Ruzie over vakantie
Mijn ex komt uit Marokko, waar ook zijn hele familie woont. Onze oudste dochter (wordt komende week 4) is er door corona nog maar een keer geweest, haar oma heeft ze twee jaar geleden voor het laatst gezien. Er is veel contact met videobellen, maar dochter doet vaak afwijzend naar oma.
Uiteraard is het de bedoeling dat ze nu wel met papa mee gaat naar Marokko. We vinden het allebei belangrijk voor haar. Ik probeer haar dan ook vaak enthousiast te maken, maar ze blijft boos of verdrietig worden en zeggen dat ze niet zonder mij en haar zusje wil gaan (ex en ik zijn het erover eens dat zusje van 14 maanden nog te jong is).
Nu hadden ex en ik afgesproken dat ze de eerste keer vijf dagen tot een week zou gaan. Als dat goed zou verlopen, zou twee weken ook kunnen. We waren het erover eens dat vijf dagen echt het beste was om mee te beginnen, in mijn hoofd had ik nog zitten dat daar eventueel een week van gemaakt kon worden.
Laatst hadden we zitting voor de vovo en kwam de vakantie ter sprake. Ik heb, in overleg met ex, geboekt in Nederland, op een uur afstand van onze woonplaats. Ik wilde twee weken, vond ex veel, dus ik heb er tien dagen van gemaakt. Én hij mag langskomen (ook in de rechtbank zo uitgesproken). Hij zei in de rechtbank dat hij dit jaar niet wilde gaan vanwege corona. Ik weet even niet meer of daar ook nog werd uitgesproken dat we hadden afgesproken om eerst een week te proberen. Volgens mij wel, maar ik weet het niet meer zeker.
Hoe dan ook, gisteren dropte hij ineens een bom: ik ga twee weken naar Marokko voor het offerfeest met onze dochter. Hij had haar paspoort nodig, wat toevallig nog bij mijn moeder lag. Ik vraag me oprecht af of hij anders niet gewoon had geboekt.
Ik voelde me overvallen en heb niet gereageerd. Vanmorgen kwam hij er op terug. Hij moest haar paspoort hebben om te boeken. Ik zei dat ik er eerst over wil praten, omdat dit niet de afspraak was. We waren overeengekomen dat we eerst een week zouden proberen. Onze dochter is vrij snel onder de indruk en dan is ineens twee weken weg van mij, de drukte van een hele familie die ze niet kent maar die vanalles van haar willen én ook nog het offerfeest met een schaap in huis en zo, gewoon hartstikke veel. Het is tijdens de laatste twee schoolweken, dus die mist ze dan ook (dat is secundair, want vooral leuk om met haar klas af te sluiten, niet noodzakelijk).
Hij werd meteen woedend. Als ik geen toestemming geef, geeft hij geen toestemming voor mijn vakantie etc. Hij nam meteen weer de dreigende toon aan en bleef herhalen 'ze gaat met mij mee'. Net zo lang tot ik zei: dan geef ik geen toestemming.
Ik voel me echt voor het blok gezet en ben boos daar boos om. Ik snap dat voor hem het offerfeest belangrijk is en ik deel dat het belangrijk is dat onze dochter haar familie leert kennen. Maar ze zegt dat ze niet wil, ze spreekt de taal niet, ze is nog nooit langer dan drie nachten zonder mij geweest en zo'n offerfeest is echt onwijs overweldigend. Als ze het niet trekt, kan hij niet zomaar even terug. Ik snap het niet. We waren dit zo met elkaar eens, en dan ineens verandert hij van mening. Ook zonder te vragen of ik überhaupt die twee weken de zorg van onze andere dochter in mijn eentje op me kan nemen. En dan moet ik ook nog in een split second akkoord gaan want de tickets worden steeds duurder.
Ik wil er echt wel over nadenken en over praten, maar niet onder deze druk snel moeten beslissen. En ik ben ook benieuwd of hier ouders zijn van wie het jonge kind ook niet met de ander mee wilde, maar toch moest gaan. Hoe heeft dat uitgepakt? Viel het mee of tegen?
Ik zou verwijzen naar wat vastgelegd is én een gesprek met een derde erbij.
