Hoe lang heeft jullie scheiding geduurd via de rechtbank?

bij mijn ouders 3 jaar, zijn door de eerste rechter naar mediation gestuurd, dat werkte niet want mijn moeder gunde mijn vader niets en had geen realistisch beeld van de financiën dus eiste meer dan er was en dan nog boos zijn dat ze het niet kreeg. 
En dan was er niet eens een omgangsregeling of ouderschapsplan nodig.

Hier via mediation 4 maanden. Maar wat mij voor jou belangrijker lijkt is dat je aangeeft dat je weinig vertrouwen hebt in je eigen advocaat. Zoek een advocaat waar je wel dat vertrouwen in hebt want anders blijf je je zaken afvragen en word het een moeizame weg.

Ex werkte hier ook niet mee, na 18 maanden gedoe met mediator en advocaten een eenzijdige echtscheiding aangevraagd. Deze was er binnen 3 maanden doorheen. Daarna heeft ex meerder zaken en hogere beroepen aangespannen, dat duurde nog eens 2 jaar. Die heeft hij allemaal verloren en toen heeft hij zijn heil gezocht bij allerlei instanties….  Totaal: 5 jaar.

zoek inderdaad een advocaat waar je vertrouwen in hebt!

Je zegt dat je een eenzijdig verzoek moest indienen omdat ex niet meewerkte, maar dan snap ik niet waarom je de advocaten lijkt te verwijten dat ze toe zouden werken naar een rechtszaak. Wat had je dan anders gewild? Als de ex niet meewerkt is een rechtszaak de manier om die scheiding te krijgen. Dus wat doet jouw advocaat niet goed, naar jouw idee?

Het is op zich geen gek idee om te zoeken naar een advocaat in wie je wel vertrouwen hebt, maar als jij onrealistische verwachtingen hebt van wat die advocaat moet doen, dan kan je lang zoeken, vrees ik.

Het verhaal van SixSix laat ook zien, dat een snelle rechtszaak met uitspraak slechts het begin kan zijn van een jarenlang proces.
'Mijn toekomstige ex weigerde helaas mee te werken aan de scheiding, ondanks dat ons huwelijk echt niet meer te redden was.' Het loont de moeite om hierin te investeren. Waarom is ex ervan overtuigd dat de relatie nog te redden is; hoe lang spelen de problemen in de relatie; wanneer is de echtscheidingsmelding gedaan; heeft de ander dat begrepen; dringt het tot de ander door dat je geen relatie kunt onderhouden als de ander niet wil en een scheiding dus onvermijdelijk is, ook al ben je er zelf van overtuigd dat het wel goed had kunnen komen. Dit proces kost tijd en gaat eigenlijk vooraf aan het feitelijk regelen van de scheiding. Maar daarna kan het snel gaan en de kans is groot dat je daarna geen vervolgrechtszaken krijgt.

Tsjor

Of: geef toe bij je ex dat jouw advocaat er een rotzooi van heeft gemaakt; dat jullie eigenlijk al best wat afspraken hadden gemaakt waar je mee kon leven; en kijk of je er verder uit kunt komen door samen afspraken te maken; met behulp van één advocaat-mediator. Kijk dan bij de VFAS, de vereniging voor familierecht advocaten. 
Je kunt ondertussen ook altijd een klacht indienen over je advocaat.
Bij dat toegeven zul je moeten vermijden dat je gaat aantonen dat het zijn schuld is, of ook de schuld van zijn advocaat en dat je op beschuldigingen aan jouw adres alleen maar zegt: ik denk daar anders over, maar dat is nu niet belangrijk.
Ga ook niet zelf alvast zoeken naar een andere advocaat, maar geef aan dat je wil zoeken naar één advocaat-mediator, waarmee jullie er samen uitkomen, en dat je die samen wil zoeken.

Tsjor 

Er is wel een aanvulling: je hebt grote kans dat je dan toch nog een keer door het 'waarom' van de scheiding heen moet, want zijn verzet komt voort uit het feit dat hij dat niet accepteert. Herhaal dan alleen maar wat je altijd al gezegd hebt over het waarom en geef aan dat hij zal moeten accepteren dat een relatie met jou voorbij is.
Mocht je bang zijn voor een boze reactie, spreek dan af op een openbare plek.

