Echtscheiding en erna
Panama831
10-12-2023 om 20:25
Gedoe met moeder jongste kind
Pas op, een lang verhaal... wie het helemaal leest, ben ik sowieso al dankbaar:
Ooit getrouwd geweest, twee kinderen en daarna gescheiden. We zorgen beide 50/50 voor de kinderen.
Anderhalf jaar na de scheiding een andere vrouw leren kennen. Zij heeft ook twee kinderen en zat op dat moment nog in een relatie. Naar haar zeggen was dat allemaal kommer en kwel en een aflopende zaak. Uiteindelijk heeft het een half jaar geduurd voordat ze die relatie heeft beëindigd. In dat half jaar hebben we elkaar regelmatig gezien, waarbij ze steeds allerlei valse alibi's aan het thuisfront gaf. Haar halve familie en vriendenkring wist er ook van. De man in kwestie is er uiteindelijk na een paar maanden achter gekomen, nadat hij in had gelogd in haar mail, social media en telefoonprovider app.
In het begin natuurlijk alles rozengeur en maneschijn. Daarna is ze zwanger geraakt en hebben we besloten om het kindje te houden. Kindje is ook gezond geboren.
Toen begonnen eigenlijk al snel de problemen. Mijn kinderen konden, als ze er waren, niks goeds meer doen. Ze snauwde ze voortdurend af. Ook heeft ze meerdere malen gezegd dat ze wat haar betreft niet meer welkom zijn en is ze tegenover de kinderen ook erg negatief over hun moeder. Mijn kinderen waren toen 6 en 7. Ze vindt ook dat mijn ex stookt en dat zij de kinderen gebruikt om mijn relatie te verzieken.
Ze vroeg van mij meer betrokkenheid bij de opvoeding van haar kinderen, maar ik mocht nergens iets van zeggen uiteindelijk. Ook niet van dingen als een dochter die stiekem met de auto van haar moeder ging rijden, een dochter die met de bankpas van haar moeder allerlei dingen koopt (zonder toestemming), een dochter die het alarmsysteem van de woning saboteert (en daar over liegt), slaapkamers met beschimmelde etensresten, etc. We hebben het over pubers. Ander punt van discussie was dat de kinderen geen zakgeld kregen, maar dat ze elke keer als ze wat vroeger maar geld gaf. De vader van de kinderen is niet in beeld. Volgens haar omdat het hem niet interesseert, maar wat ik tussen neus en lippen door van familie begrijp is dat hij weggetreiterd is door haar. Volgens haar zijn ze gescheiden omdat hij haar sloeg, wat ik begrijp van anderen is dat ze toen al een relatie had met iemand anders.
Uiteindelijk besloten om apart van elkaar te gaan wonen. Ik heb toen een woning voor haar geregeld. De relatie is toen snel bekoeld. Ik kreeg de kleine niet meer te zien als ik niet haar hele huishouden zou bekostigen, etc. Ik betaalde wel € 750 voor mijn kind, maar dat vond ze niet genoeg. En na een week of 3 kwam ik er ook achter dat de man met wie dit verhaal begon daar regelmatig over de vloer kwam. Mijn kinderen waren overigens blij dat ze vertrokken was.
Omdat ik mijn kind niet te zien kreeg en ze geen ouderschapsplan wilde maken, een advocaat ingeschakeld en een procedure opgestart. Zij schakelde ook een advocaat in.
Toen kreeg ik mijn zoontje wel weer te zien. Het contact met haar kwam ook weer op gang. Ook weer samen dingen gaan ondernemen en toen zijn we ook weer gaan kijken of we het toch niet weer konden proberen.
Dat ging aanvankelijk redelijk goed. Daarna begonnen wel de problemen weer. Met die man bleek er toch nog contact te zijn voor wat betreft de contacten met de advocaat. Dat gaf ze pas na veel dralen toe. Haar tijdslijn over het contact met die man klopt ook niet. Ze zegt dat ze contact met hem heeft opgenomen omdat ze in paniek was vanwege de brief van mijn advocaat. Maar uit allerlei uitspraken en andere dingen weet ik dat dat contact er sowieso al was een week nadat ze was vertrokken. Uiteindelijk heeft ze e.e.a. toegegeven, maar dan alleen de dingen waar ze echt niet over door kon blijven liegen en ook was dat dan zeg maar haar zoveelste versie alweer. En wat mij betreft ook niet het volledige verhaal. Als iemand na twee weken al meegaat naar familieverjaardagen e.d. is dat wat mij betreft niet iemand die pas na dik een maand in beeld is gekomen om te helpen met het "advocatengedoe".
