PSO weigeren --> gevolgen?
Hi, ben ik weer eens!
Zoals ik al wel eens eerder heb vermeld, zijn ex en ik door de rechtbank verwezen naar een traject parallel ouderschap. Na heel veel gedoe, hele lange wachtlijsten, verkeerde verwijzingen en een dossier dat kwijt was, leek het de goede kant op te gaan. Ik werd in september uitgenodigd voor een screening en ik ben gegaan. Toestemming werd gevraagd aan mij en ex om ook het traject voor de kinderen te gaan starten (ex tekende direct, ik was heel verbaasd!) en ik ben in oktober gestart met de gesprekken.
Gesprekken van ex lieten nog even op zich wachten, omdat zijn begeleider pas later tijd had in de agenda. Prima, geen probleem. Ik was intussen goed op weg, begeleider was trots op waar ik stond. Mijn begeleider gaf op een gegeven moment wel aan om even te wachten met het plannen van het vervolg om zo te wachten tot ex en kinderen het traject ook officieel waren gestart. Snapte ik, geen probleem natuurlijk.
En toen begon het hele gezeur. Voor wie mijn vorige posts kent, weet dat ex en ik op z'n zachtst gezegd niet met elkaar door een deur kunnen. Communicatie is vrijwel onmogelijk, alles loopt uit op ruzie en ex lokte me veel te vaak uit de tent, er kwam nooit een normaal antwoord op een vraag... En ineens, een paar weken geleden, was daar een mail. Een hele gekke, onsamenhangende, vreemde mail met een excuus. Een heel warrig excuus over zijn houding, hoe hij alles verkeerd had aangepakt en hoe hij vanaf nu zou gaan veranderen, want hij zag ook wel dat hij de kinderen voortaan op de eerste plaats moest zetten. Jeetje! Ik wilde het bijna geloven, maar ik reageerde niet direct en in overleg met mijn begeleider van pso heb ik alleen gereageerd dat ik zijn inzichten waardeerde. Ik vertrouwde zijn mail echter voor geen meter.
Hoewel je bijna had gehoopt dat hij zou veranderen vanaf dat moment (ik geloofde het ook echt bijna, of ik wílde het geloven in ieder geval!), bleek het een week daarna op niets te zijn gebaseerd. Meneer kreeg op één vraagje niet het antwoord dat hij wilde en hij werd woest (zo kende ik hem weer). Ook kreeg ik van mijn pso-begeleider te horen dat hij zijn toestemming voor het hele pso-traject had ingetrokken. De reden? Meneer had een minuscuul iets gevonden in de beschikking waar ik me niet aan had gehouden en daarom had hij niet genoeg vertrouwen in mij om zo'n traject te starten. Immers, hij kon op deze manier écht niet met een leeg hoofd aan zulke belangrijke gesprekken beginnen. En dát terwijl hij zoooo ontzettend graag verder wilde met zijn leven. De arme man.
De motivatie van hem, dat ik onbetrouwbaar zou zijn en dat hij eerst alles afgerond wil hebben voordat hij aan zoiets kan beginnen, slaat natuurlijk helemaal nergens op. pso begint in ons geval pas na een jaar op de wachtlijst, maar het had natuurlijk al veel eerder kunnen starten, ook toen de scheiding nog niet eens officieel was. Hier zit een heel andere reden achter en mijn vermoeden is dat de man gewoon geen zin heeft in gedoe, niet zo'n heel traject wil starten omdat hij zelfs liever een jaar in een varkensstal zou wonen dan over zichzelf zou moeten praten en omdat hij alles lekker aangrijpt om mij nog eens extra zwart te maken. Maar goed, dat zijn vermoedens, zeker weten doe ik het niet.
Nu zit ik wel met een weigerende man. De mensen van PSO doen er alles aan om deze man alsnog te overtuigen van het starten met het traject, omdat óók de kinderen iets van hulp kunnen gebruiken. Maar de man draait het om. Het is aan mij, pas als IK kan laten zien betrouwbaar te zijn, dan kan hij starten, eerder niet. PSO heeft laten weten dat zij een traject niet on hold kunnen zetten tot hij van gedachten verandert; hij zal of nu moeten starten of alles wordt gestopt. En in dat geval gaat ons dossier dus terug naar de rechtbank, waarna de rechtbank én de raad voor de kinderbescherming zich opnieuw over ons dossier zullen buigen.
