Hoe lang heeft jullie scheiding geduurd via de rechtbank?

Als ik het goed begrijp zijn er nog steeds veel zaken waar jullie samen niet uitgekomen zijn. Voor zover ik weet gaat de rechter dat niet zomaar voor jullie oplossen.  Dus de kans is groot dat de rechter jullie verwijst naar een mediationtraject.

Tsjor

Overigens: als de kans aanzienlijk is dat er een mediationtraject wordt voorgesteld, dan zou ik met mijn advocaat bespreken of het niet handiger is om nu alvast dat mediationtraject in te gaan. Want anders moet je eerst maanden wachten op een zitting, en wordt er op die zitting besloten dat jullie mediation gaan proberen. Je kan die mediation nu doen, als die mislukt dan kan je bij de rechtbank laten zien dat je je best hebt gedaan en dat het geen zin heeft om nog een keer naar mediation te gaan. 

Rechtbanken hebben (in elk geval hier in Noord-Holland/Amsterdam, maar vermoedelijk overal) een enorm tekort aan zittingscapaciteit. Ook rechtbanken zitten er dus niet op te wachten om meerdere zittingen in dezelfde zaak te hebben. Wat moet, dat moet, maar hoe meer er buiten een zitting al geregeld kan worden, hoe beter het is. Als je dus bereid bent tot mediation: doe het nu al. En ben je er niet toe bereid, dan is het misschien handig om dat ook op voorhand duidelijk te maken. Verplichte mediation kan niet. Ik sluit niet uit dat mensen soms druk ervaren om ja te zeggen tegen mediation, waardoor ze het idee hebben dat het verplicht is, maar mediation kan alleen op basis van vrijwillige deelname. Dus denk hier goed over na en bepaal zoveel mogelijk op voorhand je positie, dat scheel gehannes en vertraging. Overleg met je advocaat. 

En als je geen mediation wilt, is het wel verstandig als je goed kan uitleggen waarom niet ('we hebben dit al meermaals tevergeefs geprobeerd' is trouwens een prima reden)

Temet schreef op 10-10-2024 om 11:15:

Overigens: als de kans aanzienlijk is dat er een mediationtraject wordt voorgesteld, dan zou ik met mijn advocaat bespreken of het niet handiger is om nu alvast dat mediationtraject in te gaan. Want anders moet je eerst maanden wachten op een zitting, en wordt er op die zitting besloten dat jullie mediation gaan proberen. Je kan die mediation nu doen, als die mislukt dan kan je bij de rechtbank laten zien dat je je best hebt gedaan en dat het geen zin heeft om nog een keer naar mediation te gaan.

Rechtbanken hebben (in elk geval hier in Noord-Holland/Amsterdam, maar vermoedelijk overal) een enorm tekort aan zittingscapaciteit. Ook rechtbanken zitten er dus niet op te wachten om meerdere zittingen in dezelfde zaak te hebben. Wat moet, dat moet, maar hoe meer er buiten een zitting al geregeld kan worden, hoe beter het is. Als je dus bereid bent tot mediation: doe het nu al. En ben je er niet toe bereid, dan is het misschien handig om dat ook op voorhand duidelijk te maken. Verplichte mediation kan niet. Ik sluit niet uit dat mensen soms druk ervaren om ja te zeggen tegen mediation, waardoor ze het idee hebben dat het verplicht is, maar mediation kan alleen op basis van vrijwillige deelname. Dus denk hier goed over na en bepaal zoveel mogelijk op voorhand je positie, dat scheel gehannes en vertraging. Overleg met je advocaat.

