Ik wil geen stiefmoeder zijn

en in vervolg daarop

En in vervolg op mijn vorige posting: Linda, heeft je man al met die casemanager kunnen overleggen?

Groeten,

Temet

al eerder

Wat al eerder is aangehaald: niet iedereen kan met het gebrek aan privacy evengoed overweg. Ik vind dat ook een lastig ding.
Het verschil is dat ík (okee, partner en ik) ervoor gekozen hebben.

bij Linda D wordt het als een voldongen feit gesteld: hij gaat stagelopen en komt bij jullie wonen....

wereld van verschil.

Misschien had de situatie anders gelegen als Mark, of moeder, met de opmerking zou komen: joh, ik ga bij jullie in de stad stagelopen, maar gezien de reistijd, zoek ik nu een verblijfplaats. Dán kan je met elkaar om de tafel: wat hebben we, wat kunnen we bieden of hoe kunnen we het anders oplossen.

In dat opzicht zou er meer op communicatie / overleg ingezet kunnen worden.

Nuance temet

Linda ziet maar 1 oplossing en daar zoekt ze bijval voor. Dat is echt iets anders. Openstaan voor oplossingen van anderen is daar in deze draad klaarblijkelijk geen optie. Dat maakt dat ik niet zie dat ze opzoek is naar een oplossing, maar naar dr gelijk.

Tja

'Ik zie het als iets waar ik gewoon niks mee te maken heb. '

Zolang LindaD dit blijft volhouden, is er feitelijk niets mogelijk.

kweenie

Volgens mij staat Linda open voor elke oplossing, mits financieel mogelijk, als het maar niet is dat die jongen een half jaar bij hun woont.
Kind ergens op een kamer (en bij hun eten) is geopperd, dat heeft zij niet afgewezen, alleen heeft ze erop gewezen dat vader niet èn kamer èn alimentatie kan betalen.

Groeten,

Temet

Temet

Maar grote kans dat moeder in de problemen komt zonder de alimentatie. Haar vaste kosten lopen natuurlijk gewoon door. (Vaste kosten die ze moet maken om voor zoon te zorgen)

Uiteraard zou het fijn zijn als moeder gewoon zou werken etc maar goed dat is de situatie nu eenmaal niet. Moeder, die toch hard geknokt heeft wellicht tot dusverre om hem maximaal iets mee te geven (naar haar kunnen!) nu enorm onder druk gaan zetten leidt onvermijdelijk tot meer problemen voor de zoon

Nou

Ze is met hetzelfde verhaal gekomen in het draad 'rechten vader'. Moet je daar maar eens lezen. Duidelijk op zoek naar eigen gelijk

Ach nee Floor

Geen eten en geen aanvullende kosten voor zoon. Moeders zal echt wel besparen als zoon ergens een half jaar in de kost is.

Heu?

Ben ik nou de enige die juist die financiële benadering van de zoon in kwestie zo storend vindt?

Rode krullenbol

Nee RK

Dat vind ik ook zeer storend

Wat bedoelen jullie

We kunnen wel doen alsof geld geen rol speelt, maar zo werkt het natuurlijk niet.
Moeder zit al in schuldhulpverlening. (toch?)
Doen alsof geld in deze problematiek niet belangrijk is is enorm wegkijken.

En ts heeft het ook steeds over geld, veel frustratie rondom de alimentatie ed. Ik begrijp dat ze kamer niet wil betalen als alimentatie doorloopt. Natuurlijk moet je kijken of dingen anders kunnen, samen met moeder. (Niet voor de bestwil van moeder maar zoon, dat is zolang de jongen niet volwassen is ongeveer hetzelfde. Zeker zolang moeder er grotendeels alleen voor staat

Oriënterende fase

Er kan heel veel niet, volgens jou Linda. Maar, kan het niet of denk je dat het niet kan? Je veronderstelt vanalles, bijvoorbeeld over de houding en motieven van moeder. Maar, weet je dat of vul je dat in? Wat let jullie om je in verschillende richtingen te oriënteren, vragen beantwoord te krijgen, informatie in te winnen om te kijken hoe de situatie in elkaar zit en waar mogelijkheden liggen? Bijvoorbeeld rond vragen als: kan Mark een half jaar elders worden ingeschreven en vervalt dan automatisch de alimentatieverplichting? Hoeveel financieel nadeel zou moeder daar daadwerkelijk van ondervinden? (“de alimentatie van inmiddels €537 per maand wordt vanmoeders uitkering afgetrokken”) Kan moeder Mark zomaar bij jullie onderbrengen zonder dat Jeugdzorg daarin gekend wordt? Het lijkt me alleszins redelijk dat jullie vragen om als volwaardige gesprekspartners met Jeugdzorg gezien te worden in de oriënterende fase van dit plan.