Tsjor

Weet je, tijd op zich is niet het belangrijkste. Het belangrijkste is dat jullie nu een modus moeten vinden waarop je verder kunt in ieders leven na de relatie. Als die modus wordt: 'ik loop naar de rechter als ik mijn zin niet krijg', dan zal dat ook voor de toekomst de modus zijn. Als het wordt: 'met wat geven en nemen kunnen we afspraken maken, waarmee wellicht niemand gelijk krijgt, maar ieder wel verder kan' dan heb je voor de toekomst een betere basis. Dat is althans mijn overtuiging.

Tsjor

de schuldvraag is totaal niet relevant. Ik zou daar dan ook geen enkele moeite in steken. Het is ook niet relevant of je ex een goede advocaat heeft.

mijn advies is om je te richten op de feiten en jouw cirkel van invloed: 
1. Je bent niet tevreden over en hebt geen vertrouwen in jouw advocaat. Ga op zoek naar een andere en geef daarbij aan wat jij belangrijk vindt. Afspraken nakomen, tijdelijk reageren en niet meegaan in het gedrag van de advocaat van je ex
2. Je ex wil niet meewerken aan de scheiding. Jij wil wil zo snel mogelijk scheiden. Je hebt dus geen andere keuze dan een eenzijdige echtscheiding, waarover de rechter uitspraak doet.

ik  kan de exacte status van de scheiding niet uit je verhaal halen. Je zou eventueel alle punten uit het vier gesprek op papier kunnen zetten of zelf in het echtscheidingsconvenant kunnen zetten. Vervolgens kan je advocaat dit valideren en kan je hem de opdracht geven dit met advocaat ex delen met de boodschap dat je nog 1 poging wil doen om er samen uit te komen. 
Zijn er kinderen in het spel en wat is hun leeftijd?

Ter aanvulling:
Kijk eens goed naar de onderwerpen waarover jullie het niet eens zijn. Zijn dit echt grote zaken? Zijn deze over 5 jaar nog belangrijk? Misschien kan je een buitenstaander om zijn/haar mening vragen. Sommige onderwerpen lijken nu heel belangrijk, familie en vrienden vinden onderwerpen niet eerlijk, of je hebt al zo veel water bij de wijn gedaan… Je kan je blind staren op deze onderwerpen of het in perspectief plaatsen en zorgen dat je je doel behaald (= scheiding).

Hoe vaak hoor je niet om je heen dat mensen zich niet aan de gemaakte afspraken in het convenant of het OSP houden? Zelf heb ik overal ja op gezegd en ex alles gegeven wat hij wilde. Ook op financieel gebied, want het is maar geld. Spullen? Mocht hij allemaal hebben. Ik wilde gewoon door met mijn nieuwe leven.

Eindresultaat: Ex houdt zich nu aan geen enkele afspraak 🙄 

Hier is het uiteindelijk ook via de rechter gegaan. Tussen de echtscheidingsmelding en de uiteindelijke daadwerkelijke scheiding zat 1 jaar en 5 maanden.

Bij ons was het vanaf het begin al grote oorlog, omdat ex eigenlijk geen tijd wilde verliezen. 3 weken nadat hij had medegedeeld van me af te willen, schakelde hij een advocaat in en vroeg eenzijdig de scheiding aan. Achteraf omdat hij toen al z’n nieuwe leven compleet had klaar staan achter de schermen, inclusief nieuwbouwhuis en daarom moest hij zsm van mij, onze gezamenlijke woning en zijn oude leven af.

Alhoewel alles voor mij als verrassing kwam, heb ik nooit iets tegengewerkt. Ik heb alleen via mijn advocaat rust en tijd gevraagd om alles voor mijzelf goed te regelen. Dit werd door ex wel altijd uitgelegd als tegenwerken en tijd rekken.

We hebben wel verschillende mediationtrajecten gevolgd, maar die mislukten allemaal. Ex wilde nooit ergens toegeven. Uiteindelijk hier via eerst een viergesprek met beide advocaten (mislukte ook), een keer naar de rechter voor voorlopige voorzieningen (op mijn verzoek, omdat ex weigerde te betalen en mee te bewegen in wat vragen van mijn kant) afgelopen juni uiteindelijk de mondelinge behandeling voor de daadwerkelijke scheiding. Let wel; wij zijn gescheiden zónder ouderschapsplan, maar daardoor wel met de verplichting tot een traject voor parallel ouderschap. Hoewel ik dus nu wel officieel van de man af ben, is dit dus nog lang niet ten einde.