En als je geen mediation wilt, is het wel verstandig als je goed kan uitleggen waarom niet ('we hebben dit al meermaals tevergeefs geprobeerd' is trouwens een prima reden)

Klopt. Bij ons werd er, voorafgaand aan de zitting voor de voorlopige voorzieningen en nog voordat er een zitting gepland was, al een voorstel gedaan vanuit de rechtbank om een mediationtraject te starten. Deze brief kreeg mijn advocaat toen toegestuurd. Ik ben hier toen wel op ingegaan, maar het kon natuurlijk alleen van start als wij allebei zouden instemmen. Ex heeft dat toen dus genegeerd en daarom is dat bij ons nooit meer gelukt. Maar het scheelde denk ik wel al een heleboel dat dat duidelijk was voor de rechter; mediation gaat in dit geval gewoon niet meer werken. Wij hebben toen direct de verwijzing gekregen voor parallel ouderschap, maar daar hebben we dus bijna een jaar voor op de wachtlijst gestaan. 

Misschien eens navragen bij je advocaat, want het versnelt het proces wellicht iets. Het kan nog best lang duren voordat er een zitting is. En mocht mediation voorafgaand aan de zitting dus toch niet meer lukken; blijf in overleg met je advocaat toch proberen om al zoveel mogelijk samen op te lossen, of in ieder geval overeenstemming te bereiken. En dat is toch voor beide partijen een kwestie van geven en nemen.

" Het kan nog best lang duren voordat er een zitting is. En mocht mediation voorafgaand aan de zitting dus toch niet meer lukken; blijf in overleg met je advocaat toch proberen om al zoveel mogelijk samen op te lossen, of in ieder geval overeenstemming te bereiken."

Ik weet dit niet zeker, maar volgens mij werkt het bij rechtbanken zo: er wordt een verzoek ingediend, er wordt gekeken of alle stukken compleet zijn, en vervolgens gaat de zaak op de stapel. Welke stapel, dat hangt van het soort procedure af. Op een gegeven moment is de zaak, als die "zittingsrijp" is geoordeeld, klaar om op zitting gepland te worden, en dan is het wachten tot er kan worden ingepland. Is er eenmaal een datum geprikt, dan gaat de oproep de deur uit. 

Stel nou dat je, in afwachting van die oproep, al aan mediation bent begonnen. Dan kan het zinvol zijn om de zitting, als die gepland wordt, uit te stellen. Maar dat betekent dan niet dat de zaak weer van voren af aan moet worden ingepland. De wachttijd tussen het indienen van het verzoek en de eerste geplande zitting is normaal gesproken vele malen langer dan de tijd tussen de oorspronkelijk geplande zittingsdatum en de zittingsdatum na een verzocht uitstel. 

Dus wil je mediaten? Gewoon doen, en als er dan een zittingsoproep tussendoor komt dan kunnen de advocaten vragen om de zitting bijvoorbeeld een of meerdere maanden uit te stellen in afwachting van de uitkomst van mediation. De rechtbank zal hier altijd in meegaan, want als de mediation succes heeft hoeft die hele zitting waarschijnlijk niet meer door te gaan (de zaak kan dan verder schriftelijk worden afgehandeld). Alleen als de ene partij uitstel van de zitting wil en de andere partij niet, dan wordt uitstel mogelijk niet verleend, maar zo'n scenario is niet logisch als je uitstel wil ivm mediation. 

'Wij hebben toen direct de verwijzing gekregen voor parallel ouderschap, maar daar hebben we dus bijna een jaar voor op de wachtlijst gestaan.'  Kun je iets meer vertellen over een traject parallel ouderschap? Moet je daarvoor een verwijzing hebben? Wie voert zo'n traject uit? Kan het ook zinvol zijn in de fase waarin anoniempje nu lijkt te verkeren, dus als ze vooraf zou denken dat mediation geen zin heeft?

Tsjor

Vziw is het een hulpverleningstraject dat erop is gericht dat beide ouders elk afzonderlijk ouder zijn op hun eigen manier en zo weinig mogelijk onderling contact hebben.
Dus eerst probeert men tegen de klippen op pm ouders beter met elkaar te laten communiceren 'in het belang van de kinderen', maar als dan na eindeloos doormodderen iedereen gefrustreerd in de touwen hangt, houdt men op met aan dat dode paard te trekken, en komt alsnog het realisme om de hoek kijken: niet meer samen ouders na de scheiding, maar elk afzonderlijk ouder met een deel van de zorg.

