Mijn jeugdliefde is na 33,5 jaar weg
Ik vindt zo moeilijk om erover te praten want voel me best dom.
Ik ben 49 en mijn man ook. Zoons zijn 23 en 25 jaar en allerliefste kleinzoon van 1,5 jaar.
We waren al 33,5 jaar bij elkaar. Mijn man is half maart met huiselijk geweld meegenomen door politie. Onze zoons zeiden dat ik geen aangifte mocht doen anders zou ik hun nooit meer zien... ik dacht wat gebeurd hier, ik was totaal overstuur.
Vorig jaar eind januari zijn we verhuist naar ons vrijstaande droomhuis om mijn bedrijfje op te zetten. Mijn man had zijn eigen bedrijf in een vof gehad en was in he5 commerciële werk beland, manager buitendienst ( hij is toen meer gaan veranderden) de jongens gestudeerd, jongste zit nog op de hoge school maar nu was ik eindelijk aan de beurt, dacht ik.
Ik had al jaren gekke dingen meegemaakt met hem dus de jongens ook. In zijn familie zit depressiviteit en autisme. Ik wist dat maar merkte bij hem daar vroeger eigenlijk iets van dus ging ervan uit dat hij bet niet had maar helaas...
Later wel, en ik. . schoof alles weg onder het mom, oh het is najaar, oh hij heeft teveel gedronken, oh hij is weer gestopt met zijn pillen. Ja 33,5 jaar bij elkaar en lanzaam sloop zijn gedrag erin.
Toch vroeg ik nog weet je het zeker het verhuizen...... ja hij had er heel erg zin in. Hij houd van me en wilde met mij oud worden. Bedrijf rustig opgestart en allemaal enthausiaste reacties naar mij, moest ik aan wennen want het hele leven heeft om de mannen en mijn familie gedraaid... ja ik weet het, ik deed het zelf. Vorig jaar met zijn 2 op zomervakantie geweest waar ik... ja hem alle kanten verwende, ik vindt dat leuk mensen vertroetelen en blij te maken en hij eas dan rustig en tevreden.. ik weet het klinkt niet goed, ik zag het wel maar ja... ik houd nog steeds van hem 😪
We waren vorig jaar 25 jaar getrouwd en hebben een feestje gegeven, ik heb alles alleen geregeld onderwijl we ook nog steeds het huis aan het verbouwen waren. Nog romantische samen overnacht in Den Haag erna. Met hele gezin kleine week op vakantie geweest in december voor onze trouwdag. Uitje met mijn man zijn werk gehad waar hij zelfs verliefd naar mij deed, het viel zijn collega's zelfs op.
Kerstdiner voor mijn gezin gemaakt, was zo gezellig. Allemaal leuke dingen en blije gezichten
In januari werd mijn kleinzoon 1 jaar, was superleuk, ik was zo gelukkig na jaren van zorgen van mijn ouders (ze zijn binnen een jaar beide overleden 2016/2017) en vervelende dingen mee te hebben gemaakt.
Maar blijkbaar heeft hij geacteerd. zie mijn zoons niet kleinkind niet, zijn fam staan achter hem, paar vriendinnen negeerde mij ook gelijk nadat ze hem hadden gesproken. Hij is hier blijkbaar al jaren mee bezig geweest. Ben erachter dat hij een narcist is en hij iedereen bewerkt met leugens, niemand vraagt mij wat. En mensen die ons wel goed kennen vanaf vroeger negeerd hij, zelfs zijn jeugdvriend. Die mensen noemen ze flying monkeys. Hij diet verder biets, heeft niet eens gezegd dat hij wilde scheiden, dat hebben mijn zoons mij verteld. Ik heb weken paniekaamvallen gehad en zei helemaal niets, hij had gelijk een ander rekening nummer. Ik heb bij de voedselbank moeten aankloppen, terwijl hij gewoon geld had. En ook dat bazuind hij rond dat dat niet normaal was van mij want hij gaf geld.. niet dus.. waarom geloven mensen dat allemaal van hem, voedselbank kijkt eerst al je rekeningen ed na. Begrijp er nog steeds niets van hoe iemand waar ik zo lang mee ben geweest mij dit aan kan doen, ben zo verdrietig.
