Ruzie over vakantie
Mijn ex komt uit Marokko, waar ook zijn hele familie woont. Onze oudste dochter (wordt komende week 4) is er door corona nog maar een keer geweest, haar oma heeft ze twee jaar geleden voor het laatst gezien. Er is veel contact met videobellen, maar dochter doet vaak afwijzend naar oma.
Uiteraard is het de bedoeling dat ze nu wel met papa mee gaat naar Marokko. We vinden het allebei belangrijk voor haar. Ik probeer haar dan ook vaak enthousiast te maken, maar ze blijft boos of verdrietig worden en zeggen dat ze niet zonder mij en haar zusje wil gaan (ex en ik zijn het erover eens dat zusje van 14 maanden nog te jong is).
Nu hadden ex en ik afgesproken dat ze de eerste keer vijf dagen tot een week zou gaan. Als dat goed zou verlopen, zou twee weken ook kunnen. We waren het erover eens dat vijf dagen echt het beste was om mee te beginnen, in mijn hoofd had ik nog zitten dat daar eventueel een week van gemaakt kon worden.
Laatst hadden we zitting voor de vovo en kwam de vakantie ter sprake. Ik heb, in overleg met ex, geboekt in Nederland, op een uur afstand van onze woonplaats. Ik wilde twee weken, vond ex veel, dus ik heb er tien dagen van gemaakt. Én hij mag langskomen (ook in de rechtbank zo uitgesproken). Hij zei in de rechtbank dat hij dit jaar niet wilde gaan vanwege corona. Ik weet even niet meer of daar ook nog werd uitgesproken dat we hadden afgesproken om eerst een week te proberen. Volgens mij wel, maar ik weet het niet meer zeker.
Hoe dan ook, gisteren dropte hij ineens een bom: ik ga twee weken naar Marokko voor het offerfeest met onze dochter. Hij had haar paspoort nodig, wat toevallig nog bij mijn moeder lag. Ik vraag me oprecht af of hij anders niet gewoon had geboekt.
Ik voelde me overvallen en heb niet gereageerd. Vanmorgen kwam hij er op terug. Hij moest haar paspoort hebben om te boeken. Ik zei dat ik er eerst over wil praten, omdat dit niet de afspraak was. We waren overeengekomen dat we eerst een week zouden proberen. Onze dochter is vrij snel onder de indruk en dan is ineens twee weken weg van mij, de drukte van een hele familie die ze niet kent maar die vanalles van haar willen én ook nog het offerfeest met een schaap in huis en zo, gewoon hartstikke veel. Het is tijdens de laatste twee schoolweken, dus die mist ze dan ook (dat is secundair, want vooral leuk om met haar klas af te sluiten, niet noodzakelijk).
Hij werd meteen woedend. Als ik geen toestemming geef, geeft hij geen toestemming voor mijn vakantie etc. Hij nam meteen weer de dreigende toon aan en bleef herhalen 'ze gaat met mij mee'. Net zo lang tot ik zei: dan geef ik geen toestemming.
Ik voel me echt voor het blok gezet en ben boos daar boos om. Ik snap dat voor hem het offerfeest belangrijk is en ik deel dat het belangrijk is dat onze dochter haar familie leert kennen. Maar ze zegt dat ze niet wil, ze spreekt de taal niet, ze is nog nooit langer dan drie nachten zonder mij geweest en zo'n offerfeest is echt onwijs overweldigend. Als ze het niet trekt, kan hij niet zomaar even terug. Ik snap het niet. We waren dit zo met elkaar eens, en dan ineens verandert hij van mening. Ook zonder te vragen of ik überhaupt die twee weken de zorg van onze andere dochter in mijn eentje op me kan nemen. En dan moet ik ook nog in een split second akkoord gaan want de tickets worden steeds duurder.
Ik wil er echt wel over nadenken en over praten, maar niet onder deze druk snel moeten beslissen. En ik ben ook benieuwd of hier ouders zijn van wie het jonge kind ook niet met de ander mee wilde, maar toch moest gaan. Hoe heeft dat uitgepakt? Viel het mee of tegen?
Er kan nog zoveel in ouderschapsplannen staan, als dat in strijd is met de wet zal het er niet van komen. Want scholen gaan echt geen vier weken vrij geven buiten schoolvakanties voor dit soort feesten. Dan heeft hij dikke boetes van de leerplicht aan zijn broek hangen. Voor twee weken kan dat oplopen tot 900 euro. Plus je kind mist dan veel school. En je geeft je kind de boodschap mee dat het geloof boven de wet staat (hoewel er vast mensen bestaan die dat ook daadwerkelijk vinden, misschien hij ook wel). Daarnaast moet jij een handtekening zetten en je hebt een hele goede reden om dat niet te doen als hij daarmee zijn kind het recht op onderwijs ontzegt en vervangende toestemming van de rechtbank gaat hij ook niet krijgen op die manier. Ik zou daar dus niet echt bang voor zijn.
MamaE schreef op 10-04-2022 om 20:41:
Er kan nog zoveel in ouderschapsplannen staan, als dat in strijd is met de wet zal het er niet van komen. Want scholen gaan echt geen vier weken vrij geven buiten schoolvakanties voor dit soort feesten. Dan heeft hij dikke boetes van de leerplicht aan zijn broek hangen. Voor twee weken kan dat oplopen tot 900 euro. Plus je kind mist dan veel school. En je geeft je kind de boodschap mee dat het geloof boven de wet staat (hoewel er vast mensen bestaan die dat ook daadwerkelijk vinden, misschien hij ook wel). Daarnaast moet jij een handtekening zetten en je hebt een hele goede reden om dat niet te doen als hij daarmee zijn kind het recht op onderwijs ontzegt en vervangende toestemming van de rechtbank gaat hij ook niet krijgen op die manier. Ik zou daar dus niet echt bang voor zijn.
Ik ben daar ook niet bang voor. Voordat ik wist dat het van de wet niet mocht (ik vermoedde het al wel), had ik al aangegeven dat ik alleen akkoord zou gaan met reizen in schoolvakanties. Daar had ik echt nooit voor getekend.
