Scheiden met 3 jonge kindjes
we gaan scheiden met jonge kinderen. samen een koopwoning en sta sinds enkele maanden pas ingeschreven voor een huurwoning.
kopen of particulier huren ligt niet binnen mijn financiële macht.
en nu? dit lijkt een groot probleem.. nog niet gesproken over alle andere stappen die we moeten nemen. geen idee.
iemand tips? hoe zijn jullie aan een woning gekomen?
contact met papa is goed, en we wonen verplicht samen nu. dit is natuurlijk niet ideaal. birdnesting is ook nog een optie, maar de gemiddelde wachttijd voor een huurwoning bedraagt 5 a 8 jaar.
Dat is precies wat ik ook denk. Maar volgens mij is Anne alleen nog maar aan het voorbereiden en inventariseren.
'Deze lichamelijke klachten, vermoedelijk van stress was de reden voor hem om aan te geven laatst dat hij wilde scheiden. Dat was de druppel. Nu gaan we scheiden, en voelt ie zich nog steeds zo.'
Dus mogelijk is er een andere oorzaak voor de lichamelijke klachten? Gaat hij naar de huisarts; spelen er andere stressfactoren, bijvoorbeeld op het werk? Het zou jammer zijn als hij op basis van een verkeerde analyses van zijn problemen zo'n drastische beslissing neemt.
Tsjor
Max88 schreef op 26-04-2023 om 19:14:
[..]
Een man kan dat vaak makkelijker scheiden dan de meeste vrouwen. Waarom laat je dat gebeuren als hij van je af wil als het toch niet helemaal oke voelt?
Is een aanname dat mannen dit makkelijker kunnen scheiden en niet bewezen. Man onvriendelijk deze reactie
Ruud1971! schreef op 29-04-2023 om 16:35:
[..]
Is een aanname dat mannen dit makkelijker kunnen scheiden en niet bewezen. Man onvriendelijk deze reactie
Is het nu echt nodig om deze persoonlijke ‘vete’ op deze manier uit te vechten? De keren dat jij vrouwonvriendelijke stellingen plaatst zijn nl niet meer op 2 handen te tellen. Beetje volwassenheid lijkt mij niet teveel gevraagd toch? 
on-topic: stress van de huidige situatie hebben is natuurlijk best een mogelijkheid. Het feit dat het hoge woord ‘scheiden’ er nu uit is, maakt niet dat jullie ook meteen uit de situatie zijn. Ik vind het dan ook voorbarig dit daaraan te koppelen. Feit is wel dat man wil scheiden en er aan een dood paard niet te trekken valt, ik zou dan voorlopig ook het regelen vd scheiding bij hem laten, maar op voorhand wel zelf eea voor mezelf uitzoeken.
Kikki39 schreef op 28-04-2023 om 17:19:
Ik vind het wel vreemd, als hij zo graag wil scheiden dan zou je denken hij wel actie onderneemt. Ik zou het mooi even op zijn beloop laten en afwachten of hij iets gaat ondernemen. Jij hoeft toch niet vanalles te gaan regelen terwijl hij wilt scheiden.
Zou je denken, maar dit duurt al bijna een jaar. Als ik TO was zou ik ook alvast voorbereidende stappen nemen en minder afwachten.
Anne, heb je hem weleens durven vragen welke stappen hij inmiddels heeft genomen mbt de scheiding? Of is dit een onbesproken onderwerp binnen jullie relatie op dit moment? Vanuit jou snap ik dit nog enigszins, maar vanuit hem wat minder. Als hij dit al een jaar roept, maar hij onderneemt geen stappen, dan lijkt mij dit voor jou slechts een soort van hoopgevend en dat vreet energie.
Vraag jij hem ook weleens wat hij inmiddels heeft ondernomen qua scheiding of is ook hij hierin volledig afwachtend?
RoodVruchtje schreef op 30-04-2023 om 16:29:
Anne, heb je hem weleens durven vragen welke stappen hij inmiddels heeft genomen mbt de scheiding? Of is dit een onbesproken onderwerp binnen jullie relatie op dit moment? Vanuit jou snap ik dit nog enigszins, maar vanuit hem wat minder. Als hij dit al een jaar roept, maar hij onderneemt geen stappen, dan lijkt mij dit voor jou slechts een soort van hoopgevend en dat vreet energie.