Hij had al erg snel een ander, na een mnd woonde hij al bij haar, daarvoor bij zijn broer. Hij kan niet alleen zijn. Dit is langer aan de gang geweest volgens mij en achteraf ook vaker met andere vrouwen. Steeds meer puzzelstukjes vallen op zijn plek, en ik hem altijd maar verdedigen.
Politie, advocaat, makelaar artsen, ze weten dat het klopt doordat ik geluidsopname heb laten horen en zijn honderden sms, apps, mail zelfs blauwe plekken maar kunnen niets.
Hij is nu met haar voor 6 wkn in Azië om te oriënteren om daar te gaan wonen zodat hij mij geen allimentatie hoeft te betalen, heb het zwart op wit op app van hem en kan er niets aan doen als hij echt gaat. Hij maakt mij helemaal kapot en ik moet dood zegt hij. Weet niet eens de rede waarom we gaan scheiden, heeft hij niet kunnen vertellen. Ik weet het inmiddels wel, ik deed niet alles meer voor hem alleen maar dacht ook aan mezelf, ja dat kon niet, ben ik nu pas achter uiteraard, ben zelfs lastig gevallen door die vrouw die hij helemaal onder de duim heeft, hij us hasr aan het paaien, trekt kleren aan die zei leuk vindt, ik weet dat hij walgt van die kleren, begreep eerst niet wat er allemaal gebeurde. Ze heeft het nog steeds niet door dat hij misbruik van haar maakt. Hij houd subtiel contact met mij door expres niet te betalen en ik dan weer lbio aanschrijf, zo heeft hij weer 2 mnd contact en dan op laatst vlak voor dat ze loonbeslag gaan leggen krijg ik nog 100 berichtjes eerst aardig of ik het wil terugtrekken en dat steeds bozer. En dan betaald hij toch maar. Treiteren met alles en naar buiten naar zijn fam en onze zoons en heel ander verdraaid verhaal vertellen wat hun weer doorvertellen. Ik kan hier nooit tegenop. Heb 2 nieuwe vriendinnen (ken ze wel al lang) waar ik mee bel en app, zei hebben mij met de psycholoog van mijn man door de dagen getrokken maar weet nog niet hoe ik de dagen doorkom.
Wie komt ook uit een relatie met een narcist. Ik heb niets meer waar ik zo hard voor gewerkt hebt maar belangrijkste mijn zoons en kleinzoon niet. Ben zo eenzaam en verdrietig en zo moe, zie geen toekomst meer. Ik was vrolijk, positief, zorgzaam, vol in het leven.. allemaal weg. Met 15 jaar kregen we verkering, 33,5 samen, we hadden tot 2 wkn voor het gebeuren de mooiste toekomstplannen en hij hield van me zei hij toen nog en n9g gevreeën... wie kan ik nog vertrouwen, mis mijn gezin zo erg. 😢
Put
Wat een vreselijke geschiedenis dit. Denken dat je alles voor elkaar hebt en dan ben je zo snel alles kwijt. Echt heel erg verdrietig.
Hopelijk heb je een goede advocaat zodat zaken zo goed mogelijk geregeld worden. En je zo snel mogelijk financieel en wat betreft woonruimte en werk op de goede weg bent.
Want hoe gaat het nu met je eigen zaak? En waarom zou je je zoons en kleinkind nu niet kunnen zien?
Gelukkig heb je een paar goede vriendinnen en een psycholoog die je er doorheen trekken.
Ik wens je heel veel sterkte. En ja, cliche, maar het is waar, ook al voel je dat nu niet zo, er komen altijd weer betere tijden, hopelijk kun je je daar aan vast houden.
Wat naar
Wat een nare situatie. Wat ontzettend naar ook dat je eigen zoons je nu opeens zo laten vallen.
heb je enig idee waarom dat zo is? Hebben ze helemaal niks gezegd? Soms denken kinderen dat ze een kant moeten kiezen. Dat hoeft natuurlijk niet. Ongeacht wat je man jou aandoet of wij hij beweert dat jij hem aandoet kunnen je zoons nog zowel contact hadden met hem als met jou. Ik hoop voor je dat ze dat snel zullen inzien.
