Omgangsregeling voor baby?
Ik lig momenteel in scheiding, voor zoon van 9 hebben we een regeling afgesproken maar voor de jongste wil zij niks afspreken omdat ze haar daar te klein voor vind.
Hoe doen anderen met een baby die gaan scheiden dat?
Gingergirl schreef op 26-01-2024 om 11:32:
[..]
Dat zegt hij toch ook niet. Hij heeft het over huis en inboedel.
Hij moet er ook niet te vast op rekenen dat als het advocatenwerk wordt dat hij dan sneller weer in zijn huis kan dan met mediation. In dit geval is het omdat hij eigenaar van het huis is, vanzelfsprekend dat hij het woonrecht krijgt na het definitief worden van de echtscheiding. Tijdens de scheidingsprocedure kan het best zijn dat zijn vrouw via voorlopige voorzieningen toch voorlopig in de woning mag blijven omdat ze anders met de kinderen op straat staat.
Vaaas schreef op 26-01-2024 om 13:29:
[..]
Hij moet er ook niet te vast op rekenen dat als het advocatenwerk wordt dat hij dan sneller weer in zijn huis kan dan met mediation. In dit geval is het omdat hij eigenaar van het huis is, vanzelfsprekend dat hij het woonrecht krijgt na het definitief worden van de echtscheiding. Tijdens de scheidingsprocedure kan het best zijn dat zijn vrouw via voorlopige voorzieningen toch voorlopig in de woning mag blijven omdat ze anders met de kinderen op straat staat.
Klopt, maar daar had ik het niet over. En een rechter zal zeker niet zo oirdelen dat moeder en kind op straat staan. Maar wellicht kan zij bij familie verblijven, dat weten we niet.
Nick90 schreef op 26-01-2024 om 11:18:
[..]
Ik had niet het idee dat mediation iets opleverde maar vooral veel geld kost, verder plan is dat zij nu iets anders mag gaan zoeken aangezien ze nu in mijn huis zit. En d'r is God zij dank niet veel om over te vechten, huis is van mij, spullen die erin staan ook, zij woonde eerst in een al gemeubileerd appartement waar alle voorzieningen al waren dus ze heeft zelf ook niks ingebracht. Ben toch blij dat ik naar m'n pa heb geluisterd wbt die huwelijkse voorwaarden. Het klinkt wat hard maar ik hoef ze verder niks te geven dankzij die huwelijkse voorwaarden.
Je kunt haar niet alleen bekijken als die vervelende ex waar je gelukkig juridisch niks aan verschuldigd bent. Ze is de moeder van je kinderen. Probeer door de ogen van je kinderen te kijken in dit proces en hun ervaringen te doorvoelen. Hoe kan hun moeder zo goed mogelijk hun moeder blijven? Hoe kun jij je liefde voor hen zo eerlijk en volledig mogelijk uitdrukken in deze situatie? Hoe kan hun leven zo evenwichtig en liefdevol mogelijk blijven? Ook nu de relatie tussen en het leven van hun beide ouders helemaal uit balans is. Probeer zo veel mogelijk een buffer aan te brengen tussen je eigen onrust en het leven van je kinderen. Dat is niet gemakkelijk maar het is wel een uitdrukking van liefde voor je kinderen.
Herinner ik me goed dat je vriendin borderline heeft en jij autisme? Dat is pittig in tijden van conflict en spanning. Zijn er hulpverleners bij betrokken die hierin iets voor jullie en jullie kinderen kunnen betekenen? Probeer zo eerlijk mogelijk naar jullie eigen kwetsbaarheden te kijken omwille van de kinderen. Probeer het verschil te zien tussen grenzen stellen (nodig) en door roeien en ruiten gaan (onnodig) en bespreek dat met mensen die wat meer afstand hebben van de situatie. Dat heeft iedereen nodig die zich in een dergelijke situatie bevindt, met alle emotie en druk die erbij komt kijken.
Sterkte Nick, hou je taai!
Nick90 schreef op 26-01-2024 om 11:18:
[..]