Dat regelen en er stoïcijns onder proberen te blijven. Niet discussiëren over inhoud of 'ja maar dat hadden we toch niet afgesproken en natuurlijk hoort xxx er ook bij ook al staat dat er niet'. Jullie gaan dit niet samen regelen. Punt. Maar het is moelijk. . .
gr Angela
Niet verrassend wat je nu beschrijft, eerlijk gezegd past het precies in het plaatje. Maar daar heb je verder niks aan. Ik zou alles op papier zetten en geen concessies doen in zijn richting (dus ook niet meer afspreken dat hij bij jou langs komt op vakantie), totdat hij bewezen heeft dat hij redelijk en in overleg met jou van de afspraken kan afwijken. Dus ik zou nu geen toestemming geven, zeker niet buiten de vakantie om.
In principe is het niet gek om allebei 2 weken met de kinderen op vakantie te gaan, en komt je dochter daar echt wel over heen. Ik zou dus een vakantieverdeling maken van 3-3 of 2-2-1-1 of wat jullie dan ook uit komt.
En misschien is het helemaal niet aan de orde, maar is het scenario van kinderontvoering wat jou betreft uitgesloten? Daar zou ik als moeder nog het meest bang voor zijn.
RosaMontana schreef op 09-04-2022 om 16:38:
Niet verrassend wat je nu beschrijft, eerlijk gezegd past het precies in het plaatje. Maar daar heb je verder niks aan. Ik zou alles op papier zetten en geen concessies doen in zijn richting (dus ook niet meer afspreken dat hij bij jou langs komt op vakantie), totdat hij bewezen heeft dat hij redelijk en in overleg met jou van de afspraken kan afwijken. Dus ik zou nu geen toestemming geven, zeker niet buiten de vakantie om.
In principe is het niet gek om allebei 2 weken met de kinderen op vakantie te gaan, en komt je dochter daar echt wel over heen. Ik zou dus een vakantieverdeling maken van 3-3 of 2-2-1-1 of wat jullie dan ook uit komt.
En misschien is het helemaal niet aan de orde, maar is het scenario van kinderontvoering wat jou betreft uitgesloten? Daar zou ik als moeder nog het meest bang voor zijn.
In het voorstel voor mijn ouderschapsplan staat voor de zomer 2-2-1-1. Hij weet ook dat ik akkoord ben met twee weken, als die ene week goed gaat. De gedachte om haar twee weken te moeten missen (en de jongste over een tijd ook) vind ik vreselijk. Maar ik ben het helemaal met je eens dat het daar toch op neer gaat komen. Sterker nog, het zal uiteindelijk ook wel naar 3-3 gaan. En ook daarin vind ik het gewoon heel fijn dat ze haar zomers door mag brengen bij haar oma en de rest van haar familie. Ik ken genoeg Marokkaanse Nederlanders die daar fantastische herinneringen bij hebben. Dat kan, mag en wil ik mijn dochters (en hun vader en familie!) niet ontnemen.
Over ontvoering maak ik me geen zorgen. Ja, het risico is er met een buitenlandse partner altijd. Maar mijn inschatting is dat hij dat niet zal doen. Wat scheelt is dat ik in Marokko heb gewoond, er goed mijn weg ken en ook nog best wat invloedrijke mensen in mijn netwerk heb. Dus ik zou wel meteen weten wat ik kan doen en wie ik in kan schakelen. Maar nogmaals, ik ga daar niet vanuit.
Maandag bel ik met mijn advocaat om te kijken wat mijn rechten hierin zijn, en of zij nog wet wat hier precies over werd gezegd. Als straks in het oordeel staat dat ze twee weken mag gaan, omdat de afspraak van een week mondeling is gemaakt, dan heb ik geen keus. Maar anders blijf ik er echt bij. Eerst een week, en vanuit daar kijken wat ze aankan.
Marokko is gelukkig wel verdragsland in het kinderontvoeringsverdrag. Hoe is jouw band met zijn familie? is het een optie dat jij een keer mee gaat naar Marokko gaat zodat je kinderen jou toch in de buurt hebben? Ik zou sowieso trouwens dit jaar geen toestemming geven, nu alles nog zo vers is en jullie nog midden in de scheiding zitten. Laat alles eerst maar eens tot rust komen.