Weinig kans misschien, maar hebben mensen hier wel eens in deze situatie gezeten? Wat kan ik verwachten als een ouder pso weigert of als zo'n heel traject niet eens van de grond komt? Mijn begeleider zegt zelf dat de kans groot is dat de rechtbank opnieuw pso zal verplichten. In dat geval zullen we opnieuw op de wachtlijst komen en zal dit misschien weer een jaar duren. En een jaar aanmodderen op deze manier, dat zie ik ook niet zitten....
Belazerd, dit.
Probeer te voorkomen dat de deur van het traject definitief wordt dichtgesmeten, en misschien kun je dit bij je ex neerleggen: dat je fundamenteel anders tegen de zaak aankijkt dan hij, maar hé, let's agree to disagree. Fijn dat hij ook inziet dat dit traject belangrijk is, dus hoe kan ik dan laten zien dat ik betrouwbaar ben zodat jij, ex, weer verder kunt met het traject?
En dan kijken waar hij mee komt. Of hij komt niet, of hij komt met een eis waaraan geen redelijk mens kan voldoen, en dan is maar eens te meer duidelijk dat hij gewoon niet wil, ook al zegt hij dat hij wel wil.
Komt hij per ongeluk met een eis waaraan je redelijkerwijs wel kan voldoen, voldoe er dan aan, dan ligt de bal opnieuw bij hem, (en dan is het waarschijnlijk afwachten tot hij de volgende blokkade opwerpt).
Dit soort gedrag komt helaas vaker voor, ik hoop dat je een ervaren rechter treft, die kijkt hier waarschijnlijk niet echt van op.
Wat voor soort procedure loopt er trouwens op dit moment? Wat zijn de verzoeken over en weer?
Temet schreef op 28-11-2024 om 14:16:
Wat voor soort procedure loopt er trouwens op dit moment? Wat zijn de verzoeken over en weer?
Er lopen geen procedures. Hij heeft nu uit de beschikking van afgelopen zomer iets gehaald over wat spaargeld (van de kinderen, niet eens van hem) waar ik in zijn beleving te weinig van naar hem heb overgemaakt. Verder niets.
Verder is alles afgerond voor het moment. Of hij bezig is met nieuwe procedures, vast wel, maar daar hou ik me nu even niet mee bezig.
Vooropgesteld; hij krijgt dat geld, echt. Het gaat om een klein bedrag en ik zal het hem met plezier overmaken. Maar een heel traject stopzetten om zo’n futiliteit, daar vind ik iets van. Daarnaast heb ik begrepen dat hij al vóórdat hij dit kleinigheidje haf aangedragen, al zijn twijfels over pso had uitgesproken. Het is dus, zelfs na dit te hebben opgelost, wachten op de volgende blokkade.
En die blokkade zal echt wel komen, want de man vindt werkelijk van alles wat ik doe iets. Pso geeft ook aan het niet ok te vinden om een ouder zo’n macht te geven, om iemand zo te laten bepalen of een traject wel of niet plaats kan vinden. Ze kunnen nu echter vrij weinig. Ik zal hem dat bedragje geven en ik ben benieuwd of we dan van start kunnen. Hij zal zich dan echt even een overwinnaar voelen, tot het volgende kritiekpuntje zich aandient.