Verder zoekt haar dochter geen bijbaantje, ondanks dat dat meerdere keren is afgesproken tussen moeder en dochter, maar wil ze wel een rijbewijs halen. En ze zit op internet al te kijken naar allerlei auto's, waarbij een goedkope auto om te beginnen duidelijk niet is wat ze in gedachten heeft. Ook heeft ze allerlei dingen nodig voor haar woning blijkbaar. En haar zoontje wil een scooter. Van alles wordt maar verwacht dat ik bijleg (wat neerkomt op het grootste deel betalen).
Een ander punt dat door blijft etteren is dat zij een ouderschapsplan wil als "zekerheid voor haar". Mijn advocaat vond dat onzinnig, omdat een ouderschapsplan er is voor het kind, dat dat in het belang van het kind moet zijn en niet alleen voor haar als zekerheid.
Mijn advocaat heeft toen haar advocaat gemaild. Met wat punten, simpel opgeschreven, dat we gaan kijken of het weer goed kan komen en dat gedurende die periode ons zoontje met beide ouders regelmatig contact heeft. Daar heeft ze akkoord op gegeven, maar daar kwam ze op terug na telefonisch contact met de man met wie het verhaal begon. Ze zou toen haar advocaat vragen om een ouderschapsplan op te stellen en naar mijn advocaat te sturen. Dat plan is dan voor haar "zekerheid" en gaan we niet gebruiken, aldus mevrouw.
Uiteindelijk het plan van haar advocaat ontvangen. Mijn advocaat adviseert me dit niet te tekenen en ze wil ook geen medewerking verlenen aan zoiets.
In het ouderschapsplan staat dat ik mijn kind een keer per twee weken mag zien van zaterdagochtend tot en met zondagochtend en verder in onderling overleg. Ook moet daar wat haar betreft een bedrag aan alimentatie in komen te staan. Het bedrag dat zij voor ogen heeft is al hoger dan de maximale behoefte van het kind. En dat komt dan in de praktijk bovenop de kleding (die ik voor 95% koop), rekeningen van de kinderopvang (die ze naar mij stuurt).
In haar ouderschapsplan staat dat ik mijn kind een keer per twee weken mag zien van zaterdagochtend tot en met zondagochtend en verder in onderling overleg. Ook moet daar wat haar betreft een bedrag aan alimentatie in komen te staan. Het bedrag dat zij voor ogen heeft is al hoger dan de maximale behoefte van het kind. En dat komt dan bovenop de kleding (die ik voor 95% koop), rekeningen van de kinderopvang (die ze naar mij stuurt). Dat ouderschapsplan zou voor haar zekerheid zijn en zouden we niet gebruiken.
Wat ik van haar begreep is ook dat die ene dag in de twee weken en onderlinge overleg alleen geldt als mijn kinderen niet bij mij zijn, maar dat wilde haar advocaat er niet in zetten, maar ze vindt dat wel onderdeel van het onderling overleg.
Ik vind het onzinnig om zoiets te tekenen. Als je weer bij elkaar bent, is een ouderschapsplan niet nodig. En als je dan toch zoiets gaat tekenen, dan wil ik in elk geval een plan dat feitelijk klopt en waar je het allebei mee eens bent. Wat ook nog is, is dat ze eigenlijk wilde dat mijn zoontje alleen bij mij is als mijn kinderen er niet zijn, En heb het gevoel dat er elk moment lijken uit de kast kunnen vallen en de situatie met die man toch niet zo is zoals zij doet voorkomen en dan weet ik niet of ik de relatie verder wil zetten. Of ja, dat weet ik dan eigenlijk wel, dat wil ik namelijk niet en dan wil ik niet aan een ouderschapsplan vast zitten waar ik het niet mee eens ben en dat niet in het belang is van ons kind.
Ik heb een paar aanpassingen voorgesteld. Dat waren het aanpassen van een paar feitelijke onjuistheden in het plan, wat dingen in het plan en de bijbehorende mail van haar advocaat die elkaar tegenspraken en er "onderling overleg" van maken, maar wel ongeveer 50/50, zodat ons zoontje goed contact kan blijven houden met beide ouders.
