Ruzie over vakantie

Mija schreef op 10-04-2022 om 12:56:

[..]

Ik zou dit soort afspraken echt niet meer maken. En als je hier met goed fatsoen onderuit kunt komen, zou ik dat ook doen. Je moet niet net doen alsof jullie zo’n gezellig nahuwelijk gaan hebben met allerlei informele mogelijkheden. Het is belangrijk duidelijke grenzen te trekken tussen jullie. Als je dit soort grenzen laat vervagen, ziet hij ruimte voor andere informele dealtjes. Zorg dat er duidelijkheid ontstaat, dat hij precies weet waar hij aan toe is. Dat is voor hem ook beter, al zal hij dat waarschijnlijk niet vinden/snappen. Maar hoe kleiner de ruimte voor meningsverschillen, hoe minder conflict en hoe meer rust. Dat is voor jullie kinderen superbelangrijk. Jij denkt aardig te zijn voor hem door hem in die vakantie te laten komen maar vanuit mijn perspectief snijd je jezelf in de vingers. Je nodigt hem namelijk uit om de grens te overschrijden en dat is een heel verkeerd signaal met een man als deze. Jullie zijn geen vriendjes meer. Je gaat het hem niet meer naar de zin proberen te maken. En dat doe je niet omdat je een trut bent maar omdat je helder ziet dat jullie uit elkaar moeten.

Je hebt helemaal gelijk. De volgende keer gaat het ook niet meer gebeuren. Ik voelde me ook wel overvallen in de rechtbank, en het gevoel van 'ik wil laten zien dat ik vader niet bij de kinderen weg houd' overheerste. Maar ik heb er van geleerd. Gelukkig is het met ov alsnog een reis van twee uur, dus hij zal het hooguit een keer doen.

Ik ben niet bang dat hij ontploft. En nee, zulke dingen kun je nooit weten. Ik merk wel dat zijn houding anders is nu. Hij doet beleefd maar het is koud. En tot nu toe ging hij, zoals afgesproken, weg als ik met de kinderen thuis was. Ik deed dat ook. Nu zit hij pontificaal met ons in de woonkamer en ik weet dat als ik er iets van zeg, het voor hem een reden is om mij dwars te zitten. Om nog even te benadrukken dat ik hem niet kan vertellen waar hij wel en niet mag zitten. En ik merk dat ik me daar nog steeds door laat beïnvloeden. De trillende armen zijn weer terug. Dus daar moet ik echt iets mee. 

RosaMontana schreef op 10-04-2022 om 17:20:

Haden jullie afspraken gemaakt over weggaan in de meivakantie? Hij denkt er wel heel makkelijk over, hoe zit het met zijn verplichtingen naar jullie jongste dochter? Ik begrijp dat je haar bij je wil houden, maar alle zorg komt wel steeds op jou terecht terwijl hij lekker zijn gang kan gaan.

Nee, geen afspraken. Maar ik had gezegd 'eerst een week' dus dan regelt hij dat. Ik wil er ook niet meer teveel over nadenken. Het is nu zo afgesproken, dus het zal nu zo gaan. Misschien ben ik te snel geweest met 'ja' zeggen, misschien ook niet. Maar ik wil niet straks spijt krijgen en daar dan weer van wakker liggen. Dus dit is het, en dit zal het zijn. En ik moet maar hopen dat hij de goede inschatting maakt voor de twee weken, want in het verleden heeft hij mij al eens niet verteld dat onze dochter ontzettend om mij huilde 's nachts. Dus daar is hij niet altijd eerlijk over geweest, en ik gok dat hij dat nu ook niet zal doen want dan weet hij dat ik moeilijk kan gaan doen over twee weken. Hij is nu in ieder geval al volop cadeaus aan het beloven om haar te overtuigen dat het leuk wordt.

En dat ik met de kleine zit, eerlijk gezegd zit ik daar niet mee. Zo ging het ook tijdens ons huwelijk. Hij ging in de zomer naar Marokko, ik bleef thuis (het was ruim 45 graden daar). Ik heb daar altijd van genoten, ik en mijn meisje met zijn tweetjes. Dus dat zal ik nu ook doen. 

Kerstin75 schreef op 10-04-2022 om 18:05:

[..]

Misschien moeten jullie eens stoppen zoveel te overleggen met je oudste. Die is toch nog drie? Al die beren op de weg die wellicht niet eens komen en zij maar huilen. Stop daar eens mee. Het is vroeg genoeg om twee dagen van tevoren te zeggen dat ze lekker op vakantie gaat met papa. Ze heeft heus wel door wat er tussen jullie speelt hoor dus huilen en nee zeggen is een prima oplossing.

Het is niet dat we constant met haar aan het overleggen zijn. Dat lijkt in dit verhaal misschien zo, maar dat is niet. We bereiden wel voor, en nee, geen twee dagen van te voren. Daar denk ik toch echt anders over dan jij. Verder is mijn intentie, als ik er al over praat, om haar enthousiast te maken. Sorry dat ik me zorgen maak om mijn kind en dat ik dit ook spannend vind. Ik hoop gewoon door zelf steeds mooie en fijne verhalen te vertellen, dat het voor haar straks meevalt. 

