Ik wil geen co ouderschap
Na ongeveer 2 jaar een weekendregeling voor mijn kind wil mijn ex nu toewerken naar een co ouderschap van een week op en week af. Zij wil deze regeling omdat zij een nieuwe baan heeft waarin ze wisselende diensten heeft en dus met een opvangprobleem zit. Maar ik wil eigenlijk helemaal geen co ouderschap en het gewoon bij de weekendregeling houden. Ex vind dat niet eerlijk want kind is maar 2 weekenden per maand bij mij dus zij vind dat dit best kan.
Ik zie allerlei nadelen en zij alleen maar voordelen.
Iemand enige tips hoe ik het opvangprobleem kan oplossen zonder mee te gaan in haar idee voor co ouderschap?
In jouw geval:
Haar even herinneren dat je niet zo stabiel bent en nu niet ‘t beste met het kind voor hebt
Mee betalen met BSO en andere opvang, jij wilde de erkenning heel graag, dan draag je op z’n minst financieel die verantwoordelijkheid
Dan zoek je therapie omdat je vast zit, het ene moment wil je dit en het andere moment dat
Dan misschien dit forum uitleggen wat voor aandacht je precies zoekt
Negatief, positief, echte hulp, luisterend oor whatever
Misschien krijg je dat dan ook
Veilig thuis was toch ook betrokken? Hoe staan die hierin?
Daglichtlamp schreef op 28-11-2021 om 11:47:
Veilig thuis was toch ook betrokken? Hoe staan die hierin?
Dat was blueheart toch? Of heb ik een persoonssamensmelting gemist?
Lollypopje schreef op 28-11-2021 om 10:59:
[..]
Hij is niet de vader dacht ik, maar hij heeft het kind inmiddels wel erkend.
Alleen dat lijkt me al reden genoeg om je verantwoordelijkheid te nemen. Want blijkbaar voelt hij zich vader genoeg om het kind toch te erkennen.
Dat vind ik dan heel vreemd om een kind te erkennen waarvan je niet de vader bent, als je net als TO helemaal geen zin hebt in de verplichtingen (en kosten)
redbulletje schreef op 28-11-2021 om 12:33:
[..]
Dat vind ik dan heel vreemd om een kind te erkennen waarvan je niet de vader bent, als je net als TO helemaal geen zin hebt in de verplichtingen (en kosten)
Die weekendregeling vind ik prima, alimentatie betalen ook maar een hele week bij mij zie ik gewoon niet zitten, meestal heb ik na een dag of twee wel weer even genoeg gehad, komt ook bij dat we niet in dezelfde woonplaats wonen dus het is ook gewoon onpraktisch met zijn school en vriendjes enz. En nee ik vind het leuk om vader te zijn en tot een paar maanden geleden wist ik niet dat hij niet van mij kon zijn. Dus zomaar uit zijn leven gaan was geen optie.
BlueFawn schreef op 28-11-2021 om 12:40:
[..]
Die weekendregeling vind ik prima, alimentatie betalen ook maar een hele week bij mij zie ik gewoon niet zitten, meestal heb ik na een dag of twee wel weer even genoeg gehad, komt ook bij dat we niet in dezelfde woonplaats wonen dus het is ook gewoon onpraktisch met zijn school en vriendjes enz. En nee ik vind het leuk om vader te zijn en tot een paar maanden geleden wist ik niet dat hij niet van mij kon zijn. Dus zomaar uit zijn leven gaan was geen optie.
Die vrouw naait je dus gewoon 2 keer: eerst liegt ze dat haar kind van jou is en nu wil ze je ook nog de verzorging in de maag splitsen? Zou nu in elk geval je poot stijf houden en er niet in mee gaan. Ze klopt maar bij de biologische vader aan.
BlueFawn schreef op 28-11-2021 om 12:40:
[..]
Die weekendregeling vind ik prima, alimentatie betalen ook maar een hele week bij mij zie ik gewoon niet zitten, meestal heb ik na een dag of twee wel weer even genoeg gehad, komt ook bij dat we niet in dezelfde woonplaats wonen dus het is ook gewoon onpraktisch met zijn school en vriendjes enz. En nee ik vind het leuk om vader te zijn en tot een paar maanden geleden wist ik niet dat hij niet van mij kon zijn. Dus zomaar uit zijn leven gaan was geen optie.
Misschien kan het ook nog andersom, weekeinden bij zijn moeder, en doordeweeks bij jou, zodat hij in jouw buurt naar school kan.
