Mijn jeugdliefde is na 33,5 jaar weg
Ik vindt zo moeilijk om erover te praten want voel me best dom.
Ik ben 49 en mijn man ook. Zoons zijn 23 en 25 jaar en allerliefste kleinzoon van 1,5 jaar.
We waren al 33,5 jaar bij elkaar. Mijn man is half maart met huiselijk geweld meegenomen door politie. Onze zoons zeiden dat ik geen aangifte mocht doen anders zou ik hun nooit meer zien... ik dacht wat gebeurd hier, ik was totaal overstuur.
Vorig jaar eind januari zijn we verhuist naar ons vrijstaande droomhuis om mijn bedrijfje op te zetten. Mijn man had zijn eigen bedrijf in een vof gehad en was in he5 commerciële werk beland, manager buitendienst ( hij is toen meer gaan veranderden) de jongens gestudeerd, jongste zit nog op de hoge school maar nu was ik eindelijk aan de beurt, dacht ik.
Ik had al jaren gekke dingen meegemaakt met hem dus de jongens ook. In zijn familie zit depressiviteit en autisme. Ik wist dat maar merkte bij hem daar vroeger eigenlijk iets van dus ging ervan uit dat hij bet niet had maar helaas...
Later wel, en ik. . schoof alles weg onder het mom, oh het is najaar, oh hij heeft teveel gedronken, oh hij is weer gestopt met zijn pillen. Ja 33,5 jaar bij elkaar en lanzaam sloop zijn gedrag erin.
Toch vroeg ik nog weet je het zeker het verhuizen...... ja hij had er heel erg zin in. Hij houd van me en wilde met mij oud worden. Bedrijf rustig opgestart en allemaal enthausiaste reacties naar mij, moest ik aan wennen want het hele leven heeft om de mannen en mijn familie gedraaid... ja ik weet het, ik deed het zelf. Vorig jaar met zijn 2 op zomervakantie geweest waar ik... ja hem alle kanten verwende, ik vindt dat leuk mensen vertroetelen en blij te maken en hij eas dan rustig en tevreden.. ik weet het klinkt niet goed, ik zag het wel maar ja... ik houd nog steeds van hem 😪
We waren vorig jaar 25 jaar getrouwd en hebben een feestje gegeven, ik heb alles alleen geregeld onderwijl we ook nog steeds het huis aan het verbouwen waren. Nog romantische samen overnacht in Den Haag erna. Met hele gezin kleine week op vakantie geweest in december voor onze trouwdag. Uitje met mijn man zijn werk gehad waar hij zelfs verliefd naar mij deed, het viel zijn collega's zelfs op.
Kerstdiner voor mijn gezin gemaakt, was zo gezellig. Allemaal leuke dingen en blije gezichten
In januari werd mijn kleinzoon 1 jaar, was superleuk, ik was zo gelukkig na jaren van zorgen van mijn ouders (ze zijn binnen een jaar beide overleden 2016/2017) en vervelende dingen mee te hebben gemaakt.
Maar blijkbaar heeft hij geacteerd. zie mijn zoons niet kleinkind niet, zijn fam staan achter hem, paar vriendinnen negeerde mij ook gelijk nadat ze hem hadden gesproken. Hij is hier blijkbaar al jaren mee bezig geweest. Ben erachter dat hij een narcist is en hij iedereen bewerkt met leugens, niemand vraagt mij wat. En mensen die ons wel goed kennen vanaf vroeger negeerd hij, zelfs zijn jeugdvriend. Die mensen noemen ze flying monkeys. Hij diet verder biets, heeft niet eens gezegd dat hij wilde scheiden, dat hebben mijn zoons mij verteld. Ik heb weken paniekaamvallen gehad en zei helemaal niets, hij had gelijk een ander rekening nummer. Ik heb bij de voedselbank moeten aankloppen, terwijl hij gewoon geld had. En ook dat bazuind hij rond dat dat niet normaal was van mij want hij gaf geld.. niet dus.. waarom geloven mensen dat allemaal van hem, voedselbank kijkt eerst al je rekeningen ed na. Begrijp er nog steeds niets van hoe iemand waar ik zo lang mee ben geweest mij dit aan kan doen, ben zo verdrietig.
Hij had al erg snel een ander, na een mnd woonde hij al bij haar, daarvoor bij zijn broer. Hij kan niet alleen zijn. Dit is langer aan de gang geweest volgens mij en achteraf ook vaker met andere vrouwen. Steeds meer puzzelstukjes vallen op zijn plek, en ik hem altijd maar verdedigen.
Politie, advocaat, makelaar artsen, ze weten dat het klopt doordat ik geluidsopname heb laten horen en zijn honderden sms, apps, mail zelfs blauwe plekken maar kunnen niets.