Mija schreef op 10-04-2022 om 18:32:

[..]

Hier zit wel wat in. Kinderen gaan en moeten mee in door ouders bedachte oplossingen, ook als ze die niet zo leuk vinden. Het maakt daarbij eigenlijk niet uit of ouders gescheiden zijn of niet. De volwassenen bepalen hoe ze de verantwoordelijkheden voor hun kinderen vormgeven en de kinderen hebben daarin een weg te vinden. Het is opletten geblazen dat ze niet ook meegaan in de conflicten die ouders hebben. Kennelijk leeft ze teveel in de enerzijds/anderzijds en doet ze inmiddels zelf een duit in het zakje. Je kunt er met haar over praten maar (pas) als (het) een voldongen feit (is). De conflicten zouden zich buiten haar blikveld afspelen. Ik begrijp wel dat jij dat niet alleen voor elkaar kunt krijgen maar het moet wel je doel zijn. Als de vakantie vast ligt en ze er moeite mee heeft, kun je praten over hoe ze oplossingen kan bedenken voor dingen waar ze moeite mee heeft, zoals je dat ook zou doen als er iets op school was. Maar als vader en jij overeen zijn gekomen dat dit het is, moet je je eigen twijfels over of het eigenlijk wel goed gaat omzetten in een empowerende houding naar je kind. Daar zit niks anders op.

Normaal gesproken praat ik met haar niet over vakantie naar Marokko. Wel over Marokko en over haar familie. Er is ooit eens iets ter sprake gekomen over met papa naar Marokko en dat heeft blijkbaar zo'n indruk gemaakt dat het soms ineens naar boven komt als we praten over Marokko en oma daar. En ja, dit weekend heb ik het wel benoemd. En ja, daar heeft ongetwijfeld een stuk projectie van mijn eigen angsten bij gezeten. Maar dat is dus niet de normale gang van zaken. En ik zal er ook alles aan doen om mijn dochter iets mee te geven wat haar helpt, ipv haar tegenzin te voeden. Ik wil alleen maar dat ze het fijn heeft, want ze zal nog heel vaak naar Marokko gaan. 

As we speak is mijn ex de tickets voor een week aan het boeken. Ik denk er maar niet teveel over na. De grootste knoop in mijn maag is het zo ver van haar verwijderd zijn voor een voor ons lange tijd. Zorgen over of ze wel lief voor haar zijn, heb ik niet.

Wellicht is het de ramadan, maar ex heeft zojuist ook sorry gezegd dat hij zo plompverloren met de aankondiging voor twee weken vakantie aan kwam zetten, terwijl de afspraken anders waren. Hij gaf toe dat we die afspraak hadden gemaakt, maar zei ook dat hij altijd heeft gezegd dat zijn eis is dat ze met Suikerfeest en Offerfeest mee naar Marokko gaan, dus ik had het kunnen weten. En een week naar Marokko voor het offerfeest is niet genoeg.

En ik heb gezegd dat daarmee niet de eerste afspraak komt te vervallen, want die hadden we gemaakt met oog op onze dochter, en dat staat boven onze eigen belangen. En ik heb gezegd dat we dit soort dingen altijd vooraf op een rustig moment moeten bespreken. Dat ik nog steeds de moeder van zijn kinderen ben. Dat ik heel goed begrijp hoe belangrijk zo'n reis voor hem en zijn familie is, en ook voor onze dochter. Maar dat ik OOK een dikke knoop in mijn maag heb, het spannend en doodeng vind en me zorgen maak of ze het wel fijn gaat hebben en dat ik er niet voor haar kan zijn als ze me mist of het moeilijk heeft. En dus zei hij sorry dat hij er zo onverwachts mee kwam. Niet voor zijn dreigementen, want 'dat waren geen dreigementen, ik meende het'. 

Hoe dan ook, het is weer even gladgestreken. En we zien wel hoe het verloopt die week.

MamaE schreef op 10-04-2022 om 20:10:

Je had aanvankelijk vijf tot zeven dagen afgesproken. Ik denk dat dat prima is en dat je dochter zich daar dan naar moet voegen. Ze zal nog wel vaker zonder jou op vakantie gaan. En zonder papa. Dat paaien met cadeautjes daar houd ik niet van. Als ik iets leuks ga doen met kind dan hoeft ze geen cadeau want het is al leuk op zich en als het niet leuk is wordt het niet per se leuker met een cadeau. Ze heeft zich wel te voegen naar jullie afspraken. Maar ineens twee weken een van haar ouders niet zien is wel lang in één keer. Zeker als je dan ook nog naar een vreemde omgeving met een vreemde taal gaat.