Ik had niet het idee dat mediation iets opleverde maar vooral veel geld kost, verder plan is dat zij nu iets anders mag gaan zoeken aangezien ze nu in mijn huis zit. En d'r is God zij dank niet veel om over te vechten, huis is van mij, spullen die erin staan ook, zij woonde eerst in een al gemeubileerd appartement waar alle voorzieningen al waren dus ze heeft zelf ook niks ingebracht. Ben toch blij dat ik naar m'n pa heb geluisterd wbt die huwelijkse voorwaarden. Het klinkt wat hard maar ik hoef ze verder niks te geven dankzij die huwelijkse voorwaarden.
Ik plaats hier 2 opmerkingen bij.
1. Als eigenaar van de woning en de vader van de 2 kinderen kan jij in je huis wonen mét beide kinderen.
2. Je laatste zin is voor mij een voorbeeld van een door emotie ingegeven kortzichtigheid. Als je het belang van je kinderen daadwerkelijk voorop stelt, gun je je partner een goede woning en alle benodigdheden (om goed voor jullie kinderen te kunnen zorgen).
Mija schreef op 26-01-2024 om 14:41:
[..]
Je kunt haar niet alleen bekijken als die vervelende ex waar je gelukkig juridisch niks aan verschuldigd bent. Ze is de moeder van je kinderen. Probeer door de ogen van je kinderen te kijken in dit proces en hun ervaringen te doorvoelen. Hoe kan hun moeder zo goed mogelijk hun moeder blijven? Hoe kun jij je liefde voor hen zo eerlijk en volledig mogelijk uitdrukken in deze situatie? Hoe kan hun leven zo evenwichtig en liefdevol mogelijk blijven? Ook nu de relatie tussen en het leven van hun beide ouders helemaal uit balans is. Probeer zo veel mogelijk een buffer aan te brengen tussen je eigen onrust en het leven van je kinderen. Dat is niet gemakkelijk maar het is wel een uitdrukking van liefde voor je kinderen.
Herinner ik me goed dat je vriendin borderline heeft en jij autisme? Dat is pittig in tijden van conflict en spanning. Zijn er hulpverleners bij betrokken die hierin iets voor jullie en jullie kinderen kunnen betekenen? Probeer zo eerlijk mogelijk naar jullie eigen kwetsbaarheden te kijken omwille van de kinderen. Probeer het verschil te zien tussen grenzen stellen (nodig) en door roeien en ruiten gaan (onnodig) en bespreek dat met mensen die wat meer afstand hebben van de situatie. Dat heeft iedereen nodig die zich in een dergelijke situatie bevindt, met alle emotie en druk die erbij komt kijken.
Sterkte Nick, hou je taai!
Ja en ze heeft me ook op nogal wrede wijze bedonderd in het verleden en nu is ze boos omdat ik een paar appjes met m'n ex uitwisselde en een paar plankjes voor haar opgehangen heb en toen iets te lang ben blijven zitten en haar telefoontjes negeerde omdat ik het thuis niet echt gezellig meer vond, als ouders deden we het samen best goed maar als stel waren we feitelijk een accident waiting to happen. Met ex is er verder niks gebeurd ofzo, ze is nog steeds speciaal voor mij en als ze me om hulp vraagt zeg ik geen nee. En ja zij heeft ooit een diagnose borderline gekregen en ik heb Asperger en best wel doof. Ik heb gelukkig m'n familie en vrienden nog als klankbord maar ik zit nu 3 weken bij mn pa en ik wil gewoon graag naar huis om zelf ook even tot rust te komen, zij wil niet voor of achteruit, ik heb inmiddels geaccepteerd dat we niet samen blijven en ik wil het voor de kinderen goed regelen maar zij dreigt nu om ze gewoon helemaal af te pakken, ik weet niet in hoever dat mogelijk is, want ze zijn biologisch niet van mij en ik krijg het idee dat ze dat wil gebruiken tegen me.
Vaaas schreef op 26-01-2024 om 13:29:
[..]
Hij moet er ook niet te vast op rekenen dat als het advocatenwerk wordt dat hij dan sneller weer in zijn huis kan dan met mediation. In dit geval is het omdat hij eigenaar van het huis is, vanzelfsprekend dat hij het woonrecht krijgt na het definitief worden van de echtscheiding. Tijdens de scheidingsprocedure kan het best zijn dat zijn vrouw via voorlopige voorzieningen toch voorlopig in de woning mag blijven omdat ze anders met de kinderen op straat staat.