Hij is nu met haar voor 6 wkn in Azië om te oriënteren om daar te gaan wonen zodat hij mij geen allimentatie hoeft te betalen, heb het zwart op wit op app van hem en kan er niets aan doen als hij echt gaat. Hij maakt mij helemaal kapot en ik moet dood zegt hij. Weet niet eens de rede waarom we gaan scheiden, heeft hij niet kunnen vertellen. Ik weet het inmiddels wel, ik deed niet alles meer voor hem alleen maar dacht ook aan mezelf, ja dat kon niet, ben ik nu pas achter uiteraard, ben zelfs lastig gevallen door die vrouw die hij helemaal onder de duim heeft, hij us hasr aan het paaien, trekt kleren aan die zei leuk vindt, ik weet dat hij walgt van die kleren, begreep eerst niet wat er allemaal gebeurde. Ze heeft het nog steeds niet door dat hij misbruik van haar maakt. Hij houd subtiel contact met mij door expres niet te betalen en ik dan weer lbio aanschrijf, zo heeft hij weer 2 mnd contact en dan op laatst vlak voor dat ze loonbeslag gaan leggen krijg ik nog 100 berichtjes eerst aardig of ik het wil terugtrekken en dat steeds bozer. En dan betaald hij toch maar. Treiteren met alles en naar buiten naar zijn fam en onze zoons en heel ander verdraaid verhaal vertellen wat hun weer doorvertellen. Ik kan hier nooit tegenop. Heb 2 nieuwe vriendinnen (ken ze wel al lang) waar ik mee bel en app, zei hebben mij met de psycholoog van mijn man door de dagen getrokken maar weet nog niet hoe ik de dagen doorkom.
Wie komt ook uit een relatie met een narcist. Ik heb niets meer waar ik zo hard voor gewerkt hebt maar belangrijkste mijn zoons en kleinzoon niet. Ben zo eenzaam en verdrietig en zo moe, zie geen toekomst meer. Ik was vrolijk, positief, zorgzaam, vol in het leven.. allemaal weg. Met 15 jaar kregen we verkering, 33,5 samen, we hadden tot 2 wkn voor het gebeuren de mooiste toekomstplannen en hij hield van me zei hij toen nog en n9g gevreeën... wie kan ik nog vertrouwen, mis mijn gezin zo erg. 😢
Biebel
Ik denk dat je voor een deel gelijk hebt maar er is voor alles een tijd. Mocht het inderdaad om een toxische relatie gaan waar persoonlijkheidsstoornissen een rol spelen dan is het wel goed om je licht op te steken hoe zaken werken, wat jouw eigen rol was en wat die van de ander. Juist om te leren hoe je in de toekomst kunt voorkomen dat je weer in zoiets terecht komt.
Sommige gedragingen van narcisten (als hij dat is) zijn zo verbijsterend dat degenen die er mee te maken hebben aan zichzelf gaan twijfelen. Dan is het heel goed om een balans op te maken wat bij die ander ligt en welke gedragingen te wijten zijn aan een bepaalde pathologie. Juist om je eigen stevigheid en zelf weer terug te vinden
Reactie
Toen hij bij de rechtbank via voorlopige voorziening aanvroeg dat hij hier wilde wonen en eruit moest volgens hem, heeft mijn advocaat de rechtbank gelijk verzoek voor allimentatie gedaan omdat hij de afspraak die we gemaakt hadden, die hij notabene zelf had voorgesteld, niet nakwam. Kreeg allemaal aanmaningen en moest naar de voedselbank. Mijn jongste woonde toen ook nog hier en moet ook eten. Die kreeg wel eat geld van zijm vader maar ik niet.
De rechter heeft allimentatiebedrag uitgesproken. Hij kwam dat weer niet na en toen heb ik het LBIO ingeschakeld.
En elke mnd blijft hij sarren en betaald net voordat ik ze weer wil inschakelen.
Ik maak wel keuzes, maar zonder geld kom je nergens en instaties helpen niet zoals de meeste mensen denken. Kon ik maar naar mijn moeder of zo maar dat heb ik niet. Je moet eigenlijk alles zelf doen en dan mis je echt iemand om je heen voir steun en hulp.
Het is teveel tegelijk maar ik moet door dat weet ik maar is zo zwaar. Ik vindt dit echt onmenselijk. Zoveel pijn en verdriet.... daar heb ik dan zolang mee geleefd. Moet los komen van hem dat weet ik, maar ik heb geen aan en uit knop helaas.
Realiteit
Wat een verschrikkelijk verhaal. Ik kan me voorstellen dat je hier flink beroerd van bent. Ik vind trouwens dat je gezien de dramatische omstandigheden sterk en helder overkomt: je ziet het allemaal! Je denkt niet dat je man en zoons en anderen het misschien toch goed zien. Je weet dat er een raar spel gaande is.
Het enige wat je kunt doen, is je energie stoppen in de werkelijkheid: zien dat hij dit allemaal doet, zien hoe ver hij gaat, zien dat je jezelf moet beschermen. Verlies je niet in de vraag naar het waarom. Het doet er niet toe. Blijf in contact met je bondgenoten om te zorgen dat je het helder blijft zien. Versterk jezelf. Misschien een workshop bij Jan Storms? Het ‘bordeline’ etiket werkt omdat jij in de war raakt en (op zichzelf logisch) emotioneel uit de bocht vliegt. Zorg dat je uit de war raakt! Dat is het enige wat je kunt doen. Je zoons kun je niet uit de war halen. Je kunt alleen zelf zo helder worden dat zij niet meer kunnen geloven dat jij in de war bent. Laat je niet gek maken!
Shoshana
Dank je wel, je helpt mij echt hiermee.
Het is nu bijna 8 mnd geleden gebeurd. Dankzij psych die ik altijd mocht bellen appen en een paar vriendinnen die nog steeds dagelijks met mij praten zie ik het nu beter. Eerste weken heb ik met paniekaanvallen op de bank gelegen en mijn honden bleven om mij heen liggen. Maar ik ben er nog lang niet, jullie steun helpt mij.