Daar was ze het niet mee eens. Uiteindelijk deze discussie wat laten rusten. Na een week of twee, kwam het punt toch weer terug.
Alles was eigenlijk koek en ei, tot ik op een avond daar kwam. Toen reageerde ze al meteen erg geïrriteerd op van alles en nog wat. Uiteindelijk wilde ze dat het document getekend zou worden zonder aanpassingen, omdat ze geen zin had in nog allerlei extra gedoe met advocaten. Ook wilde ze mijn telefoon zien.
Die uiteindelijk gegeven en ze ging meteen naar het Whatsapp gesprek met mijn ex. Die gesprekken gaan over de kinderen, waarbij wij de gewoonte hebben om elkaar te informeren als er iets is met kinderen die ziek zijn, op school en ook praktische dingen, zoals halen/brengen, kleding, etc. Daar was ze boos over. Ze zei toen iets van "Ik ben hier niet blij mee, jullie hebben contact alsof jullie normale ouders zijn" en gooide de telefoon in een stoel. Ook is ze boos dat ik niet graag in haar bijzijn met mijn kinderen bel. Ze denkt dat ik iets te verbergen heb. Dat heb ik niet, maar voel me er ongemakkelijk bij, omdat mijn kinderen weinig zin hebben om te bellen als zij erbij is. En omdat vrijwel alles wat ze zeggen of wat mijn ex zegt, als een rode lap op haar werkt.
Dat ik het document niet wil tekenen ziet ze als een gebrek van vertrouwen in haar. En daar is ze uiteraard erg boos over. Ook liet ze zich weer erg negatief uit over mijn kinderen.
Ik ben toen weggegaan en heb het twee dagen laten rusten. Zolang zij niks van mij hoort, hoor ik ook niks van haar. Daarna het er wel weer over gehad. Dat ik haar niet vertrouw klopt. Dat heeft alles te maken met dat ze een hele tijd heeft gelogen over de situatie met die man en dat ze daar wat mij betreft nu nog steeds niet eerlijk over is.
Zij draait dat steeds om en zegt dan dat ik wat te verbergen heb, omdat ik niet graag met mijn kinderen bel als zij erbij is en dat zij eerlijk over alles is geweest en het contact met die man is gestopt.
Ik heb dan zoiets van, je mag in mijn telefoon kijken, ik wis apps niet (zij heeft alles met die man wel gewist), maar jij hebt wel een aantal keren gelogen. Dus als er iemand reden heeft om de ander niet te vertrouwen... En ik probeer er rustig over te praten als er bij haar wat speelt, zij begint meteen te roepen en te tieren als ik een onderwerp aansnijd dat haar niet aan staat.
Als ik met mijn kinderen ben of met mijn zoontje, dan gaat het allemaal wel. Als ik alleen thuis ben, dan voelt het als een grote leegte. Ik hang dan maar wat op de bank en voel me alleen. En als ik dan bv. door het raam zie dat buurgenoten samen met hun kinderen wandelen, spelen of de buren met het hele gezin aan tafel zitten te eten, dan voel ik me nog beroerder.
Haar kinderen en familie zijn van leven en laten leven wat betreft haar gedrag en sores. Eigenlijk niemand die haar tegenspreekt. En iedereen doet alsof er nooit was is gebeurd, terwijl ze volgens mij allemaal meer weten dan mij.
Aan mijn kant is dat anders. Mijn kinderen kunnen haar niet meer luchten of zien. In tegenstelling tot haar kinderen doen ze niet alsof er niks is gebeurd. Mijn ouders gaan uit fatsoen naar bv. de verjaardag van ons kindje, maar dat is meer met tegenzin dan wat anders. Ze zeggen het niet rechtstreeks, maar uit terloopse opmerkingen, hints en non verbaal gedrag merk ik wel dat ze het allemaal niks vinden.
Waar ik nu mee zit:
- mijn droom was altijd om een gezin te hebben. Dat nu opgeven valt me zwaar.
- mijn kinderen vinden haar niks en omgekeerd. Ik zit daar een beetje tussenin.
- ze wil wel betrokken zijn bij telefonisch contact met mijn kinderen, maar verder wil ze er niks mee te maken hebben.
- weer allerlei ge-strijd over mijn kind te kunnen zien gaat me zwaar vallen en heb er nu niet de puf voor.