Als hij akkoord gaat met een week en daar ook de vluchten op afstemt, heb je nog geen zekerheid. Vluchten kun je aanpassen naderhand.
Als hij slim is, doet hij dat.
Niet dat ik dat wens voor jou uiteraard.
Daglichtlamp schreef op 09-04-2022 om 16:58:
Marokko is gelukkig wel verdragsland in het kinderontvoeringsverdrag. Hoe is jouw band met zijn familie? is het een optie dat jij een keer mee gaat naar Marokko gaat zodat je kinderen jou toch in de buurt hebben? Ik zou sowieso trouwens dit jaar geen toestemming geven, nu alles nog zo vers is en jullie nog midden in de scheiding zitten. Laat alles eerst maar eens tot rust komen.
Zijn familie is fantastisch. Alleen weet buiten zijn broer nog niemand van de scheiding. Ik wil graag nog een keer naar ze toe, maar ik werk in het onderwijs en ben gebonden aan schoolvakanties. De tickets zijn dan duur en daar heb ik nu even de financiële middelen niet voor.
In principe was ik akkoord met vakantie. En nog steeds. Maar wel opbouwend, ook omdát het zo'n pittig jaar is. Deze actie van hem verandert niets aan mijn toestemming voor vakantie. Dus ik ga niet ineens akkoord met twee weken, maar ik ga hem ook niet intrekken. Uiteindelijk gaat het toch een keer zo ver komen, en ik wil ook graag dat mijn dochter een band opbouwt met haar Marokkaanse familie. Dat ligt door de corona ook al heel lang stil.
Sas-OO schreef op 09-04-2022 om 17:06:
Als hij akkoord gaat met een week en daar ook de vluchten op afstemt, heb je nog geen zekerheid. Vluchten kun je aanpassen naderhand.
Als hij slim is, doet hij dat.
Niet dat ik dat wens voor jou uiteraard.
Ja, dat zou hij kunnen doen. Maar ik weiger op die manier te gaan denken, want dan word ik helemaal gek als ze een weekje weg gaan. Dus als hij toch een week boekt, dan zet ik daar gewoon mijn handtekening onder.
Jullie hebben eerst een andere afspraak gemaakt met wederzijds goedvinden. En nu wil hij die eenzijdig aanpassen onder dwang en met boosheid. Ik zou daar niet mee akkoord gaan. Zeker nu niet. Jullie zijn net uit elkaar, kind zit dan net op school en moet dan ook nog twee weken van huis weg om naar familie te gaan die ze niet kent en waarmee ze niet kan praten omdat ze de taal niet spreekt. Ik kan me voorstellen dat het erg overweldigend kan zijn voor je dochter. Als het niet gaat, kan hij niet zomaar terug. Maar kan het ook zijn dat hij daarna niet zo snel meer bedenkt dat hij zoiets gaat doen.
Over jouw vakantie zou ik me niet zo'n zorgen maken want voor vakantie in Nederland heb je geen toestemming nodig van de andere ouder. Als je wil kun je gewoon gaan, hoewel jullie voorlopig nog in één huis wonen en dan wordt het lastiger.
Het lijkt me goed om hier even met je advocaat over te praten. En een dossier opbouwen.
MamaE schreef op 09-04-2022 om 17:57:
Jullie hebben eerst een andere afspraak gemaakt met wederzijds goedvinden. En nu wil hij die eenzijdig aanpassen onder dwang en met boosheid. Ik zou daar niet mee akkoord gaan. Zeker nu niet. Jullie zijn net uit elkaar, kind zit dan net op school en moet dan ook nog twee weken van huis weg om naar familie te gaan die ze niet kent en waarmee ze niet kan praten omdat ze de taal niet spreekt. Ik kan me voorstellen dat het erg overweldigend kan zijn voor je dochter. Als het niet gaat, kan hij niet zomaar terug. Maar kan het ook zijn dat hij daarna niet zo snel meer bedenkt dat hij zoiets gaat doen.
Over jouw vakantie zou ik me niet zo'n zorgen maken want voor vakantie in Nederland heb je geen toestemming nodig van de andere ouder. Als je wil kun je gewoon gaan, hoewel jullie voorlopig nog in één huis wonen en dan wordt het lastiger.