En laten we ook even eerlijk zijn: als ik ga zoeken naar punten waar hij zich niet aan houdt, dan zou ik dit hele traject ook kunnen gaan blokkeren. Volgens mij gaat pso daar echter juist over; zet je haat even aan de kant en probeer in het belang van de kinderen te communiceren. Tja…
Ik zou gezien alle inzet en de lange duur aangeven dat dit traject gestopt kan worden. Dan zal het worden terugverwezen naar de rechtbank en volgt er onderzoek. Heel vervelend maar dit is natuurlijk zinloos om te gaan afwachten. Hij wil niet en heeft iets gevonden. Jij kunt dat niet veranderen dus klaar met het het traject. Een nieuw traject zou ik ook niet meer opstarten. Grote kans dat dit hetzelfde verloopt. Hulpverlening voor de kinderen kan ook los van jullie (desnoods met vervangende toestemming). Of met een OTS vanuit jeugdzorg die meekijkt.
Communicatie zou ik verder minimaal houden in de toekomst. Volledig zakelijk zonder continu overleg over van alles.
Als er nu geen procedure loopt dan zie ik niet in op welke grond de zaak terugverwezen zou moeten worden naar de rechter. Zoiets gebeurt alleen maar als een zaak is aangehouden in afwachting van een rapport over het verloop van het traject oid. Wat voor procedure liep er dan toen werd besloten in te zetten op PSO?
En Ms_Z, natuurlijk zoekt hij spijkers op laag water en is dat oneerlijk, maar ik zou echt gewoon aan hem vragen "ok, als je nu aangeeft geen vertrouwen te hebben en daarom het traject stil te leggen, kan ik nog iets doen om te zorgen dat je alsnog vertrouwen krijgt, of besluit je dat je niet meer verder wil met dit traject?". Dan zal hij een keuze moeten maken.
Temet schreef op 28-11-2024 om 15:20:
Als er nu geen procedure loopt dan zie ik niet in op welke grond de zaak terugverwezen zou moeten worden naar de rechter. Zoiets gebeurt alleen maar als een zaak is aangehouden in afwachting van een rapport over het verloop van het traject oid. Wat voor procedure liep er dan toen werd besloten in te zetten op PSO?
En Ms_Z, natuurlijk zoekt hij spijkers op laag water en is dat oneerlijk, maar ik zou echt gewoon aan hem vragen "ok, als je nu aangeeft geen vertrouwen te hebben en daarom het traject stil te leggen, kan ik nog iets doen om te zorgen dat je alsnog vertrouwen krijgt, of besluit je dat je niet meer verder wil met dit traject?". Dan zal hij een keuze moeten maken.
Toch wel. Een zorgaanbieder is, bij falen of het niet van de grond krijgen van een traject, verplicht om dit te melden bij de verwijzer. En de verwijzer was in ons geval de rechtbank. De rechtbank heeft ons in november vorig jaar verwezen, toen was dat ten tijde van een zitting over de voorlopige voorzieningen. Hierna hebben we dus bijna een jaar op wachtlijsten gestaan. Intussen ging de echtscheidingsprocedure gewoon door en is de echtscheiding ook uitgesproken afgelopen juli. Dit was dus zónder gestart te zijn met dat hele traject en zónder ouderschapsplan. De rechter vond het gewoon genoeg geweest én ex moest natuurlijk ook zsm gescheiden zijn, ivm zijn nieuwbouwwoning waar hij anders niet voor naar de notaris kon. Het wordt dus wel degelijk teruggelegd bij de rechtbank als wij dit traject niet starten of niet tot een goed einde weten te brengen.
En zo'n vraag stellen lijkt simpel, maar deze man draait het altijd om. De bal ligt nu zogenaamd bij mij. Het ligt namelijk nooit aan hem.
Jullie doen dit traject natuurlijk al omdat er geen omgang en overleg mogelijk is. Ik zou kijken wat jij uit jouw eigen ouderschap kunt halen. Daar is het ook op gericht. Deze mensen hebben ervaring met vastgelopen communicatie en trajecten die stuklopen. Jullie zijn dus niet de eerste. Wat je kunt doen is om jouw advocaat te vragen om de rechtbank een beslissing te laten nemen op de eerder ingediende voorstellen tot omgang. Onderling overleg is mooi maar soms kom je daar niet uit. Dus dwing af dat de rechter een besluit gaat nemen. Niet eindeloos wachten of overleggen. En jullie zijn al gescheiden en er is nu een vorm van omgang.