- de enorme leegte als ik alleen thuis ben. Mijn kinderen zijn hier de helft van de tijd, bracht tot de ruzie ook veel tijd door met mijn zoontje (en met haar), heb ook nog een drukke eigen onderneming... sociale contacten zijn grotendeels verwaterd, omdat ik vaak af moest zeggen, bv omdat de kinderen er langer zijn dan was afgesproken met mijn ex, als ze er zijn en ik verder geen oppas of zo heb, ook niet overal naar toe kan...
Om het even welke kant het opgaat... met haar doorgaan voelt aan als een tikkende tijdbom, waar ik moment een lijk uit de kast kan vallen of weer knetterende ruzie kan ontstaan... alleen voelt in de tijd dat ik echt alleen ben ook zinloos en leeg...
IMI-x2
07-01-2024 om 08:03
Panama831 schreef op 07-01-2024 om 07:24:
[..]
Klopt.
Kan niet wachten tot de rechter uitspraak doet, maar heb niet de illusie dat het gedoe daarna voorbij is.
Niet onmiddellijk, maar je kunt dan wel zonder emotie of discussie naar het vonnis wijzen en zeggen dat jullie het van de rechter zo moeten doen, dus zo gaat het gebeuren. Als je dat kunt volhouden, zal ze na verloop van tijd hopelijk de discussie niet meer aangaan.
MamaE
07-01-2024 om 12:30
Ik kan geen dag zonder mijn kind is natuurlijk onzin. Een scheiding is niet altijd je eigen keuze en legio gescheiden ouders missen hun kind een deel van de tijd.
Tegelijkertijd heeft ze ook nergens tijd voor door haar kind. Al die dingen kan ze dan mooi doen als hij bij jou is.
Daarnaast wordt een kind ook groter en gaat dan wel eens logeren bij vriendjes, op kamp met de sportclub, dat soort zaken. Dat hoort ook bij het leven en je doet je kind tekort als je hem/haar dat ontzegd omdat jij niet zonder je kind kunt.
Panama831
07-01-2024 om 13:52
MamaE schreef op 07-01-2024 om 12:30:
Ik kan geen dag zonder mijn kind is natuurlijk onzin. Een scheiding is niet altijd je eigen keuze en legio gescheiden ouders missen hun kind een deel van de tijd.
Tegelijkertijd heeft ze ook nergens tijd voor door haar kind. Al die dingen kan ze dan mooi doen als hij bij jou is.
Daarnaast wordt een kind ook groter en gaat dan wel eens logeren bij vriendjes, op kamp met de sportclub, dat soort zaken. Dat hoort ook bij het leven en je doet je kind tekort als je hem/haar dat ontzegd omdat jij niet zonder je kind kunt.
Ja, ik mis mijn kinderen ook wel, maar ben niet de hele dag overstuur als ik weet dat ik ze daarna weer zie.
Hoort ook bij uit elkaar gaan dat je je kinderen dan soms niet ziet. Zou wat zijn anders als je allebei je kind geen dag kunt missen.
Geeft je ook de gelegenheid om dingen te doen waar je met kinderen erbij niet aan toekomt.
S.ndra
11-01-2024 om 17:35
Over die rare kronkel. Heeft zij een Nederlandse achtergrond of een andere? Want het kan ook iets cultureels zijn dat ze daar zo over denkt.
Over het missen van je kind, daar denk je wel erg rationeel over. Je zoontje is nog heel klein toch? Dan moet je er ook wel rekening mee houden dat je zoontje zijn moeder mist, zeker als hij er nu aan gewend is om bijna altijd bij haar te zijn.
Ysenda
11-01-2024 om 18:26
S.ndra schreef op 11-01-2024 om 17:35:
Over die rare kronkel. Heeft zij een Nederlandse achtergrond of een andere? Want het kan ook iets cultureels zijn dat ze daar zo over denkt.
Over het missen van je kind, daar denk je wel erg rationeel over. Je zoontje is nog heel klein toch? Dan moet je er ook wel rekening mee houden dat je zoontje zijn moeder mist, zeker als hij er nu aan gewend is om bijna altijd bij haar te zijn.
Dat blijkt wel mee te vallen. Mijn zoon schakelt al vanaf 11 maanden tussen zijn vader en mij. Inmiddels 18, zegt hij ook. Ik weet dat je er bent ook als ik niet bij je ben en zolang jij of papa niet aan mij trekken als ik bij de ander ben mis en miste ik jullie ook niet.