Ik heb nog steeds een sleutel en het is mijn huis, ik heb geen contactverbod ofzo dus ik mag gewoon in mn eigen huis zijn, ze kan de kinderen ook bij mij laten en zelf ergens anders gaan wonen. Dus ik ga morgen naar huis en indien ze daar geen zin in heeft moet zelf maar iets anders zoeken
Nick90 schreef op 26-01-2024 om 16:56:
[..]
Ja en ze heeft me ook op nogal wrede wijze bedonderd in het verleden en nu is ze boos omdat ik een paar appjes met m'n ex uitwisselde en een paar plankjes voor haar opgehangen heb en toen iets te lang ben blijven zitten en haar telefoontjes negeerde omdat ik het thuis niet echt gezellig meer vond, als ouders deden we het samen best goed maar als stel waren we feitelijk een accident waiting to happen. Met ex is er verder niks gebeurd ofzo, ze is nog steeds speciaal voor mij en als ze me om hulp vraagt zeg ik geen nee. En ja zij heeft ooit een diagnose borderline gekregen en ik heb Asperger en best wel doof. Ik heb gelukkig m'n familie en vrienden nog als klankbord maar ik zit nu 3 weken bij mn pa en ik wil gewoon graag naar huis om zelf ook even tot rust te komen, zij wil niet voor of achteruit, ik heb inmiddels geaccepteerd dat we niet samen blijven en ik wil het voor de kinderen goed regelen maar zij dreigt nu om ze gewoon helemaal af te pakken, ik weet niet in hoever dat mogelijk is, want ze zijn biologisch niet van mij en ik krijg het idee dat ze dat wil gebruiken tegen me.
Wordt je (ex)vriendin behandeld voor haar borderline? Slikt ze medicatie? Is ze daar wellicht recent mee gestopt omdat het goed ging? Ik herken dit patroon namelijk wel van een bekend stel. Zij is gestopt met haar medicatie en daarna is het heel snel ernstig bergafwaarts gegaan. Ik zal je het hele verhaal besparen, daar word je niet vrolijk van. Maar zeker als er zoiets speelt heb jij hulp nodig om de situatie voor je kinderen veilig en stabiel te houden.
Je hebt beide kinderen erkend en je jongste is tijdens jullie huwelijk geboren, dus dat jij niet de biologische vader bent speelt nu geen rol meer. Je bent voor de wet gewoon hun vader. Dat is wat telt. Wat zij vindt en denkt is niet zo heel relevant.
Ik hoop dat zij ook mensen om zich heen heeft die haar kunnen bijsturen. Maar ik geloof dat dat niet zo is, meen ik me uit vroegere draadjes te kunnen herinneren.
Wat gaat er met de honden gebeuren trouwens? Zijn die nu bij haar en de kinderen? Vertrouw je erop dat dat goed gaat? Houdt zij de honden bij de kinderen weg?
En je hebt gelijk hoor, het is jouw huis, dus ik zou zeker ook terug willen. Geef haar wel de tijd om een andere plek te vinden, ga niet ineens op de stoep staan. Of misschien juist wel als je denkt dat ze gekke dingen gaat doen als je aankondigt dat je terug komt. Heb je in die 3 weken contact gehad met de kinderen? Zo nee, dan zou ik daar ook wat aan proberen te doen. Je oudste zal het niet snappen. Je band met hem is natuurlijk extra kwetsbaar door jullie geschiedenis.
Sterkte man, het is een shit situatie.
Nick90 schreef op 26-01-2024 om 16:56:
[..]
Ja en ze heeft me ook op nogal wrede wijze bedonderd in het verleden en nu is ze boos omdat ik een paar appjes met m'n ex uitwisselde en een paar plankjes voor haar opgehangen heb en toen iets te lang ben blijven zitten en haar telefoontjes negeerde omdat ik het thuis niet echt gezellig meer vond, als ouders deden we het samen best goed maar als stel waren we feitelijk een accident waiting to happen. Met ex is er verder niks gebeurd ofzo, ze is nog steeds speciaal voor mij en als ze me om hulp vraagt zeg ik geen nee. En ja zij heeft ooit een diagnose borderline gekregen en ik heb Asperger en best wel doof. Ik heb gelukkig m'n familie en vrienden nog als klankbord maar ik zit nu 3 weken bij mn pa en ik wil gewoon graag naar huis om zelf ook even tot rust te komen, zij wil niet voor of achteruit, ik heb inmiddels geaccepteerd dat we niet samen blijven en ik wil het voor de kinderen goed regelen maar zij dreigt nu om ze gewoon helemaal af te pakken, ik weet niet in hoever dat mogelijk is, want ze zijn biologisch niet van mij en ik krijg het idee dat ze dat wil gebruiken tegen me.
