook geen problemen in, want zijn liefde voor mij was duidelijk aanwezig en maakte dat ik geen twijfels had.
Ik zou, als ik jou was, dus meer gaan werken aan je onzekerheid en waar deze vandaan komt. Hem dingen gaan verbieden zal waarschijnlijk alleen averechts gaan werken en hem verder van je afduwen óf iig niet bijdragen aan je contact met de kinderen later. Zijn ex is nu eenmaal de moeder van zijn kinderen en dat blijft hij de rest van zijn leven, ongeacht hun leeftijden.
Probeer er een goeie weg in te vinden of vraag jezelf af of deze relatie wel gaat werken?