Het heeft ook tot groep 3 geduurd voor hij het verschil kon duiden tussen hem en de vriendjes wiens ouders niet gescheiden zijn. En toen zag hij ook wel voordelen. Hij heeft zijn vader meer uren voor zichzelf gehad dan zijn siblings want ze zaten elke week meerdere uren met zijn 2 in de auto. Ze hebben ook een heel goede band.
AnnaPollewop
11-01-2024 om 18:40
S.ndra schreef op 11-01-2024 om 17:35:
Over die rare kronkel. Heeft zij een Nederlandse achtergrond of een andere? Want het kan ook iets cultureels zijn dat ze daar zo over denkt.
Over het missen van je kind, daar denk je wel erg rationeel over. Je zoontje is nog heel klein toch? Dan moet je er ook wel rekening mee houden dat je zoontje zijn moeder mist, zeker als hij er nu aan gewend is om bijna altijd bij haar te zijn.
Kinderen gaan toch ook wel naar de crèche en uit logeren? Lijkt me wel gezond als een kind van jongs af aan leert dat ook andere volwassenen voor hem of haar kunnen zorgen.
Panama831
12-01-2024 om 19:58
Ja, als ouders uit elkaar zijn, dan missen kinderen vaak de ouder die dan niet bij ze in de buurt is. En als ze daar wel zijn de andere ouder.
Dat geldt natuurlijk ook voor ouders. Ik mis mijn kinderen ook als ze niet bij mij zijn.
Geen idee of dat (te) rationeel is. Maar dat één ouder zegt een kind heel erg te missen, vind ik geen argument om het contact en de band met de andere ouder dan maar te laten verstoren. Of om het altijd maar weer de vraag te laten zijn wanneer hij z'n andere ouder ziet.
IMI-x2
12-01-2024 om 20:00
Panama831 schreef op 12-01-2024 om 19:58:
... dat één ouder zegt een kind heel erg te missen, vind ik geen argument om het contact en de band met de andere ouder dan maar te laten verstoren. Of om het altijd maar weer de vraag te laten zijn wanneer hij z'n andere ouder ziet.
Dat zijn rechters gelukkig over het algemeen met je eens.
Panama831
14-01-2024 om 07:24
IMI-x2 schreef op 12-01-2024 om 20:00:
[..]
Dat zijn rechters gelukkig over het algemeen met je eens.
Ik hoop het van harte.
Oudste twee kinderen gaan er op zich ook prima mee om. Ze snappen dat ze soms bij papa zijn en soms bij mama. Hebben ons ook nooit ruzie zien maken. Als ze willen videobellen met de ouder waar ze niet zijn, dan is dat geen probleem.
In het begin om de dag gedaan als regeling, maar na een jaar ervoor gekozen om daar om de week van te maken. Verder er altijd voor gekozen om alles zo duidelijk mogelijk te maken voor ze. Ze weten wanneer de één ze komt halen en ze weten wanneer ze daarna weer naar de ander gaan. Ook als dat afwijkt van de gebruikelijke regeling. Door omstandigheden zijn ze bijvoorbeeld afgelopen jaar een keer 3 maanden alleen bij mij geweest. Daar zijn ze ook goed mee omgegaan. En we hebben ze geprobeerd uit te leggen dat papa en mama uit elkaar zijn en niet meer bij elkaar komen. Ook als de een ruzie heeft met een nieuwe partner betekent dat niet dat papa en mama weer bij elkaar komen.
Heel veel meer kun je niet doen. Dit zo opschrijvende besef ik me ook maar weer eens dat dit iets is dat ik niet moet laten verzieken door anderen.
Panama831
02-02-2024 om 12:46
Ze wil nog altijd geen regeling afspreken, maar mijn zoontje is gelukkig wel vaak bij mij. De laatste tijd is hij meer hier dan bij haar. Ik vind dat veel fijner dan elke keer naar haar moeten om hem te zien.
Zij regelt het liever van dag tot dag, waarbij het ook gewoon lastig is om afspraken te maken. Nu al een paar keer gehad dat ze hem op zou halen op tijdstip X, maar dat dan niet haalt, zodat hij dan toch blijft slapen. Of dat hij toch eerder komt, maar dan bv. nog niet heeft gegeten en rammelt van de honger.
Ik vind het leuk dat hij er is, maar wil natuurlijk liever gewoon een regeling op papier. Dan weet iedereen waar 'ie aan toe is. Nu heb ik altijd wel voldoende eten e.d. in huis, maar toch...
