Kans van slagen samengesteld gezin?
Hallo allemaal. Ik ben nieuw hier. Ik zit met de volgende situatie. Sinds vier jaar gescheiden met twee kinderen in de leeftijd van 12-13 jaar. Sinds twee jaar een vrouw leren kennen die 150 km verderop woont. Ze wil graag samenwonen maar dat kan alleen als ik daar heen ga. Ik heb nu co-ouderschap maar ik zou kunnen verhuizen en een weekendregeling kunnen treffen (contact met ex is erg goed). Ik ga dan wel mijn kinderen minder zien. Mijn nieuwe vriendin zit in een complexe situatie. Zeer lastige omgang met de vader van de kinderen en haar beide kinderen hebben gedragsproblemen. Verder ben ik er recent achtergekomen dat ze veel drinkt en bestaat bij mij het vermoeden dat ze psychische klachten heeft. Ik hou veel van haar maar ik ben bang dat ik me in een situatie ga storten waar de liefde niet tegen bestand zal zijn. Een normaal samengesteld gezin is al lastig maar in dit geval zijn er extra veel verstorende factoren. Langer LATTEN is geen optie en zal de relatie verbroken moeten worden.
En ik ook! Maar tjonge, wel balen hoor voor je.
Nog maar iemand dan die het geen goed idee vindt.
Daarnaast: hoe leuk is deze vrouw eigenlijk, als ze het volstrekt normaal vindt te eisen dat jij 150 kilometer verderop gaat wonen waardoor je kinderen ineens een weekendvader krijgen?
Heel snel afscheid nemen.
150 km van je kids af gaan wonen? Dat zou je vraag toch al moeten beantwoorden lijkt me.
Ten overvloede maar wil het nogmaals zeggen: niet gaan samenwonen, je gaat dan mee in haar ellende en kan de scherven opruimen i.p.v. dat je haar 'redt.' Trap er niet in! Stel jezelf en je kinderen veilig nu het nog kan.
Buiten jullie eventuele relatieproblemen: Je kinderen zijn of komen al snel in de puberteit. Dat is op zich al lastig voor ze. En voor jullie als ouders ook. Wel fijn dat jullie zo goed contact hebben, meer stoorzenders kunnen ze op die leeftijd al helemaal niet gebruiken. Als jij dan ook nog zo ver weg gaat wonen, raken ze een stuk zekerheid kwijt.
Kortom: ik sluit me aan bij de meerderheid: niet doen!!!
En weet je, als je eigen kinderen gedragsproblemen hebben, kun je meestal het geduld nog wel opbrengen om ze te begeleiden. Als het niet jouw kinderen zijn en je hebt er ook niets over te vertellen, dan kan het erg lastig zijn om ermee om te gaan. Een vriend van mij woont samen met een vrouw met een kind met ernstige gedragsproblemen. Hij mag zich er niet mee bemoeien, maar hij krijgt wel steeds de volle laag. Hoe begripvol hij ook is en hoe graag hij ook wil dat het goed met het kind gaat, het is haast niet te doen en ik denk eerlijk gezegd dat die relatie geen stand houdt. Als je na alles wat hier is gezegd toch nog overweegt om te gaan samenwonen, trek dan een keer 6 weken bij haar in om te kijken hoe de dagelijkse realiteit je bevalt.
Maar ik sluit me aan bij het advies om het niet te doen.
De afstand alleen is al voldoende reden om het niet te doen.
Jij hebt daarnaast nog meer goede redenen, die elk ook voldoende zijn om het niet te doen.
Ik zou ook niet blijven latten. Stop met haar redder zijn en stop zelf met latten.
Dat zal je verdriet geven, maar op de lange termijn geeft het licht.
Ook voor de statistieken: nee doe maar niet. En als ze het daarom uit wil maken: je kunt nieuwe liefde vinden. De meeste vrouwen hebben respect voor een man die voor zijn kinderen kiest. Ik wel tenminste
Dankjewel allemaal. Zeer nuttige tips die mijn vermoedens bevestigen.
Bovendien is het ook nogal manipulatief van je vriendin om te eisen dat je bij haar komt wonen en zij de relatie anders verbreekt.
Pippeltje schreef op 08-12-2022 om 16:35:
Bovendien is het ook nogal manipulatief van je vriendin om te eisen dat je bij haar komt wonen en zij de relatie anders verbreekt.
Nou ja, manipulatief... je kan natuurlijk op enig moment besluiten dat je geen zin hebt in latten en dat je per se wilt samenwonen. Dat dat een keuze is die je voor jezelf maakt, hoeft niet meteen te betekenen dat je manipulatief bent.
Temet schreef op 08-12-2022 om 16:45:
[..]
Nou ja, manipulatief... je kan natuurlijk op enig moment besluiten dat je geen zin hebt in latten en dat je per se wilt samenwonen. Dat dat een keuze is die je voor jezelf maakt, hoeft niet meteen te betekenen dat je manipulatief bent.
Nou ja, als je van iemand eist dat die 150 km bij zijn kinderen vandaan gaat wonen en eenzijdig de co-ouderschapsregeling op de schop gaat gooien waardoor iemand zijn kinderen veel minder gaat zien, dan vind ik dat wel manipulatief ja.
Tis niet alsof die kinderen en de afstand en haar problemen opeens ontstaan zijn.
Ik ben benieuwd wat het in haar is dat je toch veel van haar houdt ondanks drank- en psychische problemen aan haar kant.
elledoris schreef op 08-12-2022 om 20:09:
Ik ben benieuwd wat het in haar is dat je toch veel van haar houdt ondanks drank- en psychische problemen aan haar kant.
Nouja, dat kan toch?? Alsof mensen met problemen per definitie onaantrekkelijk of niet leuk genoeg zijn.
elledoris schreef op 08-12-2022 om 20:09:
Ik ben benieuwd wat het in haar is dat je toch veel van haar houdt ondanks drank- en psychische problemen aan haar kant.
Ik had een collega met psychische problemen en een drankprobleem maar haar levendigheid, temperament en flamboyante uiterlijk trokken mannen aan als vliegen stroop. Ze had een geschiedenis van mislukte relaties. Misschien is de vriendin van to ook zo’n vrouw?