Omgangsregeling voor baby?

Nick, zeg (niet vragen of overleggen) dat je er niet klaar voor bent en dat jij nu een time-out inlast. Je snapt best dat ze woest is, maar dit gaat te snel. Regel een relatietherapeut, en liefst ook therapie voor jezelf. Laat in je daden zien dat je jullie huwelijk wilt redden. Red wat er te redden valt, ofwel jullie huwelijk, ofwel jullie na-huwelijk. Niet met elkaar praten kan gewoon niet als je samen kinderen hebt. Je moét kunnen overleggen over de kinderen, ook na een scheiding. Succes!

Nick90 schreef op 22-01-2024 om 16:44:

[..]

Ik denk niet dat dit nog goed komt, deze situatie duurt nu al 3 weken, al een paar dagen nadat ik vertrokken ben had ze al een afspraak bij een mediator gepland, ik vind dit ook allemaal veel te snel gaan en ik wil niet scheiden.

Ik vind het wel hoopvol dat ze afspraken bij een mediator plant, dat geeft toch wel aan dat ze er met je uit wil komen.

Panama831 schreef op 22-01-2024 om 17:18:

[..]

Mwah. Dat hoeft niet per definitie. Kan ook vooral zijn omdat ze haar zin wil krijgen.

Dan zou ik eerder naar een eigen advocaat gaan.

3 weken is juist heel kort. Als jij niet wilt scheiden, heb je alle recht om nu op de rem te trappen en te kijken wat er nog gedaan kan worden. Nogmaals: kom in actie! Regel therapie. Ook als zij (nog) niet wil, dan ga je eerst alleen. Laat haar zien dat je het meent, dat je werk verricht.

Als zij erbij blijft, dan kun jij de scheiding niet tegenhouden, maar je kunt wel tijd winnen om weer mer elkaar in gesprek te komen.

Toen ik destijds ging scheiden, zijn we apart gaan wonen en hebben we afgesproken pas na 6 maanden de scheiding in gang te zetten. Tegen die tijd waren alle emoties gezakt en kwamen we er heel vlot samen uit. Dat gun ik meer stellen.

Vaaas schreef op 22-01-2024 om 17:34:

[..]

Dan zou ik eerder naar een eigen advocaat gaan.

Ik ook, maar niet iedereen is zo. Ook best kans dat ze wel inziet dat ze bij de rechter niet krijgt wat ze wil...

Zit ook in zo'n situatie, waar mevrouw steeds maar hamert op "we moeten het onderling regelen" (m.a.w. zoals zij wil) en ze helemaal geen zin heeft in een rechtszaak, omdat ze daar waarschijnlijk niet krijgt wat ze wil.

IMI-x2 schreef op 22-01-2024 om 16:49:

Nick, zeg (niet vragen of overleggen) dat je er niet klaar voor bent en dat jij nu een time-out inlast. Je snapt best dat ze woest is, maar dit gaat te snel. Regel een relatietherapeut, en liefst ook therapie voor jezelf. Laat in je daden zien dat je jullie huwelijk wilt redden. Red wat er te redden valt, ofwel jullie huwelijk, ofwel jullie na-huwelijk. Niet met elkaar praten kan gewoon niet als je samen kinderen hebt. Je moét kunnen overleggen over de kinderen, ook na een scheiding. Succes!

Niemand moet tegen zijn zin in een huwelijk blijven he? En je hebt andermans toestemming ook niet nodig voor een scheiding. Deze vrouw mag voor zichzelf bepalen dat ze wil scheiden. Vreselijk en totaal zinloos om iemand dan therapie te gaan opdringen. 

Een mediator of therapeut gaat ook niet aan de slag als er sprake is van dwang of totale onwil. 

Beter werk je mee en zorg je dat dit goed wordt afgehandeld. 

De vraag is natuurlijk waarom ze nu zo vreselijk boos is geworden. Wat heb jij gedaan dat hiervoor heeft gezorgd? Je geeft het zelf ook toe. 

Izza schreef op 23-01-2024 om 19:48:

[..]

Niemand moet tegen zijn zin in een huwelijk blijven he? En je hebt andermans toestemming ook niet nodig voor een scheiding. Deze vrouw mag voor zichzelf bepalen dat ze wil scheiden. Vreselijk en totaal zinloos om iemand dan therapie te gaan opdringen.

Een mediator of therapeut gaat ook niet aan de slag als er sprake is van dwang of totale onwil.

Beter werk je mee en zorg je dat dit goed wordt afgehandeld.

De vraag is natuurlijk waarom ze nu zo vreselijk boos is geworden. Wat heb jij gedaan dat hiervoor heeft gezorgd? Je geeft het zelf ook toe.

Nee, niemand kan gedwongen in een relatie blijven. Maar mensen kunnen wel in de emotie van het moment een overhaaste beslissing nemen. En een scheiding haasten heeft ook meestal geen positief effect. Zoals hierboven al geschreven werd, therapie kan ook helpen bij het gladjes laten verlopen van een scheiding door de communicatie te verbeteren.

Natuurlijk hadden ze al lang en breed therapie moeten hebben, in hun ingewikkelde relatie, maar dat is nu een beetje too little too late.

Izza schreef op 23-01-2024 om 19:48:

[..]