Het is heel ‘borderlinerig’ om overdreven heftig te reageren op iets kleins wat de angst voor verlating oplevert en wat ze je in het verleden geflikt heeft, is overduidelijk een enorm manipulatieve rotstreek. Maar, je bent met haar getrouwd en hebt nog een kind met haar gekregen. Je hebt nu twee kinderen met haar. Dat zijn jouw kinderen. Dat heeft met al dan niet bio helemaal niets te maken. Door ze te erkennen/ze in het huwelijk geboren te laten worden heb je de verantwoordelijkheid voor ze op je genomen en die is niet ineens weg omdat hun moeder zich als een idioot gedraagt. Juist niet! Ik neem ook aan dat je van je kinderen houdt. Het is belangrijk te beseffen dat jij nu degene bent op wiens schouders de taak rust om de situatie voor je kinderen zo rustig mogelijk te houden en ze zo soepel mogelijk door deze crisis heen te laveren. Want hun moeder zal dat gezien haar problematiek waarschijnlijk niet makkelijk afgaan. Je geeft niet ‘toe’ omdat je zo vergevingsgezind bent naar je ex! Wat je ‘toegeeft’, geef je omwille van de kinderen. Je doet wat goed is voor hen, óók als dat per ongeluk goed is voor hun moeder, op wie je woest bent. En als het niet per se goed is voor haar maar wel voor je kinderen, doe je het ook. Zet de liefde voor je kinderen vér voor de boosheid op hun moeder.
Jij hebt inderdaad net zo veel recht om je in eigen huis te verblijven als je vrouw. Maar je schreef eerder dat jullie niet eens bij elkaar in de auto kunnen zitten zonder ruzie te maken. Hoe gaat dat als je weer naar huis gaat? Ruzie maken waar de kinderen bij zijn is in elk geval heel schadelijk voor hun.
Vaaas schreef op 26-01-2024 om 13:29:
[..]
Hij moet er ook niet te vast op rekenen dat als het advocatenwerk wordt dat hij dan sneller weer in zijn huis kan dan met mediation. In dit geval is het omdat hij eigenaar van het huis is, vanzelfsprekend dat hij het woonrecht krijgt na het definitief worden van de echtscheiding. Tijdens de scheidingsprocedure kan het best zijn dat zijn vrouw via voorlopige voorzieningen toch voorlopig in de woning mag blijven omdat ze anders met de kinderen op straat staat.
Volledige onzin dit. Het huis is zoals ik lees van TO. Geen rechter kan de eigenaar uit zijn eigen huis zetten. Dit kan alleen als zij enige vorm van eigenaarschap heeft. Daar is geen sprake van.
Daarnaast heeft de vrouw niet meer rechten dan de man op de kinderen. Die kunnen namelijk prima in zijn woning blijven met de kinderen. Die kinderen staan niet op straat. Alleen de vrouw.
Izza schreef op 26-01-2024 om 21:50:
[..]
Volledige onzin dit. Het huis is zoals ik lees van TO. Geen rechter kan de eigenaar uit zijn eigen huis zetten. Dit kan alleen als zij enige vorm van eigenaarschap heeft. Daar is geen sprake van.
Daarnaast heeft de vrouw niet meer rechten dan de man op de kinderen. Die kunnen namelijk prima in zijn woning blijven met de kinderen. Die kinderen staan niet op straat. Alleen de vrouw.
Het is de vraag wat het op straat zetten van moeder voor de kinderen betekent. Draait het leven zoals ze dat kennen soepeler door als vader met ze woont of als moeder met ze woont? Wie heeft de meeste ruimte om aandacht en liefde aan ze te geven? Wie biedt de kinderen de meeste rust en vertrouwen? Hoe dien je de belangen op de langere termijn qua (samen) ouderschap het best? Dat zou ik me in dit geval afvragen. Wat wil je als vader voor je kinderen? En daar handel je dan naar.