Aha, op die manier teruggelegd. Interessant, maar de rechter doet er dan verder dus niks meer mee, want er is geen zaak meer.
Ja, ik snap wel dat je ex de boel steeds omdraait. Mijn idee is ook niet dat je hem dit vraagt om de boel op de lossen. Mijn idee is dat je hem dit vraagt (per mail, dus schriftelijk, hulpverlening in de cc) om hem klem te zetten. Ofwel hij geeft concreet aan wat jij kan doen, of hij laat meteen al zien dat hij dat traject niet voort wil zetten.
En als hij iets aangeeft dat jij zou moeten doen wat apert onredelijk is, dan is ook (eens te meer) duidelijk dat hij feitelijk tegenwerkt, ook al doet hij alsof het allemaal aan jou ligt.
'Vooropgesteld; hij krijgt dat geld, echt. Het gaat om een klein bedrag en ik zal het hem met plezier overmaken. Maar een heel traject stopzetten om zo’n futiliteit, daar vind ik iets van. Daarnaast heb ik begrepen dat hij al vóórdat hij dit kleinigheidje haf aangedragen, al zijn twijfels over pso had uitgesproken. Het is dus, zelfs na dit te hebben opgelost, wachten op de volgende blokkade'
Nu gaat het om dat kleine bedrag, iets wat blijkbaar voor jou ook geen probleem is, ook niet dat het een onredelijke eis zou zijn. Het is alleen spijkers op laag water zoeken.
Dat hij dan het hele traject wil stopzetten, daar heb je een terechte mening over, maar eigenlijk is dat nu even niet aan de orde, dat wil zeggen er zijn begeleiders die daar een mening over kunnen hebben. Jij gaat alleen over jouw deel.
Idem geldt over zijn twijfels. Het kan zijn, maar dat is zijn pakkie-an.
Je kunt zeker wachten op de volgende maatregel van hem om het proces te traineren. Maar nogmaals, laat dat dan bij hem liggen. Jij gaat over jouw aandeel.
Voor nu lijkt het simpel op te lossen. Je hebt een redelijk goed vermoeden wat er in de toekomst nog gaat gebeuren, maar vooralsnog kun je dit aan hem overlaten. Jij gaat over wat jezelf aangaat.
Tsjor
Het klinkt heel herkenbaar. Wij zijn ook op verschillende wachtlijsten geweest en ook nu is er weer een toezegging die niet van de grond komt. De oorzaak kan ik wel raden...
Behalve de slechte communicatie, hoe loopt het verder? Is er een omgangsregeling waar hij zich aanhoudt en jij ook? Rollen de kinderen er goed genoeg doorheen?
Als alles echt een puinhoop is dan heb je kans dat de rechter een onderzoek van de raad voor de kinderbescherming vraagt. Daar kan uitkomen dat er een onder toezicht stelling nodig is. Verheug je daar niet teveel op, want het zal vooral gaan over de ouders die niet kunnen communiceren. Het zal een strijdtoneel zijn voor je ex.
Als alles verder wel redelijk loopt vraag ik me af of ze die poppenkast optuigen, of dat het voor kennisgeving aangenomen wordt. Jullie kunnen nog maar een lokaal team verwezen worden als er vragen zijn voor de kinderen.
tsjor schreef op 30-11-2024 om 11:01:
'Vooropgesteld; hij krijgt dat geld, echt. Het gaat om een klein bedrag en ik zal het hem met plezier overmaken. Maar een heel traject stopzetten om zo’n futiliteit, daar vind ik iets van. Daarnaast heb ik begrepen dat hij al vóórdat hij dit kleinigheidje haf aangedragen, al zijn twijfels over pso had uitgesproken. Het is dus, zelfs na dit te hebben opgelost, wachten op de volgende blokkade'
Nu gaat het om dat kleine bedrag, iets wat blijkbaar voor jou ook geen probleem is, ook niet dat het een onredelijke eis zou zijn. Het is alleen spijkers op laag water zoeken.