Je kunt toch de bereidheid uitspreken de mogelijkheid te onderzoeken voordat je een beslissing neemt? Dat lijkt me ook de verstandige volgorde. Jullie vormen je een ruimer beeld en op basis daarvan kom je tot een besluit, wat iets anders is dan ‘ja’ of ‘nee’ zeggen op het voorstel. Het klinkt nu zo ‘onderbuik’ allemaal, ik vind weinig objectieve, harde feiten in je berichtjes, vooral veel boze oordelen en angsten. Ik begrijp dat wel en het lijkt me ook niet de weg om ze pardoes overboord te gooien. Maar je kunt ze toch wel eens stapje voor stapje tegen het licht houden op basis van informatie die je het en der vergaart? Nee zeggen kan altijd nog. En dan kun je het met goede, objectieve redenen onderbouwen.

Update

@Temet, nee er is nog geen daadwerkelijk overleg geweest. Wel telefonisch contact, en de situatie voorgelegd. Casemanager wil eerst hele situatie helder krijgen, ook van Mark en moeder. Was overigens niet op de hoogte van moeders idee en de stage. We wachten dus af.

Overigens is Mark verder niet bij de discussie betrokken, voordat mijn man concrete zaken met hem wil bespreken wil hij eerst de zaken op een rijtje hebben. Zoals eerder aangegeven heeft wij wel gevraagd aan Mark wat hij zelf wil etc. Maar allemaal heel neutraal, zonder directe afwijzing oid!

En natuurlijk speelt de financiële situatie een rol, en wringt voor mijn man ook daar de schoen in deze situatie. Het is allemaal heel vervelend voor moeder dat ze in een uitkering/schuld situatie zit. Echter blijft het feit dat wat mijn man ook aan alimentatie betaald, het wordt door de overheid als inkomen gezien en dus van haar bijstandsuitkering afgetrokken en gebruikt om schulden af te lossen. Oftewel, als ze de alimentatie niet had gekregen kreeg ze per saldo exact hetzelfde bedrag op haar rekening, en dat is dus een paar tientjes per week. En dat is natuurlijk krom, alimentatie zou voor het kind moeten zijn en niet om de financiële puinhoop van moeder op te ruimen. Als al die jaren een deel van dat bedrag op een rekening was gezet door betrokken instanties had Mark nu een leuk bedrag gehad voor kamerhuur, inboedel, rijbewijs, school kosten noem maar op. Maar nu is het en, en, en. Het zou moeder sieren als ze afstand had genomen van de alimentatie, zelf gaat ze er niet op achteruit, ze krijgt tenslotte gewoon haar bijstand, en mijn man het bedrag per maand had kunnen sparen voor Mark. Dat was voor Mark zeker een grote plus geweest. Voor mijn man houdt het natuurlijk ook een keer op, er staat geen geldboom in de tuin.

Anyway, mijn mening staat ten opzichte de stage en hier fulltime in huis, vast. Ik vind het een slecht plan. Overigens kijken we nu wel degelijk naar wat er mogelijk is, en hebben dit issue aangekaart bij mijn broer,die zat ruimte heeft en zelf ervaring heeft met een puber met een gebruiksaanwijzing, die staat wel open om een leegstaand, gemeubileerd tuinhuisje beschikbaar te stellen niet voor onafgebroken een halfjaar en zeker niet zonder vooraf dichtgetimmerd plan, regels etc. Ook als de stage eventueel niet doorgaat leuk voor man en zoon om daar meer tijd door te brengen samen.

Mijn broer opperde overigens dat het misschien vanuit school mogelijk is de stage op te delen of verlengen zodat het niet gaat om gelijk een hele week maar een natal dagen, geen idee of dat kan, maar maakt voor mij de situatie al een stuk beter te behappen als we het zouden hebben over bijv. 3 dagen.