Colliegirl
Verbijsterend.. Ze zeggen wel eens dat het niet uit te leggen valt hoe zoiets is aan iemand die niets weet over narcisme. Ik hoop dat je wel mensen in je omgeving hebt die daar wel het nodige over weten. Helaas is dat pas als iand zelf zoiets heeft meegemaakt. Op dit forum zijn zeker mensen, waaronder ik, die hun ervaringen daarmee hebben.
Zorg heeel goed voor jezelf nu, dat is het allerbelangrijkste. En lees veel of kijk video's erover.
Uit een column
https://roeachhakodesjnarcisme.wordpress.com/deel-iii/het-voldemort-mechanisme/
"Na de ontdekking van deze stoornis was er de drang ‘het’ aan iedereen te vertellen maar merkte al snel dat er niet zoveel wilden luisteren. Ik voelde me afgewezen, want hoe kan iemand niets willen weten van de kwaadaardige opzet. Dat het niet alleen ging om deze ene brallerige hufter met een opgeblazen ego die niets anders kan dan liegen en bedriegen en kleineren omdat het zijn natuur is, maar om een psychische stoornis die wijdverbreid voorkomt. Waarom hadden mensen die er wel ervaring hadden geen uitleg nodig en wilden anderen er niets van weten? Er waren wel reacties zoals: ‘het is gestoord’, maar dat het werkelijk om een gestoorde ging kon niet worden onderkent. "
Reactie
Hij heeft mijn zoons steeds wat anders verteld dan hij tegen mij deed jaren lang als ik mijn jongste moet geloven. Ik daartegen heb mijn zoons niet verteld hoe hij daadwerkelijk tegen mij deed. Hij kon lief zijn maar als ik niet deed wat hij wilde dan kreeg ik zo een zwijgperiode van soms 5 dagen. Alleen is associeerde het met zijn manische depressiviteit en hoog IQ autisme en dacht steeds, hij trekt wel weer bij. Hij maakte mij afhankelijk van hem, h hoefde niet te werken want ik deed slles thuis al... ja dat klopt, hij heeft nog geen sok zelf gekocht. Maar ik voekde mij daar prettig bij. Heb wel wat gewerkt maar ineens had ik geen vriendinem meer, was van zang af want hij vobd het niet gezellig alleen (hij sliep die bewuste avond steeds maar goed) reed al geen paard meer sinds geboorte kinderen terwijl ik dat al vanaf mij 6de deed, ging niet meer sporten. Het is is teveel om op te schrijven, beetje bij beetje isoleerde hij mij, en ik had het niet door want soms kreeg ik mij zin ergens in, zo leek het of hij heel wat voor mij deed. Alles wat je erover leest op internet klopt. De buitenwereld ziet het alleen als hij misbruik van ze maakt en afdankt als hij je niet meer nodig heeft. Hij kon boos ziijn als er vrienden kwamen hoe ik het in mijn hoofd haalde ze te layen komen en de deur open voor ze doen met een stralende lach... hoi wat leuk dat jullie er zijn Hij is leeg vanbinnen en voede zich vooral met mij. Altijd jaloers zelfs op de kinderen want ik moest er voor hem zijn. maar mijn zoons bleven bij mij wel op 1 staan gelukkig, daar had ik wel woorden voor over. Ik ben heel gevoelig en deed alles voor hem.
Hij draaid alles om... hij is ziek maar maakt zijn familie wijs dat ik gek ben. Hij is mij altijd voor met zijn psychische spelletjes en dat zegt hij ook, hij zal altijd van mij winnen en doet er alles aan mijn zoons en kleinzoon bij mij weg te gouden, gewoon omdat ik van ze houd om mij te treiteren. Hij geeft om niemands iets, geen empathie heeft hij.
Ik heb 1 iemand die het ook heeft meegemaakt, dat is fijn om te praten. En 2 vriendinnen die elke dag met mij praten. Maar weet niet hoe verder, mis nu mijn ouders zo en ik weet echt niet wat de jongens denken naast dat ik een stoornis heb, is ze aangepraat, want dat vertellen ze niet. Ik wordt bewust alleen gelaten en moet mij heel eenzaam voelen, nou dat lukt. Alles is weg.
Klinisch psycholoog heeft overigens al gezegd dat ik geen stoornis heb en al helemaal niet dom ben zo wordt ik steeds genoemd met tijd en weilen al jaren door man en oudste zoon en nu ook die vriendin van mijn man en vrouw van oudste zoon.