Dat hij dan het hele traject wil stopzetten, daar heb je een terechte mening over, maar eigenlijk is dat nu even niet aan de orde, dat wil zeggen er zijn begeleiders die daar een mening over kunnen hebben. Jij gaat alleen over jouw deel.
Idem geldt over zijn twijfels. Het kan zijn, maar dat is zijn pakkie-an.
Je kunt zeker wachten op de volgende maatregel van hem om het proces te traineren. Maar nogmaals, laat dat dan bij hem liggen. Jij gaat over jouw aandeel.
Voor nu lijkt het simpel op te lossen. Je hebt een redelijk goed vermoeden wat er in de toekomst nog gaat gebeuren, maar vooralsnog kun je dit aan hem overlaten. Jij gaat over wat jezelf aangaat.
Tsjor
Zeker, je hebt absoluut gelijk.
Ik probeer me ook zoveel mogelijk te concentreren op mijzelf en mijn deel van het traject. Maar het is heel simpel; als hij stopt en geen toestemming geeft voor het kindtraject, stopt ook mijn deel. En wat het dan wordt, geen idee.
Deze man kost me gewoon veel meer energie dan ik zou willen. En geloof me, ik heb al heel wat keren geprobeerd om hem totaal te negeren en voor mijzelf door te gaan, mij te concentreren op mijn rol als moeder en door te gaan. Maar dit soort dingen zuigt gewoon zoveel energie.
Het gaat misschien niet eens om het feit dat ik niet weet wat ik hierna moet verwachten, maar gewoon om het feit dat ik echt totaal op ben. Juist dat stuk van pso, het concentreren op mijn eigen aandeel, zou ik het best over willen hebben. Ik was al op de goede weg, maar het was fijn om erover te kunnen sparren. Nu neemt hij die mogelijkheid weer weg. Ik zal zelf ook weer op zoek gaan naar hulp, maar die blokkades, de achterdocht, dat alles naar zijn hand zetten, dat slachtoffergedrag, dat zuigen, dat omdraaien van hem… Het wordt me soms gewoon even te veel.
Lieve ouders die in eenzelfde situatie hebben gezeten: hoe hielden jullie dit in godsnaam vol?
Ik vraag me ondertussen af (sorry, beroepsdeformatie): wat is dan nu juridisch de eindstand? Want er is geen sprake van een aangehouden procedure, dus er is destijds kennelijk een eindbeschikking genomen door de rechter. Maar wat is er dan in die einduitspraak beslist? Behalve dan dat jullie dat traject naar pso zouden gaan volgen. Is er een omgang/verdeling van de zorg- en opvoedtaken vastgesteld? En is die verdeling voor jou en de kinderen werkbaar?
Hij raakt je nog enorm met zijn acties. Mij heeft daar trauma therapie voor geholpen. EMDR was men niet happig op. Het was nu eenmaal geen kant en klaar plaatje en het was nog niet afgelopen. Telkens werd het trauma toch weer aangeboord zeg maar. Ik heb toen brainspotting gedaan.
Ik had geen nachtmerries of flashbacks, maar het heeft me goed geholpen om het drama van ex verder van me af te kunnen laten staan. Het komt nu minder binnen. Ik kan er rationeler naar kijken. Misschien is dat wat voor je?
En focus op de omgangsregeling , dat is waar het om draait. Hopelijk is hij goed dichtgetimmerd, dan kan daar iig geen discussie meer over of staan. Ik was weinig flexibel met de omgangsregeling (wat me veel verwijten van ex opleverde) maar dat was beter dan de eeuwige discussie met ex.
Temet schreef op 30-11-2024 om 22:48:
Ik vraag me ondertussen af (sorry, beroepsdeformatie): wat is dan nu juridisch de eindstand? Want er is geen sprake van een aangehouden procedure, dus er is destijds kennelijk een eindbeschikking genomen door de rechter. Maar wat is er dan in die einduitspraak beslist? Behalve dan dat jullie dat traject naar pso zouden gaan volgen. Is er een omgang/verdeling van de zorg- en opvoedtaken vastgesteld? En is die verdeling voor jou en de kinderen werkbaar?