Vraag jij hem ook weleens wat hij inmiddels heeft ondernomen qua scheiding of is ook hij hierin volledig afwachtend?
We zijn in dat opzicht wel heel open tegen elkaar, maar de laatste dagen begin ik geen gesprek over de huidige situatie. Ik begin dus niet te praten over de scheiding, of over hoe nu verder. Dat heb ik de laatste tijd vaak gedaan, omdat ik het niet begrijp en meer tekst en uitleg wilde, of omdat ik hem tijd wil geven om deze beslissing te heroverwegen. Maar dan werd hij boos en zei iets in de richting van: ik wil scheiden, ik wil niet meer tijd, ben ik nou niet duidelijk? Tot nu toe moet ik het dus doen met: mijn gevoel is weg, we zijn te verschillend. En dat eindigde een paar keer in een fikse ruzie.
Maar even terugkomend op je vraag, hij heeft tot nu toe alleen verteld dat hij zich wat heeft ingelezen. Hij heeft geen stappen gezet, oja het enige wat hij heeft gedaan is het gesprek aangegaan met zijn leidinggevende en gekeken hoe hij evt zijn uren kan invullen als we kiezen voor co ouderschap 50/50. Verder niks, in ieder geval niet dat ik weet. En ik ga ervanuit dat hij die informatie dan wel zou delen.
Ik vraag hem momenteel niet. Ik laat het even rusten, en kijk het even aan. Ik heb al een paar stappen gezet, weliswaar informatief maar ik lijk wel gek. Ik wil niet scheiden.
En ja.. dat hij geen stappen zet, en dat wij nog zulke leuke dagen hebben nu met ons gezin, hij nog elke avond bij mij in bed stapt, geeft mij ergens hoop. Maar vooral het gevoel, wat gebeurt er nu? Waarom zegt hij dat hij wil scheiden? Ik begrijp het niet, gebeurt ons dit echt? Waarom gooit hij onze toekomst overhoop? We hadden het toch zo goed samen?
Dus meneer roept al een jaar dat hij wil scheiden, zonder duidelijke reden en onderneemt ook geen stappen om dat daadwerkelijk te doen? Het komt redelijk depressief over, maar het is echt niet eerlijk naar jou en de kinderen. Zo houd je mensen gevangen tussen hoop en vrees.
Een scheiding regelt zichzelf niet. En het is ook nogal een keuze. Op mentaal instabiele momenten moet je eigenlijk geen grote beslissingen nemen in je leven zoals samenwonen, scheiden of een kind krijgen.
misschien is dit wel een vorm van geen beslissing nemen: wel praten, niet doen.
Ik ben wel benieuwd in hoeverre de lichamelijke klachten nog een rol spelen.
Tsjor
MamaE schreef op 30-04-2023 om 23:06:
Dus meneer roept al een jaar dat hij wil scheiden, zonder duidelijke reden en onderneemt ook geen stappen om dat daadwerkelijk te doen? Het komt redelijk depressief over, maar het is echt niet eerlijk naar jou en de kinderen. Zo houd je mensen gevangen tussen hoop en vrees.
Een scheiding regelt zichzelf niet. En het is ook nogal een keuze. Op mentaal instabiele momenten moet je eigenlijk geen grote beslissingen nemen in je leven zoals samenwonen, scheiden of een kind krijgen.
Zoiets ja.. in het begin aangegeven dat hij twijfelde over onze toekomst samen. En sinds al keer eerder gezegd te willen scheiden, maar toch doorgegaan met de relatietherapie en alles thuis ging door (ik wilde namelijk niet scheiden en ervoor knokken!) maar tijdje terug heeft hij gezegd ik wil scheiden, en ik voelde ook dat hij dit meende. In zoverre dat hij nu heel duidelijk zegt IK WIL SCHEIDEN.
Dat hij het nu zo duidelijk zegt, maar we het nog wel leuk hebben samen, in hetzelfde bed slapen, lijkt soms wel alsof hij zichzelf en mij ervan probeert te overtuigen. Ik bedoel iets heel hard roepen en daarmee je zelf of anderen willen overtuigen, snappen jullie wat ik bedoel? Maar tekst of uitleg geven daaraan ho maar.
tsjor schreef op 01-05-2023 om 20:24:
misschien is dit wel een vorm van geen beslissing nemen: wel praten, niet doen.