Met hem gaat het goed. Hij lijkt het naar z'n zin te hebben hier. Hij eet ook gewoon weer in zijn stoel, heeft hier geen driftbuien meer waarin hij met van alles gooit... Beeld dat zij schetste van een onhandelbaar kind dat je compleet uitput herken ik in elk geval niet.
MamaE
02-02-2024 om 13:54
Panama831 schreef op 02-02-2024 om 12:46:
Ze wil nog altijd geen regeling afspreken, maar mijn zoontje is gelukkig wel vaak bij mij. De laatste tijd is hij meer hier dan bij haar. Ik vind dat veel fijner dan elke keer naar haar moeten om hem te zien.
Zij regelt het liever van dag tot dag, waarbij het ook gewoon lastig is om afspraken te maken. Nu al een paar keer gehad dat ze hem op zou halen op tijdstip X, maar dat dan niet haalt, zodat hij dan toch blijft slapen. Of dat hij toch eerder komt, maar dan bv. nog niet heeft gegeten en rammelt van de honger.
Ik vind het leuk dat hij er is, maar wil natuurlijk liever gewoon een regeling op papier. Dan weet iedereen waar 'ie aan toe is. Nu heb ik altijd wel voldoende eten e.d. in huis, maar toch...
Met hem gaat het goed. Hij lijkt het naar z'n zin te hebben hier. Hij eet ook gewoon weer in zijn stoel, heeft hier geen driftbuien meer waarin hij met van alles gooit... Beeld dat zij schetste van een onhandelbaar kind dat je compleet uitput herken ik in elk geval niet.
Ik vermoed zomaar dat jij meer rust, ritme en duidelijkheid weet te scheppen dan zijn moeder. Die doet alles ad hoc hoe ze het zelf bedenkt en iedereen moet naar haar pijpen dansen. Een peuter kan dat nog niet, ik zou er waarschijnlijk als volwassene nog driftbuien van krijgen.
Een regeling op papier is in ieders belang. Nu is het continu schakelen; je gaat naar mama. Oh nee, toch niet. Heel onduidelijk voor een kind. En op de lange termijn natuurlijk ook niet haalbaar en realistisch om je leven op in te richten.
Panama831
06-02-2024 om 09:46
MamaE schreef op 02-02-2024 om 13:54:
[..]
Ik vermoed zomaar dat jij meer rust, ritme en duidelijkheid weet te scheppen dan zijn moeder. Die doet alles ad hoc hoe ze het zelf bedenkt en iedereen moet naar haar pijpen dansen. Een peuter kan dat nog niet, ik zou er waarschijnlijk als volwassene nog driftbuien van krijgen.
Een regeling op papier is in ieders belang. Nu is het continu schakelen; je gaat naar mama. Oh nee, toch niet. Heel onduidelijk voor een kind. En op de lange termijn natuurlijk ook niet haalbaar en realistisch om je leven op in te richten.
Toen zij met haar kinderen nog bij mij woonden, werd ik er ook weleens onrustig van. Het was de hele dag door enorm veel lawaai, veel geschreeuw en geroep, muziek en telefoons full volume aan.
Nu hij ook bij mij blijft overnachten hebben we wel discussies over de bedtijden. Ze klaagt dat als hij bij mij is blijven overnachten, dat hij dan om 8 uur / half 9 al moe is, terwijl hij normaal tot 10 uur 's avonds speelt.
Ze gaat meestal rond 10 uur / 11 uur ('s avonds) met hem slapen en dan slaapt hij tot 9 a 10 uur 's ochtends. Ze vindt dat hij zijn slaapuren dan ook wel heeft gehad.
Ik leg hem om 8 uur / half 9 op bed en dan is hij om 6.30 / 7 uur wakker. Vervolgens slaapt hij 's middags nog 2 uur / 2,5 uur, dat begint dan meestal om 12 tot 13 uur. Zij legt hem 's middags op bed als hij moe is. Dat is soms om 13 uur, soms om 14 uur, soms om 15 uur en soms zelfs pas om 17 uur. Meestal is hij dan al op de bank, op de vloer of hangend tegen een stoel in slaap gevallen.
Als hij naar de kinderopvang gaat, dan is hij hartstikke moe uiteraard. Dan moet hij om 7.30 opstaan i.p.v. 9 uur a 10 uur. Hij is dan niet te genieten daar. Ze wil hem er dan ook niet meer heen brengen.