Het lijkt me goed om hier even met je advocaat over te praten. En een dossier opbouwen.
Ja, zijn reactie was ook echt niet ok. Ik had alleen nog maar gezegd dat we het erover moesten hebben, omdat we iets anders hadden afgesproken. En hij begon echt meteen met roepen dat als ze niet met hem mee mag, mijn vakantie ook niet doorgaat. Ik maak me overigens geen zorgen om mijn vakantie. Wij gaan gewoon en hij mag gewoon, zoals afgesproken, langskomen. Dat is heel wat anders dan twee weken Marokko in een hoop drukte, aandacht, offerfeest, tussen mensen die je niet kent maar die vanalles van je willen en zonder mama en zusje. Ik snap gewoon niet dat hij daar zo overheen stapt, terwijl hij eerst ook vond dat dat teveel in een keer zou zijn.
Hij heeft zijn ouders in jaren niet gezien, nu begrijp ik waarom hij in zijn omgeving geen achterband heeft. Ik begrijp heel goed dat hij zijn kind graag meeneemt naar zijn ouders.hij is trots op haar en wil.graag die familieband in ere herstellen, corona heeft dat allemaal verpest. Pappa is erbij dus het zal qua stress wel meevallen, ik zou wel vasthouden aan een week. Minder als een week zou barbaars zijn aangezien de reis erheen al minstens een dag zal duren en reis terug ook. Het offerfeest valt overigens in julie en zal dan geplanned kunnen worden in de zomervakantie, eventueel de tweede week kan moeders langskomen.
Decembermamma schreef op 09-04-2022 om 21:57:
Hij heeft zijn ouders in jaren niet gezien, nu begrijp ik waarom hij in zijn omgeving geen achterband heeft. Ik begrijp heel goed dat hij zijn kind graag meeneemt naar zijn ouders.hij is trots op haar en wil.graag die familieband in ere herstellen, corona heeft dat allemaal verpest. Pappa is erbij dus het zal qua stress wel meevallen, ik zou wel vasthouden aan een week. Minder als een week zou barbaars zijn aangezien de reis erheen al minstens een dag zal duren en reis terug ook. Het offerfeest valt overigens in julie en zal dan geplanned kunnen worden in de zomervakantie, eventueel de tweede week kan moeders langskomen.
Het gebeurt niet vaak, maar ik ben het helemaal met je eens. Ik vind een week ok, vijf dagen was zijn idee. Helaas kan ik niet naar hem toe in week twee. Ik werk in het onderwijs en hij gaat in de laatste twee weken voor de zomervakantie. Bovendien zijn de tickets dan belachelijk duur, ik heb daar geen geld voor. Anders had ik het graag gedaan. Ik mis Marokko ook en wil ook graag mijn schoonmoeder zien in deze hele rotsituatie. Het mensje weet nog van niks en zal behoorlijk in shock zijn als ze over de scheiding hoort.
Ik snap hem heel goed, ik gun het hem, mijn schoonmoeder, zijn hele familie en zeker ook mijn dochter. Maar het is niet niks voor zo'n kleintje. Daar waren we het over eens, en ik ben boos dat hij eenzijdig beslist dat hij de afspraak verandert, mij niet de kans geeft om er überhaupt over na te denken (het moet nu want de tickets worden duurder) en direct begint te dreigen als ik alleen nog maar zeg dat we erover moeten praten omdat we een andere afspraak hadden gemaakt.
Het is ook niet de eerste keer dat jullie iets afspreken en dat hij dat daarna toch eenzijdig wil aanpassen. Deze manier van communicatie is erg vervelend en ook niet in iemands belang.
“Ik denk niet dat dat nog veranderd kan worden. Want hier hadden we al een andere afspraak over gemaakt. Stuur het verzoek maar naar mijn advocaat dan bespreek ik het met haar/hem.”
Belachelijk, zo’n draai. En dan nog woest zijn ook op jou dat je er ‘moeilijk over doet’? Begrenzen die boel, zorg dat hij erachter komt dat intimidatie niet werkt. Het is wel complicerend dat jullie nog in 1 huis zitten. Is de uitspraak al geweest? Hebben jullie inderdaad met de advocaten afgesproken dat jullie na dit weekend de uitspraak krijgen? Dit weekend werd jullie dochter toch vier? In dat geval: gefeliciteerd!!!! Ik hoop dat dat niet wordt verpest door dit gedreig. En pas toch een beetje op; hij is nu al geladen en als de uitspraak in zijn nadeel uitvalt, kon het nog wel eens een beetje spannend worden. Zorg dat jij en je kinderen veilig zijn!