Maar goed, ik heb voor jullie maar 1 advies en dat is een goede mediator zoeken, die jullie kan helpen om de zaken vanuit je kind te bekijken.
Wat erg voor de kleine. Ik vind het zielig.
redbulletje schreef op 28-11-2021 om 12:33:
[..]
Dat vind ik dan heel vreemd om een kind te erkennen waarvan je niet de vader bent, als je net als TO helemaal geen zin hebt in de verplichtingen (en kosten)
Maar jij snapt toch überhaupt niet dat mensen kinderen willen?
(Dit komt misschien onaardiger over dan dat ik het bedoel)
redbulletje schreef op 28-11-2021 om 12:45:
[..]
Die vrouw naait je dus gewoon 2 keer: eerst liegt ze dat haar kind van jou is en nu wil ze je ook nog de verzorging in de maag splitsen? Zou nu in elk geval je poot stijf houden en er niet in mee gaan. Ze klopt maar bij de biologische vader aan.
BlueFawn heeft zijn vaderschap op zich genomen. HIj ís nu de vader. Of vind je dat adoptieouders een kind ook kunnen terugsturen naar de bio-ouders als ze het te zwaar vinden? Vader is welbewust opnieuw íngestapt. 'Het is mogelijk niet zijn bio kind' is in deze situatie een drogredenering. Het is zijn kind óf het is niet zijn kind. Een kind is geen aankoop voor de fun. Je kunt er niet meer vanaf als het niet bevalt.
En het állerbelangrijkste: dit jongetje hééft een vader, zonder mitsen en maren. Als die vader niet in staat is de verzorging op zich te nemen, dan is dat zo. Dan moet er een mouw aan gepast worden. Maar zeggen dat het niet zijn verantwoordelijkheid is, is belachelijk.
Bij het lezen van de OP was ik in shock. Weer een vader die niet voor zijn kind wil zorgen door zijn werk terwijl wij alleenstaande moeders dat wel moeten.
Maar nu blijkt dat het biologisch niet zijn kind is, vind ik het toch begrijpelijk. Het is al mooi dat het kind nog bij hem komt om de opgebouwde relatie te behouden. Maar die moeder heeft echt wel lef om dit te verlangen. Dat ze zelf voor haar kind zorgt en de biologische vader laat meebetalen aan de opvang.
Lobke, het is voor zo ver ik weet niet bevestigd dat hij niet de vader is, maar er is een sterk vermoeden dat dat niet kan. Overigens heeft hij het kind kort geleden erkend en gezag gekregen, nadat hij ontdekt had dat hij mogelijk niet de verwekker is. Dus hij heeft ondanks dat wel gekozen voor het kind.
je hebt in wel meer geen zin toch. Geen zin om er meer dan 2 dagen voor je kind te zijn. Geen zin om de afgesproken alimentatie te betalen. Geen zin om te accepteren wat je ex doet om zelf aan meer geld te komen (verhuurder in huis, andere baan).
Newsflash: de wereld draait niet alleen om jou.
Arm kind...
Zouden jullie een tussenweg kunnen vinden in het uitbreiden van de weekenden?
Bijvoorbeeld van donderdag tot dinsdag om de week?
Of per halve week co ouderschap? Iedere week van zo- woe ochtend bij jou en de rest bij je ex?
Heb je misschien nog ouders die graag een dag op hun kleinkind passen?
Lobke50 schreef op 28-11-2021 om 13:16:
Bij het lezen van de OP was ik in shock. Weer een vader die niet voor zijn kind wil zorgen door zijn werk terwijl wij alleenstaande moeders dat wel moeten.
Maar nu blijkt dat het biologisch niet zijn kind is, vind ik het toch begrijpelijk. Het is al mooi dat het kind nog bij hem komt om de opgebouwde relatie te behouden. Maar die moeder heeft echt wel lef om dit te verlangen. Dat ze zelf voor haar kind zorgt en de biologische vader laat meebetalen aan de opvang.
Dus adoptie-ouders kunnen hun kind ook weer dumpen als het ze teveel is? Een adoptiekind moet ook blij en dankbaar zijn dat die mensen die energie in ze willen steken en wel lief en niet al te belastend zijn om het recht te behouden om 'de opgebouwde relatie te behouden'? En in dit geval is het jongetje niet eens lastig. Het heeft helemaal níks met hem te maken! Echt heel cru voor dat kind, dit soort redeneringen, in deze situatie: vader heeft het kind willens en wetens erkend. Nu is hij gewoon zijn vader. Geen ontsnappingsroutes meer.