Mijn man wil scheiden
Twee weken geleden gaf mijn man aan dat hij niet meer voelt wat hij voor mij hoort te voelen en wil scheiden. Het kwam voor mij als een donderslag bij heldere hemel. Ik had wel door dat hij niet lekker in zijn vel zat en steeds meer langs ons heen leefde, daar heb ik hem ook een aantal keer over op aangesproken, maar ik dacht ook dat deze hele Coronaperiode hem niet in de koude kleren was gaan zitten en hij even de ruimte nodig had om zich te herpakken/ op te laden. Blijkbaar zag hij die ruimte als bevestiging dat ik ook niets meer voor hem voelde en heeft hij in zijn hoofd volledig zijn eigen conclusies eraan verbonden. De afgelopen twee weken heb ik eindeloos met hem gepraat, maar hij blijft erbij dat hij wil scheiden. Hij wil opnieuw beginnen, alleen en met onze kinderen. Verder is hij leeg en op zegt hij. Ik vermoed dat hij depressief is, hij heeft al een intake gepland staan bij een psycholoog, maar volgens hem maakt dit verder niet uit voor zijn beslissing. Hij voelt niks meer voor me en dat komt toch niet terug.
En dus leg ik mij daar met heel veel pijn in mijn hart bij neer. Ik ben er kapot van, maar ook ontzettend boos. We zijn al 18 jaar bij elkaar en hebben zoveel bereikt samen, we zijn zo met elkaar verweven... Ook hebben we twee geweldige kinderen van 5 en 8 van wie hun hele leven binnenkort op zijn kop komt te staan. Dat mijn wereld op zijn kop staat is tot daaraantoe, maar dat het hen ook treft raakt mij enorm en maakt me zó boos.
Maar goed, daar schiet ik allemaal niets mee op. We gaan scheiden en dat wil ik zo goed mogelijk regelen. Mijn man wil graag een mediator inschakelen. We hebben een koophuis, dat we zullen verkopen. Ik zal moeten gaan huren en hij kan evt. iets kleiners terugkopen of particulier gaan huren.
Zijn er hier mensen die een soortgelijke situatie hebben meegemaakt? Zijn er dingen waar ik goed op moet letten of aan moet denken?
gefortuneerden??
"ik ben niet zo thuis in de wereld van de gefortuneerden. Je moet dan een spaarrekening hebben die 2 keer de overwaarde vertegenwoordigt. Of iemand die schenkt ....."
Gefortuneerden kunnen zonder problemen hun hypotheek verhogen en de uitkoop bijlenen. Het zijn juist de minder gefortuneerden die een andere oplossing vinden. Ook heeft nog steeds lang niet iedereen een overwaarde op de woning of slechts een klein bedrag.
En een taxatierapport is heel verstandig als je er samen niet uitkomt. Hoewel ik ook wel eens een zaak heb gezien waarbij er wel 4 taxaties waren uitgebracht omdat de aanstaanden exen het maar niet eens konden worden over de taxatiewaarde (en uiteindelijk de rechter een besluit moest nemen).
Inderdaad
'Je moet dan een spaarrekening hebben die 2 keer de overwaarde vertegenwoordigt. Of iemand die schenkt .....'
En dan moet de schenking ook nog ná de scheiding plaatsvinden, anders was de helft toch al van 'de ander'.
ElenaH
Bij schenkingen en erfenissen kan degene die schenkt (of die een testament opmaakt) vastleggen dat het bedrag buiten de gemeenschap van goederen valt.
Verder: ik vind dat Tsjor gelijk heeft. Geef nu wat geld uit voor een goede taxaties, dat voorkomt een hoop ""had ik maar" in komende jaren.
Groeten,
Temet
Er samen uitkomen
Bij 'er samen goed uitkomen' op het moment van de scheiding kunnen allerlei zaken een rol spelen, die bepalen wat op dat moment goed is, maar een paar jaar later niet zo goed blijkt te zijn. Zaken als de wens om er snel doorheen te gaan, of juist te traineren, of de ander een hak te zetten, of vermeende rechten, of je gevoel van gekwetstheid of schuldgevoel.
Daarom is het goed om, als de beslissing eenmaal gevallen is, het eerst eens te worden over het proces: hoe gaan we afspraken maken. Waarbij het advies zou zijn om zoveel mogelijk 'objectieve' criteria aan te houden.
Je kunt vooraf afspreken om één taxatie te laten maken en afspreken wie de makelaar kiest. Je kunt ook afspreken om twee taxaties te laten doen, ieder kiest een eigen makelaar (voor eigen rekening) en dan te middelen. In al die zaken komt er een beslissing en hoeft de rechter niet te beslissen.