Mija schreef op 10-04-2022 om 02:32:
“Ik denk niet dat dat nog veranderd kan worden. Want hier hadden we al een andere afspraak over gemaakt. Stuur het verzoek maar naar mijn advocaat dan bespreek ik het met haar/hem.”
Belachelijk, zo’n draai. En dan nog woest zijn ook op jou dat je er ‘moeilijk over doet’? Begrenzen die boel, zorg dat hij erachter komt dat intimidatie niet werkt. Het is wel complicerend dat jullie nog in 1 huis zitten. Is de uitspraak al geweest? Hebben jullie inderdaad met de advocaten afgesproken dat jullie na dit weekend de uitspraak krijgen? Dit weekend werd jullie dochter toch vier? In dat geval: gefeliciteerd!!!! Ik hoop dat dat niet wordt verpest door dit gedreig. En pas toch een beetje op; hij is nu al geladen en als de uitspraak in zijn nadeel uitvalt, kon het nog wel eens een beetje spannend worden. Zorg dat jij en je kinderen veilig zijn!
“Ik denk niet dat dat nog veranderd kan worden. Want hier hadden we al een andere afspraak over gemaakt. Stuur het verzoek maar naar mijn advocaat dan bespreek ik het met haar/hem.”
Voeg meteen ook even toe wat jullie afgesproken hadden met 5 dagen (eventueel 7) en waarom en alleen als dochter het op het einde van die 5 dagen oke vindt (zo zou ik het formuleren, dan kan je met haar praten en het van haar horen, anders weet je nu al dat hij er meteen 2 weken van maakt) dan eventueel een week extra.
Vanaf nu zou ik niets meer alleen mondeling afspreken. Dus liever niets meer mondeling afspreken, maar als dat gebeurt, meteen per e-mail aan hem bevestigen. Vreselijk, maar het is echt nodig.
En verder inderdaad nu goed je grens aangeven en je niet laten intimideren. Duidelijk zijn.
En ook uitkijken. Vluchttasje klaar hebben liggen (helemaal of deels al in de auto?) is misschien niet gek.
Misschien je advocaat vragen jou meteen zelf te laten bellen of een ander zodra de uitspraak binnen is (als dat sneller gaat dan doorsturen), zodat je bij een voor hem negatieve uitspraak eventueel meteen even het huis uit kunt gaan tot hij afgekoeld is, kan ook verstandig zijn. Je weet het niet bij zo’n opvliegend type. Better safe than sorry.
MevrouwKrul schreef op 09-04-2022 om 20:38:
[..]
en hij mag gewoon, zoals afgesproken, langskomen
Ik zou dit soort afspraken echt niet meer maken. En als je hier met goed fatsoen onderuit kunt komen, zou ik dat ook doen. Je moet niet net doen alsof jullie zo’n gezellig nahuwelijk gaan hebben met allerlei informele mogelijkheden. Het is belangrijk duidelijke grenzen te trekken tussen jullie. Als je dit soort grenzen laat vervagen, ziet hij ruimte voor andere informele dealtjes. Zorg dat er duidelijkheid ontstaat, dat hij precies weet waar hij aan toe is. Dat is voor hem ook beter, al zal hij dat waarschijnlijk niet vinden/snappen. Maar hoe kleiner de ruimte voor meningsverschillen, hoe minder conflict en hoe meer rust. Dat is voor jullie kinderen superbelangrijk. Jij denkt aardig te zijn voor hem door hem in die vakantie te laten komen maar vanuit mijn perspectief snijd je jezelf in de vingers. Je nodigt hem namelijk uit om de grens te overschrijden en dat is een heel verkeerd signaal met een man als deze. Jullie zijn geen vriendjes meer. Je gaat het hem niet meer naar de zin proberen te maken. En dat doe je niet omdat je een trut bent maar omdat je helder ziet dat jullie uit elkaar moeten.