Thera
Artikel klopt helemaal, bij mij ging het voor meneer naar Azie vertrok nog zover dat hij hardhandig mijn laptop pikte. Ik heb blauwe plekken eraan over gehouden. Buurvrouw kwam aangerend maar hij was al weg. Politie gelijk gebeld, kwamen met zijn 3 want ze weten de situatie... staat op buiten camerabeelden wat denk je.. we zijn nog getrouwd dus mishandeling was meer worstelen en viel dan wel mee en hij mag huis altijd in omdat het ook zijn huis nog is. Ik sta hier zo alleen in. Hij weet precies wat hij wettelijk kan doen. Weet ook niet waar ik moet gaan wonen volgend voorjaar nu ons huis is verkocht, val overal buiten de boot.
Liefst ergens buitenaf waar ik heel kleinschalig toch mijn kennelvrije hondenopvang kan gaan doen maar heb eerlijk gezegd nergens geen energie meer voor... nijn gezin en leven is verwoest door de man waar ik mijn leven vanaf mijn 15de aan heb gegeven... en zelfs mijn zoons, waar hij nooit wat voor deed en ik alles. Ik kan het niet verwerken, zou niet weten hoe.
Colliegirl
Hij zegt dat hij altijd van je zal winnen. Dat zal hij altijd denken, ook als dat in de toekomst niet zo zal blijken te zijn.
Zou het naar je zoons een idee zijn om nu alleen te zeggen dat ze bepaalde dingen niet weten? En dan later als jij en zij er aan toe zijn daar toch iets over te vertellen?
Collie
"waar ik heel kleinschalig toch mijn kennelvrije hondenopvang kan gaan doen"
Als mijn partner dat soort activiteiten ging ontplooien zou ik ook naar Azie vertrekken 
Ad Hombre
Dat is om het verhaal wat luchtiger te maken?
Ander soort activiteit
Ik startte ook een een activiteit. Niet in of aan huis. Ik kreeg er veel lof voor. Mijn man was razend. Kraakte alles en iedereen er van af. Terwijl iedereen, ook degenen doe eerst twijfels hadden over de haalbaarheid heel positief waren. Het kostte mij maar een uur per twee weken. Als je er niet mee stopt, zei hij, dan hou je niet van mij en moeten we scheiden.
Thera
Kan geen kwaad. Het is allemaal wel heel heftig dramatisch en - natuurlijk - ook erg eenzijdig. Als je na 33 jaar ineens narcistisch wordt en de benen neemt moet er toch wel wat meer aan de hand zijn.
Ad Hombre
Daar was ik al bang voor dat het niet alleen een grapje was.
Ik heb door mijn werk op dit moment verschillende kontakten met vrouwen die een narcistische partner hebben of hadden. Hun verhalen zou jij ook niet geloven als ze hier beschreven waren. En ze liegen mij niks voor, ik hoor soms ook zo iemand als de telefoon aanstaat. Heel absurde dingen.
nou Ad
ik lees niet dat ie ineens narcistisch werd, wel dat TO dat steeds vergoeilijkte en goedpraatte door andere oorzaaken aan te wijzen.
Thera
"Ik heb door mijn werk op dit moment verschillende kontakten met vrouwen die een narcistische partner hebben of hadden. Hun verhalen zou jij ook niet geloven als ze hier beschreven waren. En ze liegen mij niks voor, ik hoor soms ook zo iemand als de telefoon aanstaat. Heel absurde dingen."
Je hoeft niet perse te liegen, maar je hebt wel deel gehad aan een 'absurde' situatie die in 33,5 jaar gegroeid is.
Ad Hombre
Ja je hebt er deel aan gehad natuurlijk. Dat is weer wat anders.
Heb je er wel ooit iets over gelezen hoe die processen gaan? Geprobeerd dat te begrijpen?
wat Flavia al opmerkte (ik las daar nog overheen) het slaat echt helemaal nergens op dat je schrijft dat hij na 33 jaar ineens narcistisch wordt.
Thera
Ja hoor. Ik ken wel wat van die narcistische types. Die hou ik liefst op veilige afstand.
Maar je neemt hier voetstoots aan op grond van een ietwat warrig en eenzijdig verhaal dat die man die diagnose verdient. Is dat wel terecht?