Temet schreef op 10-10-2024 om 21:36:

Vziw is het een hulpverleningstraject dat erop is gericht dat beide ouders elk afzonderlijk ouder zijn op hun eigen manier en zo weinig mogelijk onderling contact hebben.
Dus eerst probeert men tegen de klippen op pm ouders beter met elkaar te laten communiceren 'in het belang van de kinderen', maar als dan na eindeloos doormodderen iedereen gefrustreerd in de touwen hangt, houdt men op met aan dat dode paard te trekken, en komt alsnog het realisme om de hoek kijken: niet meer samen ouders na de scheiding, maar elk afzonderlijk ouder met een deel van de zorg.

Dit dus.

Maar om net iets meer te vertellen hoe het in mijn geval ging: wij hebben inderdaad een verwijzing gekregen tijdens de zitting voor de voorlopige voorziening vorig jaar november, omdat wij allebei instemden met professionele hulp om de communicatie te verbeteren. De rechter hoopte ook dat op deze manier de rust alweer teruggekeerd zou zijn tegen de tijd dat de mondelinge behandeling voor de echtscheiding zou zijn.

Wij hebben maandenlang op een wachtlijst gestaan (is helaas niet helemaal goedgedaan door reorganisaties van de betrokken instanties hier in de regio), maar sinds vorige maand is het gestart. We waren al aangemeld voor parallel ouderschap, maar we hebben wel een screening gehad waarin werd bepaald welk traject ons zou passen. Ze proberen namelijk altijd nog ouders bij elkaar aan 1 tafel te laten komen door de schip-aanpak of ouderschap blijft. Parallel ouderschap is namelijk ‘voor kinderen het allerheftigste’ (maar wat mij betreft hopelijk een manier om rust te creëren). Dit traject houdt in dat vader, moeder én kinderen allemaal een eigen begeleider hebben die niet met elkaar spreken over de situatie bij de ander. Doel is om de situatie te accepteren, je te richten op jouw eigen situatie en durven loslaten dat je de ander niet kan veranderen.
Schip-aanpak zou zich meer richten op de relatie en wat er is gebeurd waardoor de relatie stukliep, met als doel dat de breuk door beiden geaccepteerd gaat worden en ouderschap blijft richt zich een stukje op het einde van de relatie, daar een dikke vette streep onder zetten en leren om met elkaar te communiceren zonder daarbij je emoties in de strijd te gooien.

Wij hadden dus wel een verwijzing nodig, maar volgens mij is dat in iedere gemeente weer anders geregeld. Het loont wel de moeite om hiernaar te informeren, want wellicht is aanmelding ook mogelijk zonder verwijzing van de rechtbank (is uiteindelijk een service van elke gemeente). Het lijkt me niet dat de situatie van TO al zo verrot is dat parallel ouderschap nog maar de enige mogelijkheid is. Misschien helpt SCHIP haar ex eindelijk eens de situatie te accepteren zoals deze is of kan er via Ouderschap Blijft begonnen worden aan een werkbaar ouderschapsplan.

Hier hoop ik dat het voor mij ook wat rust gaat brengen. Hoe ex het gaat doen, weet ik niet. Hij wist me te melden dat hij ‘Bergen met bewijs’ had om te laten zien dat ik een slechte moeder ben en laat dat nou net niet de bedoeling zijn. Doel is dat ook hij naar zichzelf leert en durft te kijken… In ieder geval; hopelijk kan er in deze situatie nog op tijd worden ingegrepen en keert de rust wat eerder terug!