Swaen

"Linda ziet maar 1 oplossing en daar zoekt ze bijval voor. Dat is echt iets anders. Openstaan voor oplossingen van anderen is daar in deze draad klaarblijkelijk geen optie. Dat maakt dat ik niet zie dat ze opzoek is naar een oplossing, maar naar dr gelijk."

Heel flauw en absoluut onwaar, dan heb je echt wat gemist (zie ook #187) en je ziet nu ook aan #195 dat je voor je beurt hebt gepraat.

Ik vind het ook niet fijn om te lezen hoe TS over Mark en zijn moeder praat maar ik heb tenminste ook geprobeerd mij in haar te verplaatsen. Ik herken wel hoe ze is en ik vind het pijnlijk om te lezen dat als iemand netjes is, huis opgeruimd heeft, privacy niet wil opgeven, niet van onverwachte dingen houdt etc dat dat als ZO ontzettend negatief wordt gezien. Ik hoop dat al die mensen die dat niet zijn zich ook iets meer kunnen gaan inleven in een ander.

En kam nou niet elke stiefmoeder hier af, ga er vanuit dat mannen dit soort dingen niet posten maar dat haar man wellicht wel volledig achter haar staat? Dan heb je een hele andere discussie. Nu veroordelen jullie haar alleen maar om hoe ze denkt maar jullie kennen het verhaal toch niet? Misschien ontkent de moeder van Mark niks?

LindaD

"En natuurlijk speelt de financiële situatie een rol, en wringt voor mijn man ook daar de schoen in deze situatie. Het is allemaal heel vervelend voor moeder dat ze in een uitkering/schuld situatie zit. Echter blijft het feit dat wat mijn man ook aan alimentatie betaald, het wordt door de overheid als inkomen gezien en dus van haar bijstandsuitkering afgetrokken en gebruikt om schulden af te lossen. Oftewel, als ze de alimentatie niet had gekregen kreeg ze per saldo exact hetzelfde bedrag op haar rekening, en dat is dus een paar tientjes per week. En dat is natuurlijk krom, alimentatie zou voor het kind moeten zijn en niet om de financiële puinhoop van moeder op te ruimen. Als al die jaren een deel van dat bedrag op een rekening was gezet door betrokken instanties had Mark nu een leuk bedrag gehad voor kamerhuur, inboedel, rijbewijs, school kosten noem maar op. Maar nu is het en, en, en. Het zou moeder sieren als ze afstand had genomen van de alimentatie, zelf gaat ze er niet op achteruit, ze krijgt tenslotte gewoon haar bijstand, en mijn man het bedrag per maand had kunnen sparen voor Mark. Dat was voor Mark zeker een grote plus geweest. Voor mijn man houdt het natuurlijk ook een keer op, er staat geen geldboom in de tuin."

Als moeder in de bijstand zit kan ze geen afstand doen van de alimentatie. Dan wordt ze gekort op de bijstand. Ik werk als maatschappelijk werker en ik heb vaker gezien dat de klantmanager de vrouw de opdracht gaf om alimentatie te vragen. Desnoods met een gerechtelijke procedure.

Wat ik bedoel (n.a.v. #193)

Wie de deur gesloten wil houden voor een (stief)zoon op basis van het principe geen cent meer uit te willen geven aan die jongen dan de kinderalimentatie waartoe men wettelijk is verplicht, reduceert die persoon te zeer tot een kostenpost.

Rode krullenbol

Als ... als ... als ....

Eerder heb je moeder afgeschilderd als een inhalig kreng. Tegelijk Is dit kennelijk de situatie: “Echter blijft het feit dat wat mijn man ook aan alimentatie betaald, het wordt door de overheid als inkomen gezien en dus van haar bijstandsuitkering afgetrokken en gebruikt om schulden af te lossen. Oftewel, als ze de alimentatie niet had gekregen kreeg ze per saldo exact hetzelfde bedrag op haar rekening, en dat is dus een paar tientjes per week.”

Je schrijft: “Het zou moeder sieren als ze afstand had genomen van de alimentatie, zelf gaat ze er niet op achteruit, ze krijgt tenslotte gewoon haar bijstand” Denk je dat dat zo werkt, dat de sociale dienst haar die genereuze keuze laat? Misschien kan Temet hier als jurist iets over zeggen.

“En dat is natuurlijk krom, alimentatie zou voor het kind moeten zijn en niet om de financiële puinhoop van moeder op te ruimen.” Kinderen zijn altijd de dupe van de penibele financiële situatie van hun ouders. Dit ‘zou moeten’-denken heeft geen relatie met de werkelijkheid.