Ad Hombre
Ik bedoel niet of je die rypes kent, maar of je gelezen hebt over hoe die processen gaan, van dat deel hebben aan enzo, hoe je dat kan zien.
Ik snap echt je twijfel, ik neem niet altijd alles aan op fora, maar het is heel herkenbaar zo'n verhaal voor iemand die zelf zoiets heeft meegemaakt en andere verhalen heeft gehoord die ook niet verzonnen waren.
Ad Hombre
Maar de kennis is gelukkig wel groeiende. Heb je die column gelezen die ik linkte?
Ik had eens een hulpverlener
die de ene keer zei, als ik met een misschien ietwat warrig verhaal (in zulke omstandigheden is het heel begrijpelijk als het uit de hand gaat lopen om wat warrig te zijn) je bent niet jezelf nu.
En toen ik later eens een keer heel rustig wat dingen vertelde die mijn man deed, vond dezelfde hulpverlener het niet geloofwaardig iomdat hij vond dat je bij zoiets toch uit je vel zou moeten springen, terwijl ik het zo rustig vertelde.
Ik zit hier voor het eerst van mijn leven op een forum, op advies van vriendinnen. Weet niet of het wat is voor mij.
Als je er niet mee geleefd heb ken je het niet.
Als hij echt in Azië gaat wonen dan is hij juist een nacist die geen moer om zijn kinderen kleinkind en fam geeft. Maar hij pest mij de hele tijd terwijl hij wil scheiden... dat is ook narcisme. Hij houd steeds contact.
Bedrijf had ik al maar niet lang genoeg om hier te blijven kunnen wonen hij maakt alles kapot en scheelt hem alleen allimentatie als ik wel mijn bedrijf kan gaan ondernemen dus....
Ik kan hier niet alles vertellen wat hij gedaan heeft maar beter lezen wat ik hierboven schreef, ik schoof het onder zijn depressie en autisme en je groeit erin. En zo'n lange relatie geef je niet zomaar op in mijn ogen zonder er alles aangedaan te hebben en tolereer je veel meer plus ik hield altijd van hem. Narcisme wordt steeds erger naarmate hij ouder wordt. Er komt geen narcist bij een psycholoog, ze doen immers nooit iets verkeerd en ligt altijd aan een ander dat zegt hij ook, aljes ligt aan nij en is mijn schuld.. ik zeg dat kan niet....
Ik betrek mijn zoons er bewust niet in, hij wel. Maar het komt heus uit want ik weet hoe hij over ze prate al jaren en hij misbruikt ze nu (flying monkeys) Dit houd hij niet vol zeggen anderw slachtoffers en de jongste heeft al uitspraken gedaan dat hij dingen doorhad, zelfs politie heeft door dat hij 2 gezichten heeft. Ze houden mij samen met buren in de gaten omdat hij me weer aanviel niet lang geleden en mijn laptop pikte.
Maar wat mis ik ze, mijn zoons en kleinzoon. Ik zeg niet dat ik geen goede tijden heb gehad anders waren we niet zolang bij elkaar gebleven. En zoals hij vorig jaar nog deed zo verliefd dacht ik nog steeds dat we samen oud zouden worden dat zei hij zelf ook, we maakte allemaal plannen. Maar ik leefde in een leugen achteraf en ben nog niet los van hem qua gevoel ondanks wat hij me allemaal al heeft aangedaan. Weet ook niet wat ik doe als hij weer voor de deur staat straks....
Colliegirl
Heb je dat topic gelezen over narcisme (nu op de tweede pagina van recente berichten)? In een van de laatste betichten staat een documentaire van mensen die er uiteindelijk wel uit gekomen zijn.
Colliegirl
De psycholoog van je man heeft jou geholpen, begrijp ik dat goed?
Belofte
Geloof me, over een tijd (als je door deze ellendige periode heen bent) ga je zo ontzettend blij zijn met het feit dat hij uit je leven is verdwenen!! Ik snap dat je dat nu helemaal niet zo ziet. Maar echt, het leven is zoveel mooier en beter wanneer je niet de hele dag op je tenen hoeft te lopen..