Jonagold schreef op 26-01-2024 om 17:10:
[..]
Wordt je (ex)vriendin behandeld voor haar borderline? Slikt ze medicatie? Is ze daar wellicht recent mee gestopt omdat het goed ging? Ik herken dit patroon namelijk wel van een bekend stel. Zij is gestopt met haar medicatie en daarna is het heel snel ernstig bergafwaarts gegaan. Ik zal je het hele verhaal besparen, daar word je niet vrolijk van. Maar zeker als er zoiets speelt heb jij hulp nodig om de situatie voor je kinderen veilig en stabiel te houden.
Je hebt beide kinderen erkend en je jongste is tijdens jullie huwelijk geboren, dus dat jij niet de biologische vader bent speelt nu geen rol meer. Je bent voor de wet gewoon hun vader. Dat is wat telt. Wat zij vindt en denkt is niet zo heel relevant.
Ik hoop dat zij ook mensen om zich heen heeft die haar kunnen bijsturen. Maar ik geloof dat dat niet zo is, meen ik me uit vroegere draadjes te kunnen herinneren.
Wat gaat er met de honden gebeuren trouwens? Zijn die nu bij haar en de kinderen? Vertrouw je erop dat dat goed gaat? Houdt zij de honden bij de kinderen weg?
En je hebt gelijk hoor, het is jouw huis, dus ik zou zeker ook terug willen. Geef haar wel de tijd om een andere plek te vinden, ga niet ineens op de stoep staan. Of misschien juist wel als je denkt dat ze gekke dingen gaat doen als je aankondigt dat je terug komt. Heb je in die 3 weken contact gehad met de kinderen? Zo nee, dan zou ik daar ook wat aan proberen te doen. Je oudste zal het niet snappen. Je band met hem is natuurlijk extra kwetsbaar door jullie geschiedenis.
Sterkte man, het is een shit situatie.
De hondjes zijn bij haar, de pitbull is mijn hond die blijft sowieso bij mij, de dogo Argentino had ik voor haar gekocht maar ik denk niet dat ze hem mee kan nemen dus ik denk dat ie terug naar de fokker gaat.
En ja wel contact met m'n zoon, die komt ook uit zichzelf hierheen maar ik heb m'n dochter maar 3 keer gezien sinds 30 december
Ik wens je vandaag veel sterkte en geduld als je terug naar huis gaat Nick. Praktisch is je uitgangspositie als het een rechtszaak wordt natuurlijk wel veel sterker als je gewoon thuis bent. Voorlopige voorzieningen gaan vaak uit van de situatie op dat moment.
Vaaas schreef op 26-01-2024 om 13:29:
[..]
Hij moet er ook niet te vast op rekenen dat als het advocatenwerk wordt dat hij dan sneller weer in zijn huis kan dan met mediation. In dit geval is het omdat hij eigenaar van het huis is, vanzelfsprekend dat hij het woonrecht krijgt na het definitief worden van de echtscheiding. Tijdens de scheidingsprocedure kan het best zijn dat zijn vrouw via voorlopige voorzieningen toch voorlopig in de woning mag blijven omdat ze anders met de kinderen op straat staat.
Zij komt op straat maar de kinderen niet, de kinderen hebben hun onderdak dan bij vader.
Hij kan ook voorlopige voorzieningen aanvragen. Hij in de woning, met zoon. Zij met baby bij eigen familie in de buurt. Voorlopig. Tot de definitieve scheiding.
Het probleem van het scheiden van de kinderen waar zo dramatisch over gedaan wordt lijkt mij nauwelijks op te wegen tegen de voordelen: oudste kind blijft in eigen omgeving, school etc., oudste kind heeft ook behoefte aan vader; baby blijft voorlopig bij moeder, moeder kan bekijken of ze echt in de eigen omgeving wil gaan wonen en of dat wel prettig is als je dan een kind op afstand hebt wonen. In de weekenden kunnen kinderen bij elkaar komen: het ene weekend bij hem en het andere weekend bij haar.
Tot voor de geboorte van de baby was er helemaal geen band en baby zal zich niet zoveel herinneren van de eerste 2, 3 jaar.
Tsjor