“Als al die jaren een deel van dat bedrag op een rekening was gezet door betrokken instanties had Mark nu een leuk bedrag gehad voor kamerhuur, inboedel, rijbewijs, school kosten noem maar op.“ Zo werkt het niet per se. En in de gegeven situatie is het niet meer dan een fantasie.

Je zult een keer moeten dealen met de situatie zoals die echt is in plaats van te verzinnen dat het ook heel anders had kunnen zijn als de hele wereld maar was ingericht naar jouw overtuigingen.

Wellicht

Als dat mogelijk is zou ik de alimentatie (plus een bijdrage van moeder, hoe arm en zielig ze ook is, ze krijgt in elk geval de kinderbijslag en het kindgebonden budget) inzetten om een kamer dicht in de buurt te zoeken en af te spreken dat de jongen elke avond mee komt eten.
Hij is nog net te jong om helemaal alleen gelaten te worden, dus dat samen eten zou ik zeker invoeren. Ontbijt etc. moet hij dan zelf gaan doen. Waarschijnlijk krijgt hij geen geld voor de stage, dus dat geld zal dan toch van vader en moeder (die nu niet die uitgaven heeft) moeten komen.
Ik zou hem ook uitleggen (door vader) dat het gebrek aan ruimte het grootste probleem is.
Maar ik weet niet of dat realistisch is, een kamer dichtbij.

Tsjor

Linda D alimentatie/bijstand

"Het zou moeder sieren als ze afstand had genomen van de alimentatie, zelf gaat ze er niet op achteruit, ze krijgt tenslotte gewoon haar bijstand, en mijn man het bedrag per maand had kunnen sparen voor Mark."

Jij ziet nu iets over het hoofd. Dat de kinderallimentatie van de bijstand wordt afgetrokken, dat klopt. Bijstand is nl een vangnet. Dus je krijgt geld van de overheid als er echt niet op een andere manier inkomsten hebt. In dit geval een bedrag voor een eenpersoonshuishouden plus kind. De bijstand betekent dus dat 'de staat' (gemeenschapsgeld) je onderhoudt, in dit geval incl. kind. Echter, er is ook een vader, die wél inkomsten heeft, en die moet dus ook voor het kind betalen. Logisch. Dat betekent dat moeder dus minder bijstand voor haar plus kind nodig heeft, immers vader betaalt deels voor kind. Per saldo houdt moeder (en kind) daar natuurlijk niet meer aan over. Dat lijkt raar, maar dat is het natuurlijk helemaal niet. Het betekent alleen dat 'de staat' (gemeenschapsgeld) minder betaalt, omdat vader óók fin. verantwoordelijk is voor het kind. Als vader geen allimentatie zou hoeven betalen, dan zou 'de staat', dus wij, meer moeten betalen, immers dan zou de bijstand hoger zijn.En dat is natuurlijk niet de bedoeling als er een vader in het spel is met inkomen. Dat zou dan betekenen dat wij dan het deel van vader zouden betalen. Dat vader dan leuk zou kunnen sparen voor rijbewijs e.d. is natuurlijk hier helemaal niet ter sprake, het gaat om het levensonderhoud hier en nu.

Heftig

Heftig hoor dit draadje. Er bestaan mensen die denken als Linda. Het heeft inderdaad geen zin hier veroordelend over te doen en voor Mark lijkt het me buitengewoon schadelijk langere tijd in een toxische omgeving door te brengen: 1 instabiel systeem is al pittig genoeg. Maar dat de norm dat je verantwoordelijkheid draagt voor je eigen kind opeens gedegradeerd wordt, en niet door een enkeling, tot politiek-correct gezever, gaat me veel te ver. De opvattingen over ouderschap en de invulling hiervan door de vader van Mark zijn voor hemzelf, zijn zoons en de samenleving schadelijk en domweg asociaal (want tegen de heersende normen) te noemen. Hoe asociaal wordt nog eens extra duidelijk gemaakt door de wens van Linda om de samenleving financieel op te laten draaien voor de keuzes van haar man. Dit is gewoon een feitelijke constatering. En totaal niet constructief om te benoemen, maar het was toch al duidelijk dat Linda niet openstaat voor enige zelfreflectie.