Ik herken heel veel van wat je schrijft. Een niet te geloven situatie, iemand die van je zou moeten houden en zich zo niet te geloven gedraagt. Echt Ad, ik begrijp je, het is ook niet te geloven. Als partner geloof je het ook niet. Dat iemand zo kan zijn. Dat een geest echt dermate rare kronkels kan hebben. Dan ga je verklaringen zoeken, excuses. Waardoor je voor jezelf kunt verdedigen waarom je in de situatie blijft zitten. Bij mij was de liefde naar hem eigenlijk allang over. Neergeslagen. Maar ik bleef omdat je een zieke man (hij had er diepe depressies bij) toch niet in de steek laat.. zo ben ik opgevoed.
Ondanks de heftigheid van het incident waarmee hij uiteindelijk ons huwelijk eindigde, ben ik hem nog steeds dankbaar dat hij dat heeft gedaan. Anders had ik nu nog vast gezeten. Colliegirl, jij gaat ook blij zijn. Als je ogen open gaan. Mijn advies, lees alles wat los en vast zit over narcisme en manische depressie. Daarnaast heb ik veel gehad aan contact van Stichting Labyrinth in Perspectief (google!), voor familie van patienten met een stoornis. Niet alleen om mijn ei kwijt te kunnen en (h)erkenning te vinden, maar ook praktisch. Mijn advocate is door hen aangeraden.
Ik zeg niks...
.
Doenja
Waarom zeg je niks? Ik had juist van jou een bijdrage verwacht. Zit het jezelf te hoog of is er een andere reden?
Ik snap Doenja wel
Zij is hier in het begin ook niet geloofd en er zijn nog steeds zo nu en dan reacties op haar verhaal waaruit blijkt dat sommigen haar nog steeds niet geloven.
Ik kan het me voorstellen dat je even past om nog een trap te krijgen.
Thera
Ja klopt, ik mocht hem altijd bellen en appen, vond het heel bijzonder. Hij vindt dat mijn man wel heel erg ver gaat en noemt het hoogverraad van hem en de familie nasr mij toe. Hij kent ons gezin dat is wel prettig masr ben overgestapt op een andere.
Mijn man heeft geen contact meer met hem om de rede dat er niets mis is met hem maar met mij.
Ik trek het gewoon niet meer omdat mijn kinderen mij negeren en zo bewerkt zijn door hem. Ze weten wel beter lijkt mij maar toch. Ik kan dit niet verwerken. Oudste zoon kwam ineens wat brengen van zijn oma/mijn overleden moeder afgelopen zaterdagavond. Had hem maanden niet gezien, was blij dat ik zijn koppie weer zag en aan kon kijken. Ik denk dat hij me toch wilde zien maar hij ging gelijk weer. Merkte dat hij nog steeds in dat borderline vehaal zit over mij. Ook al zou ik zeggen dat een klinisch psychologe (is een andere niet die van mijn man) zegt dat ik helemaal geen stoornis heb, dan is de psych niet goed. Ik zeg op het moment maar helemaal niets tegen ze en hoop zo dat hun ogen open gaan ofdat mijn man fouten maakt en steken laat vallen. Hij komt vrijdag na 6 wkn weer terug in NL met die vrouw.
Deze Psych kan er verder ook niet veel mee zegt ze omdat ik wel pijn verdriet en depressief van verdriet ben maar dat ik daar doorheen moet. Ik moet het zelf maar oplossen schijnbaar maar ik weet niet hoe. En dat naast dat ik hier wegmoet in Maart en weet niet waarheen en ook zonder familie om mij te helpen.
You got it
Fransien, wat jij zegt.
Colliegirl
"Ook al zou ik zeggen dat een klinisch psychologe (is een andere niet die van mijn man) zegt dat ik helemaal geen stoornis heb, dan is de psych niet goed"
Ja, herkenbaar.
Zijn jullie de scheiding al aan het regelen? Misschien dat een goede advocaat nog over de praktische zaken mee kan denken? Mediation zou ik niet doen.
Je schrijft, als hij terug zou komen bij jou, dat je dan nog niet weet wat je zou doen. Ik snap dat. Maar juist daarom is het zo belangrijk dat je jezelf weet zo veel mogelijk terugvind. Wat goed dat je pijn toestaat! Stel dat je het niet kan laten en hem terug neemt, (iedereen zal zeggen dat je dat niet moet doen, ik ook) maar stel, dan is het ook in ieder geval winst dat je sterker in je schoenen staat.