Zij vindt dat ik hem op tijd naar bed breng, zodat ik rustig tv kan kijken, en dat het voor mij handig is dat hij vroeg wakker is, omdat ik meestal ook vroeg wakker ben. Ik vind dat zij zijn slaapritme aanpast aan haar slaapritme. Ze geeft ook aan dat als hij haar om 6.30 / 7 uur wakker maakt dat ze dan de rest van de dag doodop is.
Persoonlijk vind ik 20.30 een geschiktere bedtijd voor een 2-jarige dan 22:30 of zelfs 23:00 uur.
Mija
06-02-2024 om 15:56
Ik denk dat jouw slaapritme beter past bij wat de maatschappij vraagt. Het lijkt me in ieder geval belangrijk dat er regelmaat in zit. Ik ben zelf een avondmens dus ik zou graag kiezen voor het ritme van je ex maar dat botst aan alle kanten met het maatschappelijk leven. Zeker als kind ook dagen naar de opvang moet, lijkt het mij niet handig. Maar kennelijk hoeft hij daar ook niet per se naartoe? Tegen de tijd dat hij naar school gaat, is het in ieder geval niet meer passend.
Ik zou er op dit moment geen strijd van maken wie zijn zin krijgt. Ze heeft op zich wel een punt dat het nu in zekere zin nog lood om oud ijzer is, vind ik. Ik zou daarom proberen een beetje naar elkaar toe op te schuiven. Tegen de tijd dat hij naar school gaat, wordt het belangrijker dat er op tijd wordt opgestaan en dus ook op tijd naar bed wordt gegaan.
Panama831
06-02-2024 om 16:19
Mija schreef op 06-02-2024 om 15:56:
Ik denk dat jouw slaapritme beter past bij wat de maatschappij vraagt. Het lijkt me in ieder geval belangrijk dat er regelmaat in zit. Ik ben zelf een avondmens dus ik zou graag kiezen voor het ritme van je ex maar dat botst aan alle kanten met het maatschappelijk leven. Zeker als kind ook dagen naar de opvang moet, lijkt het mij niet handig. Maar kennelijk hoeft hij daar ook niet per se naartoe? Tegen de tijd dat hij naar school gaat, is het in ieder geval niet meer passend.
Ik zou er op dit moment geen strijd van maken wie zijn zin krijgt. Ze heeft op zich wel een punt dat het nu in zekere zin nog lood om oud ijzer is, vind ik. Ik zou daarom proberen een beetje naar elkaar toe op te schuiven. Tegen de tijd dat hij naar school gaat, wordt het belangrijker dat er op tijd wordt opgestaan en dus ook op tijd naar bed wordt gegaan.
Hij is niet verplicht om naar de opvang te gaan. Bij de GGD hebben ze dat wel aangeraden, omdat hij heel erg op zichzelf is. Ze werkt ook (nog) niet, dus in die zin is de noodzaak er niet. Uiteindelijk zal ze wel een keer moeten gaan werken.
Ik heb uitgelegd waarom ik hem wel naar de opvang breng en dat ik hem daarom op tijd naar bed doe. Ik maak er verder geen strijd over of ze hem moet brengen. Ik heb een abonnement voor de indoor speeltuin gehaald, zodat ze in elk geval met hem daar heen kan gaan als hij niet naar de opvang gaat.
Als hij naar de opvang gaat, dan moet hij om 7:30 opstaan. Als hij dan op tijd is gaan slapen, is hij zelf op dat tijdstip wakker en eet hij ook gewoon voor hij naar de opvang gaat. Slaapt hij niet op tijd, dan is hij om 7:30 niet wakker, hartstikke moe als hij toch wakker wordt gemaakt, eet hij niet en is hij bij de opvang dus moe en krijgt hij op een gegeven moment honger, want bij de opvang eet hij alleen een banaan of een mandarijntje.
AnnaPollewop
06-02-2024 om 17:21
Ik ben een leek hoor, maar als jullie omstebeurt voor het kind zorgen, dan bepaalt toch ieder zelf hoe hij of zij dat invult? Jullie trekken voortdurend aan elkaars stuur maar dat leidt tot niks.
Laat het gewoon los. Ja, dan is hij moe, of hij wordt vroeg wakker. Nou dat is dan jammer. jullie worden het toch niet eens, maar jullie blijven maar bezig zonder elkaar los te kunnen laten en dat lijkt me eerlijk gezegd veel schadelijker voor het kind.
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.