Donna

Maar moeten zij dan dubbele kosten gaan hebben als ze Mark in huis nemen of als ze hem een kamer aanbieden? Dus én de alimentatie én de extra kosten, terwijl moeder minder kosten heeft?

Donna

Hoe asociaal wordt nog eens extra duidelijk gemaakt door de wens van Linda om de samenleving financieel op te laten draaien voor de keuzes van haar man.

Ook ik wist oprecht niet hoe het werkt met bijstand en alimentatie. Ik heb met beide geen ervaring en me er ook nog nooit in verdiept.

En waarom de keuzes van haar man? De moeder van Mark had ook in haar eigen onderhoud kunnen voorzien, zoals zoveel alleen staande moeders. Dus die extra steek onder water richting Linda was niet nodig

half, vind ik, 40er

Ik vind de tekst van Donna prachtig.
Wel kan het zijn dat Linda niet wist dat je niet van de kinderalimentatie af kunt zien als je bijstand ontvangt. Dat kan heel goed. Als je je eenmaal realiseert hoe het werkt, en waarom het werkt zoals het werkt, dan vergeet je het ook niet gauw meer.

Maar, 40er, hiermee ben ik het niet eens: "De moeder van Mark had ook in haar eigen onderhoud kunnen voorzien, zoals zoveel alleenstaande moeders."
1. de kinderalimentatie is niet bedoeld voor de moeder (het gaat hier niet om partneralimentatie). De beide ouders moeten financieel voor kinderen zorgen. Dit schokt mij ook telkens als Linda dat soort dingen schrijft, het zou zelfs geëmancipeerd zijn van het Scandinavische land waar zij heeft gewoond, dat moeders 'zelf' voor het geld zorgen. Van een gezamenlijk kind? Zelf? Klinkt mij juist omgekeerd van geëmancipeerd in de oren. Béide ouders zouden liefst financieel én in de praktijk voor hun kind moeten zorgen!

2. Iets anders is het levensonderhoud van de vrouw zelf, voor zichzelf. Daar weten wij niets van, en ook Linda weet niet waarom het de moeder van Mark niet lukt. Volgens mij krijg je niet zomaar bijstand hoor. Misschien heeft ze veel psychische problemen of is er iets anders. Het heeft allemaal waarschijnlijk niet zoveel met wel/niet emancipatie te maken, noch met hoe andere alleenstaande moeders hun leven inrichten. Die moeder werkt niet en het gaat zo slecht dat ze bijstand krijgt en in de schuldsanering zit. Dat kun je allemaal heel stom vinden van die vrouw, maar we weten er niets van en gaan er ook niet over. Het gaat ook niet over de (1e) zoon van de man van topicstarter, het gaat alleen maar over zijn moeder. Waar dus niemand iets mee te maken heeft.

Nu snap ik wel dat het heel erg vervelend voelt om meer dan 500 per maand te besteden, terwijl het geld weer direct verdwijnt. Dat is zeker erg vervelend. Linda, denk maar zo:
- vroeger, toen de moeder zich in de schulden werkte, heeft moeder misschien ook (te) veel uitgegeven aan hun zoon. Dus er is vast wel iets dat naar de schuldeisers gaat, waar zoon (vroeger) van profiteerde.
- denk vooral verder níet meer aan het geld. Ik denk dat als je meer dan 500 voor een kind betaalt, dat je man veel verdient. Beschouw het als belasting. Zie het als geld dat niet van hem is of zou moeten zijn. Hij heeft netto gewoon minder.
- tot slot, mocht je toch weer aan het geld denken: als kind 18 is mag het rechtstreeks aan het kind betaald worden (doe dat vooral vanaf dag 1) en in principe stopt het als kind 21 is. Zo lang duurt het allemaal dus niet meer.

Scandinavië en reacties

Het is natuurlijk grote onzin dat je in Scandinavië als man kinderen kunt verwekken zonder daar vervolgens de financiële consequenties van te dragen. Ook daar is het de geschreven en ongeschreven norm dat je voor je kinderen zorgt. Ik ken geen beschaafd land waar dit niet het geval is. Totaal achterlijk om de verantwoordelijkheid voor een kind dat buiten het huwelijk wordt geboren eenzijdig bij de moeder te leggen. De bijzondere rechtspositie van “bastaardkinderen” bestaat volgens mij nergens in Europa meer. Als ouder heb je gewoon voor je kinderen zorg te dragen. En als jezelf een kapot moreel kompas hebt, bestaat er gelukkig een systeem dat, met dwang, ervoor zorgt dat het belang van het kind in ieder geval minimaal gediend wordt. In Zweden wordt trouwens de kinderalimentatie onmiddellijk van het loon van een weigerende ouder afgehouden.