Maar je kunt ook overal ruzie over maken. Dat los je niet op met de afspraak 'er samen goed uit te komen'.
Tsjor
Flavia (ot)
Heb je een tiny house gekocht?
Mijn man en ik hebben een pittige periode achter de rug. Burnout, corona periode, overlijden, werkstress. Hij was mijn rots. Op de automatische piloot en doorgaan. Omdat mijn man ver weg werkt slapen we ook apart en van sex komt ook alang niks meer. Soort friendzone zaten we in. We zijn beide moe. We zijn in relatie therapie gegaan. Ging steeds iets beter. Leuke vakantie's en dagjes plannen om weer op te bouwen. Ik had er vertrouwen in. Ik nam genoegen met minder komt wel weer. Ik was meestal degene die daar het voortouw in nam. Ineens na een onredelijke opmerking waar ik hem op aansprak, kwam het er uit ik wil niet meer verder. Ik geef om je maar en zal je altijd steunen maar als vrienden. Ik voel het niet meer zei hij. Dit kwam binnen als een bom. Toen we gingen praten vlakte het iets af en zei dat hij even afstand wou. Ik heb hem daarbij zelfs geholpen. 7 dagen van huis na 23 jaar 24/7 bij elkaar. Geen contact. Ik intussen actief geweest met opdrachten, uitjes, workshops om er samen uit te komen want we komen eruit. Maar niks was
minder waar. Het was klaar. Hij is zichzelf kwijt geraakt en is heel stellig zonder mij verder te willen. Elke dag ( nu 8 dagen wordt ik in een nachtmerrie wakker en vraag aan hem of hij het zeker weet.
Soms denk ik heb ik teveel op hem gesteund. En voel me schuldig. Maar er is geen weg meer terug. Ik kan niks anders doen als me erbij neerleggen. Ik ben nu 60 en daar gaat mijn toekomst die ik voor ogen had met hem.
Ondertussen wonen we nog in ons koophuis en hebben we met een mediator afgesproken. We willen geen ruzie en hij wil alles goed afhandelen ook niet voor onze zoon van net 20 doe hier nog woont. Maar het is mijn keuze niet. Hoe hou ik dit vol!?
Jolay schreef op 29-10-2024 om 18:10:
Mijn man en ik hebben een pittige periode achter de rug. Burnout, corona periode, overlijden, werkstress. Hij was mijn rots. Op de automatische piloot en doorgaan. Omdat mijn man ver weg werkt slapen we ook apart en van sex komt ook alang niks meer. Soort friendzone zaten we in. We zijn beide moe. We zijn in relatie therapie gegaan. Ging steeds iets beter. Leuke vakantie's en dagjes plannen om weer op te bouwen. Ik had er vertrouwen in. Ik nam genoegen met minder komt wel weer. Ik was meestal degene die daar het voortouw in nam. Ineens na een onredelijke opmerking waar ik hem op aansprak, kwam het er uit ik wil niet meer verder. Ik geef om je maar en zal je altijd steunen maar als vrienden. Ik voel het niet meer zei hij. Dit kwam binnen als een bom. Toen we gingen praten vlakte het iets af en zei dat hij even afstand wou. Ik heb hem daarbij zelfs geholpen. 7 dagen van huis na 23 jaar 24/7 bij elkaar. Geen contact. Ik intussen actief geweest met opdrachten, uitjes, workshops om er samen uit te komen want we komen eruit. Maar niks was
minder waar. Het was klaar. Hij is zichzelf kwijt geraakt en is heel stellig zonder mij verder te willen. Elke dag ( nu 8 dagen wordt ik in een nachtmerrie wakker en vraag aan hem of hij het zeker weet.Soms denk ik heb ik teveel op hem gesteund. En voel me schuldig. Maar er is geen weg meer terug. Ik kan niks anders doen als me erbij neerleggen. Ik ben nu 60 en daar gaat mijn toekomst die ik voor ogen had met hem.
Ondertussen wonen we nog in ons koophuis en hebben we met een mediator afgesproken. We willen geen ruzie en hij wil alles goed afhandelen ook niet voor onze zoon van net 20 doe hier nog woont. Maar het is mijn keuze niet. Hoe hou ik dit vol!?
Misschien handig om je eigen topic te openen ipv reageren op een oud topic.
excuus sloot aan op de topic. Dacht dit verjaard niet. Hoe haal ik deze weg?