Wanneer gaat ze naar school? Want ze kan voor de meivakantie maar één week gaan als ze vrijdag vier wordt. En dan heeft ze én net naar school en dan meteen op vakantie naar een vreemd land. Dat zijn ook veel nieuwe indrukken.

Gaat je ex trouwens in mei en in juli naar Marokko?

Ik houd ook niet van paaien. Het is zijn manier en ik probeer er doof en blind voor te zijn. Ik heb er toch geen invloed op.

Ze gaat inderdaad een week naar school en dan in de meivakantie al naar Marokko. Verre van ideaal inderdaad, en misschien heb ik ook veel te snel 'ja' gezegd, maar ik merk door dit incident dat ik nog helemaal niet sterk in mijn schoenen sta tegenover hem. Het mechanisme van aardig gevonden worden heeft weer heel hard gewerkt dit weekend.

En ja, als het goed gaat, gaat ze in juli ook. De laatste twee schoolweken voor de zomervakantie. Ben ik ook niet blij mee, maar hij maakt zo'n ding van het offerfeest. Ik voorzie weer heel veel van afgelopen weekend als ik daar tussen ga staan om wat voor reden dan ook. Maar ik hoop gewoon dat die ene week als een trein gaat, zodat ze ook met goede zin naar de vakantie van twee weken gaat. 

MamaE schreef op 10-04-2022 om 20:25:

[..]

Dat kan dus niet. Want volgend jaar is je dochter leerplichtig en je krijgt voor religieuze feesten maximaal één dag vrij. Dus de dag van het suikerfeest en de dag van het offerfeest kan ze vrij krijgen van school, maar niet voor beide twee weken als het buiten de schoolvakanties valt. En dat ligt niet aan jou of aan de school, maar dat staat gewoon in de leerplichtwet. Dus wat dat betreft valt er weinig te eisen voor hem en dat ligt dan niet aan jou.

Ja dat zei ik ook. En in mijn voorstel voor het ouderschapsplan staat dat het of/of is (mochten beide feesten in vakanties vallen), niet en/en. En dat de kinderen nooit op hun verjaardag door een van ons worden meegenomen op vakantie. Dus in de praktijk zal het allemaal wel meevallen, en dat maakt ook dat ik dit jaar mezelf er nog maar even overheen zet. 

Ik vind het wel pittig voor mijn dochter. Maar aan de andere kant gaat ze met haar vader, een veilig persoon voor haar, naar een familie die haar niets dan liefde te geven heeft. Dus ik moet vooral heel blij voor haar zijn. En dat ga ik ook wel zijn hoor, maar de manier waarop het dit weekend ging, veroorzaakte wel paniek bij mij. 

Mija schreef op 10-04-2022 om 16:02:

[..]

Dit leer je al doende. Het is helemaal niet gek dat het je is gebeurd. Hij peutert en wrikt de grenzen open op jouw verlangen een redelijke, lieve ex te zijn. Er is niks mis met een redelijk, lieve ex te willen zijn maar met hem kan het niet. Je zult er aan moeten wennen door hem onaardig en vervelend te worden gevonden. Die conclusie zul je voor zijn rekening moeten gaan laten. En wat eerder gezegd is: niks spontaan aanbieden of toezeggen, alles naar je advocaat en schriftelijk vastleggen. Dat geeft jou tijd om erover na te denken en het haalt het uit de persoonlijke sfeer weg. Dat hoef je niet boos en afwijzend te brengen, juist niet. Heel kalm en zakelijk, dit is nou eenmaal de manier waarop het gaat. Ga niet meer inhoudelijk in gesprek. Probeer zelfs zo weinig mogelijk persoonlijk verantwoordelijkheid te nemen voor beslissingen. Niet ‘ik wil het niet’ maar ‘het is niet haalbaar’. Dat klinkt paradoxaal maar als het de procedure is, de rechter heeft het gezegd of zo heb ik dat met mijn advocaat afgesproken, dan is er minder ruimte om jou te gaan aanvallen. Je moet een beetje ‘handig’ worden om confrontaties te vermijden en zijn onrust bij jou en de kinderen weg te krijgen, via de band spelen. Hij probeert natuurlijk grip te krijgen op zijn leven en dat doet hij nu via grip op jou. Maar dit gaat niemand wat opleveren. Hem uiteindelijk ook niet omdat het nooit duidelijkheid schept: er is altijd meer binnen te halen. Overleg met je advocaat: als die als objectieve buitenstaander de verdelingen en afspraken redelijk en werkbaar vindt, zijn ze dat waarschijnlijk. En dan laat je je ex blazen tot het (hopelijk) uitdooft. Hoe meer de nieuwe situatie vaste vormen aanneemt en de afstand groter en gezonder wordt, hoe meer hij waarschijnlijk zal verwerken en accepteren dat er een scheiding heeft plaatsgevonden. Daar is in ieder geval de hoop en de inspanning op gericht 🤞

Hou je taai mevrouw Krul! Je komt er wel!

Ik wil je trouwens bedanken voor je wijze woorden en support steeds. Ik heb er veel aan ❤