@Trivia, ook ik ben van mening dat Mark beter geen tijdelijke verblijfplaats heeft bij zijn vader en stiefmoeder. Ik verwacht ook niet dat zie hulpverlening dit een goed idee vindt. Er is jaren geleden natuurlijk niet voor niets aangeraden om Linda op afstand van haar stiefzoon te houden. Dat betekent dus automatisch dat die dubbele kosten er helemaal niet gaan komen.
@40er, zoals eerder gezegd vind ik het nogal achterlijk om de vrouw/moeder alleen verantwoordelijk te houden voor voortplanting en de consequenties daarvan. Het standpunt dat de vrouw en “haar bastaard” samen negatieve consequenties moeten dragen van “haar zonde” (zij kon immers haar benen niet bij elkaar houden) wordt gelukkig niet meer breed gedragen. In ieder geval in Nederland en Scandinavië, zoals je ook in de wetgeving terug kunt zien.

In 2003

bepaalde een rechtbank in Stockholm dat een spermadonor alimentatie moest betalen. Die uitspraak is ook in beroep in stand gebleven.

Donna

"Dat betekent dus automatisch dat die dubbele kosten er helemaal niet gaan komen."
Wel als er een kamer gehuurd moet worden. Dan wel voor Mark, vader én Mark of Linda én peuter. .

Hoe ver zou je komen

met alimentatie+kinderbijslag+kindgebonden budget, voor een kamerhuur? Ervan uitgaande dat moeder verder niets bijdraagt. Ik weet het niet, maar ik zou dat rekensommetje eens maken en dan rondkijken.

Tsjor

Tsjor

Maar moeder kan toch niet vrijelijk beschikken over die alimentatie? Zie de reacties over bijstand en alimentatie. Ik denk zomaar dat dat ook geldt voor kinderbijslag en kindgebonden budget. Dat geld zal door de bewindvoerder of wie haar zaken dan ook maar behartigt meegenomen worden in het financiële plaatje... Ik denk niet dat op kamers er financieel in zit, tenzij de vader die extra kosten op zich wil nemen.

Nee, er zal niet veel anders op zitten dan dat Mark op zoek gaat naar een stageplek in de buurt van zijn moeder. En school. Want er moet ook iemand van school langs op de stageplek, dus die zullen ook niet happig zijn als ze naar de andere kant van het land moeten voor dat bezoekje. Maar, ik hoop wel dat voor Linda en haar man dit akkefietje en dit draadje aanleiding zijn om de verstandhouding met Mark (en zijn moeder) te verbeteren. Ieder kind verdient 2 liefhebbende ouders, of op zijn minst om ook welkom te zijn bij de niet-opvoedende ouder.

Donna

Je hebt een punt, ook hier in Scandinavië (Denemarken in dit geval) wordt er wel degelijk verwacht dat een vader bijdraagt. Echter zijn de regelingen hier gewoon wettelijk vastgelegd, je kunt zelf als ouders andere afspraken maken. Maar het is heel gangbaar dat het wettelijk vastgesteld bedrag wordt aangehouden als alimentatie. Zon’n 1400 kr 180-190€. Geen gedoe, geen vechtscheidingen en geen eindeloze gang naar rechters die zeker ook schadelijk voor een kind zijn. Geen eindeloze herzieningen omdat vader iets meer gaat verdienen, opnieuw getrouwd is en nu kosten voor huisvesting kan delen enz. Gaat moeder er op achteruit na een scheiding dan zijn daar net zoals in NL regelingen voor zoals kinderbijslag, huurtoeslag, zorgtoeslag, noem maar op. En ja, het is daar algemeen geaccepteerd dat je als vrouw oook gewoon fulltime werkt, mits je dat kunt, niet ziek bent. Maar het idee dat een vader in gevallen dat dat niet kan opdraait voor het inkomen van vrouw, is absoluut niet geaccepteerd. Hij betaalt toch ook mee aan dat sociale vangnet via belastingen? Waarom zou dat dubbel moeten? Draagkracht is overigens (In de meeste gevallen) ook niet van belang bij het berekenen van alimentatie, vastgesteld bedrag voor de daadwerkelijke kosten voor een kind, mocht moeder een laag inkomen hebben en de kinderen in theorie minder ontvangen dan als pa en ma nog samen zouden zijn, dat is lullig maar wel het gevolg van een scheiding. Daar hoeft een vader niet jarenlang aan mee te betalen en ben je als ouders beide verantwoordelijkheid voor, dus ook moeder. Vader zou ook het recht moeten hebben om zijn leven verder op te pakken, een nieuw gezin te stichten etc. Ik zie in andere draadjes dan reacties voorbijkomen als; als vader de alimentatie niet kan betalen omdat er een nieuwe vrouw + kind in het spel is,had ie maar geen nieuwe relatie moeten beginnen en kind op de wereld moeten zetten. Dat vinden we dus blijkbaar wel geaccepteerd voor de alimentatie betalende partij (Vaak vader), en geen passende reactie voor een moeder die meerdere kinderen op de wereld zet zonder daar de financiële mogelijkheden voor te hebben.