Ik ben wel benieuwd in hoeverre de lichamelijke klachten nog een rol spelen.
Tsjor
Afgelopen week geen stress of lichamelijke klachten. Maar nog wel steeds willen scheiden. Dit is wat hij zelf heeft gezegd in de afgelopen dagen.
Ik hou het tot nu toe nog vol om niet over de situatie te beginnen, en geen zichtbare stappen voor hem te ondernemen. Hij daarentegen heeft ook nog geen zichtbare stappen gezet. Benieuwd naar de komende weken... waar ben ik in godsnaam in beland?
Dat hij niet wil vertellen wat er is, zou mij erg onrustig maken. Maar ik zou het dan ook niet meer zien als ‘We hebben het zo gezellig.’ Die lichamelijke klachten lijken mij onzin. Zelfs als hij die klachten zou hebben, dan is dat een rare reden om te gaan scheiden als je relatie verder goed is.
Sommige mensen maken er een bende van en wachten tot het echt echt niet meer anders kan tot ze vertellen wat er aan de hand is.
Zelf meegemaakt: mijn man vertelde ook niet wat er was. Tot ik hem vroeg na maanden van vage verhalen en gedrag om het huis uit te gaan. Toen bleek hij ineens toch wel een vriendin te hebben.
Met een nieuwe vriendin kan ook van alles mis gaan. Knipperlicht relatie, man erachter gekomen, zwanger geraakt of ze heeft al een kind en weet niet zeker of ze wel echt verder wil gaan vanwege het kind. Het kan van alles zijn. Het hoeft niet zo te zijn dat een nieuwe vriendin ongebonden klaar staat. Dat kan ook een verklaring zijn waarom hij geen haast heeft. Je weet het niet.
Maar het hoeft niet per se een vriendin te zijn. Meegemaakt van een afstand: gokverslaafd en enorm veel schulden gemaakt zonder dit tegen de vrouw te zeggen. Tot het huis verkocht moest worden om de schulden te dekken. Een ander kwam na zoveel jaar relatie er ineens achter dat hij homo was. In deze gevallen werden in eerste instantie ook rare en vage verhalen verteld. En veel gelogen.
Als ik zeg Zorg goed voor jezelf, dan bedoel ik niet pakken wat je pakken kan. Maar dat je de dingen moet doen die goed zijn voor jou en de kinderen. Dingen die ervoor zorgen dat je jezelf versterkt om overeind te blijven en om goed voor jezelf en je kinderen te kunnen zorgen nu en in de toekomst. Hoe lang je zo’n onzekere situatie kunt verdragen is aan jou, maar hopen dat het vanzelf weg gaat lijkt me niet zo reëel na alles wat je hebt beschreven. Veel sterkte.
Het kan wel: klachten zonder dat er een duidelijke oorzaak is; oorzaak zal wel stress zijn; waar komt stress vandaan, werk of thuis; met 3 kleine kinderen in huis en prettig werk, of werk als goede ontsnappingsmogelijkheid voor de drukte thuis; nou ja: dan ben je al bij: ik wil scheiden. Kan zijn dat het niet over de relatie gaat, maar over het hele huishouden, de drukte met 3 kleine kinderen, geen tijd meer voor elkaar - wat te begrijpen is, etc. Het kan zijn dat hij de relatie eigenlijk nog wel graag zou willen behouden.
Ik weet het niet hoor, ik speculeer maar, net zoals 'hij heeft een ander' een speculatie is.
Tsjor
Als hij de relatie wil behouden, dan weet hij dat wel goed te verbergen. Dat is niet wat hij zegt. En die lichamelijke klachten waren er ineens niet meer.
Ik ben niet met je eens dat er bij stress op het werk en 3 kinderen de logische stap is Ik wil scheiden. Dan ga je toch samen kijken hoe je op het werk en/of thuis de stress kunt verminderen.
Lichamelijke klachten zijn opgelost, omdat de oorzaak van de stress voor hemzelf bekend was en het plan om dat op te lossen: echtscheiding. Nu moet hij nog zichzelf ervan overtuigen dat dat ook is wat hij echt wil. Nogmaals: puur speculatie.
Tsjor