Conclusie is dus inderdaad dat snel lang niet altijd beter is. Voor mijn gevoel was die lijdensweg van 1,5 jaar lang genoeg, maar volgens de rechter zaten we er alsnog razendsnel. Hiermee is het verhaal dus absoluut nog niet ten einde, want ex is boos, ex is woest en ex dreigt nog steeds met allerlei procedures (en dat snap ik persoonlijk dus niet, want hij is nergens benadeeld, alles is zo netjes mogelijk opgelost en juist hij wilde dit allemaal). De komende jaren zal ik dus nog regelmatig in de rechtbank te vinden zijn. Is het niet voor het aangekondigde hoger beroep, dan zal het wel zijn voor een stom kort geding voor het 1 of het ander (al regelmatig gebeurd).

Neem alsjeblieft de tijd en respecteer elkaar en zoek zoveel mogelijk de middenweg om toch tot een oplossing te komen. Naar de rechter hoeft niet per se gelijk te staan aan op ramkoers liggen. Zoek desnoods een andere advocaat bij wie je je wel op je gemak voelt. Ik had een hele fijne advocaat die mij ook wel eens op mijn plek heeft gezet (wat ook wel eens nodig was, heel eerlijk) en ze heeft alles zo goed mogelijk geregeld. Dat er nu nog steeds zo’n oorlog gaande is, is vooral mijn tegenwerkende ex en dat is natuurlijk ongelofelijk jammer. 

sterkte!

SixSix schreef op 29-09-2024 om 09:32:

ik kan de exacte status van de scheiding niet uit je verhaal halen. 

Daar ben ik ook wel benieuwd naar. Hoe lang liggen jullie nu daadwerkelijk in scheiding? Wat is er al ondernomen voordat er uiteindelijk besloten werd dat het echt genoodzaakt was om een eigen advocaat in te schakelen?

Mijn ex vond dat dus al na 3 weken nodig. Hij had me om precies te zijn 1 week gegeven om hem te melden hoe ik alles wilde regelen, anders zou hij stappen zetten. En dat deed hij. En nee, dat heeft ons dus geen goed gedaan.

Zit je echter al langer dan een jaar met een tegenwerkende ex, dan snap ik ook dat de koek om nogmaals mediation te proberen inmiddels op is.

Het gedrag van de advocaat zoals je beschrijft, verbaast mij overigens wel. Mijn advocaat is vanaf het begin af aan duidelijk geweest; ‘ik zal het zo hard spelen als jij wil, maar ik zal ook proberen om te relativeren als ik dat nodig vind.’ En dat deed ze en dat was ontzettend fijn. In mijn woede reageerde ik nog wel eens over de top en ze gaf me dan alle tijd om mijn eerste reactie nog eens te herzien als zij vond dat het anders alleen maar verder uit de hand zou lopen.

Mijn ex had zijn advocaat duidelijk anders geïnstrueerd. Hadden wij ook gewoon op in kunnen gaan, maar in mijn beleving zou een advocaat dus in beginsel moeten luisteren naar wat een cliënt wil. En als dat, zoals in jouw geval, de-escalerend zou moeten zijn, zal een advocaat daar hoe dan ook naar moeten luisteren. Ik keurde trouwens alle reacties van mijn advocaat goed voordat deze werden verstuurd naar advocaat van ex.

Ms_Z schreef op 29-09-2024 om 13:45:

[..]

Het gedrag van de advocaat zoals je beschrijft, verbaast mij overigens wel. Mijn advocaat is vanaf het begin af aan duidelijk geweest; ‘ik zal het zo hard spelen als jij wil, maar ik zal ook proberen om te relativeren als ik dat nodig vind.’ 

Hier dezelfde ervaring. Ik wilde gewoon dat het geregeld werd en gaf bij sommige zaken misschien te makkelijk toe. Mijn ex wilde bijv. Geen kinderalimentatie betalen. Tsja, dan niet. Ik ga er niet om bedelen. Advocaat heeft toen aangegeven dat ik daar echt niet mee akkoord moet gaan. We hebben toen een minimaal bedrag afgesproken en daar is hij mee akkoord gegaan. Uiteindelijk betaalt hij dat nog steeds niet, maar dat geheel terzijde 😀