Met Temet deel ik het onbegrip voor al die initiatieven die denken dat mensen na een scheiding wel goed met elkaar kunnen gaan communiceren en dan plotseling samen in overleg en coöperatie ouder kunnen zijn voor hun kind. Ik zag de term coöperatief ouderschap ergens voorbij komen. Daar het sausje 'in het belang van het kind' overheen en je hebt een suikerzoete onzintaart, die ook nog eens beladen werkt, omdat ouders die dat niet voor elkaar zouden krijgen het belang van hun kinderen zouden schaden.
Mijn ervaring: 'Parallel ouderschap is namelijk ‘voor kinderen het allerheftigste’ (maar
wat mij betreft hopelijk een manier om rust te creëren).' Dit is simpelweg niet waar. Als beide ouders na hun scheiding de ruimte krijgen om op hun eigen manier ouder te zijn, zonder dat de ander daar steeds oordelend en veroordelend over de schouder meekijkt, dan is dat voor kinderen een situatie waar ze heel goed mee om kunnen gaan. Als beide ouders dan hun energie gebruiken om een goede ouder te zijn voor hun kind (in plaats van de energie gebruiken in de communicatie met een ex) dan komt dat kinderen ten goede.
Als het mogelijk is dat beide ouders nog goed met elkaar kunnen communiceren, dan is er uiteraard geen enkel probleem. Maar ouders die niet goed met elkaar kunnen communiceren mogen toch eindelijk wel eens een keer hun eigen leven terug krijgen na een scheiding.

Tsjor

Ik denk trouwens dat je niet de illusie moet hebben dat met parallel ouderschap het (ver)oordelen stopt. Als iemand zijn/haar ex wil diskwalificeren, dan gebeurt dat heus wel, en dat zal ook het kind wel merken. Alleen is er door minder contact ook minder gelegenheid voor confrontaties, en dat scheelt allicht

Temet schreef op 11-10-2024 om 10:36:

Ik denk trouwens dat je niet de illusie moet hebben dat met parallel ouderschap het (ver)oordelen stopt. Als iemand zijn/haar ex wil diskwalificeren, dan gebeurt dat heus wel, en dat zal ook het kind wel merken. Alleen is er door minder contact ook minder gelegenheid voor confrontaties, en dat scheelt allicht

Helemaal mee eens.

Het is hier niet door de rechtbank in de beschikking opgenomen. Daar stond alleen in dat ex aan zichzelf moet gaan werken en mij moet gaan loslaten. Mijn ex heeft (na het juridische traject) bij diverse instanties meldingen over mij gedaan. Ik heb keurig iedereen te woord gestaan en toen heeft het jeugdteam, die de situatie goed doorzag, een verwijzing geregeld voor een parallel solo ouderschap traject.

Bij de start van het traject heb ik direct aangegeven dat ik wilde meewerken. Echter op voorwaarde dat ze 1x met de kinderen mochten praten, maar dat zij er verder buiten moesten blijven. Ex had ze met meerdere hulpverleners en rechters laten praten (buiten mijn weet om) en dat is naar mijn idee schadelijker voor een kind (steeds weer moeten kiezen), dan ouders die niet met elkaar praten. 

Parallel solo ouderschap heeft hier mee ingestemd. Uiteindelijk hoefde ik na 2 gesprekken niet meer te komen en moest ex het traject alleen in. Na verloop van tijd hebben zij ex een contactverbod opgelegd, met dreigement dat ze aangifte zouden doen van stalking en een OTS zouden regelen als hij zich daar niet aan hield. Dit ging goed (wat een rust!) tot het traject was afgelopen… (zag ik aankomen).Ex houdt zich aan geen enkele afspraak en laat geen moment aan zich voorbij gaan om mij zwart te maken bij de kinderen. Ik vind het wel prima zo, al die instanties maken de situatie alleen maar erger. Ik ben uit het conflict gestapt, dat geeft mij en de kinderen rust.

Kortom: zo’n traject is maatwerk en pakt voor iedereen anders uit.

SixSix, is er wel omgang tussen de kinderen en vader?
Dat kinderen praten met hulpverleners en rechters wil vziw trouwens helemaal niet zeggen dat ze moeten kiezen. Maar al dat gepraat is op zich al vervelend genoeg natuurlijk, want het moet steeds op een moment dat ze niet hebben uitgekozen met mensen die ze niet hebben uitgekozen.

Ga dan eerst praten met je ex over de vraag welke procedure jullie in willen gaan. Dus niet teveel uitzoeken en met een kant-en-klaar-plan komen.
Tsjor