De kinderen blijven ingeschreven op mijn adres. Ze verblijven elke week van dinsdag uit school tot woensdag naar school en om de week van vrijdag uit school tot maandag naar school bij vader. Ook de vakanties, studiedagen en feestdagen zijn verdeeld in de eindbeschikking. Verder is een alimentatiebedrag vastgesteld.
Dat was het deel over de kinderen, verder waren het vooral de laatste zakelijke eindjes (waar door de advocaten al heel veel was voorbereid en overeengekomen was).
Specifieke zorgtaken zijn niet verdeeld, als je dat bedoelt. Dan bedoel ik de zorgtaken die ik wel eens in een ouderschapsplan heb zien staan (tot wie de kinderen naar de kapper brengt aan toe). Zo'n ouderschapsplan hebben we wel eens in concept opgesteld, maar ex heeft uiteindelijk geweigerd om deze te tekenen. Deze einduitspraak is dus uiteindelijk zonder ouderschapsplan, omdat de rechter ons niet in staat achtte om dit samen te maken. Er was wel de hoop dat er door pso een stuk beter gecommuniceerd zou gaan worden over dit soort dingen.
Evaluna schreef op 30-11-2024 om 23:01:
Hij raakt je nog enorm met zijn acties. Mij heeft daar trauma therapie voor geholpen. EMDR was men niet happig op. Het was nu eenmaal geen kant en klaar plaatje en het was nog niet afgelopen. Telkens werd het trauma toch weer aangeboord zeg maar. Ik heb toen brainspotting gedaan.
Ik had geen nachtmerries of flashbacks, maar het heeft me goed geholpen om het drama van ex verder van me af te kunnen laten staan. Het komt nu minder binnen. Ik kan er rationeler naar kijken. Misschien is dat wat voor je?
En focus op de omgangsregeling , dat is waar het om draait. Hopelijk is hij goed dichtgetimmerd, dan kan daar iig geen discussie meer over of staan. Ik was weinig flexibel met de omgangsregeling (wat me veel verwijten van ex opleverde) maar dat was beter dan de eeuwige discussie met ex.
Ik zal eens informeren. Ik wíl namelijk dat zijn keiharde mails en keiharde verwijten mij niet meer raken. Ik wíl niet meer dat zijn acties mij van mijn stuk brengen. En toch gebeurt het gewoon nog steeds. Dat eeuwige spiegelen van hem, de mails vol met verwijten, hoe hij handig om vragen heen fietst en uiteindelijk nooit antwoord geeft op mijn vragen, maar me wel boos maakt over iets heel anders, hoe hij hulp voor kinderen blokkeert, hoe hij alleen zichzelf belangrijk vindt, hoe hij nog steeds in zijn slachtofferrol zit, hoe hij gewoon niet lijkt te zien dat het niet meer om hem moet gaan, maar om de kinderen, hoe hij nog steeds zijn best doet om mij zo zwart mogelijk te maken. Doodvermoeiend...
Focus op wat belangrijk is. Hem zal je niet veranderen, hij gaat het toch niet zien. Beperk contact. Bijvoorbeeld tot 1 x per week mailen. Mijn ex kan nog weleens tirades sturen. Ik kijk dan of er vraagtekens in staan, daar reageer ik op en de rest neem ik voor kennisgeving aan.
Draai het ook eens om, als hij jou verwijt niet flexibel te zijn, dan zegt dat meer over zijn veerkracht dan de jouwe.
Kapper, schoolgesprekken, deel het mee en doe het. Als hij mee wil dan hoor je het wel. En als je niks hoort, dan heb je het lekker rustig.
Leg de lat niet te hoog. Als de kinderen het daar oke hebben is het genoeg. Is er hulp nodig voor de kinderen en hij weigert, dan kan je de afweging maken. Of je het dan maar laat of je kan het goed onderbouwen en je vraagt vervangend toestel aan de rechter.
Dit kost tijd, die ervaring heb ik ook. Echter hulpverleningstrajecten zullen geen oplossing bieden. Alleen maar toneel voor zijn gedrag.