Ik besef me echt wel, dat de manier waarop het in NL geregeld is, nu zo is. Onnodig gecompliceerd met alle gevolgen van dien, en met een onevenredige vaak jarenlange zware financiële belasting voor de vader. Maar vind het wel belachelijk en achterhaald, zeker omdat ik dus ervaren heb dat het zeker wel anders kan. Het is maar net wat je als samenleving wil, los van de situatie van Mark overigens, maar ook in andere gevallen. Dat het blijkbaar de heersende norm is maakt het niet per definitie acceptabel.

Het is helaas te vaak dat moeder het volledige gezag toegewezen krijgt, grotendeels de zeggenschap heeft omtrent omgangsregelingen en zelf lekker halve dagen blijft werken want de op draagkracht gebaseerde alimentatie is vaak zo royaal dat er geen enkele financiële prikkel aanwezig is voor moeder om zelf een hoger inkomen te vergaren en dus ook bijdraagt aan het welzijn van haar eigen kind(eren). Als het gaat om jonge niet schoolgaande kinderen, oké. Maar zodra ze naar school gaan en naar de buitenschoolse opvang kunnen zou je toch echt zelf gewoon aan de slag kunnen.

Overigens verdient mijn heel modaal, de afgelopen jaren. Maar daar wordt in NL niet naar gekeken, de alimentatie is toendertijd, in een andere situatie vastgesteld. Dat er nu een nieuw gezin in het spel is, mijn man nu niet meer een Scandinavisch loon ontvangt, en hij met een hogere functie in NL toch minder verdient wordt alsnog als verwijtbaar gezien en dus geen reden om de alimentatie te verlagen. Nou hadden wij het verder prima naar ons zin in Denemarken en zijn we vooral hier vanwege mijn familie maar het is zeker een reden op termijn weer terug te verhuizen, de kosten worden hier nu gewoon te hoog om zelf een leuk leven op te bouwen. Als er iets minder star met dit soort situaties zou worden omgegaan door de NL rechtsstaat was een ieder er beter op geworden (Ook Mark, in deze situatie) of in ieder geval niet op achteruit gegaan (moeder), maar ja, dat is inderdaad wishful thinking.

Het is voor mijn man wel degelijk een ontzettende smak geld die hij, in zijn ogen, elke maand in een zwart gat gooit, want nee er komt dus amper iets bij Mark terecht.

Deze discussie omtrent alimentatieverplichting heeft verder niet zoveel zin meer, al is en blijft het relevant in de discussie omtrent de situatie met Mark, er staat dus geen geldboom in de tuin, dus en alimentatie betalen en bijvoorbeeld kamerhuur zoals velen geopperd hebben is dus gewoon geen optie.

Ik blijf wat betreft de alimentatie regelingen in NL ook bij mijn standpunt als snap ik dat er ongetwijfeld mensen (moeders?) zijn die ontzettend veel baat hebben bij de bestaande regelingen en voorwie het een eng idee is om zelf (weer) lekker fulltime aan de slag te gaan en kinderen ook een goed voorbeeld meegeven; Vrouwen kunnen prima in eigen onderhoud (en deels) in dat van hun kinderen voorzien! Mijn ex is niet voor niets een ex, dus wat ben ik toch blij niet mijn handje bij hem op te hoeven houden voor meer dan het hoognodige!