Niemand moet tegen zijn zin in een huwelijk blijven he? En je hebt andermans toestemming ook niet nodig voor een scheiding. Deze vrouw mag voor zichzelf bepalen dat ze wil scheiden. Vreselijk en totaal zinloos om iemand dan therapie te gaan opdringen.

Een mediator of therapeut gaat ook niet aan de slag als er sprake is van dwang of totale onwil.

Beter werk je mee en zorg je dat dit goed wordt afgehandeld.

De vraag is natuurlijk waarom ze nu zo vreselijk boos is geworden. Wat heb jij gedaan dat hiervoor heeft gezorgd? Je geeft het zelf ook toe.

Grapig Izza, dat je in mijn citaat juist mijn middelste alinea gedelete hebt, juist daarin zeg ik dat je een scheiding niet kunt tegenhouden. 😀 

Goed afhandelen kan alleen als je het niet overhaast doet en goed met elkaar kunt overleggen. Daar pleit ik voor.

Nick90 schreef op 24-01-2024 om 07:11:

[..]

Ik zal haar dat Maandag laten weten, dan moeten we weer naar de mediator. En ze mag daar wat mij betreft fijn met de trein heen, geen zin om weer 45 minuten knallende ruzie te maken tijdens het rijden. Ik ben er ook klaar mee ook.

Dat is nog gevaarlijk ook, autorijden met ruzie. Mijn ex mocht alleen meerijden als hij op de achterbank zat en zijn mond hield. Zocht hij ruzie, dan mocht hij eruit.

Nick90 schreef op 24-01-2024 om 07:11:

[..]

Ik zal haar dat Maandag laten weten, dan moeten we weer naar de mediator. En ze mag daar wat mij betreft fijn met de trein heen, geen zin om weer 45 minuten knallende ruzie te maken tijdens het rijden. Ik ben er ook klaar mee ook.

Therapie is een minder zwartwitte benadering dan: " ik ben er klaar mee"; dan zit je juist goed bij de mediator.

Ik vind jullie beiden erg snel en rigoureus in jullie beslissingen; niet alleen deze overigens en beiden emotioneel erg op en neer gaan. Het is helemaal goed of helemaal fout. Het echte leven is veel grijzer. 

Ook met de baby liep het topic nog over hoe en wat met donoren en ineens was ze al zwanger. Contact met de moeder, enz. Nu ook: van alles mooi fijn en ontroerend naar hoppetee: ik heb het gedaan, ik wil niet scheiden maar ik ben er klaar mee binnen no time en ze mag met de trein. Waarom niet wat milder en waarom, als jij de veroorzaker bent, zo'n houding naar de moeder van je kinderen? Als je moeder zo benadert, benader je indirect de helft van je kinderen zo, dat is toch niet wat je voor ze wenst?

Als dat 1 van jullie struikelpunten is, is een stuk bezinning, erkenning, zelfreflectie en therapie veel zinniger dan de mediator. 

Max88 schreef op 24-01-2024 om 08:05:

[..]

Therapie is een minder zwartwitte benadering dan: " ik ben er klaar mee"; dan zit je juist goed bij de mediator.

Ik vind jullie beiden erg snel en rigoureus in jullie beslissingen; niet alleen deze overigens en beiden emotioneel erg op en neer gaan. Het is helemaal goed of helemaal fout. Het echte leven is veel grijzer.

Ook met de baby liep het topic nog over hoe en wat met donoren en ineens was ze al zwanger. Contact met de moeder, enz. Nu ook: van alles mooi fijn en ontroerend naar hoppetee: ik heb het gedaan, ik wil niet scheiden maar ik ben er klaar mee binnen no time en ze mag met de trein. Waarom niet wat milder en waarom, als jij de veroorzaker bent, zo'n houding naar de moeder van je kinderen? Als je moeder zo benadert, benader je indirect de helft van je kinderen zo, dat is toch niet wat je voor ze wenst?

Als dat 1 van jullie struikelpunten is, is een stuk bezinning, erkenning, zelfreflectie en therapie veel zinniger dan de mediator.

Ja inderdaad 'ik ben er klaar mee' zeggen na een paar weken (of maanden, of jaren) is nou niet bepaald verantwoording nemen voor het gedrag dat deze scheiding heeft veroorzaakt. 

Snap niet waarom er zo over door wordt gegaan. Uiteindelijk gaat het om de baby. Die heeft recht op omgang met beide ouders. Als het even kan op en normale manier.

Wat er nu precies in de relatie is voorgevallen, wie schuldig is, wie niet, etc. Dat is allemaal niet heel relevant.

Panama831 schreef op 24-01-2024 om 11:01:

Snap niet waarom er zo over door wordt gegaan. Uiteindelijk gaat het om de baby. Die heeft recht op omgang met beide ouders. Als het even kan op en normale manier.

Wat er nu precies in de relatie is voorgevallen, wie schuldig is, wie niet, etc. Dat is allemaal niet heel relevant.

Je hebt gelijk, het gaat om de baby en het recht op een normale omgang. Maar daarvoor is een opstelling van coulance de beste voorwaarde lijkt me. Beter dan 'ik heb het er helemaal mee gehad'. En ja, dat geldt ook voor de andere partij maar die spreken we hier niet.